Vísir - 07.01.1960, Blaðsíða 7

Fimmtudaginn 7. janúar 1960
VÍSIR
1
\hvlun (hornel
N
N
N
perltti
S
A
K
A
M
Á
L
A
S
A
G
A
22
og trallaði nokkra takta af vorsöngi, þá tók hann að hlægja.
Hann hló, hélt utan um Coyningham og dansaði með hann
hringinn í kringum herbergið.
„í guðsbænum hættið þér þessu,“ sagði Coyningham, „annars
kallar einhver á lögregluna!" Coyningham þagnaði andartak.
„Og hverjum andsk. eru þér annars að hlægja?“
En Bompard veltist aðeins um af hlátri i lögreglustöðinni í
Cannes.
Hr. Pharaoh fór þegjandi inn í bílinn við Dignonhöll og nú
fór hann aftur þegjandi úr bílnum við Napoleonsgistihúsið.
Francine fór inn í skrifstofuna, tók lykil sinn og bauð góða nótt.
Hr. Pharaoh fékk sinn lykil. Francine fór inn í lyftuna og hr.
Pharaoh steig inn. Lyftudrengurinn smellti aftur hurðinni að
baki þeim og þau gengu þögul eftir gólfábreiðunni og hr. Pharaoh
nam ekki staðar við salardyr sínar.
Francine sneri lyklinum í hurð sinni og hr. Pharaoh fór orða-
laust inn á eftir henni. Hann tók nú í fyrsta sinn til máls frá
því að þau fóru úr Dignonhöli. „Hvar var perlubandið?“
„í þessu skríni.“
„Gerið svo vel að opna það.“
Francine tók upp lykil og opnaði hið litla bláa skrín. Þar var
ekkert að sjá nema nokkur bréf og voru sýnileg augum Pharaoh’s.
„Og er þetta sá eini lykili sem til er?“
„Já.“
Pharaoh leit í kringum sig í herberginu og sneri svo til dyra.
Hún opnaði þær fyrir honum — hann sagði ekki einu sinni góða
nótt, en hún lokaði dyrunum og fylgdi honum eftir i ganginum.
Þegar hann opnaði sínar dyr steig hún inn fyrir og hr. Pharaoh
varð svartari á svip og þungbrýndari. Hann steypti sér undarlega
niður, lagðist á annað hnéð og opnaði ferðatösku sína. Þegar
hann hann leit upp var hann eins og barn á svip, sem töfra-
maður hefur villt um fyrir.
„Hvar er samstæðan?“
„Olga er með hana um hálsinn.“
Það leið löng stund áður en hin mjúka og kímna rödd náði inn
í rugíaðan reiðan huga hr. Pharaoh. Þá spratt hann upp.
„Oiga!“ Hann starði á hana. „Olga er með hana um hálsinn!"
Hr. Pharaoh reyndi að jafna sig, svo að hugur hans gæti tekið
til starfa á ný. „Eg skil — Eg veíð að fá friskt loft! “
Hr. Pharaoh opnaði svaladyrnar upp á gátt og starði á tunglið
sem skein í heiði. Hann talið því næst án þess að snúa sér við,
eins ‘og hann hefði spurt tunglið spurningarinnar. „En — hvar
eru Shebaperlurnar?"
„Eg er með þær.“
Hr. Pharaoh sneri sér við og sá í tunglsljósinu perlurnar skína
á gullnum hálsi hennar fyrir ofan hvítan kjólinn.
„Þér eruð fögur.“
Nú var hún ströng og köld og rödd hennar var eins og hún
kæmi af stálþræði. „Eg veit hvað þér voruð aö hugsa.“
„En hvernig gátuð þér náð í samstæðuna úr ferðatöskunni
minni?"
„Þegar þér voruö að lauga yður,“ Hún hikaði andartak. „Eg
hafði perlubandið í handtöskunni minni allt kvöldið." Hún var
nú hæðin á svipinn. „Þér haldið þó ekki að eg væri sá bjáni að
skilja perlurnar eftir í ferðatösku í gistihúsi — jafnvel þó að
það væri Napoleonsgistihúsið?"
Hr. Pharaoh sat á stólarminum og þurrkaði á sér andlitið.
„En — eg skil þetta ekki. Hvers végna hefur Olga samstæðuna?"
Dante fékk henni hana í kvöld.“
„En hvers vegna?“
„Fimmtíu þúsund dalir."
„Fimmtíu — Frá Oigu.“ Loks tók heili hans aftur að starfa.
„Þér eigið við — hún heldur að hún hafi Sheba-perlurnar?"
„Þér voruð lengi að þessu hr. Pharaoh."
Hún var kuldaleg og fjandsamleg. Og hr. Pharaoh var illa við
það hvernig hún nefndi nafn hans. Hann stóð upp.
„Við skulum fara inn í salinn. Eg þarf að fá konjak."
Hr. Pharaoh hellti konjaki í tvö stór glös og horfði á hana
setja Sheba-perlubandið á borðið, eins og hún hataði það. „Eg
skil ekki hvað er að gerast.“
„Það er mjög einfalt mál. Olga hafði út úr yður 100 þúsund.
En við höfum haft út úr henni 50 þúsund. Þá erum við að hálfu
eins spillt og hún er.“
„Við?“ spurði hr. Pharaoh og starði á hana. „Hver erum við?“
„Dante og eg.“
„Spillt. Eg skil ekki svona tal.“
„Hvers vegna ekki? Eg sagði yður að Dante væri þjófur. Eg
kynnti yður hann ekki sem prest.“
„En hvað hafi þér með þetta allt að gera? Þér eruð ekki þjófur."
Hún horfði á perlubandið á borðinu og gaf Salomonsperlunni
selbita með fingrinum.
„Ekki mjög dugandi þjófur, er eg hrædd um.“
Hún stóð upp og langt andvarp leið titrandi gegnum hana er
hún tók upp handtösku sína.
„Góða nótt og veri sér sælir"
Hr. Pharaoh horfði á eftir henni þar til er hún var komin
að hurðinni. ÞíLspratt hann upp úr stól sínum bg lagði höndina
á arm hennar.
Nei. Þér farið ekki svona. Eg veit ekki hvaö hefur verið að
gerast, en eg vil fá að vita það.“ Hann varð skyndilega eins og
niðurbrotinn og þreyttur. „Francine segið mér frá því — jafnvel
þó að eg vilji ekki heyra það, sem þér ætlið að segja mér.“
Það leið löng stund áður en hún svaraði.
„Þér haldið að það væri tilviljun að þér hittuð mig, er ekki svo?“
„Já.“
„Nei. Það var með ráðum gjört. Eg gaf Antonio nóga peninga
til að vera viss um að þér mynduð setjast við mitt borð.“ Nú
brosti hún.
„Þér vissuð þá hver eg var?“
„Já, og eg vissi allt um skrauthýsið Parthenon, áður en þér
fi
KVÖLDVÖKUNNI
!
•*K
Vísir — Auglýsingar!
Þar sem VÍSIR kemur út árdegis á laugardögum,
þurfa auglýsingar
sem birtast eiga í laugar-
dagsbiaði að berast fyrir
kl. 7 s.d. á
R. Burroughs
- TARZAN
316.1
*IT IS A PTEEOÞACTy L!
SHOUTEP’ SUTTON. "ONE OP
THE MOST VICIOUS ANÞ
AGGEESSIVE—"
BUT HIS WORPS WEKE SOON
SMOTHEKEÞíBy AN ANGE.V HISS
AS THE ÞINOSAUE. INSTANTLV'
PLUNGEP’ TOWN TOWAKIP
ITS PgEYÍ - 9 3g-»oii
Mennirnir þrír litu til
kimins í skelfingu þar sem
þeir sáu hræiSlega flúganöi
eðlu. Þetta er Pterodacytyl
hrópaði Suttoo, ein grimm-
asta og árésSBRgítoinasta, —
Hann komst ekki lengra, því
orð hans köfnuðu í reiðilegu
hvæsi frá eðlunni sem
steypti sér yfir bráð sína.
Háttvirti dómari, sagði verj*
andinn. Eg fullyrði að skjólstæð
ingur minn hefir alls ekki brot-
izt inn í húsið. Hann kom að
opnum stofuglugganum, rétti
inn hægri höndina og tók vesk-
ið, sem lá á borðinu. Enginn
getur sannað, að hægri hand-
leggur hans sé það sama og
hann allur, og eg fæ ekki séð
hvernig þér getið refsað honum
fyrir afbrot, sem aðeins útliniur
hans fremur.
Röksemdafærsla yðar er mjög
sannfærandi, sagði dómarinn
háðslega, og samkvæmt henni
dæmi eg hægri handlegg hins
ákærða 1 eins árs fangelsi. Svo
getur hinn ákærði valið um,
hvort hann fylgir handleggnum
eða ekki.
Hinn ákærði gerði sér lítið
fyrir og tók af sér hægri hand-
legginn, sem var gerfihandlegg-
ur, lagði hann á borðið fyrir
framan dómarann, hneigði sig
og gekk út.
★
Dæmalaust var það heppilegt,
að Móses skyldi ekki þurfa að
bera boðorðin tíu undir fund
utanríkisráðherra.
★
Það var í reikningstíma. —•
Dæmið hljóðaði þannig: Ef sex
menn plægja akur á 5 tímum,
hvei’su langan tíma tekur það
12 menn?
Var það sami akurinn? spurði
einn nemendanna.
Já.
Þá er útkoman 0 tímar.
?
Jú, þessir 5 voru búnir að
plægja hann.
★
„Egóisti“ er maður, sem hef-
ir mjög vafasaman smekk ög
hefir meiri áhuga á sjálfum sér
en mér.
★
Hið dularfulla íhugunarefni
vænta mannsins: Hvað gerir
sá ókvænti eiginlega með pen-
ingana sína?
★
Er hérna selt lýsi á flöskum?
Já, það er hérna, drengur
minn!
Þér ættuð að skammast- yðar!
★
Maður einn í Pórtland,
Oregon, fékk skilnað frá konu
sinni af því að hún taláði óáf-
látanlega.
Hann gat sannfært dómarann
um að hann yrði hás af að
lilusta á hana.

-f/appc/rætfi
HÁSKÓLANS