Vísir - 21.03.1959, Blaðsíða 4

Laugardaginn 21. niarz 1959
4
VÍSIE
VÍSI3R.
DAGBLAÐ
Útgefandi: BLAÐAÚTGAFAN VlSIR H.F.
Vísir kemur út 300 daga á ári, ýmist 8 eða 12 blaðsíður.
Ritstjórl og ábyrgðarmaður: Hersteinn Fálsson.
Skrifstofur blaðsins eru í Ingólfsstræti 3.
Ritstjórnarskrifstofur blaðsins eru opnar frá kl. 8,00—18,00.
Aðrar skrifstofur frá kl. 9,00—18,00.
Afgreiðsla: Ingólfsstræti 3, opin frá kL 9,00—19,00.
Sími: (11660 (fimm línur)
Visir kostar kr. 25.00 í áskrift á mánuði,
kr. 2.00 eintakið í lausasölu.
Félagsprentsmiðjan hJ,
Alls engan sannleika!
KIRKJA 06 TRUMAL:
Konungur — þjónn.
Bent var á það hér í blaðinu
um miðja vikuna, hversu
mikla fyrirlitningu fram-
sóknarmenn hafa á sann-
leikanum. Hann er eitur í
þeirra beinum, og þeir eru
verðugir bandamenn komm-
únista að því leyti, að þeir
, kalla ekki allt ömmu sína,
þegar nauðsyn er að um-
hverfa réttu og sönnu. Var
í því sambandi minnzt á
það, hvernig framsóknar-
menn komu í veg fyrir, að
almenningur- fengi að vita,
hvernig hagur þjóðarheild-
arinnar stæði, þegar ákveðdð
var að láta „úttekt þjóðar-
búsins fara fram fyrir opn-
um tjöldum“, eins og það
hét á máli forsætisráðherr-
ans, meðan hann var enn
raupandi.
Vafalaust hafði Ólafur Thors
einnig í huga blessaðan fyrr-
verandi forsætisráðherrann
og hans loforð um úttekt og
fleira -— sem þjóðin fékk
aldrei um að vita — þegar
) hann sagði á landsfundi
! Sjálfstæðisflokksins, að þaði
yrði að segja þjóðinni sann-
leikann um, að lækkunin á
vöruverðinu væri ekki án
útgjalda af hálfu ríkissjóðs.
Finnst Tímanum í gær, að
þetta sé mikil tíðindi og
leggur þau að sjálfsögðu út
á versta veg — Sjálfstæðis-
flokkurinn óttist „eigin ráð-
stafanir“, svo að hann sé að
reyna að skella allri skuld-
inni af þeim á samstarfs-
flokkinn — þ. e. ríkis-
stjórnina.
Þetta sýnir tvennskonar bresti
í siðgæðisbrynju Framsókn-
arfloltksins. í fyrsta lagi seg-
ir Tíminn milli línanna, að
menn eigi alls ekki að
segja almenningi sannleik-
ann um þessi mál og er það
mjög í samræmi við fortíð
hans. Tíminn er oft búinn að
leyna almenning sannleik-
anum, svo að honum verður
það á að halda, að leyndar-
reglan hljóti að vera algild.
Frámsóknarflokikurinn seg-
ir og: Ríkið, það er eg! í
samræmi við það er alger ó-
þarfi að segja almenningi
nokkurn skapaðan hlut.
I öðru lagi segir Tíminn með
þessu, að ef framsóknarliðið
hefði samvinnu við einhvern
eða veitti einhverjum nokk-
urn stuðning til að reyna að
gera eitthvað, mundi sam-
stundis vera búið svo um
hnútana, að ekki mætti segja
neinn sannleika, er snerti
aðgerðir þeirra, sem við
málið væru riðnir. Þetta er
mjög táknrænt fyrir fram-
sóknarmenn og kommúnista,
sem hafa alltaf verið með
baktjaldasamninga í öllum
málum — og er þetta af
svipuðum toga spunnið og
það, að báðdr aðilar vilja til
dæmis binda verzlunarvið-
skipti og atvinnu við það, að
samvizka þess, sem skipt er
við, fylgi með í kaupunum.
Þessir- menn verða að at-
huga, að ekki eru allir
steyptir í sama móti.
Menn mega nú ráða af því, sem
vitnað hefir verið í Tímann
og framsóknarmenn hér í
blaðinu í þessari viku, að
ekki muni margra sann-
leikskorna að vænta af vör-
um framsóknarliðsins, þegar
því verður teflt fram til or-
ustunnar í sumar við erfiða
aðstöðu sakir fornra og
nýrra svika og brigðmælgi.
Um hitt skulu menn elcki
efast, að ósannindakvarnir
framsóknarliðsins munu
mala nótt sem nýtan dag,
þegar kemur fram á vorið
og nálgast kosningar og er
rétt að taka framleiðslunni
með fullkominni varúð.
Breytt víðhorf.
Það hefir hvað eftir annað
komið fram, að Krúsév, ein-
valdur kommúnista í Sovét-
ríkjunum, hefir lauslega
línu, sem getur stundum
verið ærið hlykkjótt. Hann
segir eitt í dag á þessúm
stað, og þegar hann er kom-
inn á annan stað á morgun,
hefir hann breytt um skoð-
un á því, sem hann talaði
síðast um. Má segja, að þessa
hringlandaháttar gætti ekki,
meðan Stalin bóndi hélt um
stjórnvölinn, enda var hann
ekki samskonar gasprari og
þessi síðasti arftaki hans. •
Hann hefir verið nokkuð her-
skár í sumum ræðum sínum
að undanförnu, en á fimmtu
daginn efndi hann til fundar
með miklum fjölda blaða-
manna, og þar lét hann svo,
að hann væri fús til allskon-
ar tilslakana og’ viðræðna
við vesturveldin, svo ' að
finna mæti lausn á vanda-
málunum. Það er vonandi,
að þessar vorleysingar end-
ist eitthvað lengur en árs-
tíminn, er þær eru víð
kenndar. En fortíð kommún-
ismans spáir því miður ekki
góðu um það;
„Þér hlið, lyftið höfðum yð-
ar, hefjið yður, þér öldnu dyr,
að konungur dýrðarinnar megi
inn ganga. Hver er þessi kon-
ungur dýrðinnar? Það er
Drottinn, hin volduga hetja“
(Sálm. 24,7—8).
Svo söng Israel öldum og
kynslóðum fyrir Krists burð.
Öldum og kynslóðum eftir
dauða Krists er honum
fagnað með þessum eða því-
líkum orðum af fjölmenn-
um söfnuðum um alla jörð,
á öllum tungumálum. Tvisvar
á ári rifjar kirkjan það upp
með sérstökum hætti, að hann
er með oss sem hin volduga
hetja, og að hann er jafnframt
hinn komandi konungur dýrð-
arinnar. Hún minnist þessa
með stuðningi af frásögnunni
um innreið hans í Jerúsalem,
þegar hann var hylltur sem
hinn blessaði konungur. Þetta
gerir kirkjan í fyrsta lagi við
upphaf hins helga árs, kirkju-
ársins. Þá eru jólin skammt
undan, hátíð gleðinnar. En í
öðru lagi minnist kirkjan þessa
við upphaf þeirrar viku ársins,
sem hefur mestan alvörublæ,
dymbilvikunnar. Tvisvar á ári
fylgjum vér Jesú í anda ofan
hlíðar Olíufjallsins, hyllum
hann og fögnum honum sem
konungi hins eilífa friðar og
himnesku dýrðar. í fyrra sinn-
ið liggur leiðin til jötunnar ,í
Betlehem. í síðara sinnið til
krossins á Golgata. Hvorki á
jólanótt með hið fátæka barn
fyrir augum, né á föstudaginn
langa með hinn dæmda og deyj-
andi fyrir hugarsjónum, skul-
um vér gleyma því, að hann
er Drottinn, hin volduga hetja,
konungur dýrðarinnar. En vér
skulum ékki heldur gleyma því,
þegar vér hyllum hann sem
konung, að hann er hið gleymda
barn og hinn dæmdi maður.
Þannig leitast kirkjan við að
gefa oss sanna mynd af honum,
sem er leyndardómur Guðs,
dýrðarríkdómur Guðs leyndar-
máls og von dýrðarinnar, eins
og postulinn kemst að orði
(Kol. 1,27). Yfir jötunni í
Betlehem leiftrar stjarna guð-
legra fyrirheita. Yfir Betle-
hmsvöllum ljómar dýrð Drott-
ins. Úr augum barnsins í fjár-
húsinu skín ljós eilífrar náðar.
En allt er þetta hjúpað jarð-
neskri lægingu. Hinn dýrðlegi
konungur hefur tekið á sig
þjóns mynd. Og hann gengur
út á vettvang mannlífsins sem
þjónn, og ljósið, sem í honum
býr, dregur að sér skuggana,
sem í manninum búa, eins og
þegar skýin hnappast um tind-
inn. Á Golgata eru skýin orðin
að svörtum flóka, skuggarnir
orðnir myrkur. Og einmitt þá
er ljósið að sigra myrkrið. í
gegnum sorta þeirrar blindni,
sem reisti krossinn, skín birta
þeirrar ástjónu, sem aldrei leit
við neinum nema í ástúð. Á
bak við myrkur þeirrar smán-
ar, sem hvaðanæva bylur á hin-
um dauðadæmda, slær það
hjarta, sem aldrei hýsti neina
flekkaða hugsun. í svörtu
þykkni þeirrar syndar, s£m
sýnist ganga með sigur af
hólmi á Golgata, stríðir sá hyg-
ur, sem einn.var gagngert mót-
aður af kærleika. Og hann bug-
ast ekki. Hann umvefur alla,
sem umhverfis eru, alla, fyrr
og síðar, nær og f jær, með bæn
sinni um fyrirgefningu, sýkn-
un. Hann tileinkar öllum blind-
um sína sjón, öllum veikum
sinn styrk, öllum brotlegum og
sekum sitt sakleysi, öllum fölln-
um og ,vonlausum sína náð
sinn sigur. Þannig lýkur hann
jarðneskum ferli sínum, þann-
ig fullnar hann verkum þjóns-
ins — hinn eilífi konungur
dýrðarinnar. Hann lýkur lífi
sinu með orðunum: Það er full-
komnað. Og af þeim orðum
stafar geislum þeirrar sólar,
sem rís yfir sjóndeildarhring á
páskadagsmorgunn.
Hann er Guðs alskíra mynd.
Hann afklæddist þeirri mynd
og varð mönnum líkur, lítil-
lækkaði sjálfan sig og varð
hlýðinn fram í dauðann á
krossi, hlýðinn þeim kærleiks-
vilja sem knúði hann úr dýrð-
inni í læginguna, úr ljósinu í
mýrkrið, úr heimi kærleikans
til þeirra, sem skortir kærleik,
skortir Guðs dýrð, úr konungs-
hásætinu í þjónstöðuna. Hlýð-
inn þeirri elsku, sem vildi bera
Ijós inn í myrkrið, tendra kær-
leik í veröld kulda og haturs,
vekja líf í landi dauðans. Hlýð-
inn þeim frelsandi vilja, sem
þráði það að heimta mig og
heimta þig úr greipum myrk-
urs, syndar, dauða. Slíkur er
leyndardómur þessa konungs.
Hann átti það nafn, sem hverju
nafni er æðra, átti það frá ei-
lífð, því að hann var í Guðs
mynd, Guði jafn, eitt með Guði.
Hann vildi ekki njóta þeirrar
tignar í háum himni og vita af
oss mönnunum í lægingu, út-
legð, smán, villu ,myrkri. Því
kom hann, gekkst undir það
allt, er vér eigum við að stríða,
stríddi við það allt, sem veld-
ur oss meini, böli og bölvun,
huldi tign sína til þess að opin-
bera innsta leyndardóm henn-
ar: Kærleikann, sem fórnar sér
fyrir aðra. Hann vann sigurinn
á vorum eigin vettvangi, sigur
í baráttunni um oss og fyrir
oss. Og með því ávann hann
sér það nafn, sem æðst verður
nefnt af mannlegri tungu, það
nafn, sem tignast er í munni
allra engla, það nafn, sem Guð
sjálfur alskar öllum öðrum
meir, af því að það tjáir bezt
innstu veru hans, nafn frelsar-
ans.
Bókmenntakynn-
ing i
anum.
Sunnudaginn 22. rriafz; kl.
14,30 efnir Stúdentaráð Há-
skóla íslands til bókniennta-
kynningar í liátíðasal háskól-
ans.
Helgi Sæmundsson ritstjóri
flytur erindi um íslenzkan
sagnaskáldskap síðasta áratugs.
Guðmundur Steinsson og Jónas
Árnason lesa úr verkum sín-
um. Ennfremur mun Þórarinn
Guðnason t læknir lesa eftir
Indriða G. Þorsteinsson, og
Bernharður Guðmundsson stud.
theol. les eftir Geir Kristjáns-
son.
Þetta er önnur bókamennta-
„Húsmóðir" hefur sent Berg-
máli eftirfarandi pistil út af nýja
smjörsölufyrirkomulaginu og
þeim málum:
Flokkun smjörs-ins.
„Það hefur verið talað mikið
nú undanfarið um hið nýja fyr-
irkomulag á smjörsölunni og er
það ekki að ástæðulausu.
Eitt atriði, sem ég tel ekki
þýðingarlítið, hefur ekki verið
minnst á í blöðum sem skyldi, og
það er, að nú þegar flokkun
smjörsins er orðin svo fullkom-
in sem forsvarsmenn smjörsöl-
unnar vilja vera láta, hvernig
stendur þá á þvi, að við neytend-
ur getum þá ekki valið um, og
fengið t. d. annars flokks smjörs
smjör, ef við óskum þess?
Heimatilbúið smjör.
Það er svo með mig, að mér
þykir bezt heimatilbúið smjör,
svokallað bögglasmjör, og ég
veit, að svo er með marga fleiri.
Við kjósum ekki annað frekara,
sé vel með það farið, og mörg
eru þau sveitaheimili, sem það
gera, og geta enn framleitt á-
gætis smjör. Þykir mér það
smjör bæði btra og bragðmeira.
Nú hlýtur þetta smjör enn að
vera framleitt, þar sem flokkun
og verð á því hefur verið aug-
lýst. Hinsvegar hef ég hvað eftir
annað spurt eftir því i verzlun-
um, og fengið þau svör, að það
væri ekki til.
Hvað verður imi annars
flokks smjör?
Nú spyr ég í einfelldni minnia
Fyrst smjöfið er flokkað og til
er gæðaflokkur, sem mér skilst
að sé enn betri en fyrsti flokkur,
sbr. og flokkun á kartöflum,
sem eru til bæði í úrvalsflokki
og fyrsta flokki — hvað verður
þá annars • um annans flokks
flokks smjörið. Er því fleygt?,
Ekki getur því verið hnoðað
saman við gæðasmjörið? Hvað
viðvíkur reglum þeim, sem
smjörið er flokkað eftir, skilst
mér, að aðallega sé farið eftir
þvi hve mikið vatnsinnihald
smjörsins sé, en má það kannske
vera hrátt og litað á bragðið? —•
Húsmóðir."
ATHS.: Osta- og smjörsölunni
er að sjálfsögðu heimilt rúm til
að gera athugasemdir við bréf
þetta, og önnur sem birzt hafa
eða birt verða í þessum dálki unt
hið nýja fyrir.komulag. Bergmál
efast ekki úm um góðan tilgang’
þeirra, sem að þessu fyrirtækr
standa og við , það starfa, en
mjög almenn óánægja er áreið-
anlega rikjandi með fyrirkomu-
lagið, einkahlegá vegna þess, að
smjörið er ekki einkennt þeiirr
búum, sem framleiða smjörið.
Hefur blaðið orðið þess vart, a<5
margir bíða af .áhuga greinar-
gerðar frá Neytendasamtökun-
um, sem hafa látið málið til sín.
taka. ■
Komið hefir til óeirða r
Jvvaya, smábæ sunnan til
í Líbanon, 1 milli fylgis-
manna stjórnarinnar og
andstæðinga • hennar. Þrír
menn meiddust.
kynningin, sem Stúdentaráð
Háskóla Íslands-. efnir til á
þessu skólaári. Hin fyrri var á-
verkum Þórbergs Þórðarsonar,.
og var hún mjög fjölsótt.
Öllum er heimill aðgangur að
bókmenntakynningum þessum.