Vísir - 29.08.1959, Blaðsíða 5

Laugardaginn 29. ágúst 1959
VÍSIR
Kvenmannslík fannst í
Fontainebleau-skóginum utan
við París. Konan hafði verið
myrt og kveikt í líkinu til
þess að dylja það, hvaða konu
væri um að ræða. En lögreglan
fann þó eitt veksummerki. Það
leiddi til þess að böndin bár-
ust að óbótamanninum — og
Parísarbúar fengu að kynnast
liinum hryllilegu „undirheima“
glæpamönnum.
Laugardagsnótt nokkra var
stúlka myrt og brennd í skóg-
inum við Fontainebleau utan
við París.
Vegna heppilegra tilviljana
tókst Parísarlögreglunni mjög
fljótt að ná í morðingjann. Og
það sem þá kom á daginn var
óhugnanlegt. Morðið gaf inn-
sýn í starfsemi undirheima
glæpamanna Parísar.
Stúlkan sem myrt hafði verið
hét Dominique Thirel, en gekk
undir nafninu „Domino“ í vín-
knæpum og næturklúbbum
umhverfis Place Pigalle, en
þarna var hún tíður gestur.
Hún fæddist á Korsiku, en
fór átján ára gömul með vini
og „verndara“ til Parísar. Mað-
urinn gekk þess ekki dulinn,
að stúlkan væri fríð sýnum og
vel vaxin. Honum var ljóst, að
á henni mætti græða mikla
peninga.
f upphafi flutti hún inn í
litla íbúð með ,,verndara“ sín-
um, er innan skamms kenndi
lienni hvernig hún gæti grætt
peninga á karlmönnum þeim,
er hrifnir voru af henni. Stúlk-
an var tíður gestur í ódýrum
knæpum. Þar kynntist hún
mörgum karlmönnum. Eftir að
vinur hennar neyddist til þess
að flýja frá París vegna þess að
lögreglan var á hælum hans,
náði hún sér í annan vin, og
hinn þriðja.
Fjórði vinurinn, sem hún
hitti og stjórnaði henni með
harðri hendi, hét Georges Rap-
in, gekk hann undir gælu-
nafninu 'Bill. Viðkynning ungu
stúlkunnar og Bills varð örlaga
þrungin fyrir hana.
Bill var meiri atgervismaður
en almennt gerist. Hann var
hár, íþróttamannslega vaxinn
og sonur auðmanns. Hann vant-
aði ekki peninga. Faðir hans lét
hann fá 2000 kr. á mánuði í
vasapeninga. En eigi að síður
rak hann pútnaleigustarfsemi í
miklum mæli til þess að geta
lifað í allsnægtum; veitt sér
allt. Framkoma hans var hæg-
lát og hann virtist menntaður.
Hann talaði fagurt mál og við
fyrstu kynni sýndist hann vera
allt annar maður en hann var.
Hann var glæpamaður.
Af frjálsum vilja leitaði hann
•til hinna svörtustu undirheima
Parisar. Ef til vill leiddist hon-
um á hinu fagra heimili sínu.
íbúðin hafði fjórtán herbergi.
Faðir hans var önnum kafinn
kaupsýslumaður sem oft fór til
útlanda. Móðir hans hafði dá-
læti á syninum og sá enga hans
■ókosti..
Bill hóf hið óvandaða líferni
sitt með því að eyða vasapen-
ingum sínum í spilamennku í
leynilegum pókerknæpum.
Smárn saman fór honum fram í
listinni og fyrir kom að hann
. vann. Hann þjáðist af söfnunar-
ástríðu. Hann ' keypti vopn.
. Ekki éinungis . skammbyssur,
, heldur einnig rýtinga og sverð.
Og hann vildi nota þessa gripi.
Þótti. það' yiðeigandi. Er hann
heimsótti hverfið umhverfis | nokkrum klukkustundum feng-; hvítum hliðarlínum rann inn | En þótt Bill hefði þrauttagí*
Pigalle hafði hann ætíð izt sú upphæð, sem eg hefi tal-' gegnum skóginn' við Fontaine- að morð þetta, var þó eitt senv
að um. Já, ef til vill verður af- bleáu. Ljósin voru slökkt er miður fór. Lögreglan skildc
skammbyssu í axlarhylki, al-
veg eins og amerískir glæpa-
menn í glæpakvikmyndum.
Eftir að hafa verið skamma
hríð í hinum franska her í
Marokko var hann sendur heim
með þeirri athugaemd, að hann
væri ekki æskilegur hermaður.
Domino varð bezta stúlka
Bills. Hún gaf meira af sér en
nokkur hinna. En svo varð hún
þreytt á þessu lífi eða fékk ó-
geð á því.
Það var einkennilegt að hún.
Domino, sem frá uppháfi hafði^ Og
gangur handa þér. Hvað seg- unga parið fór út úr bílnum.
irðu um þetta?“
Hvað átti Domino að segja?
þegar, hvað lá til grundvailac
| fyrir morðinu. Og þeir vissu a®
f miðjum skóginum, skammt vinkonur morðingjans myndœ.
Hún þorði ekki annað en sam- frá höllinni Gleury en Biere, j Seta sagt frá staðreyndum.
þykkja þetta. Henni var ljóst þar sem óhófleg næturveizla j Eih hafði álitið að eldurina
um örlög þeirra götustúlkna, var haldin og marglit ljósker myndi gera lík Domino óþek&j-
sem höfðu gert . uppreist gegn baru birtu, skaut Bili Domini- , anleSt og enginn gæti sagfc
„yprndurum“ sínum. Hún que. Hann skaut fimm sinnum hvaða stúlka þetta væri. Er^
vissi, að hann gat drepið hana á hana þar til hann gat lagt hann hafði ekki veitt þvl at-
eða misþyrmt svo að ■ fegurð hana að velli.-Eftir fyrsta skot- hygli að stúlkan, á meðan feútí.
hennar væri úr sögunni. ið reyndi hún að flýja frá hon- háði dauðastríðið hafði hísis.
„Eg mun gera þetta,“ sagði um, en hann skaut aftur og'
aftur þar til hún féll.
hún ákvað, að þetta Á meðan hún lá á skógar-
álitið það eðlilegt, að hún ein-
ungis gæti unnið fyrir pening-
um með því að selja líkama
sinn, skyldi fá ógeð á „and-
rúmsloftinu“ í knæpunum og
ákveða að losna úr því.
Hún hugðist byrja nýtt líf.
En til þess að geta það, varð
hún að losna við Bill. Hún tók
þessa ákvörðun daginn sem
skyldi vera í síðasta sinn, er grundinni, meðvitundarlaus og
hún tæki þátt í þvílíku líferni. blóðið rennandi úr líkamanum
Hún var búin að fá nóg af því.
Þessa síðustu svívirðilegu
skyldu komst hún ekki hjá að
leysa af hendi. Hún hlakkaði til
þess að verða frjáls.
í hverfinu, þar sem Bill
hafðist við vissu menn, að Do-
mino var gengin honum
franka. Menn
það, hvort hann
töluðu
mundi
hún hitti mann, er hún varð' greipum og skuldaði honum
ástfangin af. Hann var ekki 500 000
glæpamaður. Hann leigði ekki1 um
út kvenfólk. Hann átti ekki jgera sér þetta tap að góðu eða
heima a götunum við Pigalle. hvort hann mundi halda
Þessi maður hitti hana af til-1 „heiðri» sínum.
viljun og hann kenndi henni að. Já; BiU var ljóst> að >;heiður.<
skilja að það er annað betra til
en áfengi, jazzhljómlist, vindl-
ingar og illa fengnir peningar.
Hann hét Jósep. Hann kvaðst
ætla að kvænast henni.
Domino þótti sem hún væri
á þröskuldinum að nýju" lífi.
hún hafði sett niður í töskur og
ætlaði að fara til Joseph. Hún
var reiðubúin að fylgja þessum
manni hvert sem vera skyldi,
gjarnan burt frá’ París.
En mundi Bill sætta sig við
að missa beztu tekjulind sína?
Bill krafðist þess af Domino,
að hann færði honum ákveðna
upphæð á hverjum mánuði og
hann . varð mjög reiður þá
sjaldan að hún gat ekki skilað
svona hárri upphæð.
„Eg geri mér ekki þessi svik
að góðu,“ sagði hann. „Þú
skuldar mér 500.000 franka, og
ræð eg þér til þess að borgaj
þessa upphæð. Þetta kostar þig
það að fá fx-elsi.“
„Hvers vegna skyldi eg borga
þesa upphæð??“ spurði hún.
En þetta var í fyrsta sinn, sem
hún gerði uppreist gegn þessu
þrælahaldi.
„Vegna þess að eg er vernd-
ari þinn,“ mælti hann.
„Eg get ekki greitt þessa
peninga,“ sagði hún.
Þá ákvað Bill að myrða
hana. Hann lagði gildru fyrir
Domino.
Hannn mælti: ,,Eg gef þér
inöguleika. Það sem eg bið þig
er hið síðasta, sem eg fer fram
á að þú gerir fyrir mig. Það á
að vera mikill mannfagnaður í
Fontainebleau á laugardaginn.
Þarna verður fólk, sem 'veit
ekki aura. sinna tal. Eg ek þér
þangað og þú gerir það, sem eg
krefst af þér. Það getur á 1
hans var í veði, ef Domino ó-
hlýðnaðist honum. Hann tók
ákvörðun. Veslings Domino
gekk beint í gildruna.
Hana grunaði ekki, að hann
hefði ákveðið stað ogstund.Það
átti fram að fara úti í skógi •
um miðnætti á laugardaginn.
Domino samþykkti að hitta
Bill og fara með honum til
Fontainebleau, setn fyrr er
sagt.
Menn sáu þau saman í Ad-
miral-knæpunni við Pigalle.
var hún enn hrí.fandi.
■ Bill sótti þá stóran brúsa með
benzíni, er hann hafði haft í
bílnum, og hellti benzíninu öllu
yfir ungu stúlkuna. Svo kveikti
hann á eldspýtu og fléygði
henni niður í benzínið.
Logarnir hófust hátt, og reyk
urinn huldi stjörnuna. Þá var
sem Domíno kæmist til með-
vitundar. Hún reyndi að rísa á
fætur, reyndi að komast burt.
En hún komst einungis svo sem
tvo metra. Reykurinn kæfði
hana.
Hún æpti átakanlega, og öllu
var lokið.
Bill fór upp í bílinn og ók
burt. Með 130 kílómetra hraða
ók hann í áttina til Parísar.
Nú skyldu þeir fá að vita —
þeir þarna inni á Para Pigalle
— að hann var karlmaður, sem
I ekki léti bjóða sér allt.
I Hann vissi hvert fara skyldi.
: Hann fór á fund vinkonu sinn-
I ar, Nadine, og sagði við Nad-
! ine, og sagði við hana:
„Eg hef drepið stelpuna. Nú
verðurðu að láta mig fá fjar-
Þar drukku þau eitt glas af verusönnun (alibi).“
víni áður en þau lögðu af stað j Nadine lofaði að gera það,
í hinum fiýja Dauphinebíl sem í hennar valdi stæði. Ef lög
Bills. Þau óku í áttina út úr < reglan spyrði hana, skyldi hún
borginni og fóru gegnum Porte sverja það, að hann hefði verið
d Italia. Bill var eins og ávallt alla nóttina hjá henni í íbúð
vel búinn. Hann var í dökkum hennar í Rue Gergovie á Mont-
fötum, haíði svarta hanzka og parnasse.
dökk gleraugu. Væri vel að, ...............................
gáð mátti sjá, að jakkinn kúl-
aði dálítið út á þeim stað, þar
sem colt-skammbyssan 'var 1
hylki sínu undir handarkrikan-
um.
Domino fór á fund dauðans
eins og um stefnumót væri að
ræða. Hún var í nýjasta kjóln-
um sínum og á skóm, er hún
hafði keypt af vinkonu sinni
fyrir þrem vikum. Vinkonan
átti litla skóverzlun, sem var
beint á móti Admiral-knæp-
unni. Hún hafði bláan frakka
á öxlunum. Henni einni var
kunnugt um, að hún bar vopn.
Hún hafði nefnilega beittan
hníf í veskinu sínu, en hann
fékk hún ekki tækifæri til þess
að nota.
Ökuferðin varð lengri en ráð
hafði verið fyrir gert. Klukkan
var þrjú að nóttu er svar-gljá-
húðaður Dauphine Bíll með
sparkað öðrum skónum af sér„
Eldurinn hafði ekki snert skó-
inn, er lögreglan kom og sá
hina hræðilegu sjón í skógm-
um. Þessi skór var sönnunar-
gagn. Innan sólai’hrings hafði.
lögreglan komizt að því, hvar
þessi skór var keyptur. Skóa-
um var það að þakka, að upp>
komst, hvaða stúlka það vary
sem myrt hafði verið.
„Hún heitir Dominoqua
Thyrol,“ sagði afgreiðsludam-
an í skóverzluninni. En vi3>
köllum hana Domino.
„Átti hún nokkra góða vini?“
„Já, einn, sem hét Georges
Rapin. En hann kallaði sig æ-
tíð Monsieur Bill.“
Og innan skamms þóttist lög-
reglan viss í því, -hver hefði
myrt stúlkuna.
Er Bill var handtekinn neit-
aði hann ákveðið. En Nadine,
sem í fyrstu laug í þá vegna
Bills, stóðst ekki yfirheyrslura-
ar, og sagði það sem hún vissi.
Með því voru örlög morðingj-
ans ráðin.
„Já, það var ég sem drap
Domino,“ sagði hann að lokura.
Daginn eftir kom hann
aðra játningu. Á meðan lög-
reglan spurði hann spjörunum
úr um það ódáðaverk — dráp
ungverskrar flóttastúlku, var
Domina jarðsett — virðulegfa,
en menn höfðu átt von á, Hvar-
vetna í knæpum og næturklúbb
um, er hún hafði komið i skutu
menn saman peningum til þes$
að kaupa fyrir blóm á kistu
hennar. Það söfnuðust 2500 kr„
og nægði sú upphæð til þess að
kaupa ógrynni af blómum.
Morð Domino var grimmdar-
legt, og höfðu Paíísarbúar ekki
heyrt annað eins um langap
tíma. Menn álitu að Bill sé
táknrænn fulltrúi fyrir undir-
heimastarfsemina í París. Þetta
morð sýni það greinilega, hve
glæpamenn semja sín eigio
lög og sjá um að þeim sé hlýtt.
Glæpamenn eru ríki í ríkinu,
og það er einungis tilviljun að
leitarljós hinnar frönsku rétt-
vísi nær að skína við og við á
Bílarnir hafa breytt lifnaðarháttum manna stórlega. Til dæmis
horfa menn á kvikmyndir úr bílum sínum og aka á veitinga-
stað þar esm matur er borinn í bílana. Myndin er af einum
slikum veitingastað í Bandaríkjunum. Þeir eru algengir með-
fram þjóðvegum landsins. Strax og bíllinn rennur inn á stæðið
getur gcsturinn pantað niatinn 1 síma sem er í sambandi vi8
eldhúsið. ,