Vísir - 01.04.1959, Blaðsíða 10

VfSIR
Miðvikudaginn 1. apríl 1959
up
■^ ☆☆☆☆☆☆☆☆☆'☆☆☆ ☆
SUSAN INGLIS:
23
„Jæja, ekki að nexnu marki. Nokkrar skeinur hefur lianix fengið.
En eg hef verið að hugsa urn yður og velta fyrir mér hvað hafi
oi'ðið að, og var að sleppa mér af hræðslu."
Og hræðsla Juans Moreira var svo ósvikin, að Peixny varö að
brosa. Þau höfðu öll veriö svo hrædd hemxar vegna.“
Mercedes Herrera beið á svöluixuixx. Húix var ótrúlega falleg,
í ljósgrænum kjól og svarta hárið gljáandi og aixdlitið vaixdlega
málið. Henni virtist vera skemmt, og svipurinn var ertaixdi og
óvinsamlegur.
Andrew vatt sér af baki og stóð kyrr íxxeð aðra höndina á nxakk-
aixum á hestinum og talaði við Luis og Felipe á spönsku. Svo
kom strákur og hirti 'lxestiixn, og Andrew fleygði taumunum til
hans og sagði eitthvað um leið.
Andrew gekk upp að húsinu og Mercedes kom hægt á móti
honum og lét skína í hvítar tennurixar og rétti brosandi fram
hendurnar.
Penixy gerði sér Ijóst að fötin hennar voru orðiix talsvert velkt,
og þótti það miður. Hann hafði farið beint til Mercedes án þess
að líta á Penny.
Þegar Penny hafði baðað sig og haft fataskipti settist hún
í hægindastólinxx í herberginu sínu og fór að hugsa um allt, sem
gerst hafði síðasta sólarhring.
Mikið flón gat eg vex'ið, að láta íxxér detta í hug, að hann meinti
nokkuð með því að kyssa mig, hugsaði húxx með sér, döpur í
bragði. Eg hefði átt að muixa, að engin stúlka getur staðist hamx.
Eg hugsa að það hafi verið af því að eg var svo þrá, sem hann
lagði sig svona fram, til aö fá mig til að elska sig.
En hvað skyldi hann halda um mig núna? Hún gat séð axxdlit
hans í huganum, og háðslega brosið. Auðvitað er eg eins og allar
aðrar ungra stúlkur, og hann þarf ekki aixnað en hreyfa litla
fingurinn til að gera íxxig vitlausa.
En hún gat ekki neitað því, að henni leist vel á hann, og að
henni mundi alltaf lítast vel á hann. En hún ætlaði ekki að gera
honum til eftirltis, að láta hann verða þess áskynja, að ef hann
hefði duflað við hana í gamni, þá hefði hún leikið nákvæmlega
sama leikinn. Og væri hann fastur i neti Mercedes Herrera þá
hafði hún þó alltaf Juan Moreira.
Penny reigði sig og svo fór hún niður, til hins fólksins. Það
var allt í dagstofunni þegar hún kom niður.
Mercedes Herrera sat í nxjúkum sófa, með Brand á aðra hönd
og Juan Moreira á hina. Og Luis Gomez sat skammt frá.
Eustacia frænka var ekki enn komin og Tína ekki heldur.
Karlmennirnir stóðu allir upp þegar hún kom inn, og Juan
Moreira kom á móti henni.
„Ungfrú Mayne. Ó, það er eins og cll þreyta sé horfin af yður
•— þér eruð eins og nýútsprungin rós,“ sagði hann aödáandi.
Penny leit brosandi til hans en varaðist af ásettu ráði að líta
á Andrew Brand.
„Já, mér finnst eg vera alveg óþreytt núna,“ sagði hún glað-
lega. „Svo óþreytt að það liggur við að eg trúi varla því, sem eg
hef upplifað."
Nú heyrðist silkimjúk rödd Mercedes úr sófanum.
„Þetta er beinlinis stórkostlegt," sagði hún smeðjulega. „Allir
eru nefnilega sannfærðir um, að öllum bergljónum hafi verið
útrýnxt þarna.“
Juan leit kuldalega til hemxar.
„Það er mikið af þeinx i skógununx ennþá, sagði hann. „Sér-
staklega þegar kemur upp í fjöllin. Þau hafa dregið sig niður á
láglendið til að ná í bráð.“
Mercedes yppti öxlum og brosti til lxans.
„Vitanlega," sagði hún. „Eitthvað hlýtur að hafa komið fyrir
úr þvi að hestarnir fældust.“
Hvað var hún eiginlega að gefa í skyn, lxugsaði Penny með
sér og var ergileg. Hún horfðist óhikað í augu við Mercedes.
„Eitthvað fældust þeir. Og það var hræðileg ófi-eskja — eg hef j
aldrei heyrt ljótara öskur á æfi minni.“
„Eg held,“ hélt Juan áfram í sanxa kaldranatón, „að ef þú
hefðir sjálf séð hestinn, sem kom til baka í nxorgun, nxuntíir þú
ekki efast, Mercedes. Hann var með rispur eftir hvassar klær unx
allan skrokinn."
„Efast? Hvers skyldi eg efast? Bæði ungfrú Mayne og Andrew
hafa sagt. okkur hvað gerðist.“
Hún yppti öxlum, en það var enn ósvífni og grunsemd í augum
hennar.
„En skrítið er þetta,“ sagði hún, „að ekki skyldi sjást neinar
skránxur á hesti Andrews."
„Það er ekkert skrítið,“ sagði Andrew, senx hingað til hafði
þagað og ekki tekið þátt í samtalinu. „Mandinga hefur ekki fengið
djöfsanefnið sitt fyrir ekki neitt. Það væri líklegra, að bergljónið
bæri einhver merki eftir Mandinga, ef við íxáum einhverntíma
í það. Felipe ætlar að gera út veiðiför á nxorgun.“
„Það er gaman,“ sagði Mercedes og augun ljómuðu. „Eg vona
að þiö verðið heppnir.“
í hádegisverðinum sat Mercedes á hægri hlið Andrew og lét
óspart sjá, að hún hefði eignarréttinn á honunx, en Juan Moreira,
sem sat hjá Peixny, fór að verða nærgætnari en áður.
Þetta er ekki heiðarlegt, hugsaði Penny í örvæntingu. Hann
fer líklega að halda að eg sé alvarlega ástfaxxgin af honum, en
eg er aðeins að hafa gagn af honum. Hann er of gcður og við-
feldinn til að fara svona með hann. Eg hélt að eg gæti leikið
gamanleik, ekki síður en Andrew, en það get eg ekki.
Tína og Luis fóru á hestbak síðdegis, en Penny afsakaði sig og
hvarf undir eins eftir hádegisverðinn. Hún flýtti sér að komast
út áöur eix Juan aftraði henni.
Hún lagðist á rúnxið og fór — hrygg í huga — að velta fyrir
sér hvað hún ætti að taka sér fyrir hendur. Mundu þessar kvalir
fyrir hjartaxxu nokkurntíma líða hjá, og hún verða sönx nxann-
eskja aftur?
Hemxi fannst léttir að því að drepið var á dyrnar hjá henni.
Það var Eustacia frænka sem kom. Hitt fólkið var farið út, sagði
hún. Vildi Penny ekki koma og setjast út á svalirnar nxeð henni.
Það var svalt og gott þar um þetta leyti dags. Þær gætu drukkið
teið saman þar.
Penny lagaði á sér hárið og farðaði sig, þegar Eustacia var
farin, og gekk svo fram á ganginn, áleiðis niður. Það var hljótt
þarna i ganxla húsinu, græn gluggatjöld lokuðu sólskinið úti.
Hvergi var nokkra manneskju að sjá. Fótatak Penny bergmálaði
í veggjunum. Hún vissi ekki betur en að hún væri ein, þegar hún
heyrði rödd bak við sig og hrökk við.
„Penny,“ sagði röddin. „Viltu gera svo vel að hinkra við. Eg
þarf að tala við þig!“
Penny leit við og kom auga á Andrew Brand í einu dinxma
horninu í ársalixunx.
„Eix — — eg hélt að þú værir úti,“ sagði hún barnslega ósjálf-
bjarga, en nú reyndi lxún að ná valdi á sér og vera róleg.
„Já, eg gat hugsað mér það." Hamx virtist vera mjög alvar-
legur. „En þcð vill nú svo til að eg er inni. Viltu gera svo vel að
koma með mér. Þessa leiðina!“
Nei, hugsaði Penny með sér. F.g vil það ekki! Eg vil ekki vera
ein með honunx og tala við hann. Eg get það ekki!
Hún gekk hægt aftur á bak að ytri dyrunum.
„Hún frænka þin bíður eftir rxér.“
„Frænka getur biðið,“ sagði Aimrew og tók nokkur löng skref
að útidyrununx til að varna henni útgöngu. Nú var drembni
E. R. Ðurroughs ^ S* A R Z A W —*
2857
TKsl?E THEy SAZEF AT AN
OfAlNJOUS SETTING. *THEK=
IS yOUK PUNISHWÉNT," SOSITO
CACKLE?. VEATH BY HANSlNS
...IT WAS CAWW, ANI7 THE VILLAGE
WAS l?0USE!7 BYA /AELANCHOLy
I7EUA\BEAT. m/yí////"/,//>/

EXECUTIONI TIME--TAKZAN ANI7
LAVER WEKE TAKEN.TO THE
EI7&E OF THE CO,WPOONC7—
iVAíjáuftGt-l
I JCHtl
Það var dögun og þorpið
var vakið með angurværunx
bumbuslætti. Aftökustundin
var upp runnin. Tarzan og
Laver voru leiddir út að
jaðri girðingarinnar. Það
var ekki uppörfandi sjón
senx beið þeirra. Þarna sjáið
þið hvað bíður ykkar. Þið
verðið hengdir, sagði Sobito
hlakkandi.
Þetta var nxjög vistlegur bar.
— En barmaðurinn var í vand-
ræðum með þenna eða hinn af
gestunum — þeir voru
drukknir. Einn þeirra, senx
var sérl.ega þreytandi tók hann
og henti út.
Það leið ekki nxínúta og nxað-
urinn slangraði inn aftur og
stefndi beint á barinn.
Barmaðurinn varð öskureið-
ur tók í hann, lyfti honum upp,
bar hann út úr drykkjustof-
unni og setti hann harkalega
niður á stéttina fyrir utan.
— Segðu mér, sagði nxaður-
inn og drafaði í honum tungan,
— á hvað mörgunx drykkju-
stofunx vinnur þú eiginlega?
*
í Milano vann Maria Callas
sína fyrstu sigra og þar er
hennar auðsjáanlega saknað.
Hún varð 35 ára 4. des. s.l.
og þá tóku kökugerðarmenn í
Milano sig saman um að útbúa
handa henni afmælisköku. Það
var risastór kaka og sýndi
Scala-óperuna. Yfir framhlið
kökunnar var í'itað með sykri:
Komdu aftur. Við söknum þín.
*
Þeir urðu samferða frá stór-
um fundi bænda. Þá spurði
annar: — Hvernig geðjaðist þér
að ræðunni minni?
—• Og jæja, 2ja daga þurrkui'
hefði verið betri.
Ástir og „línau -
Framh. af 3. síðu.
stæði nær inn í hjónabandið. í
fyrsta sinn í sögunni geta kín-
verskar konur starfað með viss-
unni um það að lögin styðji
þær. Og á meðal annars, sem
þær geta gert er að skilja við
bændur sína, ef þær vilja.
En með þessum nýju rétt-
indum kvenna, að andæfa því
sem bóndinn segir, kemur hlið-
stæð kvöð, um að hún beri
vitni gegn honum, ef hún sér
að hann hvarflar frá opinber-
um kenningum.
Þetta þýðir það, að ef bórid-
inn, þegar hann var að biðla
til hennar hafi hvíslað að sinni
sönnu ást að hann væri hiynnt-
ur kommúnisma, þá er það
vissara fyrir hann að vera ein-
lægur.
Að öðrum kosti er konan
hans vís til að draga hann fyrir
hjónaskilnaðarrétt og skilja
við hann í hvelli, og nota það
sem átyllu að hann sé lxaldinn
af hægri villu.
Eldílaugastöðvar
á Italíu.
Gengið liefur nxi vefið' til
fullnustu frá samningum unx
bandarískar eldflaugastöðvar ú
Ítalíu.
Ítalía er fyrsta landið á meg-
inlandinu, sem semur um slíkar
stöðvar. Bretar og Bandaríkja-
menn hafa sem kunnugt er sanx
ið um slíkar stöðvar á Bret-
landseyjum. ■ j