Vísir - 29.10.1960, Qupperneq 7

VlSIR
Laugardaginn 29. október 1960

VIVIAN STIIART:
NÓTTIN
et
Ajáan4i
43
að gera okkur illt. Hann elskaði Lucy, ég er sannfærð um það.
Hann vissi að hún var þama inni — það er óhugsandi að hann
hafi vitað hvað henn gerði.
Alan mundi jámslána fyrir gluggahlerunum, en hann hafði
ekki orð á því við hana.
— Það var hann sem var með honum föður mínum nóttina
sem hann dó, hélt Mary áfram angurvær. — Það var hann sem
hijóp á burt. Eg hugsa að sú tilhugsun hafi kvalið hann svo, að
honum hafi að lokum fundist, að dauði pabba væri honum að
kenna. Hann talaði um það líka. Hann sagðist meira að segja
hafa drepið John Gordon. Það var — hræðilegt....
MacLean sá að þetta var henni oíraun. Þess vegna breyttx
hanxi umtalsefni og fór að spyrja hana hvemig Lucy liði, og sagði
hemxi svo frá viðtali snu við spítalanefndina. Og þá brá hún
skapi. Hún brosti þegar hann sagði henni að hann ætlaði að
haldá áfram læknisstarfinu í Pulang Dal.
— Brewter símaði til formanns nefndarinnar meðan ég var
viðstaddur, sagði MacLean. — Eg geri ráð fyrir að sú hringing
hafi-átt nokkurn þátt í að þeir afréðu að láta mig halda áfram.
— Ungfrú Bloor talaði við hann i gæmrorgun, sagði Mary.
— Það er helzt að sjá sem margar stúlkur berjist um mig,
sagði Alan í ertnistón.
— Þú tekur þér það sjálfsagt ekki nærri? Ó, mér veröur aldrei
mögúlegt að hafast ekki að ef ég sé að fólk er slæmt við þig.
— Nei, ég venst þvi líklega með timanum. En finnst þér ekki
að við ætturn að reyna að giftast sem allra fyrst? Hann þrýsti
henni að sér. — Við skulum gifta okkur strax, Mary — eigum
við ekki að gera það? Upp frá þessu verður mér ömögulegt að
sjá af þér heilan klukkutíma í einu.
Húix þrýsti sér að honum. — Við skulum giftast hvenær sem
þú vilt, Alan.
Hann kyssti hana. — Guð blessi þig. En nú vil ég fara á fætur.
Það er mál til komið að athuga, hvað fólkið mitt hefur gert
meðan ég var í burtu.
— Það hefur staðið vel í stöðu sinni, sagði Mary. — Sérstak-
lega hefur ungfrú Bloor verið framúrskarandi.
ÖrlÖg Roberts.
Hún fór frá honum og honum tókst furðanlega að klæða sig
þó að hendumar væri reifáðar. Meðan hann var að stríða við að
komast í skyrtuna var drepið á dyr og piltur kom inn og sagði
honum að Shroud lögreglufultrúa langaði til að fá að tala við
hann.
Shroud var alvarlegur á svipinn og sagði formálalaust: — Viö
höfum íundið Vyner.
Alan benti honum að setjast. — Lifandi? spurði hann forvitinn.
Shroud hristi höfuðið. — Nei, guði sé lof, liggur mér við aö
segja. Hann komst ekki langt. Þeir innfæddu höfðu felt tré,
sem lá þvert yfir veginn rétt fyrir utan Pulang Bassah. Billinn
hans var eins og sáld eftir allar kúlumar, sem dunið liöfðu á
honúm. Þessa fann ég í jakkavasanum hans.
Hann rétti fram skammbyssuna, sem Robert hafði verið vanur
að bera á sér. Alan tók hana og athugaði hana nánar.
— Eg bar kúlurnar í þessari byssu saman við kúluna, sem náð-
ist úr bakinu á John Gordon, sagði fulltrúinn. — Þær eru eins.
Enginn vafi á þvi. Vyner er maðurinn, sem var með honum um
nóttina. Eg er á þeirri skoðuix að Vyner hafi skotið Gordon í
bakið meðan hann sneri sér að tilræðismönnunum.
— Þá reynist það svo, að höfðinginn Chiriag Tee hefur haft
rétt fyrir sér, sagði Alan dræmt. — Eg minnist þess núna, sem
Mary sagði mér um piltinn hjá Gordon, Lee Hong, sem hafði átt
leynifund með Ching Lee á svölunum hjá Grant. Það var Lee
Hong sem sagði: „Nóttin hefur mörg augu, sem sjá. Ching Tee
sagði yður, að það hefðu verið tveir hvítir menn, sem ráðist var
á, var það ekki? Og hann sagði að undir eins og bófarnir sáu,
að annar þeii’ra var John Gordon, heíðu þeir hætt að skjóta og
hlaupið burt.“
— Já, þetta er i-aunaleg saga, fiirnst yður það ekki? Shroud
stóð upp. — Eg þykist nú ekki kalla allt ömmu mína, að minnsta
kosti hélt ég að ég væri engin kveif, en þetta.... Þegar maður
liugsar til þess að Vyner var bezti vinur hans. Þetta er óbærileg
tilhugsun. En mér fannst réttast að segja yður þetta, því að það
var rannsókn yðar á líkinu, sem kom okkur á sporið. Viljið þér
segja frú og ungfrú Gordon þetta, læknir? En segið þeim ekki
nema það sem þér teljið þörf á.
— Nei, ég skal ekki gera það, sagði Alan.
— Mér finnst annai’s einkenixilegt, hélt Shroud áfram. — í
gærkvöldi voru allir vegir þvergirtir. Hann mundi alls ekki hafa
Bréi:
Ekki bíða eftir öðru slysi.
KVðLDVðKUNNI
Tveir fjallabúar voru að fai'a
í fyrsta sinn með járnbrautar-
lest. Þeir höfðu heyrt getið um
„soda pop“, en hvorugur hafðí
smakkað það, svo að þegar sölu-
maður kom með þetta inn I
járnbrautarklefann báðu þeir
um eina flösku hvoi’.
Fyrri piltui'inn þui'rkaði af
stútnum með hendinni og fékk
sér væntan sopa í sömu svifum
og þeir óku inn í jarðgöng.
— Hvernig þykir þér það?
spui’ði félagi hans í myrkrinu.
— Sriertu ekki á þessu, Sam,
Eg er oi'ðinn steinblindur!
Nýlega varð slys við Laufás-
veginn með þeim hætti, að 11
ára drengur tók um gaddavír,
sem strengdur er frá miðbæj-
ai’bai'naskólahúsinu á járnstólp-
um ofan á timbur- og steingirð-
ingu alla leið upp að Laufásveg-
inum. Var vírstrengurinn hlað-
in rafmagni svo að drengurinn
festist við hann og missti með-
vitund, en sjúkrabíll var feng-
inn til að flytja drenginn á
Slysavarðstofuna. Ekki veit eg
hve alvarlegar afleiðingar þetta
hefir haft fyrir drenginn, sem
fyrir þessu vai'ð, en rafmagns-
maður sem þarna kom að mun
hafa haft það á orði, að þarna
hefði getað orðið alvarlegra
slys en vai'ð, ef rigning hefði
verið og jörð blaut. Það upp-
lýstist, að í'afmagnsstraumur-
inn á gaddavírnum hefði leitt
fi'á skólahsúinu vegna bilunar
á ljósastæði, en vírinn er
strengdur í járnstólpa, sem
liggur fast að hinu járnvai'ða
timburhúsi. Kennurum skólans
vai'ð svo mikið um þetta, sem
von var, að þeir sendu öll börn-
in heim og lokuðu skólanum
það sem eftir var dagsins, en
slysið átti sér stað rétt fyrir
kl. 13. En af hvei'ju er eg að
rifja þetta upp nú, þegar búið
er að segja frá þessu áður í
öllum dagblöðum bæjai’ins?
Það er vegna undrunarinnar
yfir því, að gaddavírinn hefir
enn ekki verið fjarlægður,
hann trónar þarna enn á sínum
ryðguðu járnstólpum alla leið
að skólahúsinu og getur orsak-
að slys af svipuðu tæi og hér
er lýst hvenær sem er. Þessi
l
gaddavírsgirðing þarna er
áreiðanlega margra ára gömul,
og þó það sé bannað að girða
með gaddavír hér inannbæjar,
þá hefir enginn fengizt um það
| eða eftir því tekið, þó girt væri
með gaddavír í sjálfum mið-
bæjai'barnaskólanum fyrr en
* slysið, sem hér er sagt frá, átti
séi' stað. En nú á að hreinsa
þenna gaddavír í burtu frá
augum blessaðra barnanna,
I hverja ögn, ásamt með öllum
járnstólpunum alla'leið upp að
j Laufásveginum. Ekki að biða
' eftir öðru slysi. Kennai’ar skól-
j ans, svo og foreldi’ar barnanna
j eiga að heimta að svo vei’ði gert.
j Ekki á moi’gun, heldur strax í
dag.
I, Kjartan Ólafsson.
Bezt að auglýsa í Vísi.
Misklíb t
Kefiavík.
Mál bifreiðarstjórans, sem
ákærður var fyrir of hraðan.
akstur á Keflavíkurflugvelli í
fyrradag, er ennþá í rannsókn,.
Játning bifreiðarstjórans á þv*
að hafa farið yfir löglegan hraða
liggur fyrir.
Að sjálfsögðu verður farið
með mál þetta eins og hverti
annað umferðarbrot, og dæmt
að íslenzkum lögum. Aði’ar að-
gerðir — eins og sum dagblöðin.
hafa látið skína í — hafa aldr-
ei komið til greina, af hálfu ís-
lenzkrá stjórnai'valda
Viðræður í sambandi við
akstur sendiferðabifreiðar NCO-
klúbbsins þar á vellinum,
halda áfram, og er vonast til að
samkomulag náist í málinu,
þrátt fyrir það að lagaleg heim-
ild sé fyrir notkun og akstri bif-
reiðarinnar eins og verið hefur.
Austurríki —
Frh. af 8. síðu.
að líkindum fallast á lausnar-
beiðnina í byrjun næstu viku
og verður þá ný samsteypu-
stjórn mynduð.
Deilan uni S.-Tjrrol.
Hin sérstaka stjórnmálanefnd
Sameinuðu þjóðanna hefur
annars einróma samþykkt mála
miðlunartillögu í deilunni um
Suður-Tyrol, með einróma sam
þykkt ályktunai'tillögu 18
þjóða, þar sem Austui'ríkis-
menn og ítalir eru hvattir til:
að láta koma til framkvæmda
Parísarsáttmálann frá 1946, en
beri það ekki æskilegan árang-
ur taki aðilar til athugunar, að
skjóta málinu til Alþjóðadóms-
ins í Haag.
Hjúpan —
Frh. af 8. síðu.
sögðust mundu hafa fengið
mörgum sinnum meira, ef þeir
hefðu vitað hvað hún hélt sig.
Frekar hefur verið fámennt
við rjúpnaveiðar undanfaíið,
vegna þess að lítið fékkst fyriltu
helgina. en nú má búást Við
fjölmenni þangað uppeftir, qer-
staklega ef góðviðri helst, ^én
þar ei' nú logii og sólskin alla