Vísir - 11.02.1959, Blaðsíða 11

Miðvikudaginn 11. febrúar 1958 *i ISfEHQH
VlSIB
23
^ctfin keit
SKALD5AC3A EFTIH MAHY E&íí'élK-
ungæðislega, þessu brosi sem fór honum svo vel. — Það getur
líka hugsast að eg hafi prúttað um verðið og fengið afslátt. Þér
vitið að maður gerir það í verzlunum á þessum slóðum.
— Jú, en þér gerið það ekki, það veit eg! Candy andvarpaði
og horfði efins á hann. Bara að eg vissi hvað eg ætti að gera!
Hann stóð upp og virtist óeðlilega hár er hann reis upp úr lága
stólnum. Hann horfði brosandi á hana.
— Nú skal eg segja yður hvað þér eigið að gera. Þér eigið að
þiggja kjólinn og vera í honum í kvöld, svo eg geti verið verulega
ánægður með yður þegar við komum í spilabankann. í þessum
kjól berið þér af öllu hinu kvenfólkinu eins og gull af eiri, og
það varpar ljóma á mig um leið — getið þér ekki unnað mér
þeirra ánægju?
Candy vissi vel að hún átti að afþakka gjöfina, en hún gat það
ekki. Þegar duglegur málaflutningsmaður safnar rökurn og geng-
ur í málið með öllum sínum persónuleik og þokka, skal mikið til
að geta maldað í mólnn. Og kjóllinn var dásamlegur.
— Eg á þetta alls ekki skilið, sagði hún vandræðaleg og fann
sér til gremju að grátstafirnir voru i kverkunum á.henni.
— Eg veit alls ekki hvernig eg get þakkað yður þetta. Eg veit
aðeins að eg er hrifin af kjólnum. Hann er gersemi.
Svo sneri hún sér frá og ætlaði að fara, en sterk hönd greip um
úlfliðinn á henni og hélt henni kyrri.
— Þér megið ekki gera yður samvizkubit út af smámunum,
Candy. Fólk verður gamalt og grettið af áhyggjunum. Getið þér
ekki litið á mig sem kunningja? Höfum við ekki lofað hvort öðru
hátíðlega að gera Diönu heilbrigða aftur?
Hann lyfti hendi hennar hægt upp að vörunum. Það kom svo
cvænt að hún hrökk við. Hann mátti ekki kyssa hana. Ekki einu
sinni á höndina. Hann var maðurinn sem hún hataði, og hún
hafði svarið að fyrirgefa honum aldrei! Og samt lét hún hann
kyssa höndina á sér. Hún hafði viðbjóð á þessu — elskaði hún
ekki ennþá dökkhærðan mann, brann ekki koss hans enn á vör-
um hennar? Colin hafði aldrei gert sig ánægðan með að kyssa
hana á höndina.
— Þetta megið þér ekki gera, hvislaði hún með öndina í háls-
inum. Svo hljóp hún út. Læsti að sér herbergishurðinni og stóð
heila mínútu og þrýsti bakinu að henni.
Á rúminu lá undurfalleguu kjóll með silfurívafi og lokkaði.
Dökkhærður maður og ljóshærður maður.... hvor var henni
meira virði á þessari stundu?
— Ekki Hugh! tautaði hún hás. — Nei, þann mann get eg
aldrei annað en hatað....
Diana fékk að vera inni hjá Candy meðan hún var að fara í
kjólinn. Cfandy hafði gefið sér gott næði í baðkerinu og Nanny
hafði blandað gardeníu-kjarna í vatnið. Ilmurinn var kringum
hana eins og ský. Ilmvötnin í Frakklandi voru öðruvísi en heima,
ilmurinn hélzt miklu lengur. -
Candy smokraði sér híalínsþunnan undirkjólinn, fór í nætur-
þunna sokka — og loks kjólinn — þennan draum úr silki og silfri.
Hún hafði fram á síðustu stund óttast að hann færi sér ekki
vel, eða að sniðið mundi ekki vera rétt. Hún hefði ekki þurft að
gera sér áhyggjur af því. Hún gat ekki vitað að Nanny hafði tekið
þátt í samsærinu, hún hafði látið freista sín til að „lána" svarta
kjólinn hennar, og Hugh hafði haft hann með sér þegar hann
fór í kjólakaupin. Sniðið var rétt — þau hin höfðu vitað að
kjólnum hafði verið breytt eftir því sem þurfti.
Candy skoðaði sig í langa speglinum í klæðaskápshurðinni.
Það var ókunnug ung stúlka, sem starði á hana úr speglinum.
Ljóst hárið á henni var stuttklippt, stór bylgja yfir gagnauganu
öðrumegin. Hún festi rósirnar yfir öðru eyranu — í fyrsta skipti
á æfinni var hún í verulega dýrum kjól. Það var yndislegt að
finna til þess að maður sómdi sér vel.
Hún sneri sér frá speglinum. — Hvað finnst þér, Diana?
— Ó, þú ert yndisleg, Candy! sagði telpan hriíln. — Kjóllinn
fer þér enn betur en eg hafði haldiðl Viltu ekki sýna honum
pabba hve falleg þú ert?
— Eg þori það ekki.
— Þú þarft ekki að vera hrædd við hann. Það var svo spenn-
andi að kaupa kjól handa þér, þú getur ekki hugsað þér hve
gaman var aö koma heim með hann og lauma honum inn! Við
pabbi skríktum og hlóum allt kvöldið. Þú hlýtur að skilja, að
hann er forvitinn að sjá þig í honum.
— Þá ætla eg að fara niður og sýna mig.
Hún gekk hægt og hikandi — nærri því eins og brúður upp að
altari — og Diana á eftir eins og brúðarmær. Það var hálfdimmt
í stofunni þegar hún kom inn, því að degi var farið að halla
Hún nam staðar og brosti, vissi ekki hvað hún ætti að segja,
— hún var allt í einu orðin feimin.
— Eg ætlaði bara.... bara að sýna yður kjólinn, hvíslaði hún.
Hann sneri sér frá vinskápnum sem hann stóð við, og svo-
lítil bið varð á þvi að hann svaraði.
— Þér eruð ljómandi, Candy — eg vissi að þessi kjóll var alveg
sniðinn á yður.
— Eg hef aldrei á æfinni átt jafn fallegan kjól.
— Þykir yður virkilega vænt um hann?
Hún hikaði dálítið þangað til hún meðgekk fyrir honum það
sem enginn annar maður hefði getað skilið: — Eg er svo hrifin
af honum að eg er dálítið hrædd. Þetta er eins og ævintýri sem
allar ungar stúlkur mundu óska sér að lifa, þó að þeim yrði
aldrei að óskinni. Mér finnst eg vera eins og Öskubuska sem á
að fá að fara á dansleik, og mér finnst á mér að eitthvað óvænt
muni koma fyrir.
Hún vissi ekki sjálf hvað hún átti við með þessu.
— Koma fyrir.... kjóllinn eða yður?
— Bæði kjólinn og mig....
— Ekkert slæmt getur komið fyrir ykkur, það skal eg-sjá um.
Ef þér eruð tilbúin ættuð við að fara að hypja okkur af stað.
— Vertu blessuð, Diana, þú verður að óska okkur góðrar skemmt-
unar.
Hann gekk á undan út að bílnum og hjálpaði henni gætilega
í sætið og beið þangað til hún hafði lagað pilsið, og lokaði svo
hurðinni. Henni datt í hug að Amanda kona hans mundi hafa
farið gætilega með dýru kjólana sína, að þeir aflöguðust ekki
áður en í samkvæmin kom. Svo settist Hugh við stýrið og þau
óku frá Villa des Lilas.
Þau voru á.leið að einhverju nýju, fannst Candy. Henni fannst
hún vera eins og önnur manneskja í þessum kjól. Eg er gre-
breytt, eg þekki ekki sjálfa mig, hugsaði hún með sér. í kvöld
byrjar nýr og spennandi kafli í tilveru minni.
Umhverfið hafði ekki breyst, það sá hún þegar sótti á bratt-
ann upp að Grand Corniche. Þau höfðu upplifað svona kvöld
fyrr, með rykugum olívutrjám og gulri mímósu og blómaihn.
eVröldin var söm og áður, en Candy var sjálf öðruvísi en áður.
— E vona að þetta verði ekki.vonbrigði fyrir yður, sagði Hugh.
— Eg er viss um að eg verð ekki fyrir neinum vonbrigðum,
svaraði hún. — Þetta verður yndislegasta kvöld æfi minnar.
Hún sagði þetta svo hátíðlega að hann fór að hlæja. — Eru
þetta kannske mörkin milli ungrar stúlku — og konu? sagði
hann.
— Mér finnst eg vera orðin eldri og virðulegri — það er ef-
laust vegna kjólsins. Kjólsins og eftirvæntingarinnar. Hún fór
að raula:' „Oh, what a beautiful morning —“
— Það er nú ekki kominn morgun ennþá, sagði hann og hló.
Þá breytum við textanum í „beautiíul evening" í staðinn.
KVÖLDVÖKUNN!

,,Viltu ekki gefa Guði einn'
shiíling?" sagði frelsishers-
stúlka við gamlan Aberdeen-
búa.
„Hvað ertu gömul, stúlkál
mín?“ spurði karlinn.
,,Eg er nítján ára.“
„Nú jæja. Eg er meira en'
sjötíu og fimm ára. Eg sé hann
á undan þér, svo eg ætla aS
færa honum skildinginn sjálf-
ur.“
★
Duglegur eldspýtnaframleið-
andi sendi út mann, sem átti
að afhenda hverum þeim
manni, sem notaðl eldspýturn-
ar hans, guineu. í kunnu kaffi-
húsi í Aberdeen spurði hann ó-
kunnan mann: „Þér getið vísfc
ekki hjálpað mér um eld-
spýtu?“
Aberdeenbúinn var heldur
tregur, en rétti, honum þó eld-
spýtustokk og var það sama
gerð, sem verðlaunin átti.
„Þakka vður afskaplega vel
fyrir,“ sagði sölumaðurinn. „Eg
sé að þér notið okkar eldspýt-
ur. Mér er leyft að afhenda
hverjum manni, sem eg hitti
og nota þær, 1 guineu — hérnaii
er guinean yðar.“ Þegar hann
snéri frá honum mótmælti Ab-
erdeenbúinn því: „Ha! nei.
Eg vissi að það var einhver
hrekkur í þessu — þér eruð að
fara með eldspýturnar mínar!“
★
Kona kom inn í strætisvagn
Glasgow. Svo kinkaði hún '
kolli til konu, sem sat and-
spænis og sagði: „Góðan dag-
inn.“ En hún sá strax að hún
þekkti ekki konuna og tók að
afsaka sig.
„Eg sé’nú að það eruð ekki
þér “
„Nei, það er hvorug okkar,“
anzaði hin brosandi.
iysfeinn Þórðarson
fékk bezfan tíma.
£. R. Burroughg
FINALLV, TO THE R-ELIEF .
ÆRMDIME. JON AUSTIN
TARZAN
21521
Að lokum raknaði Jón við
og smám saman hresstist
bann. Hann brosti dauflega
og sagði: „Þetta vaí* nokkuð
harkalegt, en ef til II arð
þetta að fara svona. Hvar er
Tony?“ í staðinn fyrir svar
heyjðisfe hrylliíegt óp inn úr
ABrajFTLV, INI ski*\
KESFONSE TO MIS
QUESTIONI, A FAIN-
KACKEP SCKEAÍA ECHOEP
THI?CUSH TWE FOF5EST.
skógarþjLvkninu. Það berg-
málaði milli trjánna.
Fyrsta skíðamót vetrarins hér
sunnanlands var í fyrradag.
Var það innanfélagsmót Í.R. og
fór það fram í Hamragili við
Kolviðarhól. Snjór var nœgur
og fœri ágætt.
Keppendur voru 20, þar af
fimm utanfélagsmen’n, sem
boðnir voru, tveir frá Ármanni
og þrír frá K.R. Beztan saman-
lagðan brautartíma hafði Ey-
steinn Þórðarson, 2. varð Úlfar
Skæringsson og 3. Guðlaugur Þ.
Lárusson. Stefán Kristjánsson
Ármanni náði fjórða bezta tímá
og Bjarni Einarsson frá samá
félagi var fimmti.
Veður var allgott, nokkur
snjókoma og norðaustan kaldi.
Mótsstjóri var Jóakim Snæ-
björnsson. Um næstu helgi er
fyrirhuguð svigkeppni Rey-kja--
víkurmótsins. Má búast við
harðri keppni þar eð menn eru
almennt í .góðri þjálfun.
»rv:9i.. • •(
Johan Könning h.f.
Kaflagnir og viðgerðir á
öllum heimilistækjum. —
Fljót og vönduð vinna.
Sími 14320. *
Johan Rönning h.f.