Vísir - 27.08.1959, Blaðsíða 7

Rmmtudaginn 27. ágúst 1959
MARY
burchell;
I
íVi^^VVWWWWW^iV^^^VVVWWW.
35
— Alveg eins og í kirkju, hvíslaði Peter. Elizabeth .gægðist
kriijgum, sig, stórum og alvarlegum augum og Linda vonaði að
biðin yrði ekki of löng, því að þegar Beta var mjög feimin og
hafði hún það stundum til að fara að gráta og biðja um að fá að
íara heim.
En þjónninn kom.aftur að vörum spori og sagði að herra
yallon vildi taka á móti.þeim. Hvort þau vildu koma út í garðinn
fyrir neðan húsið?
Kenneth sat í hjólastólnum og þegar þau komu niður af
stéttinni leit hann við og horfði lengi rannsakandi á þau.
Linda hálfkyeið fyrir samfundunum, en í þessum svifum gerð-
ist dálítið einkennilegt. Elizabeth — litla feimna og hrædda
Elizabeth — sleit sig af Lindu og hljóp til mannsins í stólnum.
Þao er ómögulegt að segja hvort hún hefur haldið að þetta
væri einhver sem hún þekkti, eða hvort hún hefur viljað koma
sér í mjúkinn hjá manninum, í von um að fá kökur og sælgæti.
En svo mikið er víst að hún tók báðum höndum í ábreiðuna,
sem lá á hnjánum honum, og brosti.
— Komdu sæll!
Það varð þögn fyrst i stað. Svo sagði hann: Komdu sæl. Hver
ert þú?
— Lizabeth.
Nú var Linda komin til hans. — Góðan daginn. Hann leit á
hana kaldhæðnilega.
— Góðan daginn, herra Vallon, sagði Linda hikandi. — Við
ókum hérna hjá og datt í hug að gaman væri að líta inn til
yðar. Þér sögðuð mér að eg mætti líta .inn þegar eg ætti leið
héma hjá næst.
— Já. En eg nefndi ekki að þér skylduð koma með heilan hóp
af börnum.
— Afsakið þér. Þetta eru börn systur minnar og þau eru hérna
með mér. Mér datt í hug að þér hefðuð kannske gaman af að
sjá þau.
— Eg hef alls ekki gaman af því, sagði hann og leit á Elizabeth,
sem var að skoða innsiglishringinn á fingrinum á honum.
Linda trúði varla sínum eigin augum. Henni fannst fast að því
óhugnanlegt að Beta skyldi ekki vera hrædd við Kenneth Vallon.
— Má eg fara og skoða blómin yðar? spurði Peter og benti á
blómabeðið fyrir neðan grasflötina. — Eg skal ekki taka þau.
Vallon gerði sér ekki það ómak að líta á hann. Hann sat enn og
starði á litlu fingurna á Betu.
— Þú mátt tína þau öli, ef þú vilt, svaraði hann. — Það kærir
sig enginn um þau hvort eð er.
Peter horfði efins á Lindu.
— Þú mátt skoða blómin ef þú vilt, Peter, sagði Linda.
Peter hljóp og Vallon sagði: — Viljið þér ekki tylla yður?
Linda settist. Hún var að brjóta heilann um hvort það væri
viðeigandi eða ekki, að spyrja hvernig honum liði.
En nú kom Beta til sögunnar aftur. Hún hallaði sér upp að
hnjánum á Vallon og sagði: — Mjólk — gerðu svo vel.
VISIR 7
— Hvað. heldur hún að eg sé — belja? spurði hann ergilegur.
— Nei þér verðið að afsaka, en Beta hefur þetta lagið á, þegar
hún heldur að komið sé að te-tíma. Það er kannske bezt að við....
Hann tók fram í fyrir Lindu með því að hringja bjöllu, sem
hjá honum var. Nú ljómaði ánægjan úr augum Betu og hún bjó
sig til að hringja lika.
— Þetta er nóg, sagði hann í þeim tón sem hefði átt að fæla
hana burt. En hún flýði ekki en tók bjöllina og leit ertnilega á
hann.
Hann starði á hana og um stund var helzt að sjá að fara
mundi í hart milli hans og barnsins. Svo brosti hann allt í einu.
— Anginn þinn! sagði hann og það var ekki laust við aðdáun
í röddinni. Og Beta söng af ánægju.
Hann hló líka, en það var ekki fyrr 'en þjónninn kom, að hann
áttaði sig á að hann mundi haga sér eitthvað óvenjulega.
— Te! ságði hann hryssingslega.
— Sjálfsagt, herra Vallon, sagði þjónninn og hypjaði sig á
burt í fiýti.
— Er Colpar hérna með yður? spurði Vallon og sneri sér að
Lindu.
— Nei. Errol varð að fara til borgarinnar aftur. Ég verð hjá
frú Colpar og Beatrice í allt sumar.
— Og með þessa-tvo anga í eftirdragi?
— Já, systir mín varð að fara til Indlands, til mannsins síns,
sem liggur veikur þar.
— Hvað er mTþetta? Fer nokkur kona alla leið til Indlands til
að vitja um veikan m'anninn sinn?
Linda vissi ekki hverju hún átti að svara þessu, en það gerði
Beta. Hún muldraði hrifin: — Hvað er nú þetta? Hún hafði aldrei
heyrt svona setningu fyrr, en kunni vel við hana.
í sömu svifum kom Peter hlaupandi:
— Veistu að þú átt tutugu rósarunna fjórum sinnum, í garð-
inum þínum?
Vallon virtist ekki verða upp með sér'af því. — Jæja. Hvað eru
eiginlega tuttugu rósarunnar fjórum sinnum?
— Ég get ekki talið nema upp að tuttugu, sggði Peter. — Og
eg taldi upp að tuttugu fjórum sinnum.
— Jæja. Þá er bezt að þú komir og teljir kökur. Hérna kemur
teið.
— Afbragð! sagði Peter hrifinn.

A
KVÖLDVÖKM
Dr. Grannelt segir frá lækni,
sem hafði alltaf mikið að gera
þegar inflúensan geysaði 1918
-19. Hann kom of seint í eitt
húsið. Það var búið að kveikja
á kertunum, og sjúklingurinn
lá þarna með krosslagða arma,
eins og siður er um dána menn.
En læknirinn ákvað að ránn-
saka sjúklinginn, svo að hann
yrði sannfærður um að hann
væri dauður. Hann lyfti öðru
augnalokinu gætilega og beindi
Ijósi sínu að sjúklingnum. Það
varð engin breyting á auganu.
Það var ekki um að villast,
maðurinn var dáinn. Læknir-
inn var í þann veginn að snúa
frá,: en þá settist líkið upp.
„Þetta var gleraugað mitt,
læknir. Viljið þér ekki gægjast
í hitt augað?“
★
BE R U-bif reiðakertin
fyrirliggjandi í flestar bifreiðir og benzínvélar. Berukertin
eru „Original“ hlutir í þýzkum bifreiðum, svo sem Merced-
es Benz og Volkswagen. 40 ára reynsla tryggir gæðin.
SMYRILL, Húsi Sameinaða. — Sími 1-22-60.
Hdtef Borg
STÚLKA
óskast, einnig
ROSKtN KONA
í fatageymslu.
Uppl. í skrifstofunni.
„Þetta er frú Robinson. Get-
ið þér ekki sent mér rifjasteik
af kálfi, strax?“
Maðurinn afsakaði sig. „Þvl
miður get eg það ekki.“
„En getið þér þá ekki sent
mér steik?“
„Nei, því miður verð eg aft-
ur að segja nei.“
„Er þetta ekki hjá Catesby,
slátraranum?“
„Nei, frú. Það er hjá Catesby,
blómasala.“
„Ó, þetta var leiðinlegt! Jæja,
sendið mér þá 12 liljur. Maður-
inn minn hlýtur að vera hálf-
dauður úr hungri hvort sem
er.“
★
Skip er á ferð milli Evrópu
og Ameríku og þar sést við
borðstokkinn maður, sem er
mjög sjóveikur og liður illa.
Læknir stendur hjá honum og
huggar hann. „Verið hug-
hraustur, góði maður. Enginn
hefir hingað til dáið úr sjó-
veiki.“
Æ, segið þér þetta ekki,
góði læknir. Það er aðeins von-
in um að deyja, sem heldur mér
lifandi.“
E. R. Burroughs
TARZAN -
3060
NOTVE SFE.AP V\EM POISEP POE THE
SCILL, VET HESiTATSF AT.A CA.LL FeOVv
'HEIE LEAPEF—
Tarzan og félagar hans
i börðust af jötunmóði, en
' máttu ekki við margnum og
] urðu að láta undan ofurefli
mennina í gegn með spjót-
árásarmanna. — .Svertingj-
arnir hugðust r.eka hvítu
uni sínum, en er foríngi
þeirra kalláði til þeirra,' hik-
uðu þeir. ,;Ií£ettið!: Þessa
'T.TOP: THES= ÞO&S
TO SE PEiSONEES— ÍT IS
THE T„£
ICiMfe OP WiTCH POCTOSS?
hunda á að taka til fangs.
Konungur töfralæknana
skipar svo fyrirí**
Sonur Hess
neitar hervist.
Sonur Rudolfs Hess,
Röttiger, sem er 23ja ára
gamall, hefur neitað að
gegna herþjónustu »' her
vestur-þýzka sambandslýð-
veldisins. Hann . tilkynntl
þegar átti að kalla hann í
herinn, að samvizka sín
bannaði sér að þjóna þeim
þjóðum, sem hefðu dregið
föður hans fyrir dóm (í
Niimberg fyrir stríðsglæiþ).
Hess, sem er nú 61 árs, er-
einn þriggja stríðsglæpa-
manna, sem enn eru í fang-
elsi. í Spandau.
TIL SOLU
Allar tegundir BÚVÉJLA..
Mikið úrval af öllum teg -
ondum BIFREIÐA.
BÍLA- og BÚVÉLASALAN
Baldursgötu 8. Sími 23136..