Vísir - 22.11.1960, Blaðsíða 7

Þriðjudaginn 22. nóvember 1960
TISIR
Áð fp.vto/i;
Skammdegiö er komið,
en veðráttan nær óbreytt.
ME&iðar altar era tar-
íteru lausar enn.
10. nóv. 1960.
Skanundegið er komið, en
eðráttan svipuð og áður.
Heiðamar hindrunarlausar enn.
Er síldarleitin nægilega víð-
tæk? Miklar framkvæmdir á
Langeyri hjá Björgvin Bjama-
syni.
Skammdegið er komið. Það er
sú breyting sem allir verða
varir við. Bót er í máli að ekki
eru nema rúmlega fjörutíu dag-
ar þangað til birtan byrjar að
lengjast aftur og þá er blessað
langdegið framundan.
Veðráttan hefir lítið breytzt.
Hún er svipuð og áður. Annað
veifið er Vetur kóngur að
minna á sig, en gerir það svo
mjúklega, að varla er eftir því
tekið. Hvítar hettur voru komn-
ar á fjallabrúnirnar, en voru
svo þunnar, að sást í svarta
kletta í gegnum hvítan búnað.
Gæftir til sjávarins hafa ver-
ið ágætar, þó smárisjótt til
hafsins og nokkrir landlegu-
dagar komið.
Heiðar allar eru hindrunar
lausar og færar smábílum. Má
slíkt teljast til býsna um þær
heiðar sem hæstar liggja, en
það eru Breiðdalsheiði og Botns
heiði.
Margir hér fylgjast af áhuga
með síldveiðunum suðvestan-
lands. Vaknar sú spurning í
sambandi við síldveiðarnar
hvort síldarleitin hafi verið
og sé nægilega víðtæk? Við
höfum nægan skipakost til síld-
arleitar. Það hefir komið í ljós,
að síldin er víða, bæði á nýjum
svæðum og gömlum. Það hefir
líka komið í ljós, að sums stað-
ar er ágæt síld til söltunar og
annars staðar smásíld, eingöngu
til bræðslu.
Flestum mun ljóst, að fram-
tíð síldveiða okkar hlýtur að
byggjast á svonefndri Suður-
landssíld í vaxandi mæli.
Reykjanes og Snæfellsnes, og
sennilega nokkur breytilegt,
þótt aðalveiðisvæðin verði óef-
að hin sömu um langan aldur.
Ef til vill liggur breytingin í
í því, að síldarklakið fari fram
á nýjum svæðum, sem ekki hafa
verið rannsökuð.
Islenzki síldarstofninn er
mikill að bagni og fjöibreyttur.
Hann virðist gefa möguleika á
því. að síld væri veidd hér við
land nær allt árið, ýmist nær
landið eða á hafi úti. Sennilega
er mesta síldveiðisvæðið um-
hverfis Vestmannaeyjar og út
að suðurströndinni, allt til
Hornafjarðar og Hrolllaugs-
eyja. En síldarauðlegðin á þess-
um svæðum og víða annars stað-
ar, t. d. í Breiðafirði og Vest-
fjörðum er enn lokuð gullnáma,
sem nauðsynlegt er að opnuð
verði sem fyrst fyrir ört vax-
andi útgerð vélbáta. Eg held,
nð-við íslendingar eigum skil-
yrði til stórfelldrar síldveiði á
vetrum og vori, jafnvel engu
síði'i en Norðmenn. Viðbúið erj
þó, að við verðum að sækja
okkar veiðar meira út á hafið.
Það á líka að vera hægt á okk-
ar nýtízku skipum og með
fyrsta flokks búnaði og tækj-
uxn.
Við erum stói'veldi í vélbáta-
útgerðinni og verðum að vita
af því sjálfir og hagnýta alla
þá möguleika, sem tiltækastir
eru.
Miklar framkvæmdir hafa í
sumar og haust verið hjá Björg-
vin Bjarnasyni í Álftafirði.
Hefir Björgvin stækkað mjög
húsakost þann, er fyi'ir var, á
Langeyri og látið setja upp
nýjar vélar ' til rækjuvinnslú,'
svo og vélar. til niðursuðu á
fiski og smásíld.
Fimm vélbátar stunda nú
rækjuveiðar fyrir Bjöx-gvin.
Mega þeir afla mest 1500 kg. í
veiðiför hver. Hefir tekizt vel
með að vinna þetta magn með
því að vinna á vöktum með vél-
unum, sem fullvinna rækjuna.
Einnig er sérstök umbúðavél.
Það er ætlun Björgvins að
byrja sem fyrst á niðursuðunni.
Býzt við að geta tekið fólk til
niðursuðustarfa á komandi vetr-
arvertíð og smásíld á næsta
vori.
Björgvin keypti eignirnar á
Langeyri af Kaupfélagi ísfirð-
inga, sem þá var hætt atvinnu-
reksti'i þar, en hafði áður rekið
þar hraðfrystihús í smáum stíl.
Óskandi er að Björgvin lánist
vel fi-amkvæmdir þær sem
hann hefir byrjað.
Arn.
axxka á skemmtanina, er „lík-
amá“ brúðanna skipt niður í á-
kvéðin svæði, fætur, hendur,
höfuð auk þess sem sjálfum
búknum er skipt niður í nokkrá
hluta og einn þeiiTa er hjai'tað.
Mannslíkaminn er með öði'um
orðum nokkurskonar skotskífa.
Og auðvitað er bezt að hitta í
hjartastað.
En nú eru allar líkur á því,
að þetta síðasta vígi einvíganna
vei'ði að láta undan síga. Að-
sóknin er oi'ðin svo sáralítil.
Fróðir menn segja, að hinir
taugáveikluðu menn nútíma-
þjóðfelagsihs' geti ekki lengur
skotið beint í mark, auk þess
sem tvær heimsstyrjaldir hafi
svift menn ánægjunni af þvi að
skjóta á lifandi fólk, — eða eft-
irlíkingar. Það er víst aðeins
eitt land í Evróu, þar sem
menn stunda . markskot að
nokkru gagni, þar er Sviss, en
skýringin er sennilega sú, að
það slapp óskaddað við báðar
heimsstyrjaldir (N.Y. Times.)
Biskup lagði homstein að
Kópavogskirkju í fyrradag.
Skotbakkar Parísar finna til
minnkandi vinsæída einvíga.
Þar geta menn þó enn skotið á skraut-
klædda aðalsmenn fyrir smáþóknun —
áhættulaust.
Dagar einvíganna eru liðnir ui’innar og hermt harma sinna
í Frakklandi. Þau voru opin- eða í’étt við heiður sinn — með
berlega bönnuð á dögiun Riche- hyssu — þ. e. a. s. ef þeim næg-
lieu, en þó mun það hafa tíðk- ir að skjóta í brúðu. Þær standa
azt allt fram á þessa öld að hið þarna ái'ið út og árið inn á
tigiixborna fólk þar í landi deci- gömlum skotbakka, íklæddar
hinurn fegurstu fötum, reiðu-
búnar að taka við skotum úr
byssu hvers þess sem greiðir
nokkrar krónur. .
Þær ei'u þi’jár, brúðurnar, ogj
fjarlægðin frá þeim sem skýt-;
ur til þeirra er um 20 fet, eða
hin sama og tíðkast í venjulegu
einvígi. Eins og gefur að skilja
getur skotmaðurinn gefið sér
betri tíma til að miða, þar sem
hann á ekki von á skoti úr byssu
andstæðingsins. Til þess að
í fyrradag var la^ður horn-
steinn að Kópavogskirkju, sem
þegar er fullsteypt og gnæfir
hátt á Kópavogshálsi vestan
Hafnarfjarðarvegar.
Athöfnin hófst kl.. 3,30 með
því að sungin voru tvö fyi'stu
og síðustu erindin úr sálminum
Hærra minn guð til þín. Síðan
flutti biskupinn herra Sigur-
bjöi'n Einarssoxx ræðu og lagði
hornsteininn í vesturvegg við
inngöngudyr.. í steininn hafði
vei'ið lagt pergamentskjal er á
var skráð byggingaár og hvei'j-
ir stóðu að byggingu kirkj-
unnar. Þá flutti ræðu bæjar-
stjórinn í Kópavogi frú Hulda
Jakobsdóttir og séra Jón Auð-
uns dómprófastur. Síðan var
sungið Son guðs ertu með
sanm.
Kirkjan er nú fullsteypt.
Enn er þó miklu verki ólokið
og er bess varla vænzt að hún
vei'ði fullbúin fyrr en eftir tvc>
ár. Verkinu hefur miðað mjög
vel í sumar sagði sóknaxrprest-
urinn, séra Gunnar Ámason.
í vor mun verða gengið frá
gluggum, sem eru í bogurrx
kii’kjunnar.
Húsameistai'i ríkisins Hörðui’
Bjarnason teiknaði kirkjuna
ásanpt Ragnari Emilssyni. Verk:
fræðilegar framkvæmdir hafa.
verið unnar af Almenna bygg-
ingafélaginu. Byggingameistarl
er Siggeir Ólafsson múrara-
meistari Björn Kristjánsson og
verkstjórn hefur Halldór Jc~
hannsson haft á hendi.
EEzta bókaverzíun á íslandt
í nýjum kúsakynnum.
Búkavcrzlmi Sigíúsar Gymunds-
sonai’ í iivju linsi á «4amla stadniim.
Þetta mark er ætlað heim, sem
vilja æfa sig í skylmiiigunx.
; meraði sjálft sig í grárri morg-
| unskímuixni.
I En nú hefur áhugi manna
1 minnkað fyrir þessari „ágætu“
dægrastyttingu, og nú er svo
komið,. að einvígi eru ekki
lengur háð. Telja margir, að
fólk sé haldið slíkum byssuleiða
eftir tvær ógnarlegar styrj-
aldir, að jafnvel aðallinn telji
sér meiri dægrastyttingu í ó-
breyttu nætui'lífi.
Þó er enn einn staður i Par-
ísai'borg þar sem menn geta
komið eftir erfiðleika nætur-|
Kvöldvaka F.í.
endurtekin.
Ferðafélag íslands endurtek-
ur síðustu kvöldvöku síixa uixi
Eystribyggð á Græixlandi íx. k.
fimmtudagskvöld, 24 þ. m.
Þegar Ferðafélagið efndi til
kvöldvöku sinnar um Græn-
land fyrir skemmstu var að-
sókn að henni svo mikil að
fjöldi manns varð frá að hverfa
og síðan hafa félaginu borizt
fjölmargar áskoranir og óskir
um að kvöldvakan vei'ð.i pnd-
urtekin. Hefur það nú orðið við
þessum tilmælum,
Á kvöldvökunni flytur Þór-
hallur Vilmundarson mennta-
skólakennari erindi um íslend-
ingabyggðir hinar fornu í
Eystribyggð, segir frá ferð sem
Ferðaski'ifstofa ríkisins efndi;
til þangað á s.l, sumri og sýnir
og skýrir litskuggamyndir, sem
teknar voi'u í þeii'ri för.
Að ■ loknú erindi Þói'halls
verður myndagetraun og að
lokúm stiginn dans til kl. 12 á
'miðnætti.-
Kivöldva'kaþ. Verður að vpnju
í Sjálfstæ^ishúsinu og verður
hxisið opnað-Jd. 8 .siðdegis.
A laugardaginn var opnaði
Almenna bókafélagið eigin
bókaverzlun í nýju og stórglær.i
legu húsnæði að Austurstræti
18., — þar senx áður var Bóka-
verzlun Sigfúsar Eynxuixdssoix-
ar.
Almenna bókafélagið keypti
Eymundsson í ársbyrjun 1959,
og hefur síðan rekið hana í
bráðabirgðahúsnæði í Vestui-
veri.
Byggingarframkvæmdir við
þetta nýja hús hófust í júlí
1959. Kjallari er að mestu til-
búinn og hæðin, þar sem bóka-
verzlunin er, en alls vei'ður
húsið 6 hæðir fullbyggt. Hiuta-
félagið Stuðlar, senx stofnað var
í þeim tilgangi að st^'ðja Al-
menna bókafélagið. er eiHand:’.
að 30% af húsinu, en eríingjai’
Péturs Halldói’ssonar, borgar-
stjói'a, eiga 70%.
Bókaverzlun Sigfúsar Ey-
mundssonar er 88 ára gömul
og elzta bókaverzlun á landinu.
Stofnandi hennar var Sigfús
Eymundsson ljósmyndari, senn
rak hana til 1909, að Pétur Halí.
dórsson keypti hana.
Hin nýja verzlun er mjög
smekkleg og glæsileg og er öllu
þar haganlega fyrir komið
Hún er um 200 fermetrar aði
stærð og rúmai' um 30 þúsund
bækur í hillum. Mun verða lögð>
áherzla á að hafa þar ávallt á.
boðstólum allar íslenzkar bæk-
ur, auk úi’vals erlendra bóka
og ritfanga
Endurminnmgar Sigfúsar
BEöndals komnar út.
Hlaðbúð lxcfur sent frá sér
fyrstu bók síixa á þessu hausti,!
„Endurminningar“ Sigfúsar,
Blöndal. með inixgangsorðuin.
eftir Hildi, konu hans.
Hér er um að ræða tæplega
300 bls. bók, þar sem segir frá
æskuminningum höfundar. Sig
ftis Blöndal, sem andaðist fyr-
ir rúmum tíu árum, hafði hugs-
að sér að í'ita ævisögu sína'.alla,
en honum entist ekki aldur til
þess, því að við andlát hans var
það eitt skráð, sem hér kemur
fyi'ir almennings sjónii'. Segir
svo xun þetta í eftirmála Lárus-
ár H. Blöndal, bókavál'ðar, að
Sigfús hafi byrjað fjórum eða
fimm s.innum á skráningu minr.
inga sinna, fyrst tæplega fert-
ugur, en jafnan hætt aftur, þai’
til seint á stríðsárunum, er
hann hætti ekki fyrr en því var
lokið, sem nú kemur út.
Vísir hefur áður getið þess
að Hlaðbúð kappkostaði að gef&
það eitt út, sem er til sóma og'
menningarauka, og sver þessi
bók sig í ætt.ina. Þótt Sigfús
Blöndal starfáði 'erlendis, mún.
i örðabók hans jafnan haldr.
nafni hans á loft
„Endui'mmningar“ eru prent
aðar í Ingólfsprenti og er frá-
gangur bókarinriar varidaður.