Vísir - 29.08.1959, Blaðsíða 4

il
Vf SIK
Laugardaginn 29. ágúst 1958
'VÍSIIt
7, DAGBLAÐ
Útgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VÍSIR H.F.
Vísir kemur út 300 daga á ári, ýmist 8 eða 12 blaðsíður.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður: Hersteinn Pálsson.
Skrifstofur blaðsins eru í Ingólfsstræti 3.
Ritstjórnarskrifstofur blaðsins eru opnar frá kl. 8,00—18,00.
Aðrar skrifstofur frá kl. 9,00—18,00.
Afgreiðsla: Ingólfsstræti 3, opin frá kl. 9,00—19,00.
Sími: (11660 (fimm línvu:)
Vísir kostar kr. 25.00 í áskrift á mánuði,
kr. 2.00 eintakið í lausasölu.
Félagsprentsmiðjan h.f.
Norræn samvinna.
Á undanförnum árum hefir
talsvert verið um norræna
samvinnu á ýmsum sviðum,
og það mun rétt vera, sem
þeir halda fram, er helzt
berjast fyrir henni, að hún
fari smám saman í vöxt. Til
dæmis má minnast þess,
hversu mikið öryggi íslend-
1 tngum er að því, að gerðir
hafa verið samningar við hin
Norðurlöndin varðandi ým-
iskonar tryggingar fyrir
sjúka og slasaða, og njóta
þegnar annarra Norðurlanda
sömu hlunninda hér, eins og
j vera ber. Samvinna hefir
einnig verið á ýmsum öðrum
sviðum, og það er álitlegur
hópur áhrifamanna, sem
vinna hver á sínum stað að
aukinni samvinnu þessara
frændþjóða.
Þó verður ekki dregin fjöður
yfir það, að samvinna er
einhverjum vandkvæðum
bundin — svo að ekki sé
dýpra tekið í árinni — á
ýmsum sviðum, þar sem
/ peningar og svipaðir hags-
I munir eru annars vegar. Er
I skemmst að minnast dreng-
j skapar þeirra frænda okkar,
sem stjórna SAS, einu
stærsta flugfélagi heims, en
þeir hafa ekki auðsýnt
minni áhuga fyrir að bregða
• fæti fyrir Loftleiðir en að
efla sitt eigið fyrirtæki. Er
hlutur Loftleiða þó svo lítill
í loftflutningunum yfir Atl-
antshafið, að það getur varla
ráðið úrslitum um líf eða
dauða risans, þótt hann gæti
gleypt þann hundraðshluta
allan. En viðleitnin hefir
hinsvegar sýnt hugarþelið
mjög ljóslega.
Nú hefir hitt flugfélagið einnig
fengið að finna fyrir þeli
þeirra, sem vafalaust tala
mikið um norræna sam-
vinnú en eru þó ekki eins
fylgjandi henni í verkinu.
Eins og' allir vita hefir
Flugfélag íslands stundað
Grænlandsflug fyrir ýmsa
aðila um all-langt skeið og
getið sér mikið orð, svo að
fullyrt er úti í heimi, að
engir flugmenn muni standa
Flugfélagsmönum á sporði,
að því er snertir reynslu og
hæfileika til að fljúga við
erfið skilyrði yfir og við ís-
helluna miklu á Grænlandi.
Þrátt fyrir þetta herma fregnir
frá Grænlandi, að ein af
stjórnardeildum Danastjórn
ar hafi gert samning við
flugfélag eitt í Kanada um
að halda uppi flugferðum í
Grænlandi á næstunni. Sagði
í fréttinni, sem höfð var eft-
ir dönskum blöðum, að
samningar um þetta hefðu
verið gerðir í kyrrþey og víst
mun um það, að þeir hafi
komið flestum á óvart öðr-
um en þeim, sem að þeim
stóðu. Við flugfélagið mun
ekki hafa verið talað, enda
þótt reynsla starfsmanna
þess ætti að vera nokkurs
virði í þessum efnum, og
sjálfsagt virðist vera að
reyna að notfæra sér hana,
ef það er hægt.
Þetta atvik og ýms önnur, sem
gerast við og við, hljóta að
hafa þær afleiðingar, að
menn fá minni trú á raun-
verulegum vilja ýmissa að-
ila til að auka norræna
samivnnu en ella. íslending-
ar dinna meira til þessa en
aðrar þjóðir, af því að þeir
eru viðkvæmir fyrir því,
hvort eftir þeim er tekið
eða ekki. Þeir vilja yfirleitt
norræna samvinnu, en þeir
telja, að aðrir vilji hana ein-
ungis, þegar þeir hafa nokk-
urn hag af henni, en hirði
lítt um hana, ef hagnaðurinn
verður annars staðar — án
þess að um tap hjá þeim sé
þó að ræða.
Kir/ijfa otj irúutál:
Orð eilífs lífs.
Hve lengi á að bíða?
Eftir helgina eru liðnar fjórar
vikur frá því að alvarlegasta
atvikið, sem komið hefir
fyrir í sambúð varnarliðsins
og fslendinga, átti sér stað
suður á Keflavíkurflugvelli.
Yfirmaður í varnarliðinu
beitti þá aðstöðu sinni til að
neyta aflsmunar gegn ís-
-lendingum, koma í veg fyrir,
að íslenzkir löggæzlumenn
, gætu gegnt skyldum sínum
| samkvæmt samningi fslands
og Eandaríkjanna.
Eins . og þegar er sagt verða
liðnar þi'jár vikur frá þessu
atvjki eftir helgina, og það
hefir verið furðuhljótt um
það allan þenna tíma. Al-
þýðublaðið tilkynnti á sínum
tíma, að utanríkisráðherr-
ann hefði tekið málið í sín-
ar hendur, svo að hér átti
ekik að vera um nein vettl-
ingatök að ræða. Því miður
hefir bara ekkert gerzt síðan,
enda þótt lofað væri tilkynn-
ingu, er úrslit væru fengin.
Samkvæmt því loforði hefir
því ekki verið um málalok
að ræða, og væri rétt að
ráðuneytið gerði grein fyrir,
hvernig málið stendur.
Herra, til hvers ættum vér að
fara? Þú hefir orð eilífs lífs.
(Jóh. 6, 68).
Þetta sagði lærisveinninn,
þegar fjöldinn hafði hneyksl-
azt á orðum Jesú og farið frá
honum. Jesús hafði vitnað um
sig: Ég er brauð lífsins, þann
mun ekki hungra, sem til mín
kemur, og þann aldrei þyrsta,
sem á mig trúir. Því að ég hefi
stigið niður af himni,, ekki til
þess að gjöra vilja minn, held-
ur vilja þess, er sendi mig.
Þetta er vilji föður míns, að
hver, sem sér soninn og trúir
á hann, hafi eilíft líf, og ég
mun uppvekja hann á efsta
degi.
Þetta þótt hörð ræða. Áheyr-
endurnir fóru burt hver af
öðrum. Og Jesús spurði þá
tólf, nánustu vini sína: Ætlið
þér einnig að fara burt? Þá
svaraði Pétur: Til hvers ætt-
um vér að fara? Þú hefir orð
eilífs lífs.
Til hvers að fara, til hvers
að leita?
Þannig spyrjum við oft.
Barnið spyr ekki. Það leitar
að mömmu, hvað sem á bjátar,
kallar mamma ósjálfrátt,
hvar sem það er statt, ef það
hryggist eða meiðir sig, þótt
hún sé hvergi nærri og geti
ekki heyrt. Hjálparbeiðni
barnsins leiíar alltaf í þenna
eina farveg, í þessa einu átt.
En þess er skammt að bíða,
að lífið verði flóknara. Mamma
ræður ekki við allt það, sem
við er. að stríða. Og það er
ekki hægt að fara með allt til
hennar. Og fyrr eða síðar verð-
^ ur maður viðskila við hana.
I Hún hverfur yfir móðuna
miklu, strauminn dökka.
Til hvers eigum vér að fara?
Enginn getur staðið einn.
Vér erum hver öðrum háðir,
mennirnir, þurfum hver á
öðrum að halda. Dýrmætt er
það að eignast gott föruneyti
og samfylgd í lífinu, mannlega
ástvini, sem hægt ar að tjá á-
hyggjuefni sín og vandamál.
En allt mannlegt er í molum,
allir eru ófullkomnir, öllum
er þröngur stakkur skorinn um
afl og úrræði. Þegar mest ligg-
ur við, bregst allra manna
stoð og styrkur. Enginn dauð-
anum ver. Þegar mest kveður
að um alvöru lífsins og mest er
i húfi, þá erum vér áður en vér
vitum aftur orðin börn, hjart-
. að hrópar, þótt varnirnar séu
þöglar, hjartað ákallar og bið-
ur.
En hvern skal biðja, hvert
er að leita? Til hvers eigum vér
að fara?
Það er ekki um marga að
ræða. „Þótt kóngar fylgdust
allir að með auð og veldi háu“
— þeir gætu ekki hjálpað,
þegar vonbrigði steðja að,
þegar harmur nístir, þegar um
lífið er að tefla, þegar dauðinn
hrósar sigri. Og þeir heyra ekki
heldur. Þótt spekingar legðu
saman allt sitt vit og orð-
snilld — þeir gætu ekki hjálp-
að.
Barnið, sem grætur, spyr að-
eins um eitt: Barminn, sem
geymir allt, sem bezt er til,
höndina, sem er ímynd hinnar
æðstu verndar og kærleika.
. Hið vaxna barn, manneskj-
an, ég og þú, er eins.
„Móður sinnar á morgni lífs
barn er brjóstmylkingur.
En í vetrarhríð vaxinnar ævi
gefst eig'i skjól nema Guð.“
Til hvers ættum vér að fara?
Vér vitum það engu síður en
lærisveinarnir forðum, innst
inni vitum vér, að enginn kem-
ur til greina nema einn. Til
einskis er að leita nema til
hans, sem einn hefur sagt og
getur sagt: Komið til mín all-
ir.
Margir hafa flutt fögur og
háleit orð. En það er ekki orð-
in, sem oss vantar, heldur
Orðið, sem lífið veitir, kraft-
inn gefur, friðinn færir. Það
orð hefur einn, orð eilífs lífs.
Það er orðið frá eilífðarhimni,
skilaboðin um kærleika Guðs,
um eilífa, almáttuga gæzku og
náð. Það er orðið um eilífa
lífið, þann himinn dýrðarinn-
ar, sem algóður Guð hefur fyr-
irbúið öllum þeim, sem treysta
vilja Jesú Kristi og fela sig
forsjá hans. Það er orðið til
eilífs lífs, leiðsögnin, sem vís-
ar veginn, já skapar nýtt, ei-
líft líf í sálu þess manns, sem
veitir því áheyrn og leyfir því
að sá sér hið innra, líf sem til-
heyrir Guði og eilífs hans.
Þetta allt er það orð, sem
Jesús Kristur hefir. Hann er
þetta orð. Hann er tilboft eilífs
sigurs, frelsari til eilífs lífs.
K. G. skrifar Bergmáli:
„Þegar ég bar út ruslið í morg-
un sá ég í sorptunnunni eintak
af Tímanum, sem hún Guðrún
hérna uppi á loftinu hafði hent
út. Þvi til skýringar verð ég að
geta þess, að Guðrún er fram-
sóknarkona úr sveit og kaupir
Timann vegna átthagatengsla.
Eg fór að glugga i blaðið, þrátt
fyrir annriki í morgunverkum og
datt mér þá í hug að það hlyti
að vera eitthvert orsakasamband
milli þekkingar Tíma-Gunnu,
eins og við 'köllum hana hérna
grannkonurnar, og kynlifs kvik-
myndastjarna eins og Tíminn
segir frá því. Við fórum að velta
þessu fyrir okkur, Sigga, Stína
og ég, hvar Gunna öðlaðist allan
sinn fróðleik og þá kom það upp
úr kafinu, að engu væri til að
dreifa nema Tímanum. Enda
kom það upp úr kafinu, þegar
við gengum á Gunnu, að bænda-
blaðið hefur tvennu hlutverki að
gegna: Þægilega skrifuðum
klámsögum og heyskaparfrétt-
um fyrir bændur.
Hótum!
Við vinkonurnar erum að
hugsa um að segja Vísi upp, ef
hann notar sitt takmarkaða síðu-
pláss fyrir nýjustu fréttir og
, hirðir ekkert um að segja „ber-
' lingasögur" af kvikmyndastjörn-
um.“
Almennur kirkjudagur
á Reykhólum.
Nýja kirkjan er fullbúin a5 utah.
ísafirði, 27. ág. 1959.
Hólar á Reykjanesi er land-
námsnafnið. Síðar breyttist
það í Reykjahólar og síðast í
Reykhólar.
Staðurinn hefir stöðugt ver-
ið stórbýli, og mikil auðnujörð.
Átt gagn allt suður í Stagley í
Breiðafirði og ' norður í
Þorskafjarðarbotna. Jarðhita,
sem lítið eða ekkert var not-
aður — og mörg önnur gæði,
sem nauðsynleg voru stórbúi
og mikið notuð.
Síðastliðinn sunnudagur var
mikill merkisdagur í sögu
Reykhóla. Þar var almennur
kirkjudagur, sá þriðji í röð-
inni. Ólafur Ólafsson kristni-
boði prédikaði í gömlu kirkj-
unni fyrir fjölda kirkjugesta.
Sóknarprestur, sr. .Þórarinn
Þór, þjónaði fyrir altari.
Nýja kirkjan — mæðrakirkj-
an — á Reykhólum er nú full-
búin utan. Margir hafa þar
lagt góða hönd að verki og
sóknarprestur lagt fram mikla
gjafavinnu til kirkjunnar. -—-
Stofnaður hefir verið . sjóður,
minningarsjóður ' breiðfirzkra
mæðra, sem er fyrst og fremst
ætlað það hlutverk, að standa
straum af búnaði nýju kirkj-
unnar að innan. Meginstofn
þessa sjóðs eru gjafir frá Barð-
strendingafélaginu og átthaga-
félagi Norður-Breiðfirðinga,- en
margar minningargjafir frá
sjóðum 'í sumar, og halda á-
fram að berast. Hugmyndin um
mæðrakirkju, sem sérstaltlega
er helguð minningu Þóru í
Skógum, móður Matthíasar
Jochumssonar skálds og þeirra
| systkina, hefir orðið virisæl og
vel metin. Formaður sóknar-
nefndar er Sæmundur Björns-
son, Reykhólum.
Siðastliðinn laugardag og
sunnudag var einnig minnst 10
ára afmælis tilraunastöðvar-
innar á Reykhólum. Sigurður
Elíasson, forstjóri stöðvarinn-
ar rakti sögu hennar, og þeirra
framkvæmda, sem hún hefir
haft með höndum undanfarin
ár. Nú er þar nýbyggt stórt
hús fyrir rannsóknir þær, er
tilraunastöðin framkvæmir ár-
lega. Taldi Sigurður það einn
merkasta áfangann, því starf-
ið og nýjar framkvæmdir
verða að byggjast á sem ná-
kvæmustum rannsóknum, svo
allt megi vel lukkast. Búskap-
ur tilraunastöðvarinnar hefir
byggst aðallega á sauðfjár-
rækt. Hafa úm 300 fjár verið
á búinu undanfarið, en nú í
haust á að slátra öllu fé á
Reykjanesi, að tilhlutan mæði-
veikivarnarnefndar, og svæðið
allt að vera sauðlaust eitt ár.
Margvíslegar tilraunir háfa
undanfarið verið gerðar á
Reykhólum, bæði jarðvegs- og
áburðarrannsóknir ofl.
Pálmi Einarsson landnáms-
stjóri ræddi um framkvæmdir
þær, sem gerðar hefðu verið á
Reykhólum, byggingar og
stórfellda ræktun. Hann rninnti
og á, að til þessa hefði verið
hugað að koma upp iðnaði' á
Reykhólum með hagnýtingu
jarðhitans. Hefði m. a. verið
talað um þang' og' þaravinnslu.
’ þar. sem hráefni væri nærtækt,
en líklegt væri að þar kæmu
| einnig fleiri verkefni til greina,
\ Framh. á B. síðu