Vísir - 18.09.1959, Blaðsíða 10

10
yísir.
IJöstudaginn 18. september 1959;
MARY
ÖURCHELL:
\lll\ll\l
s
T
A
R
s
A
G
A
50
alvakandi varð hún ekki fyrr en hún heyrði hjalið í börnunum
í næsta herbergi og vissi að kominn var dagur. Þó mókti hún
áfram en fann á sér að eitthvað illt var í aðsigi.
Loks drap Betty á dyrnar og kom inn og börnin með henni.
Peter og Beta bröltu strax i rúmið til hennar, en Betty brosti
hlýlega til hennar.
Fyrst hugsaði Linda: Það verður hræðilega tómlegt þegar þau
eru farin.
Til þessa hafði hún ekki hugsað svo langt fram í tímann, en
nú gerði hún sér Ijóst að þetta var óhjákvæmilegt. Einn góðan
veðurdag mundu Betty og Gerry og börnin hverfa aftur til sinnar
fyrri tilveru, sem hún gat engan þátt tekið í. En hún mátti ekki
hugsa um það núna. Hún mátti ekki hugsa um það. í dag hafði
hún allt annað að hugsa um.
Hún ýtti Peter fram úr rúminu og setti Betu niður á gólfið.
— Nú verðið þið að sýna henni mömmu kkar garðinn, og svo
fer eg á fætur og kem til ykkar.
Þau voru fús á að gera það og hlupu út og kölluðu til móður
sinnar að koma með sér.
Betty staldraði við sem snöggvast. — Svafstu vel í nótt Linda?
spurði hún.
— Já, ágætlega, svaraði Linda gegn betri vitund. — En þú?
— Eg svaf ljómandi vel, sagði Betty og hló. — Eg sef alltaf
vel. Svo flýtti hún sér út á eftir börnunum.
Meðan Linda var að baða og klæða sig, var hún að hugleiða
hvað hún og Beatrice ættu að segja yfir morgunverðinum. Betty
mundi va,falaust hafa orð á því að Errol væri fjarverandi, og frú
Colpar mundi verða óróleg út af því.
Eg þarf ekki að vera að brjóta heilann um það, hugsaði Linda
áfram. Beatrice veit vafalaust hvernig hún á að haga sér, og
minn er ekki annar vandinn en að fylgjast með. Það er bezt að
eg hitti hana áður en við förum að borða.
Hvers vegi
Þegar Linda kom niður \§
é simar Kenneth?
!r Beatrice komin inn í borðstofuna
Og maturinn var kominn á borðið.
— Góðan daginn, Linda.
Það var auðséð að henni höfðu ekki borizt neinar góðar fréttir
síðan þær höfðu talað saman, og Linda gat ekki leynt kvíða sín-
um er hún spurði: — Það þýðir væntanlega ekki aö spyrja
frétta ennþá?
— Jú, svaraði Beatxáce. — Errol hringdi fyrir tíu mínútum, og
mér er nær að halda, að þetta hafi farið á þá leið, sem þú
spáðir. Að því er mér skildist á honum urðu þau benzínlaus ein-
hversstaðar langt uppi á heiði, og urðu að nátta sig einhvers-
staðar á afskekktum stað.
— Spurðir þú hann ekki nánar um þetta?
— Það var ekki eg sem svaraði í símann. Ein af stúlkunum
svaraði og fæi'ði mér skilaboöin þegar eg kom niður. Hann hefur
hugsað sér að koma heim í hádegisverðinn, og meira veit eg ekki.
— Hádegisverðinn? Hve langt undan eru þau þá?
— Þaö veit eg ekki heldur. En hann hefur kannske hugsað
sér að fylgja Monique heim og taka við skellinum hjá Kenneth
strax, sagði Beatrice þurrlega.
Linda kinkaði kolli hugsandi. — Hvað hugsar þú þér að segja
henni móður þinni?
— Eg hugsa mér blátt áfram að segja henni þessi boö', sem eg
hef fengið. Hún er ekki svo tortryggin að henni finnist nokkuð
athugavert við þetta. Hún fær aðeins áhyggjur af því, að Errol
hafi orðið að liggja úti í nótt og hafi kvefast.
En sem betur fór sluppu þær við að gefa. nokkra skýringu, þvi
að frú Colpar gerði orð niður um að hún hefði höfuðverk og
ætlaði að láta senda sér morgunkaffið í rúmið.
Þess vegna þurftu þær ekki að segja öðrum en Betty frá
fjarveru Eri-ols, og hún vissi ekki hve langt eða skammt var heim
til Vallons. Henni fannst „hreyfilbilun á heimleið“ vera gild
ástæða til þess að hafa verið fjarverandi um nóttina.
Hún talaði að vanda létt um daginn og veginn, svo að ekki
varð þegjandalegt yfir borðum. Þær voru langt komnar með
máltíðina er stúlkan kom inn og sagði að sími væri til Lindu.
Hún flýtti sér fram í stofuna en samband hafði verið gert
þangað. — Halló, hver er þar?
— Það er eg, sagði Keixneth rólega. — Góðan daginn, Linda.
Hvernig líður þér?
— Auðvitað vel. Og þér? Það hljómaði kynlega í eyrum að
heyi-a þau skiptast á innantómum orðum undir þessum kring-
umstæðum. — Hvað var þér á höndum?
— Mig langaði til að biðja þig um að koma hingað strax.
Getur þú það?
— Já, það held eg. Er nokkur sérstök ástæða til þess að þú
vilt að eg komi? Hún vildi ekki verða fyrri til að minnast á Errol
og Monique.
— Er þér ver við að eg láti bíða að segja þér ástæðuna þangaö
til þú kemur? Eg vil helzt láta það bíða.
— Nei, það kemur i sama stað niður. Eg kem eftir hálftíma.
Þakka þér fyrir. Eg er þér mjög þakklátur fyrir þetta. Hann
var nærri því kuldalegur, og ómögulegt að geta sér til hvernig
honum var innanbrjósts. Hún sleit sambandinu og flýtti sér upp
á loft til aö tygja sig.
Hún hitti Beatrice á leiðinni niður. — Beatrice, viltu segja
heixni Betty að eg þurfi að skreppa bui't í áríðandi ei'indi og að
hún verði að sjá um börniix til hádegis? Eg verð að skreppa til
Vallons.
— Vallons? Því þá það?
— Kenneth hringdi og spurði hvort eg gæti konxið strax. Lík-
lega er það eitthvað viðvíkjandi....
— Spurðir þú ekki hvað erindið væi'i?
— Nei, mér fannst réttast að hann bæi'i það upp.
— Það var kamxske réttara, sagöi Beatrice hugsandi. — Þú
kærir þig iíkléga ekki um að eg komi líka?
Það fór hrollur um Liixdu við tilhugsunina um að Beatrice yrði
viðstödd uppþotið, sem bráðurn mundi verða.
— Nei, Beatrice, ætli það sé ekki bezt að eg fari eiix, úr því að
haixn bað mig um það.
Beatrice vai'ð aö fallast á það, og voix bráðar var Linda koixxin
á leið til Kenxxeths í litla bilxxuixx.
Kvalafull bið.
Allt var svo bjart og fallegt þennan heiðskíra nxorguix. Það
virtist nærri því goðgá að æða af stað til að vera viðstödd reikix-
iixgsskil í þríhyrndunx harmleik hjúskapai'mála.
Eg get ekki aixnað sagt, en eg sárkviði fyrir, hugsaði Linda nxeð
sér, er húix ók upp aö húsi Vallons. Bassett opixaöi fyrir henni og
sagði henni að Vallon væri í bókastofunni og óskaði að sjá hana
4
KVÖLBVQKUNNI

Francois Andrés, sem ræður
ríkjum í Deauvilie á sumrunx
og í Cannes á vetrum, fuliyrðir
að Bretar gleynxi að jafnaði 300
regnhlífum á vetri í skemnxti-
stcðum hans við bláströnd Mið-
jarðarhafsins.
Svona fær sólin þá til að
gleyma því hvað bíður þeirra
þegar þeir konxa aftur til Lund-
úna.
Margir spyi'ja um það hvern-
ig „írskt kaffi“ sé búið til. —
Þessi uppskrift er frá íra, svo
hún er líklega rétt:
Stórt glas er tekið og hitað.
Svo eru lagðir þrír sykurmolai-
í botninn, þar næst er whisky
hellt í glasið og vilja sunxir
hafa það nokkuð mikið. Svo ei*
kaffi hellt í glasið og nái það
tvo cm. upp að röndinni á glas-
inu. Þá er hrært í þangað til
sykrið er bráðið. Þá er skeið
af rjómafroðu látin út í.
Þessi drykkur er nokkuð
góður — að minnsta kosti við
kvefi.
★
Sjö ára gönxul telpa hljóp til
^ leikfélaga sinna, til þess að
segja þeinx að nýtt barn væri
komið.
— Ætlar hann að vera?
spurði leikfélaginn.
— Eg geri ráð fyrir því, sagði
litla telpan. — Hann hefir eng-
in föt á sér.
— Hvernig veiztu að það er
hann?
— Eg heyrði þau segja að
hann hefði andlitssvipinn
hennar mömmu, en vaxtarlag-
ið hans pabba.
— Hver konx með barnið?
— Hann Pemberton læknir.
— Pemberton læknir? Já,
við fáum böm frá honum líká.
E. R. Burroughs
- TARZAN -

Ji.J
c«*n)
Svefnsýkismeðals-ævin-
i týrið var á enda og Tarzan
L kvaddi Wallace og Evans.
Hann hélt í hægðum sínum
inn í myrkviðinn, burt frá
mannabyggðum.... — Um
svipað leyti gerðist það á
flugveli nálægt borginni
Leopoldville, að hvítur veiði-
maður tók á móti þrem
skjólstæðingum sínum —
allt konur!
Norskt fræðslurit
um ísl iandbúnað.
Nýútkomið er fræðslurit á-
norsku um íslenzkan landbúnað
cftir Árna G. Eylands, og nefn-
ist „Det grönne Island. Facta
onx islandsk landbruk“, gefið
út af Fræðsluráði landbúnaðar-
ins.
' Fræðslurit þetta er 65 bls. að
eins, en höfundinum hefur tek-
ist að þjappa þarna saman á að-
gengilegan hátt feikna fróðleik.
Orkar það ekki tvímælis, að
ekki muni neinn.til þess fær-
ari en Árni, að búa slíkt rit í
hendur frændum vorum, sakii*
þekkingar sinnar á efninu og
valds á góðu máli. Fyrst greinii'
hann frá legu íslands, jarðfræði
og landslagi, loftslagi, þjóð,
sögu, bændum i og býlunx og
rekur svo hver kaflinn annan
um landbúnaðinn og framfarir
á sviði hans. Þetta er ágætt og
igreinargott yfirlit og má full-
yrða, að mörgum Norðmönnum
þykir fengur í því, jafnnxikill
áhugi og er þar í landi fyrir ís-
landi. — Frágangur ritlingsins
er ágætur, myndir marga og
góða. — L