Vísir - 07.02.1959, Blaðsíða 4

VlSIB
Laugardaginn 7. febrúar 1959
TOSIR.
DAGBLAÐ
Útgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VlSIR H.F.
Vísir kemur út 300 daga á ári, ýmist 8 eða 12 blaðsíður.
Ritstjórl og ábyrgðarmaður: Hersteinn Fálsson.
Skrifstofur blaðsins eru í Ingólfsstræti 3.
Ritstjórnarskrifstofur blaðsins eru opnar frá kl. 8,00—18,00,
Aðrar skrifstofur frá kl. 9,00—18,00.
Afgreiðsla: Ingólfsstræti 3, opin frá kl. 9,00—19,00.
Sími: (11660 (fimm línur)
Vísir kostar kr. 25.00 í áskrift á mánuði,
kr. 2.00 eintakið í lausasölu.
Félagsprentsmiðjan h.f.
tíirhja otj trúmálz
/
Smán og sœmd'
Leikni hins æfða stjóinmáiamanns.
Meðan Timinn var fylgjandi
ríkisstjórninni, mátti eng-
inn anda á þá háu sam-
kundu, án þess að vera
samstundis stimplaður land-
ráðamað»r eða fjandmaður
þjóðarinnar. Þeir, sem að á-
liti Tímans voru andstæð-
ingar ríkisstjórnarinnar,
i voru þá jafnframt öndverðir
hagsmunum alls almenn-
ings.
Eysteinn Jónsson gekk þá jafn-
an fram fyrir skjöldu til
þess að telja raönnum trú
um, að öll andstaða við rík-
isstjórnina væri þjóðinni
hættuleg og hindraði göngu Aumara
hennar út úr þeim efna-
hagsörðugleikum, sem að
henni steðjuðu.
Nú er þessi sami maður, Ey-
steinn Jónsson, orðinn fyrr-
verandi ráðherra, kominn í
stjórnarandstöðu, og nú er
hann á mjög áberandi hátt
farinn að sýna „leikni hins
æfða stjórnmálamanns“. Nú
sýnir hann ,,leikni“ sína með
því að snúa alveg við blað-
1 inu og telja það harla gott,
sem hann fordæmdi fyrir
aðeins fáeinum vikum.
Hann hefir alveg umhverfzt,
og telur nú sýnilega skyldu
sína að vera gegn öllu, sem
stjórnin ber fram, hvort
sem það er gott eða illt —
skiptir engu máli.
Gengur hann nú meira að segja
svo langt fram í þeirri við-
leitni sinni að sýna ,,leikni“
sína að menn eru farnir að
brosa að því, hversu vel hon-
um tekst nú að „fara í gegn-
um sjálfan sig“ og setja sig
í algera andstöðu við allt,
sem hann hefir prédikað
undanfarin tvö ár. Nú hugs-
ar hann ekki um annað en
ráðast á ráðstafanir ríkis-
stjórnarinnar og gera þær
sem tortryggilegastar, þótt
þær sé einu jákvæðu tillög-
urnar, sem bornar hafa ver-
ið fram gegn verðbólgunni
í langan tíma.
hlutverk getur eng-
inn valið sér, sem ætlast til
að almenningur taki alvar-
lega það, sem hann segir. En
þetta sýnir, áð allt gambur
Tímans og forustumanna
Framsóknar um þjóðholl-
ustu og þjóðarhagsmuni
hefir verið marklaust fimb-
ulfamb og er aðeins haldið
á loft, meðan það hentar
hagsmunum þeirra og
flokksþörfum — en svo
„Ég fyrirverð mig ekki fyrir
fagnaðarerindið", segir Páll post.
uli.
Einkennilegt að komast svo að
orði. Var það blygðunarefni að
fylgja fegurstu og göfugustu
kenningu, sem flutt hefur verið?
Var það vansæmd að líkja eftir
fullkomnustu fyrirmynd, sem
mannkynsagan kann frá að
segja? Var það vanvirða að elska
og þjóna Jesú frá Nazaret?
Spurningunum mætti virðast
sjálfsvarað. En eigi að siður er
það staðreynd, að það þótti
skömm að vera kristinn. Það var
vansæmd í augum heimsins að
fylgja Kristi. Og þeirri afstöðu
x'auk ekki með kynslóð Páls.
Þegar fyrst var farið að kalla
lærisveina Jesú kristna, átti það
vafalaust að vera háðsyrði. Það
var smánarheiti í munni og aug-
um múgsins í Antiokkíu, stór-
borginni, þar sem það komst
fyrst á loft. 1 heimi Páls
voru margar lifsstefnur, mörg
trúarbrögð, margar skoðanir
og sjónarmið, hvað um sig
í misjafnlega miklu áliti. En það
var engin veruleg vanvirða eða
áhætta að aðhyllast eina eða
fleiri andlegar stefnur, sem
voru í tízku. Þar voru heimspeki.
lega litaðar hreyfingar í visinda-
legu gervi, þar voru dulrænar
trúarstefnur, margar hverjar
blandaðar undarlegustu hjátrú
og hégiljum og kynlegum hátt-
um. En það var engin skömm að
ánetjast slíkum hreyfingum.
Margar þeirra voru meira að
segja „fínar“. En það var smán
að vera kristinn. Og það var ekki
heldur alls ekki lengur. ,aðeins áhætta fyrir álit og
Slíkum mönnum getur eng- !frama- Það vai' löngum lífshætta.
inn tekíð mark á. Þeir geta I Elzta mynd’ sem er tn af Krisli
haft mikla „leikni“ í því að krossfestum, fannst fyrir nokkr-
skipta um skoðanir eftir því
hvernig vindurinn blæs á
herbúðir þeirra, en traust
almennings til slíkra manna
þverr því meira, sem hann
kynnist betur hinu rétta eðli
þeirra.
Hver er hinn seki.
Upp úr hádegi í fyrradag urðu
skjót þáttaskil í máli tog-
arans Valafells, sem legið
hafði undan Loðmundarfirði
á Austurlandi síðan á sunnu
dagsmorgun, er Þór stöðvaði
hann en gat þó ekki flutt
hann til hafnar. Eigendur
skipsins hafa sagt skipstjóra
að fara til íslenzkrar hafnar,
og það gera þeir að sjálf-
sögðu með vitund og vilja
ríkisstjórnar Breta, ef ekki
að beinni skipun hennar,
sem gerði sér ljóst, að hún
hafði nógu oft gengið of
langt í ofbeldi sínu gagn-
vart Islendingum og fannst
rétt að láta staðar numið að
sinni.
Skipstjóri togarans er sakborn-
ingurinn í málinu — á yfir-
borðinu. Hann verður að
svara til saka, en það er í
rauninni ekki hann, sem er
hinn seki. Hér á landi hafa
menn samúð með honum, en
hinsvegar enga með þeim,
sem hafa neytt hann til af-
. brotsins — yafalaust mcð
hótunum um atvinnumissi
og ofsóknir ella.
Skipstjórinn verður að þola
sinn dóm, því að ekki verð-
ur náð til þeirra, sem raun-
verulega bera sök á því, að
hann er sviftur frelsi um
skeið og leiddur fyrir dóm-
ara sem brotamaður, en ís-
lendingar ættu að athuga,
hvort ekki er rétt að gera þá
breytingu á lögum, sem um
þetta fjalla, að refsingin
lendi á þeim, sem er raun-
verulega hinn seki.
Það sjá allir heilvita menn, að
við íslendingar eigum ekki í
deilu við brezka sjómenn,
því að þeir eru aðeins verk-
færi hinna raunverulegu
fjenda okkar, útgerðar-
mannanna, sem hafa vélað
brezk stjórnarvöld til að
reka erindi sitt. Þótt yfir-
menn á togurum í Fleet-
wood, Grimsby og Hull sam-
þykki allskonar aðgerðir
gegn íslendingum, þá eru
það fyrst og fremst útgerð-
armennirnir, sem eru þar
aö baki.
um áratugum í rústum í Róma-
borg og er geymd þar á safni.
Þar sem myndin fannst hefur að
líkindum verið aðsetur nýliða í
lífverði keisarans. Og eins og
háttur er ungra manna hafa þeir
krotað ýmislegt á veggi hússins.
Drátthagur, ungur maður hefur
dregið upp mynd, sem vakið hef-
ur góðan hlátur í hópnuím. Það
er sú.mynd, sem hér er um að
ræða og hún er skrípamynd af
kristnum manni og guði hans.
Myndin er kross. Maður á
krossinum, sveipaður fátæks
I manns fati. En höfuð hans er
t ekki mannshöfuð, heldur asna-
t höfuð. Frammi fyrir þessu krýp-
ur maður í bænarstöðu, með lyft.
um lófum, og undir myndina er
skrifað á grísku: „Alaxamenos
biður til guðs síns.“
Alaxamenos, nafngreindur, en
að öðru leyti óþekktur hermaður
í fylkingu Hvíta-Krists. Plans er
getið í annarri áletrun á þessum
stað og þar nefndur fidelis, trú-
aður. Ef til vill hefur hann verið
þræll. En hann var ekki of litil-
mótlegur til þess að sæta háði
félaga sinna. Og hann hafði þrek
til þess að bera trú sinni vitni og
þola það spott, sem það bakaði
honum. Hann hefur getað tekið
undir með Páli: ,,Ég fyrirverð
mig ekki fyrir fagnaðarerindið,
því að það er kraftur Guðs til
hjálpræðis hverjum þeim, sem
trúir.“
Þessi kraftur reyndist sterkari
en fyrirlitning, ofsókn og kúgun,
máttugri en þeir andlegu tízku-
straumar, sem glóðu af náðar-
geislum mikillátra meistara.
Hinn krossfesti þoldi háðið engu
síður en bál og branda ríkis-
valdsins.
Alaxamenos biður til Guðs
síns. Merkur fræðimaður segir
um hann: „Hann hafði orðið
snortinn af bjarma þess dular-
fulla ljóss, sem einmitt nú var
tekið að dreifa fyrstu daufu
geislunum yfir Vesturlönd, þessu
undarlega skini, sem nær allir
Norðlenzk nterkiskona
látin.
Frá fréttaritara Vísis. —•
Akureyri í gær.
Nýlega er látin merkiskonan
Kristín Jónsdóttir á Grana-
stöðum í Köldukinn, 64 ára að
aldri.
Foreldrar og systkini Krist-
ínar fluttust til Vesturheims
þegar hún var innan ferming-
araldurs og varð hún ein eftir
að fjölskyldunni. Hún giftist
18 ára gömul Sigurgeiri Páls-
syni, sem var héraðskunnur
hagleiksmaður og smiður. Þau
bjuggu myndarbúi á Grana-
stöðum. Mann sinn missti
misskildu og enginn gat skýrt,; Kristín fyrir 13 árum og höfðu
því siður séð fyrir áhrif þess, en
brátt átti það að verðaaðþvímáli
sem læsti logum sínum um feiga
mannfélagsbyggingu fornaldar
og úr þeirri deiglu skyldi manns-
andinn stíga mót nýjum himn-
úm, sem enga menn hafði áður
órað fyrir."
Það fór ekki mikið fyrir ein-
um unglingi, sem beygði kné og
lyfti lófum til bænar, talaði við
hinn smáða Drottin sinn, kross-
festan Gyðing. Hann var ekki öf-
undsverður, þegar háðsglósur fé.
laganna dundu á honum. Eða
hvað? Átti hann ef til vill eitt-
hvað, sem þeir áttu ekki og hirtu
ekki að leita? Átti hann eitthvað,
sem glaumkæti götunnar, leik-
húsanna, vínkránná, samkvæm-
anna gat ekki veitt? Var ekki
eitthvað í hjarta hans, sem var
meira virði en allur frami, allt
gengi? Lýsti ekki meira að segja
svipur hans, þegar hann kraup
á steingólfið og talaði við frels-
ara sinn, af innri auðlegð, styrk,
friði, sem hvergi varð fundið
annars staðar í sölum keisarans?
Alaxmenos tilbað þann himn-
eska konung, sem hugsunarleys-
ið hefur löngum krýnt þyrnum
og drýldnin stundum sæmt höf-
úðsvip asnans. En „heimskan hjá
Guði er mönnum vitrari og veik-
íeikinn hjá Guði mönnum sterk-
ári.“ Það var of oft svo, að „það,
sem hátt er í augum manna, er
viðurstyggð í augsýn Guðs,“ eins
og Jesús sagði (Lúk. 16,15), en
hitt, sem mennirnir fyrirlitu, var
vegsemd i augum hans.
þau þá eignazt
þeim eru 7 á lífi.
10 börn, af
Fræðslufundur um
bindíndismál.
Frá fréttaritara Vísis. —■
Akureyri í gær. j
AS tilhlutan Góðtemplara-
reglunnar á Akureyri var efnt
til fræðslufundar um bindind-
ismál s.l. sunnudag.
Gunnar Dal rithöfundur van
aðalræðumaður á fundinum og
svaraði hann á eftir fyrir-
spurnum um áfengismál. Enn-
fremur var upplestur og kvik-
myndasýning. Fundarstjóri vai’
Eiríkur Sigurðsson skólastjóri.
Húsfyllir var og urðu margirs
frá að hverfa. Aðgangur var ó-
keypis. ;
□ S.l. sunnudag- snjóaði í fyrsta
sinn á vetrinum í Galileu og'
u
u
Grátsöngvarinn
á ísafiröi.
Frá fréttaritara Vísis.
ísafirði í morgun.
Leikfélag ísafjarðar er byrjaiS
æfingar á leikritinu „Grátsöngv-
arinn“. Leiðbeinandi er Ingibjörg
Steinsdóttir leikkona.
Næsta viðfangsefni leikfélags-
ins verður „Elsku Rut“, og mum
þá Sigrún Magnúsdóttir leik-
kona verða leiðbeinandi.
Síðustu dagana hefur verið
hér 8—10 stiga hiti. Muna menrt
vart slíka Þorrabliðu. Hér em
stöðugar gæftir, og afli almennt
fjöllunum í suðurhluta Judeu 3—5 lesir í róðri. — Arn.
Gefa Bandaríkin ógrynni
matvæla út um heim?
MiEndi vera gert til að bæta
friðarhorfurnar.
Gera má ráð fyrir, að Banda-
ríkin gefi á næstunni ógrynni
matvæla þeim þjóðum, sem
matarskortur herjar, segir í
fregnum frá Washington.
Eins og getið var fyrir
nokkru í fréttum vestan um
haf eru birgðir af hveiti svo
miklar í skemmum ríkisstjórn-
arinnar, að þær mundu nægja
Bandaríkjamönnum öllum á
þessu ári, þótt ekki fengizt ein
skeppa til viðbótar af þessa árs
uppskeru, og auk þess mundi
vera hægt að halda uppi út-
flutningi eins og venjulega.
Bandaríkjastjórn kaupir
nefnilega vissan hluta af upp-
skerunnl á ári hverju til þess
að halda uppi verðlagi, og húa
hefir nú áhyggjur af þvi, hvað
birgðirnar eru orðnar miklar,
og aukast jafnt og þétt, enda
þótt bændum sé greidd verð-
laun fyrir að draga úr ýmissi
ræktun.
Það eru þessar miklu birgð-
ir, sem stjórn Eisenhowers hef-
ir nú hug á að gefa ýmsum
þjóðum, sem eru í senn þurf-
andi og hafa ekki fjármuni til
að kaupa korn í eins ríkum
mæli og nauðsynlegt væri til
að bæta mataræði almennings.
Vonast forsetinn til þess, að
betri og meiri fæða leiði til ör-
uggari friðar víða um heim.