Vísir - 11.09.1959, Blaðsíða 9

Föstudaginn 11. september 1959
VlSIR
9
Á 2. þusund Reykvíkingar eiga
cgreiddar sektarskuldir.
Þetta eru sektir frá 50 kr. og upp í
tugþúsundir króna. - Sumar
margra ára gamlar.
Hér í Reykjavík eru nokkuð j
á 2. jþúsund manns, sem saka-
dómaraembættið er á hælunum
á vegna sektarskulda sem
þeir eiga ógreiddar.
Þetta eru fjárhæðir frá því
ihnan við 10 krónur og allt upp
í tugþúsundir króna ef ekki
ennþá hærri upphæðir. En
margir þessara manna, sem
sökótt hafa átt við réttlætið,
eru jafnframt tregir til að
greiða þær sektir sem þeim
hefur verið gert að greiða, og
eru sumar skuldirnar orðnar
allt að 5 ára gamlar, enda þótt
það teljist til undantekninga.
Síðustu dagana hefur verið
gerð gangskör að því að inn-
heimta þessar sektarskuldir
•og þeir sem ekki vilja greiða
með góðu verða vægarlaust
látnir í „steininn".
Samkvæmt því sem inn-
heimtufulltrúi sakadómaraem-
bættisins hefur tjáð Vísi, er
mikill meirihlutinn af þessu
litlar sektir, allt niður í 50
krónur. En í sumum tilfellum
er um mjög háar fjárhæðir að
Tæða sem skipta tugþúsundum
króna eða jafnvel ennþá hærri
fjárhæðum. Er skemmst að
jminnast hæstaréttardómanna í
jokurmálunum þar sem sektir
skipta hundruðum þúsunda
króna, en þess má hinsvegar
geta að þær eru ekki komnar
til embættisins til innheimtu
ennþá.
Langmestur hluti sektanna
er fyrir litlar sakir, svo sem
fyrir ölvun, umferðarlagabrot
ýmiskonar og þar á meðal
áresktra og fleira. Þá er mikið
um dómsektir fyrir ölvun við
akstur. í þeim tilfellum hefur
varðhaldsdómum oft verið
breytt í sektir, ef sérstaklega
hefur verið um það sótt til
dómsmálaráðuneytisins og ekki
verið um aðrar sakir að ræða
heldur en aðeins um ölvun við
stýrið. Aftur á móti þegar um
fleiri sakir er að ræða í sam-
bandi yið ölvunarbrotið eins og
slys, árekstra og þess háttar, er
venjulega þýðingarlaust að fá
fangelsisrefsingu breytt í sekt.
En auk þess sem hér er um
sektarinnheimtu að ræða, er
og gengið eftir því að þeir sem
dæmdir hafa verið til varð-
halds- eða fangelsisrefsingar
afpláni hegningu sína.
Með Ðohtar Stefáni —
Framh. af 4. síðu.
að eitt mætti ganga yfir okkur
báða. Eg heyi'ði strax þegar ég
kom út úr bílnum að pólismann
var að bera drykkjuskap upp
á Doktor Stefán — að hann
væri fullur að aka. Nú sér
hann mig þarna við framdyrn-
ar og skipar Doktor Stefáni að
standa, þar sem hann sé kom-
inn, en veður sjálfur að mér og
spyr mig, hvað við höfum
drukkið í dag. Eg sagði, að það
væri lítið eitt af kaffi og mjólk,
en hins vegar mikið af appel-
-sínusafa, og lauk upp afturdyr-
um beyglunnar og benti honum
á glerbrúsann, sem stóð þar á
gólfinu með slatta í.
,,Ekki drukkið neitt annað
sterkara?“ spurði hann argur
og stakk mig í gegn með aug-
unum.
,.Nei, sir, ekki dropa.“
„Hvað um það,“ sagði pólis-
mann og benti á Doktor Stefán,
„þessi maður ekur bíl eins og
hann væri drukkinn, hann get-
ur ekki haldið áfram, hefur þú
ökuleyfi?“
,,Já, sir, heima á íslandi.
þar sem ég bý, en ekki hér í
Ameríku.“
Nú benti hann Doktor Stef-
áni að koma nær, og þegar
Doktor Stefán er kominn til
okkar snýr pólismann sér aftur
að rriér og spyr:
„Hversu lengi ertu búinn að
þekkja þennan mann?“
„Árum saman,“ svaraði ég,
„hann er Doktor og prófessor
og við höfum verið vinir síðan
1945 “
„Segðu mér nú eins og er —
alveg í hreinskilni: hvað finnst
þér um akstur þessa manns?“
Æ, þar setti hann mig í lag-
lega klípu, ég vissi hann ætlaði
að nota svar mitt til að gera út
af við þessa ferð okkar í dag,
láta mig sjálfan dæma okkur úr
leik, eða að öðrum kosti mæla
gegn betri vitund.
„Ja, akstur Doktor Stefáns
gæti kannski verið betri“ álp-
aðist loksins út úr mér, „en það
hefur ekkert komið fyrir okk-
ur, við höfum ekið hægt.“
„Ertu ekkert hræddur að aka
með honum? Segðu mér eins og
er: Ertu ekkert hræddur? Eg
mundi vera það.“
Nú mannaði ég mig upp í blá
kalda lygi og sagði þvert nei,
„ekki vitund hræddur, sir. En
kannski höfum við talað of mik-
ið saman, — við munum hætta
því og gá betur að okkur hér
eftir.“
Pólismann var heldur tekinn
að mýkjast.
„Þið ættuð ekki að halda
lengra í dag,“ sagði hann og
beindi nú máli sínu til Doktor
Stefáns. „Þú ert uppgefinn,
auðvitað ertu uppgefinn að aka
heilan dag í þessum hita, það
mundu allir vera. Þið skuluð
fara heim á eitthvert hótelið
eða hótelið hér í fjöllunum og
gista þar í nótt, þú verður
skárri á morgun, þegar þú ert
búinn að hvíla þig.“
Doktor Stefán hristi höfuðið.
„Þessi maður,“ sagði hann og
benti á mig, „er gestur áme-
rísku ríkisstjórnarinnar og
hann þarf að komast til íþöku
í kvöld, þetta er föst ferðaáætl-
un, sem ekki má raska.“
Þeir þjörkuðu enn góða stund
og ég heyrði að pólismann var
að gefa sig, en á undanhaldinu
sallaði hann drjúgum á Doktor
Stefán, sagði að það væri bara
UTSÓLUR VISIS
AUSTURBÆR
Hverfisgötu 69. — Florida.
Hverfisgötu 71. — Verzlun.
Hverfisgötu 74. — Veitingastofa.
Hverfisgötu 117. — Þröstur.
Söluturninn — Hlemmtorgi.
Bankastræti 12. Adlon.
Laugavegi 8. — Boston.
Laugavegi 11. — Adlon.
Laugavegi 30 B. — Söluturninn.
Laugavegi 34. — Veitingastofan,
Laugavegi 86. — Stjörnukaffi.
Laugavegi 92 — Veitingastofan.
Laugavegi 116. — Veitingastofan.
Laugavegi 126. — Adlon.
Laugavegi 139. — Ásbyrgi.
Laugavegi 160. — Verzlunin Ás.
Einholt 2. — Billiard.
Brautarholti 20. — Veitingastofan.
Hátúni 1. — Veitingastofan.
Brautarholti 22. — Sæla-kaffi.
Vitastíg. — Vitabar.
Samtún 12. — Drífandi.
Mávahlð 26.
Drápuhlíð 1.
Barmahlíð 8.
Miklatorg.
Mávalilíð 25. — Krónan.
Leifsgötu 4. — Veitingastofan.
Austurver.
SUÐAUSTURBÆR
Barónsstíg 27. — Veitingastofan.
Skólavörðustíg. — Gosi.
Bergstaðastræti 10. — Verzlun,
Bergstaðastræti 54. — Veitingastofan.
Fjölnisvegi 2. — Víðir.
Lokastíg 28. — Veitingastofan.
Þórsgötu 14. — Þórskaffi.
Óðinsgötu 5. — Veitingastofan.
Týsgötu 1. — Havana.
Klapparstíg. — Vindilinn.
Frakkastíg 16. — Veitingastofan.
MIÐBÆR
Verkamannaskýlið.
Skólabúðin Lækjargötu 8.
B. S. í.
Laufásvegur 2.
S. V. R.
Lækjargatu 2.
Söluturninn við Arnarhól.
Hreyfisbúðin við Arnarhól.
Söluturninn við Lækjartorg.
Pylsusalan við Austurstræti.
Hressingaskálinn við Austurstræti.
Blaðasalan, S. Eymimdsson, AusturstrætL
Sjálfstæðishúsið. — Austurvöll.
Söluturninn. — Kirkjustræti.
Aðalstræti 8. — Adlon.
Veltusund. — Söluturninn.
VESTURBÆR
Garðastræti 2.
Skeifan.
Vesturgötu 2. — Söluturninn.
Vesturgötu 14. — Aladdin.
Vesturgötu 29. — Fjólan.
Vesturgötu 45. — West-End.
Vesturgötu 53. — Veitingastofan.
Mýrargötu 53. — Vesturhöfn.
Bræðraborgarstíg 29. — Veitingastofan.
Sólvallagötu 74. — Veitingastofan.
Kaplaskjólsvegi 1. — Verzlun.
Melabúðin.t
Sörlaskjól. — Sunnubúð.
Straumnes. — Verzlun.
Birkiturninn.
Blómvallagötu 10. — Veitingastofan.
Fálkagötu 1. Ragnarsbúð.
ÚTHVERFI
Lauganesvegi 52. — Söluturninn.
Laugarnesvegi 100.
Brekkulækur 1.
Langholtsvegi 19.
Langholtsvegi 42. — Verzlun. G. Albertsson.
Langholtsvegi 126.
Langholtsvegi 131. — Veitingastofan.
Langholtsvegi 176.
Skipasund. — Rangá.
Sogavegi 1. — Biðskýlið.
Réttarholtsvegi 1. — Söluturninn.
Búðagerði 9.
Hólmagarði 34. — Bókabúð.
Grensásvegi. — Ásinn.
Fossvogur. — Verzlun.
Kópavogsháls. — Biðskýlið h.f.
Borgarholtsbraut. — Biðskýlið.
Silfurtún. — Biðskýlið við Ásgarð.
Hótel Hafnarfjörður.
Strandgötu 33. — Veitingastofan.
Söluturninn við Álfaskeið.
DAGBLAÐIO VÍSIB
hundaheppni að hann væri ekki
búinn að drepa bæði sig og aðra
í dag, hann hefði fy’gzt með
honum, en hann bæri að sjálf-
sögðu ábyrgð á lífi þessa séntil-
manns og gests ríkisstjórnar-
innar, og nú myndi hann halda
áfram að aka á eftir okkur svo
lengi sem við værum innan vé-
banda „The State of Pennsyl-
vania“ og umsvifalaust kyrr-
setja okkur ef nokkru skeik-
aði framar. Með það sluppum
við.
Æ, ó, djöfull var þexta eitt-
hvað óhuggulegt að vita af dón-
anum í nánd við sig, með
hramm hans yfir höfðinu. Okk-
ur langaði svo til íþöku í kvöld,
inn í hið blessaða ríki Doktor
Jóhanns á Cornellhæðum, með
vatnið á aðra hönd, en bókina
á hina, þar sem enginn þurfti
lengur að flýta sér, og sama
hvernig maður ók, og enginn
State police með hryllilegt sir-
enugaul að ofsækja mann og
segja að maður sé fullur og allt
það. Eg reyndi að vera Doktor
I Stefáni til liðs, benda honum á
! umferðarmerkin, vara hann við
. beygjum, minna hann á að fara
I ekki yfir hvíta strikið. Og enn
! drógum við nokkuð úr hraða,
I hámarkið nú þrjátíu mílur á
I klukkustund, það varð að hafa
^það þó hinir gæjarnir kölluðu
I okkur „road hogs“ og rækju út
I úr sér tunguna, bara ekki að
gefa pólismanni átyílu til að
taka okkur aftur. Svona mjök-
uðum við okkur í átt til landa-
mæranna og í smábæ einurir
stönzuðum við og fengum okk-
ur að drekka. Við gátum hvergi
komið auga á lögreglubílinn
lengur og kannski var hann
hættur að elta okkur. Doktor
Stefán hafði ekið svo vel upp
á síðkastið.
Það var nú komið kvöld og
bráðum sólarlag og um sólar-
lagsbil fórum við yfir landa-
mæraána og vorum í New York
ríki. Það var einkennilegur létt-
ir að því að vera ekki lengur í
Pennsylvaníu, eins og við hefð-
um skyndilega verið leystir úr
álögum.
„Jæja, það var aldrei þú lent-
ir í ævintýri með sér,“ sagði
Doktor Stefán og hló við, „tékn-
ir af lögreglunni augafullir af
appelsínusafa! Þú verður að
skrifa um þetta ferðalag, lýsa
góðakstri mínum og allri sítúa-
sjóninni! Það verður þú að
gera.“ Og við héldum áfram að
aka norður eftir dalnum langa,
raulandi og masandi á víxl, án
þess að finna lengur til þreyt-
unnar, tvö ung séní á glaðri
reisu inn í borg þekkingarinn-
ar, þangað sem háskólinn rís á
fjallinu, og hin eilífu vísindi
hafa verið á trón sett til að
ríkja þar yfir öllu mannlífi,
eins og góður guð um aldir alda
amen. ,■