Vísir - 22.10.1960, Blaðsíða 7

Laugardaginn 22. október 1960
VlSIB
/ ?!
VIVIAN STUART:
NÓTTIN
et Ajáandi
3ÍJ
legt og hún sagði lágt: — Eg var ástfangin af Robert Vyner'áður
en MacLean kom hingað. Robert var líka hrifinn af mér — hann
.... hann vildi giftast mér. Hún brosti. — Þér hafið kannske
ekki verið hérna nógu lengi til að skilja hvað það þýðir. Hann
var fús til að fórna stöðu sinni hér í nýlendunni til að giftast
mér. Svo kom MacLean á sjúkrahúsið. Eg varð ástfangin af hon-
um. Eg gleymdi Robert. Þeir voru ekki sambærilegir menn....
En eins og þér kannske- skiljið, ungfrú Gordon, hefur MacLean
aldrei haft hugmynd um að ég væri ástfangin af honum. Hann
hefur sýnt mér lipurð og viriáttu, en ekki meira. En Robert grun-
aði hvað í efni væri, þegar ég sleit sambandinu við hann, og
hann hefur aldrei fyrirgefið hvorugu okkar. Það var hann sem
bjó til söguna um að MacLean hefði notað óreynt læknislyf....
Þér hafið sjálfsagt heyrt þá sögu?
Mary kinkaði kolli. — Já.... og barn dó....
— Það var ekki MacLeans sök, sagði ungfrú Bloor gröm. —
Hann var sýknaður af allri ábyrgð af dauða barnsins. — En hon-
um fannst hann bera persónulega abyrgð samt. Það var þess
vegna sem hann vildi ekki verja sig og hrinda af sér áburði
Roberts. Og svo þessi áskorun — hún var Roberts verk. Þegar
ekki kom neitt svar við henni datt mér í hug að kannske mundi
hefndarhugurinn dvína í Robert. Hann hafði að mér skildist
beint tilfinningum sínum í aðra átt.... Hún leit til dyranna á
herbergi Lucy. — Hann hætti að minnsta kosti að koma til mín
með bænir sínar og ásakanir. Hann lét mig í friði og MacLean
í friði og ég var hætt að kviða fyrir að hann kynni að grípa tii
illra ráða.
Þær heyrðu að Lucy var að bylta sér og ungfrú Bloor tók í
handlegginn á Mary og' hvíslaöi: — Eg skal fara til hennar rétt
bráðum, en ég verð að segja yður svolítið enn. Þér hafið heyrt
að annar maður hafi verið með föður yðar ’nóttina sem hann var
drepinn, er það ekki? Og þér hafið heyrt að faðir yðar hafi verið
drepinn í misgripum fyrir annan mann. Eg veit sannleikann,
ungfrú Gordon. Það var Robert Vyner sem var með föður yðar
þessa nótti Það var hann sem skildi við föður yðar í morðingja
höndum.
Mary horfði á hana skelfingu lostin. — Nei, ungfrú Bloor.
Yður getur ekki verið alvara!
Ungfrú Blor pírði augunum, svo að aðeins sáust mjóar rifur.
Á þessu augnabliki var hún alger austurlandamanneskja, og þaö
lá við að Mary yrði hrædd við hana.
— Jú, sagði hún lágt. — Mér er alvara. Þeir sem hafa sagt
mér það ljúga ekki. Robert er illmenni — hann svífist einskis til
þess að koma þvi fram sem hann óskar — og hann er bleyða.
Þess vegna er ég hér — til að afstýra að hann komi fram því,
sem hann ætlar sér núna. Ef þörf gerist þá segi ég stjúpu yðar
það sem ég veit, en ég hugsa ekki....
Þær heyrðu Lucy kalla og ungfrú Bloor varð eins og hún átti
að sér, virðuleg og brosandi: — Þér skuluð engu kviða, Mary!
Hún gekk hratt inn í herbergi Lucy. Mary stóð eftir hugsi.
Lee Hong kom trítlandi og sagði að miðdegisverðurinn væri
tilbúinn. Hún hristi höfuðið. — Eg ætla ekki að borða. Lee Hong
— hvar er herra Vyner núna?
— Master fór í skrifstofuna, missí svaraði Lee Hong. — Hann
sagði miðdegisverð í klúbbnum.
Jhnotol
Slitna tré- og steinstiga, einnig góif, getið þér látið
endurnýja án nokkurs undirbúnmgs með LINOTOL
lögn. — Sími 12936.
Skó&ij^öfw/J þur/iz
fjo€éa off </óéa rfsói/
TILSITER
ostur
cAyuyjg/
er-4£%ye//ur
(Afa~ frf/ ^//yóláa/rm
R. Burroughs
-TARZAM
3604
Hvar er þessi Cyclops, 1
.iaði Tarzan. Hvar er þessi ;
r**ib«»'->?:þjófur og mann-
A TUJU7E1ÍNS !_AUSW
gES0'JM7S7 PKOVvTHE
gQVAl- HOT--tr&'hlbl)
ipari. Ógurlegur hlátur
íaiv.t ’rá koia kóngsins. Og
A
KVðLDVðKUNNi
Nýlega söng söngkonan Ja-
queline Francois í næturklúbb
á Broadway. Hún söng eitt
kvöldið ,,Samba-fantasíuna“ og
varð þá undrandi og skelfd er
hún sá, að 10 alvarlegir gestir
stóðu upp og gerðu „honnör“ á
meðan hún söng' það. Þetta var
brasilski sendherrann og fé-
lagar hans. Það kom í ijós að
þetta var þjóðlag þeirra.
★
Skoti nokkur kvartaði um
það við vin sinn að sér hringdi
svo fyrir eyrum.
— Veiztu af hverju það er?.
sagði vinurinn.
— Nei, eg veit það ekki.
— Eg skal segja þér af hverju
það er. Það er af því að höfuð-
ið á þér er tómt.
— Og hringir þér aldrei fyrir
eyrum?
— Nei, aldrei.
— Og veiztu af hverju það
er? spurði sá, sem sagt var að
honum hringdi fyrir eyrum af
því að höfuðið á honum væri
tómt.
— Nei, eg veit það ekki.
— Það er af því að höfuðið
a þér er sprungið.
★
Ameríkumaður: — Á Breið-
götu í New York höfum við
skilti, sem hefir hundrað þús-
und rafmagnsljós, rauð, hvit og
blá.
Englendingur; — Ja hérná!
En er það ekki dálítið of — hér
— áberandi?
Húseigandi: — Gerið þér svo
vel að láta þetta dót allt á hlið*
arborðið, heyrið þér það?
Innbrotsþjófurinn: — í guðs
bænum, húsbóndi, ekki allt!
Helmingur af því á heima í
næsta húsi!
★
Frúin var að tala við gestinn
sinn, því þau sátu og voru að
hlusta á klukkuspil úr kirkju
nálægt.
— Yndislegt? Er það ekki?
sagði frúin.
— Fyrirgefið, eg heyri ekkert
hvað þér segið frú, sagði gest-
urinn.
— Eg spurði hvort yður þætti
ekki klukkuspilið yndislegt?
— Mér þykir þetta leitt, gal-
aði gesturin. Er, eg heyri ekki
[orð til yðar fyrir helvítis háv-
aðanum í klukkunum.
þá kotn Cyclops. Hann var
risi að vexti, hinn ferlegasti
ásýndum og
fram úr hófi.
illmannlegur
SEwnkálluá
DCojueúnv
n
-Ufte!
í n!
H

LÆKDARTORGI