Vísir - 04.03.1960, Page 3

Föstudaginn 4. marz 1960
VÍSIR
3
Fimm fagrar konur —
og esn þelrra verður sennilega næsta
forsetafrú í Bandaríkjunum.
Hver verður næsta forseta-
frú Bandaríkjanna? Um þetta
er mjög rætt vestra, ekki síður
en um forsetaefnin.
Þegar forsetaskipti eru fram-
undan í Bandaríkjunum er sú
spurning á hvers manns vörum
a.m.k. frá því snemma árs ár-
ið, sem forsetakjör fer fram að
haustinu, hver muni verða kjör-
inn — og margur er raunar
farinn að velta því fyrir sér
löngu fyrr. En það er þá líka
mikill áhugi fyrir þeim konum,
sem ef til vill fá það- hlutskipti,
að skipa mestan heiðursess með-
al kvenna í landinu næstu fjög-
ur ár talið frá því hinn nýi
forseti tekur við í janúar ár-
ið eftir að forsetakjör fór fram
(að haustinu svo sem fyrr var
getið) .
Nú hefur eitt af kunnustu
vikuritum Bandaríkjanna lofað
lesendum sínum að „sjá fram-
an í“ þær konur sem helzt
koma til greina, með nokkrum
vel völdum orðum um ætt,
uppeldi, menntun, alduur o.fl.
Eve Symington.
iðjuhölduur vestur í landi og
síðar gengdi hinurn mikilvæg-
ustu opinberum störfum.
Faðir hennar var annars Jam-
es W. Wadsworth, þingmaður
í 30 ár. Eve man eftir því, er
hún fór á hjólaskautum í skól-
ann, þegar hún var 11 ára
stelpa. Heimilið í Hay House
gengt Hvíta húsinu, Þarna
stendur nú Hay-Adams Hotel
en amma hennar, ekkja Johns
Hay, sem var einkaritari
Abrahams Lincolns, átti forð-
um húsið. Nú eiga þau Eve
og Stu heima í Georgetown, en
synirnir löngu orðnir lögfræð-
ingar, annar í St. Louis, hinn
London.
Eve Symington er 56 ára og
hefur haldizt vel á fegurð
sinni. Ljóshærð er hún og litar
hár sitt ljóst og leynir því
ekki við einn eða neinn. Hún
er ei'n smekklegast klædda
kona Bandaríkjanna og einken-
ir smekk hennar, að hið ein-
faldasta sé oft fegurst, og kem-
ur það fram í vali á klæðnaði
og skartgripum.
Hún er dóttir mikils metins
öldimgardeildarþingmanns og
afi hennar var á sínum tíma
innanríkisráðherra Bandaríkj-
anna. Hún var gefin kaupsýslu-
Eve Syminyton.
manni í New York og hefur
alið honum tvo sonu. Eve vakti
'snemma á sér athygli fyrir
fagra contralto-rödd, þótt hún
hefði elcki lært söng, og eitt
sinn, er hún var að syngja til
ágóða fyrir sjúkrahús atvikað-
.ist svo, að eigandi nætur-gila-
skála nokkurs, sem er kallaður
því alkunnna nafni Pigalle
(Manhattan Pigalle). Þetta var
á krepputíma og Eve fór að
.syngja þarna fyrir 300 d. á
viku og komst brátt upp í 1750.
En þessi söngkonuferill henn-
ar hætti jafnsnögglega og hann
byrjaði. Maður hennar, sem
hún kallar Stu, fékk betri at-
vinnu vestur í landi. og Eve
fór þegar að „pakka niður“.
„Farðu vestur, ungi maður“,
heyrðist þá enn, og vestur fóru
þau hjón með litlu synina sína.
Þau voru annars gefin sam-
an 1. ,marz 1924, og í öll þau
.36 ár, sem þau hafa verið
hjón hefur verið í-því heilaga,
hefur allt hjá Eve snúist um
Stu, er þau börðust í bökkum
í New York, þegar hann var
Muriel Humprey.
Faðir hennar var kjötkaup-
maður og hjálpaði eitt sinn föð-
ur sínum við afgreiðslu á
„frosnum kanínukjöti“ og
slíku og hún var blátt áfram
óttaslegin, er hún kom til
iWashington með tímaritið Eti-
quette (Siðvenjur) í handa-
krikanum. En allt fór vel fyrir
Muriel Fay. Hún er lítil og
nett og létt á fæti, broshýr,
silfurhærð nú, og orðin 48 ára.
Hún hefur allt af komið til dyr-
anna, eins og hún er klædd, og
. þegar Humþert maður hennar
leggur land undir fót og herjar
í kosningarstyrjöldum stendur
hún jafnan honum við hlið. Já,
berst enda ein fyrir hann stund-
um, á kvennaráðstefnum og
fundum. Þau eiga 4 börn. þrjá
| drengi og eina stúlku, á aldr-
jinum 12—20 ára. Muriel lcveðst
jbara vera venjuieg bandarísk
;móðir móðir ósköp venjlegrar
' bandarískrar fjölskyldu — og
ekkert vilja frekar vera. Bæði
hún og maður hennar vita
hvað það er að berjast áfram
við lítil efni. En hún þarf ekki
að kvarta yfir tekjunum, Hu-
bert fær 22.500 dollara í kaup
sem öldungardeildarþing;naður
og aukatekjurnar meira en nóg-
ar til „kaupa salt og krydd í
Muriel Humphrey.
súpuna“. Muriel játar, að hún
hleypi stundum dálitlu lofti úr
belgnum, með fáum vel völd-
um orðum, þegar henni finnst
Humprey breiða helzt til mik-
ið úr sér.“ Það gera víst allar
konur“, sagði hún ósköp sak-
leysislega.
Lady Bird Johnson.
Smávaxin, brúnhærð, þrung-
in lífsorku — og er frá Texas.
Hefur helgað allt sitt líf manni
sínum Lyndon Baines Johns-
son. Hefur nóga orku aflögu
til starfa fyrir hann, þótt hún
hafi mörg járn í eldinum, svo
sem að stjórna tveimur sjón-
varpsstöðvum. Lady Bird erfði
sem sé 67,000 dollara, „bjó til
L-ady Bird Johnson.
úr þeim snjóbolta, sem síðan
hefur hlaðið utan á sig, og al-
drei bráðnað og er nú 1 mil-
jón eða vel það“. Hún er 47
ára og eiga þau hjón tvær dæt-
ur. Annars var hún skírð Clau-
dia Alta og ættarnafnið var
Taylor, en gælunafnið Lady
Bird sem barnfóstra gaf henni
í vöggu varð hennar nafn. Þeg-
ar þau hjón geta verið sam-
an — sem ekki er eins oft og
þau vildu — dveljast þau á
búgarði sínum. Dæturnar eru
í skólum, þar sem blakkir nem-
ar eru meðal hinna hvítu.
„Hvorki við eða þær hafa haft
áhyggjur af því“, segir Lady
Bird.
Jackie Kennedy.
Ung og fögur kona, sem
| margt er til lista lagt. Talar
1 frönsku, ítölsku og spönsku
I „eins og innfæddur“ og les
! mikið, einkum sagnfræðirit
og ævisögur, og fylgdist vel
með nútímamálum —- iðkar
málaralistina í frístundum. ekk.
ert leyndarmál er það, að allar
stórræður, sem maður hennar
flytur fara í gegnum hreinsun-
ai’eldinn hjá henni, og bók-
i menntablærinn, sem er á þeim
er áreiðanlega frá henni. Henni
| þykir gaman að taka myndir
I — og hún er ein þeirra kvenna
í Bandríkjunum, sem ljósmynd-
arar sækjast eftir að komast
nálægt til að smella af. Stund-
j aði nám í Vassar College,
; Svartaskóla í París og George
,Washington háskólanum. Á
jnámsárunum hjálpaði hún einu
sinni vel ónefndum manni af
Kennedy-ættinni. Hann fékk
líka ágætiseikunn. — Jacque-
^line Bouvier er dóttir kauphall-
jarbaróns í Wall Street auð-
jöfurs, sem var kallaður hvorki
Jackie Kennedy.
meira né minna en Bouvier III.
— Hún er rómversk — kaþólsk
eins og John. Kennedy. Hvern-
ig þau kynntust? Það var sögn
þannig, -— þetta var þegar
Jackie var blaðama'ður, —
að í hádegisverðarboði bar þau
samtímis að matborð'i, til þess
að fá sér spergilstilka, og þessi
árekstur varð til þess, að frek-
ari kynni tókust, Þau voru gef-
in saman í sepember 1953, og
þau eiga eina dóttur, Caroline,
2. ára — Hún hefur engan bej^g
af að búa í Hvíta húsinu, —
og „ef til kæmi“, hugleiðir hún
— talar um stundum — að
gaman væri að innleiða nýjar
venjur, hafa mörg barnaboð,
bjóða ungú fólki í hina gömlu
sali — hafa allt með dálítið
kátari blæ, bjóða gömlum vin-
um úr hópi listamanna — og
vissulega gömlum félögum úr
blaðamanna-ætt.
Pat Nixon.
Kona sjálfs varaforsetans.
Talin hér „síðast en ekki síst“.
Hún er kunnust þeirra allra
sem vonlegt er, þessi fagra og
geðslega kona, sem ferðast
hefur meira en „hálfan hnött-
inn kring“ með manni sínum.
— Við leggjum okkur bæði
fram — við komum vinsam-
lega fram og reynum að ylja
og ég held, að okur hafi tekist
það, því að ella myndu ekki
jafnmargir koma til okkar og
reyndin er, tala við okkur og
segja okkur, að þau standi með
okkur“.
Pat Nixon.
Vísindamenn segja kvenfólk
hávaðasamara en karlmerm.
Það mun vafalaust gleðja
marga, að heyra að vísinda-
menn fást stundum við önnur
— og cf til vill þýðingarmeiri
— verkefni, en að búa til kjarna
sprengjur. Þannig hefur nýlega
farið fram rannkókn á þeim
hinum alvarlega grun margra,
að hávaðinn í ,,kokteilpartíum“
komist oft á það stig, að skað-
Iegt sé mannlegu eyra.
Vísindamenn hafa sem sagt
rannsakað þetta mál. í ljós kom
staðreynd sem fáa hefur líklega
grunað. og það er hávaðinn fer
alls ekki eftir því hvaða teg-
und drykkjarfanga er á borðum
og gengur þetta meira að segja
svo langt, að kaffidrykkjumenn
slaga hátt upp í brennivínsber-
serki, hvað hávaða snertir.
Um eitt atriði vildu vísinda-
mennirnir samt sem minnast
tala, og voru bæði varkárir og
kurteisir í fullyrðingum sínum.
Samt sem áður lcom það
greinilega í ljós, svo að ekki
var um að villast, að ,,partý“
sem samanstóðu bæði af körl-
um og konum, voru greinilega
hávaoasamari — og hættulegri
— en þau, þar sem kvenfólk
var alls ekki til staðar.
Ástæðan til þessarar rann-
sóknar var sú, að grunur lék 4
að þessi samkvæmi tefðu nokk-
uð fyrir vísindalegum og verk-
fræðilegum verkefnum. Rann-
sakendur (R. F. Legget og T.
D. Norwood) komust á þá skoð-
un að' „kokteilpártý“ væri á
stuðlaði að aukinni kynn-
margan hátt nauðsynleg, og
ingu, en væri samt öðrum
þræði hættuleg, vegna hávað-
ans, og væri alls ómögulegt að
ræða vísindaleg málefni þar.
Vísindamennirnir fóru í átta
slík samkvæmi, höfðu með sér
ýmis mælitæki til að mæla há-
vaðann, og settu þau upp. Sjö
samkvæmin voru víndrykkju-
„partý“ en hið áttunda saman-
stóð af bókavörðum, . sem
drukku aðeins kaffi. Þess ber
að gæta, að bókaverðir eru þjálf
aðir í því að hafa ekki hátt,
og eiga raunar að gæta þess að
aðrir geri það ekki heldur.
Samt sem áður voru þeir eng-
ar liðleskjur í þeim efnum,
samanborið við þá, sem vínið
svelgdu.
Mælingar sýndu að hávaðinn
er venjulega kominn á hástig
um 25 míútur eftir að sam-
kvæmið byrjar. Þegar flestir,
ef ekki alveg allir eru mættir
þá er hávaðinn kominn á það
stig að „hann væri alveg
nógu mikill til að valda ólækn-
andi skaða á mannlegu eyra“.
eyra“
„Eftir því sem líður á sam-
kvæmið, er þeim þyrstari, eða
óframfærnari, bægt frá helstu
ræðumönnunum, og skiptist
samkvæmið þá í smærri hópa,
sem allir halda uppi svipuðum
hávaða, og eykur þetta að sjálf-
sögðu hljóðstigið smátt og
smátt.“ Svo mæltu Legget o$
NbrtWood í‘skýrslu sinni,; Hf’-