Vísir - 24.07.1959, Blaðsíða 4

II
VlSIR
Föstudaginn 24. júlí 1959.
miij
atur
Ekta skartgripir eia óekta.
Tízkan á sviði skartgripa er breytileg.
Gulrótarrönd
jneð sítrónusósu. — Þetta er
góður réttur fyrir kjöt- og fisk-
lausan dag.
60 gr. hveiti.
50 gr. smjörlíki.
2Vz dsl. mjólk.
4 egg.
250 gr. gulrætur.
Salt og pipar.
Hveiti og smjörlíki er bakað
saman og sjóðandi mjólkinni er
hellt í smátt og smátt. Hellt í
skál. Þar er það kælt svolítið
éður en 4 eggjarauður eru
hræðar í. Kryddað með salti og
pipar.
Gulræturnar hafa verið soðn-
ar á undan; þær eru kældar og
saxaðar gróft. 4 eggjahvítur eru
þeyttar mjög stíft.
Þær eru síðan hrærðar gæti-
lega í deigið og gulrótunum er
blandað í léttilega.
Randmót er smurt vel með
smjörlíki, sem hefir verið
mýkt. Brauðmylsnu er stráð á
mótið. Deiginu er síðan hellt í
mótið og það látið í pott með
sjóðandi vatni. Þar á það að
vera í 20—30 mínútur.
Ef þess er óskað má sjóða
dálítið af gulrótum í viðbót,
skera þær út með Chartreuse-
hnifnum, glera þær á pönn-
unni í dálitlu af smjöri og
sykri, eða hrista þær aðeins í
bræddu smjöri og láta þær í
röndina miðja.
Þessum rétti fylgir:
Sítrónusósa.
Hrærið matskeið af hveiti
með köldu vatni í smápotti,
þangað til úr er orðinn þunn-
ur jafningur, kekkjalaus.
Látið pottinn (eða kastarhol-
una) á eldinn og hrærið í án
afláts. Látið yður ekki bregða
þó að kekkir komi — þeir jafna
sig smátt og smátt.
Jafningurinn líkist klístri, en
verður skýr við suðuna. Þegar
vatnið er vel soðið er eggja^
rauða, hrærð með vatni, látin
í (en áður hefir kastarholan
verið tekin af eldinum). Þetta
er nú látið í vatnsbað og smá
bitar af smjöri eru látnir í
smátt og smátt. Þessi skammt-
ur getur tekið allt að 125 gr. —
En bæði egg og smjör reiknast
eftir heimilispeningunum og
því, hvort nota á sósuna með
tíaglegum mat eða til hátíða-
brigðis. Svo er settur smekkur
á sósuna með salti og sítrónu-
afa. — Þetta getur vel staðið
dálitla stund í vatnsbaði og
jafnvel má þynna sósuna með
dálitlu vatni.
Þessi sósa er mjög hressandi,
ekki aðeins við þenna mat,
heldur og við innbakaðan fisk,
gteiktan eða soðinn. Þá er fisk-
goðið notað í staðinn fyrirl
jsratnið, ,
Silfursmiður í Danmörku
rœddi í gullsmiðablaði um
skartgripi, sem hafa varanlegt
gildi og aðra, sem eru í tízku.
Hafði hann heyrt annan mann
ræða um það í útvarpi og segja
eitthvað á þá leið, „að óekta
skartgripir væru nú komnir í
tízku og væri það jafngott þó
að fólk veldi nú það, sem gljáði
í staðinn fyrir verðið“.
Þetta eru skemmtileg og gáfu-
leg ummæli, og þó í mótsögn
við hvort annað, — en er það
aðeins gljáinn — það ytra, sem
hefur gildi? spyr greinarritari.
Menn munu minnast þeirra
ára, þegar hver byggingameist-
ari, sem hafði virðingu fyrir
sjálfum sér, reisti „villur“ með
flötum þökum, sem voru mótuð
eins og stórar svalir. Þar gátu
menn kropið í tvo sumarmán-
uði og snúið ásýnd sinni til
Mekka — því að nú voru menn
í Arabiu! Þó áð snjófannirnar
síuðust niður þegar voraði gegn-
um loftin, gerði það minna til,
því að nú voru austurlenzk
gerfihús í tízku.
Og hvers vegna á að byggja
skrauthýsi — „villu“ — fyrir
70 þúsund krónur, þegar hægt
er að búa hana til úr pappa
fyrir 2 krónur? Já, en hún end-
ist ekki! Nei, það er víst. En þá
má byggja annað pappahús að
sumri og endurnýja hitt — al-
veg eins og óekta skartgripina,
— fleygja þeim og fá sér nýja.
Greinarritari getur þess, að
hann verði líklega sakaður um
öfund fyrir grein sína. En það
er alls ekki svo, svarar hann
sjálfur. Mér finnst það alveg
eins og vera ber, að kona kaupi
sér einkennilegan og skrítinn
skartgrip úr messing með lituðu
gleri til prýðis, ef hann fer vel
við nýja sumax-kjólinn hennar.
Óekta skartgripir hafa sinn til-
gang, en hann er bara annar
en ekta skartgripa.
Sú kona, sem fær nýtízku
skartgrip frá unnusta sínum,
verður fyrir vonbrigðum þegar
á árið líður og gljáinn fer af
honum. Auðvitað á að velja
skartgripinn vegna þeirrar
gleði, sem hann veitir, en ekki
eftir verðinu. En oft má sam-
eina þetta og sú, sem á grip-
inn, getur þá verið ánægð yfir
því að eiga góðan og vandaðan
skartgrip, sem er peningavirði,
ef í harðbakka slær.
Greinarhöfundur ræðir líka
um verð á fyrsta flokks handa-
vinnu og hversu fagurlega ekta
steinar glói. Hann segir frá því,
að ungar stúlkur komi með
skartgripi sína, t. d. ekta brjóst-
nál, sem mamma þeirra hafi
átt, og móðir hennar á undan
henni, þær vilji láta fara var-
lega með þennan hlut, þori varla
að sleppa honum við gullsmið-
inn. Þeim þykir svo vænt um
nálina, hún er samofin æsku-
minningum þeirra, þeim finnst
nálin vera eins og hluti af móð-
ur sinni. — Ekki er hætt við
að óekta skartgi’ipir hafi þessi
áhrif.
Sagan af Pétri litla
og kökunni.
Pétur litli er með pabba sín-
um og mömmu kominn í heim-
sókn til ömmu sinnar. Hann
hefur farið langa leið með bíl
og er þreyttur þegar hann kem-
ur til ömmu. Mamma er hrædd
um að þetta verði erfiður dag-
ur, af því að hann hefur ekki
sitt eigið rúm með grindunum
kringum til að sofa í eins og
hann er vanur.
Amma stingur upp á því að
hann sé látinn í rúmið hennar
og stólar settir fyrir framan
það svo hann detti ekki út úr
þvi. Pappi og mamma þekkja
son sinn vel og hafa ekki al-
mennilega trú á því að hann
fáist til að sofna, en amma má
gjarnan reyna það, svo fá þau
sér göngutúr á meðan.
Pétur litli lítur fyrst í kring-
um ’sig í stofu ömmu. Með vissri
þefvísi fyrir því hvað ætilegt
er, finnxn’ hann þar gagnsæjan
poka með kökum. Pokinn var
ætlaður honum, en hann átti
ekki að koma fram fyi'r en
seimia.
Pokinn er vel lokaður og þar
sem Pétur litli virtist vera á-
nægður með pokann, og er í
augnablikinu fegirm að hafa
Fegurðardísir gefa ráð um,
kvernig kona verði fegurst.
í Japan þvœr konan sér um jcia, segir, að konur í Mexico
andlitið með hrísmjöli. Konur á noti ekki nein fegrunarmeðöl,
heldur sjái þær um það að þær
fái nóg að borða af ávöxtum
og grænmeti og þær forðist fit-
andi mat.
Menn undruðust mjög um-
mæli fulltrúa Póllands. Hún
jheitir Aliicja Bobrowska, og
Jsvaraði spurningunni um það,
hvað pólskar konur gerðu til
þess að líta vel út á þennan veg:
Pólskar konur óska þess ekki
að vera fallegar, því að þær
Vestur-Indíum nudda allan lík-
ama sinn inn í ólífu-olíu.
Nokkrar af þeim stúlkum,
sem keppa um Miss Universe-
titilinn í Long Beach, hafa sagt
frá þvi, hvernig kynsysturnar
í heimalandi þeirra reyni að
auka fegurðina.
Ungfrú Japan, Tomoko Mori-
take, segir frá því, að japansk-
ar konur þvoi andlit sín í vissri
tegund af hrísmjöli, — en stúlka
frá Vestur-Indíum, Angela Tong 1 erfiða mikið. Konur og karlar
kökurnar, þó að hann ráðist'
ekki á þær, leggur amma hans
hann fyrir, án þess að taka pok- ■
ann frá honum.
Og hann sofnar reyndar, með
kökupokann í höndunum.
Þegar amma klukkustundu
síðar heyrir eitthvert hljóð úr
barnaherberginu, fer húni-
þangað og þá situr hann þar á
hnjánum og heldur bablandi
lofræðu yíir kökunum í pokan-
um.
Amma opnar pokann og
gefur dreng köku. Pétur er
mjög elskur að kökum. Hann
fer strax að borða en hefur þó
vakandi auga með pokanum,
en amma fser sér líka köku úr
pokanum. Hennar kaka brotn-
ar og helmingurinn af hennii
dettur niður á ábreiðuna hjá
Pétri litla. Hann tekur hana
upp og situr nú með kökuna,
sem honum var gefin í annarri
hendi og hálfu kökuna í hinni.
Það er eðlilegt að börn séu
sjálfselsk, segja menn. Það
væri eðlilegt að Pétur litli á*
líti seinni kökuna sér viðkom*
andi — hann ætti hana. Það er
ekki hægt að ráða neitt af þvi
um skapgerð hans þó að hanm
stingi fyrst annarri kökunni f
munninn og svo hinni, segip
amma við sjálfa sig, en hefur
þó vakandi auga með Pétrf
litla. Mun hann nú bregðast
við eins og sagt er að sé eðli
barna? Pétur litli horfir á kök-
una í annarri hendi og svo ái
kökuna í hinni. Svo lyftir hanií
höndinni með hálfri kökunnf:
upp að ömmunni og stingur,
kökunni í munninn á henni. —<
Þó að hún viti að hún má ekkí
gera neitt úr þessari athöfn
dregur hún andann léttar. —
Hún er þakklát. i
að nafni, segir, að konur í Vest-
ur-Indíum hafi þann sið, að
nudda allan líkama sinn úr ol-
ífuolíu áður en þær gangi til
hvílu.
Fulltrúi Mexico, Elvira Leti-
vinna þar saman. Éina ráðið,
sem Aliicja Bobrowskal gat gef-
ið kynsysti'um sínum, var þetta:
„Þvoið ykkur vel með sápu og
vatni, og þá kemur fegurSin.'
líuri iieiur Daðtjaluio meS ser. —• Fýitar rcgixhliíavcrksinidjur liafa búið þetta verKiærí iil,
sem getur verið bæði regnhlíf og baðtjald á siröndinni. Stúlkan hérna sýnir hvernig hún get-
ur varizt, ef hann fer skyndilega að rigna, og einnig hvernig hún getur útbúið sitt eigið
baðtjald á ströndinni, svo hún geti afklæðzt þar í friði.
Gott heilsufar
í bænum.
Samkvæmt unpiýsingum frá-
I skrifstofu Borgarlaeknis hefur
; u.-ii«urss> veriS tain&«úi sein-
ustu viku og er nú yfirleitt
gotr.
Síðari hluta vetrar og fram
á vor var kvillasamt sem kunn-
ugt er, inflúensa, og margir
lengi að ná sér fyllilega, þótt
lítið væri um alvarleg eftir-
köst. Samkvæmt seinustu
vikuskýrslu, sem fyrir hendi er,_
4.—1. þ. m. voru aðeins 3-
skráð inflúensutilfelli, og sama
tala vikuna þar á undan, en.
eins og jafnan á þessum tíma
berast færri skýrslur frá lækn-
um vegna fjarveru en á öðrum
árstímum, og mjög hefur fækk-
að í bænum að undanförnu.
Skýrslurnar gefa þannig kann-
ske ekki alveg rétta mynd af
heilsufarinu, en það raskar því
ekki, að heilsufar hafi verið
batnandi og sé nú yfirleitt gott.
■ýt Margot Fonteyn. dansmær-
in íiæga. kona dr. Ariusar,
sem niishepnaðist bylt-
Ingaríihaunin í Panama,
ætlar að efna til tveggjai
sýninga í Rio í góðgerða-*
skyni og þakklætis. ^ ,