Vísir - 09.09.1959, Blaðsíða 7

Miðvikudaginn 9. september 1959
VÍSI*
9 S
LÓVARA
ísBenzku póstþjónustunnar
og úthButún hennar.
Póststjórnin er komin út á hættu-
lega braut í þessu máli.
I. manna eða taka íillit til allra
Svo sem flestum mun kunn- óska áskrifenda, hýgg ég, að
ugt, hafa á síðustu árum verið menn hafi almennt fellt sig við
uppi allháværar raddir um þennan hátt á úthlutuninni.
eignarrétt á frímerkjum, sem Síðast þegar póststjórnin ákvað
sett hafa verið á fylgibréf og verð kilóvörunnar, var það 1200
póstávísanir, en póststjórnin kr. eða 300 krónur fyrir 250 gr.,
síðan lagt hald á. Enda þótt og var henni dreift til fjöl-
flestum heilskyggnum mönn- margra. Munu safnarar hafa
urn sé Ijóst, að eignarhald téðra fengið allg'óðan feng úr minnsta
frímerkja hljóti að vera í. hönd- skammti, og má þá fara nærri
um viðtakenda, eins og frí- um gildi stærri skammta.
merkja af venjulegum bréfum
eða bögglum með álímdum1 III.
merkjum, hefur Hæstiréttur í ýmsum greinum hafa safn-
dæmt þennan sjálfsagða rétt af arar orðið þess varir á undan-
viðtakendum og Alþingi tvíveg- förnum árum, að þeir eiga ekki
is fellt frumvarp til niðurfell- nægilegum skilningi að mæta
ingar þessarar heimildar póst- hjá forráðamönnum póstmál-
stjórnarinnar. ana hér á Iandi, og er þá vægi-
Ekki er undarlegt, þótt flestir lega að' orði komizt.
viðtakendur fylgibréfa vilji fá Má þar m. a. minna á það
í sínar hendur hin álímdu frí- mál, að ógilda til burðargjalds
merki, því að hér er oft um að öll frímerki eldri en frá 1950
ræða stærstu verðgildin og þá
um leið hin verðmestu.
Hér togast því vissulega
(nema líknarmerki frá 1949).
Er slík ráðstöfun næsta hæpin
og auk þess til óhagræðxs ís
tvennt á, og hér sem oftar verð- lenzkum söfnurum, sem gaman
ur einstaklingurinn að lúta í hafa af að frímerkja vel til ei'-
lægra haldi fyrir ofríki opinbers lendra safnara. Þetta er hins
aðila. Þetta ofríki hefur verið
réttlætt á þann veg, að sú fjár-
hæð, sem fæst fyrir þessi frí-
merki, renni í sjóð starfsmanna
póstþjónustunnar. Að sjálf-
sögðu rnunu póstmenn vera vel
að því komnir, að hljóta ferða-
vegar annáð mál en hér er til
umræðu, en það er að vekja
athygli á meðferð póststjói'nar-
innar á síðustu kílóvöru.
í stað þess að ákveða fast
verð fyrir hvert kíló, tók póst-
stjói'nin þann hátt upp, að láta
styrk af hálfu póststjói’narinn- gei’a tilboð og síðan úthluta
ar fyrir dyggilega og langa j til hæstbjóðenda. Raunar var
þjónustu, enda oft beinlínis sett hámárk til eins manns,
henni til ávinnings, þarsempóst 3 kg, en að sjálfsögðu er nœsta
menn geta þá kynnzt nýjungum j auðvelt að fara í kringum það
í öðrum löndum og flutt þær
heim með sér, Hitt verður svo
aftur að telja hæpið, að póst-
stjói'nin mennti starfsmenn sína
að einhverju leyti með fjár-
liámark með því að fá aðra til
þess að bjóða í kílóvöruna fyrir
sig.
Frímerkjasöfnurum var vel ,
I ljóst, að hér var sú hætta á f
munurn, sem beinlínis eru tekn fei'ðinni að mestallí "þetta
ir af viðskiptamönnum hennar.
Um þetta ættu menn að geta
orðið sammála. *
II.
magn, sem var eitthvað rétt
innan við 100 kg,.lenti hjá fá-
um fésterkum mönnum, sem
freistuðu þéss að yfirbjóða frí- (
raerkjasafnara og ná þannig
merkjunum í sínai' hendur til (
Þeim, sem þetta ritar, er ekki spákaupmennsku. Úthlutunai’-
kunnugt um það, hvenær sú að- nefnd póststjórnai’innar 'full-
ferð var tekin upp af póst- vissaði stjórn Félags frímerkjá-
stjórninni að halda eftir frí- safnai'a um það, að engin hætta
merkjum af fylgihréfum og yrði á slíku.
póstávísunum, en það mun hafal Félag frímerkjasafnara sendi
tíðkazt um mörg ár. Síðan hafa sameiginlegt tilboð í nokkurt
merkin verið klippt af og seld magn og hækkaði hvei’t kíló frá
sem svonefnd kílóvára, venju-
lega 250 gr. í poka.
síðustu úthlutun um 50% —
eða í 1800 krónui'. Var það gert
Vaxandi eftirspurn hefur ver-j vegna þess, að peningaverðgildi
ið eftir þessari kílóvöru af frí- j hefur rýrnað svo á seinustu
mei'kjasöfnui’um, og er það eðli-( tímum og því talið eðlilegt að
legt, þar sem hér er mikið um hækka tilboðið um þessa fjái'-
há verðgildi, svo sem vikið hef- hæð. Hins vegar var ekki talið
ur verið að. Með því að kaupa J fært — að ráðum kunnugustu
þessa kílóvöru hafa safnarar manna —- að fara hærra, þar eð
eignazt álitleg skiptimerkij fátt yrði um verulega góð merki
þótt um það bil 15—20% þeirra að þessu sinni og auk þess !
séu að jafnaði ónýt og auk þess mætti búast við óvenjumikilli
mikið um sömu merki. Vegna rýrnun vegna gróftakkaðra
þessa hefur eftirspurn vaxið, J merkja, sem eyðileggjast rnjög
enda hefur frímerkjasöfnui'um í meðförum.
fjölgað mjög á síðustu árum.!
Póststjói'nin hefur haft þá að-! IV.
fei'ð, að ákveða verð fyrir kíló- Nú er úthlutun póststjónxar-
ið og síðan úthluta því til áskrif- innar lokið, og hvað hefur þá
enda. Enda þótt erfitt hafi-ver- komið í ljós við uppboð mai'g-
ið að fullnægja eftirspurn nefndrar kílóvöru?
Hinir raunverulegu frí-
mei'kj asafnarar, sem um mörg
ár hafa fengið þessi frímerki,
hafa flestir með öllu oi’ðið af-
skiptir við þessa úthlutun, þar
sem tilboð þeirra voru allt of
lág á hinu frjálsa uppboði. Er
þeðar orðið ljóst, að ýmsir spá-
kaupmenn hafa yfirboðið félaga
Félags frímei'kjasafnara og aðra
safnara og það svo rækilega,
að tilboð lægri en 2300 krónur
fyrir kílóið komu alls ekki til
greina.
Er álit allra þeii’ra, sem vit
hafa á frímerkjum, að engin
slík merki hafi verið í þessari
kílóvöru, sem geti réttlætt þessi
háu boð, nema ef vera skyldi
25 kr. Alþingishúsið. En þau
hafa aldrei getað verið nerna
lí.tið brot af öllu magninu.
Það, sem liggur til grund-
vallar þessum geysiháu boðum,
hlýtur því að vera hreint brask
fésterkra- mánna, sem ætla
annaðhvort að selja frímerkin
úr landi — og miða þá boðin
við svartamarkaðsgengi — eða
þá að græða á þeim hér innan
lands í skjóli þess, að þeir hafi
náð undir sig óhæfilega mikl-
um hluta þeirra og svo margir
þess vegna oi'ðið afskiptir. Hið
síðai’nefnda er þegar orðin stað-
reynd, því að einn þessara
manna hefur boðið frímerkja-
kaupmanni hér í Reykjavík 3
kg. fyrir 9600 krónur og ætlar
sér þannig aúðsæilega góð ó-
makslaun. Auðvitað hafnaði
þessi frímerkjakaupm. slíku til
boði, enda hafa frímerkjasafn-
arár og frímerkjakaupmenn,
sem vilja vera vandir að virð-
ingu sinni, ekki nerna eitt svar
gagnvart þessum mönnum, og
það er að láta þá sitja uppi
með sína kílóvöru.
V.
Úr því að póststjói'nin ís-
lenzka hefur kosið að fara þá
leið að setja þessa margum-
deildu og eftirsóttu kílóvöru á
uppboð og á þann hátt sleppt
öllu eftirliti með því, hverjir
hljóti hana, Verða frímei’kja-
safnarar enn að herða róður-
inn fyrir því, að þessi „lög-
verndaði ráhsfengur“ póst-
stjórnarinnar af viðskiptamönn-
um hennar verði af henni tek-
inn og fenginn í hendur réttum
eigendum.
Sannleikurinn er sem sé sá,
að á meðan póststjórnin úthlut-
aði Sjálf þessari kílóvöru til á-
skrifenda, höfðu frímerkjasafn-
arar alltaf vissu fyrir að hljóta
álitlegt rnagn við því verði, sem
póststjórnin taldi sig ánægða
með. Þótt aðferð póststjórnar-
innar væri vægast sagt hæpin,
að tvíselja sömu merkin, þá
lenti þó álitlegur hluti hinna
verðmeiri merkja að lokum hjá
fríxnerkjasöfnurum, sein varð-
veittu þau frá glötun.
En þar sem póststjórnin hef-
ur breytt um verzlunarháttu og
selt merkin hæstbjóðanda, —
sem vissulega er _sjónarmið út
af fyrir sig, •—• hefur hún gerzt
liðsmaður hreinræktaðra brask-
ara, sem einskis svífast til að
ná í þessa vöru og braska með
hana heima og ei'lendis. Hinir
sönnu frímerkjasafnarar, sem
fæstir eru fésterkir, hljóta því
að vei’ða undir í kapphlaupi um
þessa vöru og missa þannig góð
skiptimerki við erlenda safn-
ara.
• Von mín er sú, að póststjórn-
in íslenzka geri sér nú Ijóst, inn
á hvaða refilstigu hún er kornin
í sambandi við margnefnda
fyi'ri aðfei'ð, enda þótt hún gefi
fyrri aðferð, eda þótt hún gefi
e.t.v. minna í aðra hönd.
Póststjórnin mætti og vera
minnug þess, hve mál þetta hef-
ur verið illa þokkað af fjölda
viðskiptamanna, og ekki mun
gremja þeirra minnka við það, j
er þeir frétta, að nú hafi sið-!
ferðileg eign þeirra lent í hönd*
um hreinna spákaupmanna, sem
ætla sér að hagnast vel á þess-
um frímerkjum.
Að endingu vonast ég til, að
sem flestir frímerkjasafnarar
láti opinberlega í ljós skoðun
sína á þessu máli, því að á þann
hátt ætti að vera unnt að vekja
Alþingi til umhugsunar um
þettá mál og fá það til að af-
nema þessa heimild póststjórn-
arinnar og um leið leita ann-
arra ráða til að styrkja póst-
rnenn.
J. A. J.
Sir Farndalec
Alþjóðalög eru í hinu
mesta öngþveiti.
Hann hé!t upp á ársafmæli deeíunnar.
Sir Farndale Philipps er enn
við sama heygarðshornið þrátt
fyrir árangurslaust, árlangt
puð við að halda brezkum tog-
5«;
m
Ifii
Wm
Sir Farndale |
leggur á ný ráð.
I
i
urum í örlitlum skika íslenzku
landhelginnar.
Ársaijmæli íslenzku 12 mílna
landhelginnar gaf honum til-
efni til að kalla á brezka blaða-
menn og var nú svo komið fyrir
málstað hans, að hann sá enga
aðra skýringu á óförurn sínum
en að segja að a’þjóðalög væru
í hinu mesta öngþveiti!! (Aum—
ingja karlinn.)
j Við þurfum að fara að búa
okkur undir að hefja sókn á
J sjóréttarráðstefnunni, sem
haldin verður í Genf næsta vor.
i
sagði hann. Og við þurfum að
fá mann eins og Mountbatten
lávarð til að leggja okkur lið.
Fáum við Kanada með okkur
á ráðstefnunni ætti málum
okkar að vera borgið og væri
þá ekki útilokað að hægt vei'ði
að komast að samkomulagi.
T. W. Boyd, forseti félags
togaraeigenda í Hull var með á
blaðamannafundinum til þess
að útlista erfiðleika þá sem
brezkir togaramenn ættu nú
við að etja á íslandsmiðum.
„Brezkir togaraskipstjórar vilja
eiga sér sjálfir litla garðholu,
þar sem þeir geta fiskað, en
flotinn getur ekki varið þá alls-
staðar svo nú eru þeir útilokað-
ir frá þessum fiskiblettum sín-
um, en þeir eru hai'ðir kai'larn-
ir og segjast vera reiðubúnir
að fiska í flotavernd þó deilan
standi til dómsdags.“ Fyrir
nokki-um árum hefði Boyd ef
til vill getað komið með sýni-
leg merki urn þetta garðholu-
fiskirí Bretanna, því sagt var
að þeir hefðu stundum fengið
kartöflugrös í ti'ollið.
SKRIFSTOFUSTARF
Heildverzlun óskar eftir að ráða stúlku eða karlmann. -i*
Viðkomandi þarf helzt að hafa einhverja kunnáttu í bók-
haldi og vélritun.
Tilboð nxerkt: „Ábygilegur“ óskast send afgreiðslu Vísis
fyrir hádegi á laugardag.
mmm
SKATTAR1959
Hið árlega manntalsþing í Reykjavík verður haldið í toll-
stjóraskrifstofunni í Arnarhvoli fimmtudaginn 10. þessa.
mánaðar ld. 4 e.h. Falla þá í gjalddaga skattar og önnur
þinggjöld ársins 1959, sern ekki ei'u áður í gjalddaga fallin..
Reykjavík, 8. sept. 1959.
Tollstjóraskrifstofan, Arnarhvoli.

Ra&'