Vísir - 11.02.1959, Blaðsíða 7

Miðvikudaginn 11. febrúar 1959
VÍSIB
7
Juan Casadesus er enga stund að bregða upp svona mynd.
„Töfrar Islands draga mann
til sín aftur og aftur“.
Spjallað við Juan Casadesús, spænskan
listmálara, er sýnir í Listamannaskálanum.
Juan Casadesús, ungur, píanóleikarann Robert Casa-
spœnskur listmálari, sem hér desus?
hefur dvalizt í hálft annað ár,' — Það get eg ekkert sagt
opnaði myndasýningu í Lista- þér um. En það er ekki úti-
mannaskálanum s.l. laugardag lokað þó að hann sé franskur.
og sýnir þar nœrri hálft ann- Heimaborg mín Barcelona er
að hundrað vatnslitamynda,! skammt frá frönsku landa-
flestar frá íslandi, nokkrar frá mærunum, og það er mikið um
París.
gagnkvæmar
heimsóknir
Við fengum veður _af því fyr-^ Frakka og Spánverja, svo að
ir nokkru, að Juan væri að und- það getur vel verið, að það hafi
irbúa sýningu, og hugðum gott ^ leitt af sér endur fyrir löngu.
til glóðarinnar, að fá stutt við- ^ að einhver skyldleiki okkar á
tal við hann áður en hann opn- ( milli. Eg hef ekki á móti því,
aði. Juan er hálfgerður heima- þetta er svo afskaplega mikið
gangur á blöðunum, hann hefur músíkfólk, að það væri bara
ótal sinnum henzt hér inn úr ^ skemmtilegt að eiga það fyrir
dyrunum eins og fugl af flugi. frændur.
En þegar til hans átti að taka^ — Byrjaðir þú snemma að
reyndist furðu erfitt að hafa teikna?
upp á honum. Enginn virtist | — Það er nú nærri eins langt
vita, hvar Juan ætti heima, en aftur og eg man. í barnaskól-
loks komst ég á snoðir um það, anum var eg síteiknandi, hvað
að hann væri helzt að hitta uppi sem eg átti annað að gera. Og
á háalofti Rúgbrauðsgerðarinn- J eg stakk þeim mun meira í
ar. Og ég þangað í hendings- j stúf við hina strákana í bekkn-
kasti, var nærri búinn að týna um mínum, að enginn þeirra
mér innan um rúgmélspoka, en
samt kom ég auga á enn einn
stigann. Hann lá alveg upp í
ris, en þar er til húsa merkilegt
fyrirtæki, sem heitir Listprent,
og einmitt þar var Juan að und-
irbúa sýningu sina, fékk að lit-
prenta nokkrar af myndum sín-
um. Reyndar var Juan ekki við-
látinn, nýfarinn í mat. Og enn
leið og beið, og Juan var búinn
að opna sýninguna, hún hafði
verið opin heilan dag áður en
hálft ár, og það sér enginn á
mér fararsnið enn.
— Þér finnst þá víst
skemmtilegt að mála hér og
teikna?
— Já, mér finnst það fyrst
og fremst skemmtilegt og heill-
andi. En það er ekki alltaf auð-
velt. Veðrið er svo breytilegt,
stundum hefir hver klukku-
stund dagsins sitt veður, skýin
fara svo hratt yfir, og það er
oft erfitt að. festa það á léreft
eða pappír, sem fyrir augun
ber. Þess vegna hef eg nú mál-
að þetta mest í vatnslitum, að
það er fljótlegast og þægileg-
ast í meðförum.
— Þú ert búinn að fara
nokkuð víða um landið. Hvaða
staður hefir hrifið þig mest?
— Já, eg hef verið fyrir
norðan, austan og sunnan. Og
erfiðast átti eg með að slíta mig
frá Þingvöllum. Eg var þar
í tvo mánuði samfleytt í fyrra-
sumar, lá þar við í tjaldi,
skrapp aðeins til Reykjavíkur
að ná mér í efni og vistir. Þing-
vellir er 'náma fyrir málara.
Þeim er ekki hægt að lýsa til
hlítar, því að þeir eru alltaf að
breytast. Maður sér þar alltaf
eitthvað nýtt. En eg á eftir að
kynnast fleiri stöðum. Eg er
svo sem ekki alveg á förum.
Næsta sumar ætla eg vestur á
land. Sérstaklega þarf eg að
heimsækja Snæfellsnes og
dveljast þar, einkum þar sem
kallað er „undir jökli“. Mér
skilst, að þar sé mikil og hrika-
leg náttúrufegurð. Annars
staldra eg oft við og mála það
sem flestum finnst litið til
koma, fyrr en þeim hefir verið
bent á það. Það fer margt
skemmtilegt fram hjá fólki
þangað til það sér það á mynd.
Annars hefir málari náttúr-
lega öðru hlutverki að gegna en
ljósmyndavélin, þess vegna eru
málverk aldrei eins og hlut-
urinn eða fyrirmyndin er í
raun og veru.
— Hvað ætlarður að dveljast
hér lengi.?
— Það veit eg ekki. Eg
skrapp til heimsborgarinnar og
listaborgarinnar Parísar um
jólin, en eg hafði ekki verið
þar marga daga, þegar eg
að komast
sem fyrst aftur hingað. Það
eru margir töfrar, sem fsland
á, og draga þá til sín aftur og
aftur, sem einu sinni hafa kom-
izt í tæri við það.
hafði neitt gaman af að teikna.
— Attirðu kost þess að ganga
í listskóla? Og hverjir eru eft-
irlætismálarar af löndum þín-
um?
— Já. í Barcelona er hinn á-
gætasti myndlistarskóli. Hann brann 1 skinninu
heitir Escuelas de Bellas Artes
San Jorges. En það atvikaðist
svo, að eg fór að ferðast ungur
til annarra landa, og eg stað-
næmdist í London og' gekk þar
á myndlistarskóla í tvö ár.
listamaðurinn hafði svo mikið Pvað snertir mína uppáhalds-
fyrir að tilkynna það blöðun- malai'a spænska, þá kemur nú
um. Það var því líkast, að hann ekkel’t nýtt frá mér um það,
væri að halda þessa sýningu ba“' eru Þeir sömu og flestir
fyrir sjálfan sig en ekki aðra. j dást að, mest þykir mér til
Ég komjaangað að kveldi fyrsta koma Goya, og þar næst
dags. Juan var þá á bak og Velasquez og E1 Grt?o. Eu af
burt, en þar rakst ég á ítala núlifandi spænskum málurum
nokkurn, gamlan ferðafélaga Þykir mei’ mest til koma
minn yfir hafið. Hann er líka Pleasso, enda þótt eg máli ekki lngar voru 845 talsins að verð
hálfgildingslistamaður og náinn |abstrakt. Hann er einn af allra mæii samtals kr. 1.095.000.
kunningi Juans. Hann bauð mér ^ffölhæfustu 1'~i
að koma með sér út á kaffi- Þessari öld.
stoíu, og Þar mundi koma að
Því, að ég hitti Juan. Er nú
ekki að orðlengja Þetta mikið
meira, en loks hitti ég Juan að
hefir komið til af
Dregið hjá HHÍ.
EHSæstu vcnitingur á
fÍór^ungs-sTBÍðís.
í gær var dregið í 2. flokki
Happdrættis Háskólans. Vinn-
listamönnum ó
máli, og byrjaði rakleitt á ÞV1,
e:ns og hver annar sveitamaður;
að spyrja hann um ætt og upp-
runa.
— Hvaðan ertu af Spáni?
— Eg er frá Barcelona,
fæddur Þar fyrir 26 árum og
upp alinn.
— Ertu eitthvað í ætt við
Hæsti vinningur, 100 þús.
kr., kom á fjórðungsmiða, sem
Jæja. Hvernig kom það seldir voru i umboði Frímanns
til, að þú fórst að leggja leið,Primannssonar 1 Hafnarhús-
þina hingað norður á hjara inu — nr- 3445. Næsthæsti
veraldar? I vinningur, kom á nr. 3611,
Það hefir komið til af,einnig a fjórðungsmiða, sem
ýmsu. Eg hef óskaplega gaman seldir voru hjá Frímanni.
af að ferðast. Eg var búinn aðl 10 'Þú5- kr- vinningar: 1540,
ferðast um flest lönd Vesíur-, 8457, 19463, 39795, 43742,
Evrópu og skandínavísku, 46901.
löndin öll nema Finnland. Þá
datt mér allt í einu í hug að
skreppa hingað til íslands, og
aldrei sé eg eftir því. Eg er
nú búinn að vera hér i eitt og
5 þus. kr.: 6235, 9626, 11265,
24183, 27923, 33732, 41219,
47505, 49174, 49813. (Birt án
ábyrgðar).
Skaðabætur vegna stór-
galla á steinhúsi.
Samt var húsateikningin árltu5 af
múrarameistara.
I Hæstarétti hefur verið stað-
festur héraðsdómur, þar sem
hússeljandi var dæmdur til að
greiða kaupandanum 55 þúsund
krónur í skaðabætur fyrir stór-
galla á húsinu, sem kaupandi
komst fyrst á snoðir um eftir að
liann liafði keypt liúsið.
Síðan er liðinn æri tími. Það
var 30. ágúst 1949, að Pétur
Sveinsson verkstjóri seldi Þór
Jóhannssyni húsgagnabólstrara
alla húseignina nr. 19 við Efsta-
sund í Reykjavík. Yíirmatsgerð
fór fram 1. des. 1954, og segir í
henni m. a., að undirstöður út-
veggja væru þannig, að skurðir,
sem grafnir voru niður á fastan
botn, hafi verið fylitir grjóti, og
steypa sett í það á stöku stað.
Þunnar járnplötur hafi verið
settar beggja megin í skurðina
til að gera grjótfyllinguna jafn-
ari. Seljandi viðurkennir, að eng
ar undirstöður séu undir inn-
veggjum, nema góifplatan, sem
er ofan á malarlagi. Enda hefur
nú jarðvegurinn sigið undan
húsinu, bæði vegna þungans frá
húsinu og svo vegna þess, að
jarðvegurinn er nú þurrari en
er það var byggt. Sigið kemur
fram á gólfi, innveggjum, þaki
og reykliáf. Matsmenn töldu
nauðsynlegt að brjóta þyrfti upp
gólfplötuna, lyfta innveggjum,
steypa undirstöður og nýja gólf-
plötu. Þá þyrfti að lagfæra hurð-
ir, veggfóðra, mála og dúkleggja
að nýiu. ‘r,ndu,'bæta riðurföll o
fl. Kostnað við þetta töldu mats-
menn hæfilega metinn á kr.
53,980.00.
Þór Jóhannsson stefndi ekkí
aðeins þeim, er seldi honum
húsið, heldur og Sigurði Jóns-
syni múrarameistara, sem hafði
ritað nafn sitt á hústeikninguna,
en aldrei komið nærri múrverk-
inu.
I bæjarþingi Reykjavíkur var
kveðinn upp dómur 25. október
1956. Þar var Pétur Sveinsson
dæmdur til að greiða Þór 8 þús-
krónur með 6% ársvöxtum frá
28. sept. 1954 til greiðsludags.
Pétur og Sigurður Jónsson*
greiði og stefnda 47 þúsund kr.
með sömu vöxtum frá sama tma
og 8 þúsund kr. í málskostnað.
Þessi dómur var staðfestur £
Hæstarétti.
Castro skiptir
stórjörðum.
Fidel Castro er byrjaður a?£
skipta niður stórum jarðeign-
um og gefa smábændum eða
landleysingjum.
Hafði hann látið það boð út
ganga, þegar hann hóf upp-
reist sína fyrir tveim árum, að-
þetta mundi verða eitt fyrsta
(verk sitt, og nú hefir hann
byrjað á þessu í Sierra Maestra
fjöllum, þar sem hann hafðist
lengstum við. Hver landleys-
ingi fær 33—100 ekrur.

:
W&Æí',, / -
Herdís Þorvaldsdóttir vinnur mikinn leiksigur.
Hið stórbrotna leikrit ,,Á yztu nöf“ eftir bandaríska skáldið
Thornton Wilder er nú sýnt við ágæta aðsókn í Þjóðleikhúsinu.
Þetta er talin ein nýstárlegasta sýning, sem sézt hefur á íslenzku
leiksviði og hefur vakið mikið umtal og athygli, ekki hvað sízt
hin ágæta leikstjórn Gunnars Eyjólfssonar, en þetta er í fyrsta
sinn, sem hann er leikstjóri hjá Þjóðleikhúsinu. — Heidís Þor-
valdsdóttir hefur hlotið mikið lof fyrir frábæran leik í hlut-
verki „Sabinu“ og er leikur hennar talin listrænt afrek. —
Næsta sýning verður á fimmtudagskvöld. — Myndin er af frú
Herdísi í hlutverki sínu.