Vísir - 19.11.1960, Blaðsíða 4

Vísir - 19.11.1960, Blaðsíða 4
VISIB Laugardaginn 1&. núvember 1960 ¥I8IK DAGBLAÐ Útgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VÍSIR H.F. Víiir kemur út 300 daga á ári, ýmist 8 eða 12 blaðsíður. Ritstjóri og ábyrgðarmaður: Hersteinn Pálsson. Ritstjórnarskrifstofur eru að Laugavegi 27, en aðrar skrifstofur að Ingólfsstræti 3. Ritstjómarskrifstofurnar eru opnar frá kl. 8,30—18,00. Aðrar skrifstofur frá kl. 9,00—18,00. Afgreiðsla: Ingólfsstræti 3, opin frá kl. 9,00—19,00. Sími: 11660 (fimm línur). Vísir kostar kr. 30,00 í áskrift á mánuði. Félagsprentsmiðjan h.f. Breytíieg afstaða Framsóknar. Þegar Eramsóknárflokkurinn er í rílcisstjórn cr for- uslulið hans jafnan mjög andvígt öllum kauphæklcunum eða kjarabótum launjæga, í hvaða mynd sem er. Öll þau ár sein Eysteinn Jónsson var fjármálaráðherra, barðist hann allra manna mest gegn kauphækkunum og 'reyndi ævinlega, ef hann varð undir í þeirri baráttu, að taka þær jafnharðan aftur með nýjum sköttum, seni honum oftasl tókst að finna upp með sínu alkunna skattahugviti. Það kemur því mörgum undarleg-a fyrir sjónir, > að Framsókn skuli nú standa við hlið kommúnista í ■ -Á kröfum urn kauphækkanir og kjarabætur, og ganga jafnvel lengra en þeir i því efni. Margendurteknar 3 yfirlýsing-ar Eysteins og ýmissa annarra forustumanna i Framsóknarflokksins, fyrir nokkrum árum, um ó- | heillaáhrif kommúnista í verkalýðsfélög-unum, koma * illa heim við samstarf þessara tveggja flokka þar nú, Nú þótli forustumömium Framsóknarflokksins sjálí- sagt að styi’kja kommúnista til valda í hvei'ju verkalýðs- ielagi og tryggja þeirn meirihluta í Alþýðusambandrtiu. Og svo skilyrðisláus er þjónustan, að einskis er krafist fyrir liðveizlima annars en þess, að kommúnistar luildi skcmmd- arstarfi sínu áfram í enn ríkara mæli en nokkru sinni fyrr. Þá sjaldan að nokkur merki þess eru sjáanleg í V Tímanum, að hann hafi eitthvað við áróðursaðferðir ; -?• kommúnista að athuga, verða þau helzt skilin á þann f veg', að forráðamönnum Framsóknarflokksins þyki i - Þjóðviljinn of linur í sókninni. Það kemur hvað eftir annað fyrir að Tírninn fer fram úr Þjóðviljanum í ( 1 ósvífnu orðbragði og æsiskrifum, enda er sagt að i ýmsir í'ylgismenn Framsóknar úti um byggðir lands- j j ' ins eigi dálítið erfitt með að átta sig á hinni nýju stefnu flokksstjómarinnar, bæði í launamálum og ýmsu öðru. Það vekur undrun margra greindra og gætinna hænda, sem. hafa lesið Tímann árum saman, að sjá þar nú allt í einu hrúgað saman öllum sterkustu byltingarslagorðum kommúnista og kröfum, sem blaðið hefur fordæmt uíidan- farna áratugi. Flestir sem lcsa þessi skrif Tímans, hljóta að komast að þeirri niðurstöðu, að mat Framsóknar-l'orsprakkanna á starfsemi kommúnista sé liarla breytilegt eftir aðstæðum. Þegar Framsóknarmenn eru í stjórn, en kommún- istar í stjórnarandstöðu, eiga Eysteinn og fylgismenn hans ekki nóg-u sterk orð til þess að lýsa, hvílíkir skaðræðLsgripir kommúnistar séu í þjóðfélaginu, en þegar þeir eru saman í stjórnarandstöðu, leggja Fram- sóknarmenn blessun sýna yfir allt sem þeir fordæmdu mest hjá kommúnistum áður og ganga jafnvel enn lengra en þeir í ódrengskap og þjóðhæítulegum bar- áttuaðferðum. samvmna. Sú afstaða Framsóknarflokksins, að styðja -kommún- ista hvarvelna til valda i verkalýðsfélögunum, getur reynst Jijóðinni hættulegur leikur áður en langt um líður. Það er fáheyrt áhyrgðarleysi hjá gömlum lýðræðisflokki, að leika slíkt glæfraspil til Jiess eins, að spilla fyrir því, að and- stæðingum hans takist að framkvæma Jiá viðreisnarstefnu, sem hann hefði sjálfur viljað standa að, en gat ekki fram- kvæmt i samstarfi við kommúnista Forustumönnum Framsóknarflokksins er vel ljóst, að sú leið sem valin var til viðreisnar í efnahags- málunum með valdatöku núverandi ríkisstjórnar, er sú eina, sem fær er út úr ógöngunum. En þeir vissu það líka, og þjóðinni var sagt það sti*ax í upphafi, að allir yrðu að taka á sig nokkrar byrðar og þjóðin öll ' v* að standa saman meðan verið væri að sigrast á erfið- leikunum. Þess vegna má öllum. vera ljóst, að stuðningur Fram- sóknarflokksins viðl kommmiista er þjóðbættulegt-æyintýid, sem engimi lýðræðisflokkyr má gerasrt sekur urn. KIRKJA OG TRUMAL: Eyrir ekkjunnar. Kirkjan er gagnrýnd i dag. Það er raunar engin ný bóla; Hún hefur ávallt mætt meiri og minni gagnrýni ýmissa aðilja, og svo mun vafalaust áfram verða. Stundum kemur gagn- rýnin frá óvinum, sem viljá kirkjuna feiga, og eru þá ekki alltaf vandir að meðulum. Og finni þeir höggstað, er hann notaður með kostgæfni sem uppistaða í þann áróðursvef, sem ofinn er markvíst og linnu- laust ár eftir ár. En stundum kemur gagnrýnin frá þeim mönnum, sem gera sér grein fyrir að kirkjuiífið hefur mögu leika til að flytja einstakling- um og þjóðarheild ómælanlega blessun. Þeir menn vænta sér mikils af kirkjunni, telja sig hafa rétt til að gera miklar kröfur til hennar, en eru von- sviknir Stundum gleyma þess- ár menn að vísu, að kröfur þeirra á hendur kirkjunni og aðfinnslur beinast að nokkru gegn þeim sjálfum, þeir eiga sinn hlut, sínar skyldur, sín tækifæri til þátttöku, sem oft vill gleymast. Flestir munu vera sammála um það, að veruleg þátttaka i lífi kirkjunnar sé ekki almenn. Kirkjan nær ekki til almenn- ings, segja menn, og færa fram þær orsakir, sem þeir, hver um sig, telja liggja til þess. Er ekki orsökin fyrst og fremst sú, að hún höfðar ekki til almennings til þátttöku svo sem skyldi? Guðsþjónustuform ið er til dæmis mótað á þann hátt, að fremur virðist við það miðað, að söfnuðurinn sé hóp- ur áhorfenda og áheyrenda heldur en ein samvirk heild í guðsdýrkun, bæn og' lofgerð. Og þó kallar kirkjan almenning miklu fremur til þátttöku í guðsþjónustunni en til annarra sviða í heilbrigðu, blómlegu kirkjulífi. Þættir heilbrigðs trúarlífs eru tveir, að biðja og að iðja. Verkefnin eru nóg . fyrir hendi, starfskraftar vafalaust miklir til, ef þeir væru nýttir, sameinaðir að ákveðnu marki. Það vantar s'tarf fyrir sjó- mennina, að búa þeim hlýlegt skjól og athvarf, þegar þeir eru ekki í heimahöfn. í hinum stóru útgerðai'bæjum, þar sem fjöl- menni er mikið á vertíðum, eiga sjómenn og aðrir aðkomu- menn að mæta útréttri hendi kirkjunnar, sem býður þeim aðstöðu til að nota frlstundir á hollan og heilbrigðan hátt og verndar þá fyrir þeim örþrifa- ráðum að gefa sig á vald þeim öflum, sem bjóða ómenningu í hverri mynd til dægrastytting- ar með það fyrir augum að kló- festa afla þedrra. Kirkjan á að hefja skipulags- bundið æskulýðsstarf, ekki að- eins með guðsþjónustum fyrir unglinga, heldur einnig tóm- stundaheimilum, móta skemmt- analíf þeirra, taka upp frístund ir þeirra í kristilegu félags- starfi, veita þeim verkefni, sem göfgar og tengir þá við kirkju- lífið. Heimili vantar fyrir aldrað fólk. Á ekki kirkjan að leggia eitthvað fram til þeirra mála? Það vantar heimili fyrir van- gefin börn, mjög átakanlega. Gæti kirkjan ekki rekið kirkjulega æskulýðsskóla, þar sem skólaíífið væri mótað af kristilegum anda og nemendur þroskuðust í kristnu trúarlífi? Dvalar- og hressingarheimili fyrir sjúka vantar einnig. Hér hefur aðeins ver.ið bent á nokkur mikilvæg verkefni til að minna á hve yfirgripsmikið verkefni bíða úrlausnar kirkj- 'unnar. Hvers. vegna er ekki hafizt handa á einhverju þessu sviði? Við erum því svo vön, að gera kröfur til ríkisins og ríkisins eins um úi-lausn allra ahnennra vandamála. — Ríkið á að greiða kostnað af öllum framkvæmd- um, sem horfa til almennings- heilla. Þessi hugsunarháttur örfar ekki til sjálfstæðra at- hafna. Það væri ekki vanþörf á, að við lærðum meira af því guð- spjalli morgundagsins, sem segir frá eyri ekkjunnar. Ekkjan gaf tvo smápeninga til helgiþjónustunnar. Það vildr svo til, að á henni hvíldu þá stund- þau augu, sem skyggnust hafa verið héf á jörð á mann- legt líf og viðleitni. Hún ,,lagði meira en allir þeir, sem lögðu i f járhirzluna.“ Það, sem gaf fátæklegri gjöf hennar slíkt. gildi, var það, að hún niat málefnið þess að fórna því aleigu sinni. Það var mál- staður Guðs ríkis meðal manna, sem hún unnl svó. Það var henni guðsþjónusta að færa því málefni fórn, það svalaði at- hafnaþörf trúarinnar. Fóriiin héfur ávallt verið tal- in eðlilegur og sjálfsagður þátt- ur í kristinni guðsþjónustu. Fyrir ekkjunnar var þannig máttugt afl í kirkjulífi liðinna alda. Hann byggði .kirkjurnar, .sjúkrahús og aðrar líknarstofn- anir, skóla, allt frá barnaskól- skólum til háskóla. Og hann hefur kostað heiðingjatrúboð kristinna þjóða frá öndverðu fram á þennan dag. Útbreiðsla Bíblíunnar hefur byggst á hon- um. Blessuð Guðs hefur ávallt fylgt þessum þætti guðsþjón- ustunnar, hinni frjálsu fórn, enda talinn óaðskiljanlega sam gróinn almennri guðsþjónustu í hinúm kristna heimi. Guðsþjónustuform okkar hef ur ekkert rúm fyrir éyrl ekkj- unnar. Þar er hann útlægur. Er það ekki alvarlegt umhugsun- arefni? Gæti ekki sú einfalda staðreynd verið undirrót fá- tæktar okkar kirkju i dag?. Uggur t Bretbndi — Frh. af 8. síðu. En báðir, Butler og Selwjm Lloyd sátu sem fastast. Tilboð Fordfélagsins í De- troit er rætt í blöðum um land allt og' manna meðal og mörg blöð og margir menn hafa mót- mælt öllum þessum áformum, m. a. á þeim grundvelli, að meiri hluti bifreiðariðnaðarins brezka kæmist þá á bandarísk- ar hendur, og megi öllum vera ljóst að í því gætu'verið hætt- ur fólgnar fyrir framtíð iðn- aðarins í landinu. Seinustu fregnir henna, að brezka fjármálaráðuneytinu hafi boðist beiðni Ford í Detroit um . að mega kaupa brezku hlutina. Umræða verður um málið í néðri málstofunni n. k. mánudag og gerir þar Sel- -■vvyn Lloyd fjármálaráðherra grein fyrir málinu öllu. BERGMAL Bílastæði er verið að gera norðan til á Arnarhóli, sem kunnug't er og er vel á veg komið. Verður þar með 'bætt nokkuð úr bi’ýnni þörf, því að mikill er skortur bifreiðastæða í miðbænum — og raunar víð- ar í bænum. Ber að fagna þess- ari viðbót við þau bifreiða- stæði, sem fyrir eru, en alltaf eru einhvei’jir óánægðir, eins og „Borgari‘-‘, sem skrifar: „Nýtt bifreiðastæði er nærri fullgert norðan til á Arnarhóli og ber að játa, að mákil þörf er fyrir bifreiðastæði í miðbæn- um. Eg er, þó þeirrar skoðunar, að þetta svæði hefði SVR áttað fá vtil viðbótar, ekki veitir af, meðan það hefur sína höfuð- stöð í miðbænum. Með því hefði verið unnt að láta SVR fá edna allsherjar miðstöð í miðbænum fyrir vagnana. Mínar tillögur eru þessar: Strætisvagnar hafi ekki við- komu á Lækjartorgi og þar verði engin bifreiðastæði leyfð. Innskotin við Lækjargötu verði tekin fyrir bifreiðastæði, þar sem SVR — vagnar hafa stæði nú. SVR fái alla ræmuna vestan og norðan Arnarhólstún (Hreyf ilsstöðin verði flutt, eins og einu sinni mun hafa verið á- kveðið og s-tóð og að sjálfsögðu einnig söluturninn). SVR-skýlið milli bifreiða- stæða Hreyfils og SVR verði flutt, — það er illa staðse'tt og brottakstur óþægilegur — á hornið á Kalkofnsvegi og Sölv- hólsgötu, þar sem nú er skúr og port, en trúlega mætti finna annan samastað fyrir slíkt. Þettá miða ég við, að ekki sé unnt enn sem' komið er, að koma þeirri skipun á SVR-ferð-' ir, að þær hafi ekki viðkomu í miðbænum nema til að hleyþa út farþegum og taka við nýj- um. Höfuðkostir þessa yrðu: Þægi legri að — og brottakstur, þæg- indi fyxir farþega, að vagnarn- ir hafi einn samfelldan.stað. Borsrari.“ ' '

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.