Vísir - 03.12.1960, Blaðsíða 4

Vísir - 03.12.1960, Blaðsíða 4
Laugardagtiin ’3. desember 1960- 6 VISIR VÍ81E DAGBLAÐ Útgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VÍSIR H.F. 'fíiir kemur út 300 daga á ári, ýmist 8 eða 12 blaðsíður. Ritstjóri og ábyrgðarmaður: Hersteinn Pálsson. Ritstjórnarskrifstofur eru að Laugavegi 27, en aðrar skrifstofur að Ingólfsstræti 3. Ritítjórnarskrifstofurnar eru opnar frá kl. 8,30—18,00. Aðrar skrifstofur frá kl. 9,00—18,00. Afgreiðsla: Ingólfsstræti 3, opin frá kL 9,00—19,00. Sími: 11660 (fimm línur). Vísir kostar kr. 30,00 í áskrift á mánuði. Félagsprentsmiðjan h.f. KIRKJA DG TRLJMÁL: Eftirvænting aðventu. Árangurinn af fuilveidinu. 1 fyrradag var, að venju, minnst þeirrar miklu stundar í sögu íslendinga, þcgar samhandslögin tóku gildi 1918. Er vel ineðán þeirri venju er haldið, þvi að svo mikilvæg tímamót markaði sá atburður í lífi þjóðarinnar. Þær framfarir, sem orðið hafa á íslandi þau liðug' 40 ár, sem síðan er liðin, eru flestum öðrum þjóðuni undrunarefni, enda höfum AÚð á þessum tíma al'kastað verkefnum, sem víðast hvar annars staðar þurfti aldir til að leysa. Þetta er þeim mun furðanlegra þegar haft er í hug'a, að meginið af þessum tínía hefur þjóðin búið við svo mikið stjórnmálalegt sundurlyndi, að oft hefur virst að mesta áhugamál surnra stjórnmálafor- ingjanna væri að koma í veg fyrir að þjóðþrifamál næði fram að ganga, ef þau voru borin fram af öðrum fiokki en þeirra. En áraugur þessarar 40 ára framfarasóknar sýnir þó, aðþrátt fyrir illvígar stjórumáladeilur og misnotkun sumra flokka á valdaaðstöðu sinni, á vissum tímáhilum, hefur meirihlutiun af forustumönnum þjóðarinnar á hvcrjum tíma aldrei misst sjónar á því markmiði, sem frumherjarnir stefndu að. Innhyrðis deilur milli flokka liafa frairi að’ Jiessu ekki megnað að villa svo mn fyrir meirihluta þings og ríkisstjóma, að hugsjón lýðræðis og i'relsis væri hafnað og í hennar stað komið á kúgun og kyrrstöðu. Síðustu tvo áratugina hefur þó þeim öflum í þjóð- félaginu vaxið fiskur um hrygg, sem vilja breyta þjóð- skipulaginu til samræmis við stjórnarhætti erlendrar þjóðar, sem býr við þá háskalegustu tegund ai' ein- ræði, sem upphugsuð hefur verið í heiminum. Þessi stjórnmálastefna, sem í öllum öðrum löndum heims er kölluð kommúnismi, og var á frumbýlingsárum sínum hér hiklaust nefnd því nafni af leiðtogum flokksins, þykir nú þjóna betur markmiði sínu með gervinafninu Sameiningarflokkur alþýðu — Sósíalista- flokkur, og jafnvel Alþýðubandalag, þegar mest þykir i við liggja. I Þessi íslenzka deild liins konimúnistíska sóknarhers,' sem stjórnað er frá Rússlandi, og ætlað er það hlutverk, aðj grafa úndan íslenzku þjóðskipulagi og íslenzkri ménningu,; hefur auk gervinafnanna valið þér það gervihlutverk, að látast vera málsvari ísleuzkra vinnustétta. Húu heldur því! fram, að íslenzk alþýða búi \yð verri lífskjör en alþýða' annarra landa, og þá fyrst og fremst kommúnistaríkjanna.l Þótt allir, sent eitthvað hafa kynnst lífskjörum | alþýðu í öðrum löndum og vilja viðurkenna stað- i reyndir, viti að þetta er hin herfilegasta blekking, hafa þó cf margir Islendingar látið þessi skaðræðisöfl villa sér sýn og' fylg’t þeim í blindni. Austanmenn ur5u hissa. i' Þeir sem muna lífskjör íslenzku þjóðarinnar fyrir j fjörutíu árum og bera þau saman við lífskjör okkar j í dag, hljóta að komast að þeirri niðurstöðu, að eitt- hvað sé bogið við söng kommúnista um þá laigun og arðrán, sem stjórnarvöld hér hafi beitt almenning. Það mun hafa verið á valdatíma vinstri stjórnarinnar, að liiiigað til lands komu gcstir frá einu járntjaldslandannaj sem voru einhyerskonar „eftirlitsmenn“ með kjörum al-! þýðunnar í heimalandi sínu, meðal annars í húsnæðismál-i uin. Sálufélagar þeirra hér heima, gott ef ekki sjálfur! Hannihal ásamt Jícirum, gengu með þeim um horgina lengi dags og sýndu þeim íbúðir. Flestar voru þær af þeim lakari,1 sem hér geraát, því að’ ætlunin var að’ sýna þessum vinum1 og skoðanahræðimm, hve auðvaldið á Islandi hefði húið illa að alþýðunni. Þegar þeir höfðu farið hús úr húsi og líða tók á daginn, sögðu gestirnir: „Þetta er alveg ágætt hjá ykkur, en eigum við nú ekki að fara að skcða híbýli verkafólksins?“ „Það eru þau, sem við höfum verið j að skoða,“ sögðu þeir íslenzku. Þá er sagt að dottið hafi yfir gestina, en einn þeirra. svo spurt: „Hvaða' - stéttír i‘ru það.þá, sem f}lgja ykkur?4‘ | ! Aðventan er tími eftirvænt- ingar. Það, sem menn vita framundan, er þess eðlis, að menn bíða þess með eftirvænt- ingu. Árstíminn sjálfur, sem að- ventan fellur á, gefur slíkt til- efni. Við vitum að eftir örfáar vikur hættir birtutími dagsins að styttast, og úr því færir hver einasti dagur eilítið lengri sólarbirtu, unz komin er nóttlaus voraldar veröld. Jólanna er beðið með eftir- væntingu, að vísu fyrst og fremst af hinum smávöxnu borgurum, en það er þó hin upprennandi kynslóð og ekki óverulegur hluti þjóðarinnar. Og það eru fleiri en börnin, sem fagna komu jólanna. Ætli það séu ekki flestir, sem eiga með sér einhverja tilhlökkun tengda við þá hátíð, flestir sem vænta þess að njóta ein- hvers yls og einhverrar birtu af ljósum hennar. Og áreiðan- lega er það mikill fjöldi manna, sem beinlínis bíður í eftirvænt- ingu aðventunnar, eftir því að fá að heyra enn einu sinni boð- skap jólaguðspjallsins fluttan á heilagri hátið og jólasálma sungna. Gleðileg jól er stað- reynd, sem fylgir hinum fagra boðskap og hefii- auðgað líf almennings frá bernsku til elli. Þess vegna verður aðventan auðveldlega eftirvæntingar- tími, ekki aðeins meðal ungra, sem fagna, e. t. v. fyrst og fremst ytri hátíð, án þess að gera sér fulla grein fyrir and- legu gildi hennar, heldur einn- ig meðal fullþroska fólks, sem dýpra sér, hefir fundið kjarn- ann og fagnar yfir fæðingu mannkynsfreisarans. Það voru aðventutímar, þeg- ar hann fæddist. Andrúmsloftið var þrungið af eftirvæntingu. Guðs útvalda þjóð átti fyrir- heit, sem hún hafði beðið eftir öldum saman að fá að sjá ræt- ast. — En nú var eftirvænting- in ákveðnari, almennari, aug- ljósari en nokkru sinni fyrr. Hið mikla var i vændum, hjálp- ræði Guðs, fyrirbúið í augsýn allra lýða, Ijós til opinberunar heiðingjum, og til vegsemdar fsrael. Enn eru aðventutímar og eiga að vera eftirvæntingar- tímar. Þeir miðast aldrei aðeins við komu jólanna, lengra er séð. Eins og Gyðingaþjóðin átti aldagömul og margendurtekin fyrirheit um fæðingu frelsar- ans, þannig eigum vér, kristn- ar þjóðir, fyrirheit um endur- komu hans, fyrirheit frá hon- um sjálfum, sem lifað hafa í boðskap og dýrkun og von kristinnar kirkju á öllum öld- um og lifur á eftirvæntingu trú- aðra manna í dag. Kristur mun koma í dýrð sinni, eins og hann áður kom í fátækt. Allt Nýja testamentið er þrungið af fullvissu þessa fyrirheits. Það er beinlínis eitt aðaleinkenni kristinnar trúar frá upphafi. Guðfræði- rannsóknir síðari tíma hafa bent á þessa staðreynd og áhrifin borizt inn í trúarlíf safnaðánná. -r- Eftirvæntingin eykst í kirkjunni ár frá ári. Ðrottinn er í nánd. Eigum vér þessa eftirvænl- ingu í trúarlífi íslenzkrar kirkju þannig að hún sé eitt aðalein- kenni þess? Vér hljótum að játa fátækt vora á þessu sviði. En því meiri ástæða er til að hugleiða á aðventutið, að eftir- vænting er einkenni aðventu, og beina sjónum vorum og von vorri lengi-a en til jóla, minn- ast fyrirheita um endurkomu Drottins í dýrð. Mætti líf vort allt með nokkrum hætti verða aðventutími, eftirvæntingar- tími, er vér væntum mikilla hluta í kirkju Krists fyrir ná- lægð hans. Mættum vér verða hluttak- endur þeirrar eftirvæntingar sem fyrirheitið um endurkomu Drottins vekur í kirkjiun margra þjóða í dag. „Þegar Kristur, vort líf, opin- berast, þá munuð þér og ásamt berast í dýrð.“ (Kól. 3, 4.) Sovézku geimfari með 2 hundum skotið á loft. GreíniSegar sjónvarpsmyndir og htjóómerki í fyrstu, en svo mjög dauf. Hljóðmerki voru mjög tckin að dofna í gær frá sovézku geimfari með tveimur hundum innanborðs, sem tilkynnt var í gær að Rússar hefði skotið út í geiminn. I Lundúnaútvarpinu í gær- kvöldi kl. 23 var sagt, að búist hefði verið, að það færi yfir England nokkru fyrir kl. 22 ((ísl. tíma), en ekki heyrst í því. Bæði á Englandi og' i Bandaríkjunum og víðar var hlustað eftir hljóðmmerkjum frá því og reynt að fylgjast með ferðum þess, og var sagt i bandarískum fregnum í morg- un, að það gæti bent til þess hve hljóðmerkin dofnuðu fljótt að það færi aftur inn í gufu- hvolf jarðar og eyddist þar. Fvrr hafði verið tilkynnt í Moskvu að ágætar sjónvarps- myndir og glögg hljóðmerki hefðu borist frá geimfarinu og' var haldið áfram að tilkynna að svo væri, eftir að farið var að tala um dofnandi hljóðmerkl í fréttum frá brezkum og bandarískum athuganastöðv- um. Gervitungl þetta er 4% lest að þyngd og þegar í gær var farið að spá því, að þess værí nú skammt að bíða að Rússar gætu sent mannað geimfar út í geiminn og náð því aftur til jarðar, —- Jafnvel forstöðumað- ur Jodrell Bank athugunar- stöðvarinnar á Englandi lé’fc þessa skoðun í Ijós. Ekkert heyrðist í sovézka geimfarinu eftir hádegi í dag' og voru tilgátur uppi í gær- kvöldi um, að það hefði verið látið lenda — eða þá að raf- eindaheili þess væri í ólagi. Bezt að auglýsa í VÍSI BERGMAL Jæja, þar kom hann loksins. Osköp var nú búið að bíða lengi og mikið eftir honum, en þegar þetta er skrifað, er alls ekki vist, að nóg hafi komið af hon- um! Já, það er snjórinn, sem hér er átt við. því að börnin f | hafa sannarlega beðið þess með j eftirvæntingu, að hann léti sjá j sig —- og svo um munaði. En það hefur verið huggun harmi gegn, að skautagarpar framtíð- arinnar hafa getað leikið listir sínar á tjörninni. Snjóaði fyrr sunnar. Sá, sem þetta -ritar, hefur aíS undanförnú tekið éftir því í erý i lendum blöðum, að þar er sagt frá fyrstu snjókomu í ýmsum höfuðborgum í Evrópu. Moskva varð fyrst að þessu sinni, því að þar snjóaði óvenjulega snemma á þessu haust-i og kom sér illa í sveitum víða. Þar voru menn ekki búnir að hirða korn ið. Nokkru seinna barst svo fregn um að Osló hefði fengið sinn fyrsta snjó, og einhverjar fleiri borgir voru nefndar Island langt á eftir Það var þess vegna sjálfsagt, að einn blaðamanna Vísis^ sem hefur á hendi- fréttaþjónustú. fyrfr'fréttastofu/tæki viðbragð, þegar hann sá fyrstu snjóflyks- úrnar fyrir utan gluggann sinn. Og hvað gerði hann? Nú hann síma'ði vitanlega, að norðlæg- asta höfuðborg í heimi hefði loksins fengið að sjá snjó — löngu á eftir þeim, sem sunnar eru á hnettinum. Það er kannske frétt í sumra augum. Alvörumál. Annars er það fullkomið al- vörumál, hversu lítið hefm' rignt hér á landi í sumar og haust. Þarf ekki að orðlengja það, að víða horfir til stórvand- ræða, af_ því að orkuver háfa ■ • -ý Framh. á 7.- síðu.

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.