Vísir - 30.01.1959, Blaðsíða 7

Föstudaginn 30. janúar 1959
VlSIR
7
tJTSA LA
Veínaðarvöruvcrzlu niii
TÝSGÖTU 1
ÚTSATA
Sslendlngar valda fiskskorti á Bret-
landi — til að græða á honuml!
Aðstoðar-leiðtogi yfirmanna á brezk-
um togurum lætur ljós sitt skína.
Nú kenna brezkir togaranienn
okkur fslendingum mn fiskskort
inn í Bretlandi — liann sé til
kominn af okkar völdum, til þess
að við getum grætt á honum.
Um það ber glöggt vitni bréf
birt í ensku blaði frá Jack nokkr-
um Evans skipstjóra, varafor-
seta Félags yfirmanna á togur-
um. (Grimsby Trawler Officers
Guild). í bréfinu eru dylgjur
í garð íslendinga, vegna þess að
þeir eru nú farnir að selja góð-
fisk i brezkum höfnum. Það eru
menn af sama sauðahúsi og Ev-
ans þessi, sem samþykktu að
gera verkfall 12. n. m., ef land-
anir úr íslenzkum togurum væru
ekki stöðvaðar.
Hann hefur bréf sitt á því, að
hann sé nýkominn úr fiskileið-
angri til Noregsstranda, þar sem
hann hafi lent í einum mesta
stormi, sem hann hafi orðið fyrir
um mörg ár. Mörg norsk fiski-
skip og brezkir togarar hafi lent
i storminum. Af norsku skipun-
um hafi fimm farist með allri á-
höfn, (en Grímsbyskipin, segir
hann, lentu í ógurlegu veðri, en
þó hafi tekizt að halda þeim á
floti. Hafi þetta verið ákaflega
mikil heppni, því að mörg þeirra
hafi verið gömul skip, sem undir
venjulegum kringumstæðum
fiski við vesturströnd Islands á
þessu ári. (Hér kann Evans að
eiga við það, að þeir hafi ekki
verið sendir þaugað, þar sem
ekki sé á það hættandi að láta þá
leita hafna vegna yíirvofandi
sekta fyrir ólöglegar veiðar, því
að vel veit Evans, að ógurlegir
stormar geta komið við Island
ekki síður en við Noreg). Kveðst
fiskimönnum. Og þeir (sic) voru
ekki ánægðir með þetta því að
seldur var fiskur, sem ekki vár
veiddur á skipunum sem lönduðu
hann.
„Alveg ógerlegf'.
1 þessari viku landaði Ólafur
Jóhannesson lúðu, samtals um
140 kit, sem átti að haía veiðzt á
Islandsmiðum. En það er ekki
sá fiskimaður í Grímsby, sem
ekki veit, að það er alveg óhugs-
andi, að veiða þetta magn (af
lúðu) í eirmi veiðiferð til íslands.
íslenzka ríkisstjórnin held-
ur því enn fram, að
eina mark hennar með útfærslu
landhelginnar sé að vernda fisk-
stofninn.
„En á svæðunum, sem þeir
meina okkur aðgöngu að, hafa
þeir bókstaflega sin eigin fiski-
skip i hundraðatali, og ég spyr
brezkar húsmæður, livort þetta
ekki leyft að fiska," segir Evans.
Við skulum ekki vera að fara
í kringum þetta heldur segja það
eins og það er. að hugmyndin er
að valda skorti á markaði okkar
og demba svo á hann þeim fiski.
sem þeir veiða. þar sem okkur er
ekki leyft að fiska.
Kjökur.
Þá kvartar Evans yfir afstöðu
Sambands flutningaverkamanna
(The Transport and General
Workers Union), sem vildi ekki
fallast á að styðja verkfall yfir-
manna á togurum. Frá þeim hafi
heyrzt sama kjökrið og fyrr af
áhyggjum vegna brezkra hús-
mæðra. „En þeir voru ekki að
að draga sig í hlé frá störfum,
til þess að þeir geti ráðið um
landanir á fiski' í brezkum höfn-
um. Menn skyldu ætla, aðreynsl-
an Jiefði kennt þeim, að þegar til
lengdar Iætur er ekkert unnið við
að beita svona aðfferðum, jafn-
vel sigurvegarinn tapar, en
leiðir beiskju og fjandskapur frá
kynslóð til kynslóðar.
Eg er sannfærður um, að þarna
kemur ekki fram hinn sanni hug-
ur þessara manna, sem í löngum
skiftum sinum við mislynt út-
hafið, hafa þroskast í þolinmæði
og hugrekki.
Hví ekki að koma fram af lang
lundargeði og reyna samkomu-
lagsumleitanir dálítið lengur?
Því ekki að bíða (með verkfall-
ið) a. m. k. fram yfir páska, og
sjá hvort ekki er unnt að ná ein-
hverju samkomulagi, en rjúka
ekki til og hefja aðgerðir, sem
myndu bitna hart á yfirmönnun-
um sjálfum og enn harðara á
brezkum húsmæðrum?
Tillaga.
Gardiner ber fram tillögu um
grundvöll til að leita samkomu-
lags á. Framfyígja 12 milna á-
kvæðinu frá annarri viku í apríl
í sex mánuði ár hvert, að þeim
tíma liðnum (að haustinu) gangi
fjögurra mílna. mörkin í gildi,
eða þegar hættur aukast við veið
ar langt á höfum úti. Samtimis
verði gerðar tilslakanir um land-
manna. Eg vil geta alið son minn-
upp í anda kommúnismans svo>
að hann geti orðið verðugur þess
að teljast þegn þessa lands. Seg-
ið mér hvað ég á að gera.“
Ritstjórnin svarar þessi i
langri grein. „Milljónir eftir
milljónir sovétþegna hafa frels-
azt undan oki kirkjunnar
undanfarin 40 ár en nokkrir eru
enn á klafanum". „En," heldur
blaðið áfram, „hvernig er þa®
hugsanlegt að kona „athafna-
manns" skuli falla í villu trúar-
bragðanna?" Blaðið kennir
Sokolov um það að mestu leyti9
°g segir: ,Kona þín les ekki blöð-
in, fsr ekki á fundi eða fræðslu-
garð íslendinga, en séð námskeið, er ekki i neinum sósí-
amr
um, að fyrirkomulag landana aliskum félagsskap. Þeir, senx
verði þannig, að ekki sé dengt á, eru * kreddufélögum kirkjunnar
markaðinn of miklum fiski í
einu.
„Því ekki að reyna þetta? Ef
tillagan virðist ekki girnileg þá
gæti hún að minnsta kosti komið
að notum til þess að byrja með
— og þarna er komið hálfa leið
til móts við íslendinga."
Trúarstyrjöld bak viÖ tjaldiö:
Félagi Solokov á í
erfiðleikum!
rjil
9?
i
Tengdamamma er riefnilega
að gera 99allt vitlaust*

hann og persónulega vera þeirr- i „þegar þeir stöðvuðu alla síræt-
(isvagna i London, og húsfre\ j-
ur urðu að ganga, né heldur þeg-
kommúnista, sem á að sjá um út.
breiðslu hinna kommúnistisku
kenninga í verksmiðjum og á
hugsa um þær“, segir Evans, 1 samyrkjubúgörðum Sovétríkj-
Félagi Sokolov á í erfiðleikiun. hafnir. Og allt í einu krafðist
Hann á í miklum brösu-n við hún þess að við færum i kirkju
konu sina og tengdamóður og og létum vigja okkur í kirkju-
það er allt vegna trúmála. Félagi legt hjónaband. Þessu harðneit-
Sokolov neitar því að Guð sé til. J aði ég," segir Sokolov. „Þá skil
>Eg
vildi ekki trúa þvi, að konan léti
verða af þessari hótun sinni, en
Alexander Andreyevitch Soko- (ég við þig,“ sagði konan.
lov er einn hinna athafnasömu
ar skoðunar, að ekki sé hættandi
á, að senda þessi skip í langa
'leiðangra, þar sem stormahætta
er mikil, og litið tækifæri til að
komast í var.
Fiskiskorturinn.
Svo segir Evans: Brezki flotinn
hefur neitað að leyfa skipum að
veiða. á venjulegum kolamiðum
undan Islandi, vegna veðurskil-
yrða og vegna ómannúðlegrar
neitunar íslenzlcu ríkisstjórnar-
innar að leyfa nu’ezkum togurum
að leita skjóls á þessum slóðimi.
Þetta hefur valdið skorti á kola
og góðfiski (þrime fish) og það
hefur verið gert sem tilraun til
að bæta úr þessum skorti að
senda þessi gömlu skip, algerlega
ófær til langferða, og leggja allt
i hættu til þess að brezkar hús-
freyjur geti fengið jiann fisk,
sem þær þarfnast.
Eftir að hafa valdið skortinum
vill nú íslenzka rikisstjórnin
græða á honum með því að
senda skip sín þangað sein skort-
urinn ríjdr, til tjóns brezkum
ar brazkir járnbrautaverkamenn
gerðu verkfall og juku dýrtiðina.
— Togaraskipstjórar og stýri-
menn heyja baráttu til þess að
bæta úr miklum órétti, sem var
þegar ég kom heim daginn eftir,
voru þau öll á brott konan mín,
sonurinn og tengdamóðir mín.“
Sokolov komst á snoðir um
verustað konu sinnar og bað
hana að koma heim aftur. En
hann fór bónleiðir til búðar. Þó
j anna. Meðal annars á hann að
reka áróður gegn trúarbrögðun-
i um.
i Það gekk allt vel hjá Sokolov ^
j þangað til tengdamóðirin kom til jVoru samningar hugsanlegir og
sögunnar. Þá hófust vandræði, setti tengdamamma hönum eftir-
sem leiddu til þess að Sokolov j farandi kosti, ef kona hans ætti
i varð að snúa sér til málgagns að koma til hans aítur: Hann
sammála Sir Fred Parker, yfir-
lýsinu hans þess efnis, að ef
brezka stjórnin aðhafist ekki
eitthvað til þess að liindra þessar
landanir, verði brszkir fislú-
menn liraktir af sjónuni.
Ef íslendingar komast upp
með þetta, munu öll Norðurlönd-
in fara að dæmi þeirra og setja
sömu reglur, og ég spái því, ef
við þolum, að þetta verði gert,
verði Grímsby innan fimm ára
svæði, þar sem neyðarástand
ríkir."
Brezkur fiskkaupmaður, T.
.1. Gardiner, er á allt öðni
máli en Evans og er bréf frá
honuni birt í sama blaði.
Hann skrifar svo:
Skipstjórar og stýrimenn á tog
urum hafa þá tekið þá ákvöröun,
j og biðja um góð ráð og bending-
ar.
|
Hún krafðist skírnar.
Sokolov og kona hans voru
búin að vera gift i þrjú ár —
segir hann í grein sinni í .Agita-
tor“ — án þess hann tæki eftir
neinni undarlegu í fari. konu
sinnar, sem bent gæti til trúará-
huga..En þá fór liún að krefjast
þess að hinn tveggja ára gamli
sonur þeirra yrðí skírður. Soko-
lov varð agndofa þegar hann
heyrði kröfu konu sinnar. En „til
þess að firra vandræðum" —
eins og hann segir — lét hann
undan.
„En nú varð ég var við, að
kona mín fór að biðja guð og
fremja ýmiskonar trúarlegar at-
dembt yfir þá, og ég er algerlega kommúnistaílokksins „Agitator" , yrði að samþykkja að þau yrðu
vigð í kirkju, að hann sliti af sér
öll flokksbönd og hætti að of-
sækja kirkju og læsi trúarrit.
Óaðgengilegar kröfur.
Þetta gekk alveg fram af Soko.
lov og taldi hann sig ekki geta
hafa fært sér í nyt vanþroska.
konu þinnar. Þeir hafa komizt í
tæri við konuna með hjálp móð-
ur hennar." Og biaðið heldur á-
fram: „Sumir kommúnistar
spyrja, hví sé verið að gera allt
þetta veður út af hjónabands-
erjum einnar fjölskyldu scm
byggist á trúarbragðarugli." Það
er vegna þess, segir blaðið, „að
þetta er ekkert einsdæmi og hér
er um grundvallaratriði aði
ræða.“
Aldrei friður!
„Það getur aldrei orðið friður*
á milli Marx-Lininista og kirkj-
unnar, því að þetta getur aldrel
þrifist saman. Hér er ekki um
neinn milliveg að ræða. Anftað
hvort verður að vikja,“ bætir
blaðið við, „og upphaf þessará
vandræða var að þú leyfðir að
sonur þinn var skírður. Óvinur-
inn, hvort sem hánn er hernað-
arlegs eða hugsjónalegs eðlis,
verður hundrað sinnum ágeng-
ari ef honum er>sýnd undanláts-
semi. Meðlimir kirkjunnar gerður.
auknar kröfur til þín, þegar þeir
sáu að þú lézt undan."
Loks snýr blaðiö orðum sínumí.
til kununnar, Taissia heitir hún,
og segir: „Þú ert fædd og alin>
upp í skipulagi sovétsins, þú
gekkst í sovétskóla og giftistt
ungum, flokksbundnum komm-
únista, guðleysingja. Hvernig
gazt þú, unga sovétkona, leyft
flækingum kirkjunnar að afvegá
leiða þig? Hvernig gazt þú vegna:
trúarbragðanna yfirgefið elsk-
andi mann þinn og svipt barnið
þitt föðurástinni?"
Og tengdamóðurina óvarpar
blaðið þannig: „Hvorki tengda-
sonur þinn né nokkur annar
guðleysingi bannar þér að taka:
þátt í kirkjulegum athöfnum og
gengið að kröfunum. Þá tók'þú hefur grófiega móðgað guð-
tengdamamma dóttur sína og (leysingjann tengdason þinn... Ef
dótturson með sér til annarar | þú heldur áfram að skella skoll-
borgar, þar sem hún er nú að ] eyrunum við afleiðingunum, sem
garfa í að fá skilnað fyrir dóttur þetta hiýtur að hafa fyrir Sokol-
sína frá honum óguðlega manni
hennar og, ef mögulegt er, að fá ,
henni annan mann.
Nú hrópar Sokolov um hjálp '
frá félögum sínum og segir í áð-
urnefndri grein sinni í ,Agita-
tor“: „Kæra ritstjórn. Mig lang-
ar til að ná konu minni úr hinum
$læma félagsskap kirkjunnar
ov-fjölskylduna, vonum við aö
almenningsálitið í Kurganskaya
Oblast (þar sem konan. dvelur
nú) muni láta til sín taka.“
Loks líkur blaðið greinninni
með þvi að segja að „það verði
að herða sóknina. gegn trúar-
brögðunum."
(New Leader).