Vísir - 27.01.1961, Blaðsíða 7

Eöstudaginn 27. janúar 1961
VÍSIB
ísland verðiir aðilí að ferðaskrifstofu, sem
bráðlega verður opnuð í Zurlch, stærstu
borg Svisslands.
í Sviss er rekin allvíðtæk
landkynningarstarfsemi um
lsland af hálfu ýmissa aðila,
mest einstaklinga, sem ferðast
hafa hingað og orðið lirifnir
af landi og þjóð.
Einn þeirra manna, sem
ítrekað hefur breitt út þekk-
ingu á íslandi og íslendingum
í Sviss er gagnfræðakennari í
Zúrich, Fritz Bachmann að
nafni, sem kom til fslands fyrir
nokkurum árum. Hann hefur
skrifað fjölda greina í ýmis
merk blöð og tímarit í heima-
landi sínu um ísland og skrif-
að mjög hlýlega og vinsamlega
í okkar garð. Hann er einn
þeirra fáu Svissléndinga sem
borið hefur hönd fyrir höfuð
íslendinga í fiskveiðideilunni
við Breta, en yfirleitt eru brezk
sjónarmið túlkuð í svissneskum
blöðum og málstaðar íslend-
inga því mjög fyrir borð borinn.
Hafa greinar Bachmanns m. a.
birzt í Neue Zurcher Zeitung,
sem ekki er aðeins eitt kunn-
asta dagblað Svisslands, heldur
og talið í i'öð merkustu blaða á
meginlandi Evrópu.
Húsfyllir
á fyrirlestrum.
í vetur sem leið var Fritz
Bachmann ráðinn til að halda
fyrirlestraflokk, samtals 6 er-
indi um íslands, við svokallaðan
lýðháskóla í Zúrich, en sú
stofnun efnir til fyrirlestra-
halds um ýmiskonar efni og að-
gangur ókeypis, Húsfyllir var
á öllum þessum erindum Bach-
manns og þau urðu til þess að
sumir hlustenda hans lögðu
leið sína til ísiands á s.l. sumri.
A þessum vetri mun hann
flytja erindi um ísland í sviss-
neska útvarpið.
Starfsstúlka við sjónvarps-
stöðina í Bern. Margrit Rich-
ard að nafni, kom íil íslands
fyrir fáum árum og tók því-
líku ástfóstri við íslendinga að
heimili hennar stendur opið
þeirn löndum vorum, sem heim-
sækja höfuðborg Svisslands.
Hún hélt nýlega erindi um ís-
land í heimaborg sinni við
mikla aðsókn og mjög góðar
undirtektir.
Dagskrá Al-
þingis I dag.
Dagskrá neðri deildar Alþing-
is föstudaginn 27. jan. 1961. kl.
IVz miðdegis.
1. Fjárreiður Sölumiðstöðvar
hraðfrystihúsanna, þáltil. —
Ein umr.
2. Fræðslumyndasafn ríkis-
ins, frv. — Frh. 2. umr.
3. Bjargráðasjóður íslands,
frv. —- 2. umr.
4. Áfengislög, frv. — 1. umr.
5. Lækkun á byggingarkostn-
aði. frv. — 2. umr.
6. Sala eyðijarðarinnar
Hellnahóls, frv. — 2. umr.
. 7. Sala lands jarðanna Sfokks-
eyxi I—III, frv. — 2. umr.
íslandskvikmynd
mikið sýnd.
Tveit ungir Svisslendingar,
Walter Tobler og Werner
Schutzbach, hafa dvalið lang-
dvölum á íslandi, ferðast um
þvert og endilangt landið og
tekið af því myndir og kvik-
myndir. Sá fyrrnefndi, Walter
Tobler tók litkvikmynd á með-
an hann dvaldist hér, sem að
öllu samanlögðu mun vera ein
fegursta og listrænasta kvik-
mynd, sem vitað er um að hafi
verið tekin á íslandi. Þessa
kvikmynd hefur Tobler sýnt á
um 100 stöðum í heimalandi
sínu við mikla aðsókn og geysi-
mikla hrifningu og lof gagnrýn-
enda. Nú er Tobler á förum til
Nýja Sjálands, mun dveljast
þar nokkur næstu árin og ekki
er ólíklegt að hann kynni þar
ísland með hinni afbragðsgóðu
kvikmynd sinni.
Hinn Svisslendingurinn,
Walter Schutzbach, sem er
prentmyndagerðarmaður að- at-
vinnu og starfaði að því fagi
hér á landi, hefur haldið
tugi fyrirlestra um ísland á
vegum ýmissa félaga, skóla og
stofnana í heimalandi sínu.
Hann hefur ferðast um þvert
og endilangt ísland, öræfi sem
byggðir og tekið fjölda af-
i bragðs góðra litmynda, sem
! hann sýnir jafnframt með erind
um sínum. Undanfarið hefur
Schutzbach unnið að handriti
á íslandsbók, sem hann hefur
huga á að gefa út við fyrsta
tækifæri. Um Schutzbach skal
þess getið að hann talar og ritar
íslenzku nær því sem íslenzkur
væri.
í
;
Fyrirspurnum
; rignir yfir hann.
| Um Schutzbach er það að
öðru leyti að segja að vegna
fyrirlestrahalds hans um ísland
að undanförnu. hefur hann orð-
ið að reka einskonar einkaupp-
lýsingaskrifstofu, því að fyrir-
spurnum um land og þjóð hef-
ir rignt yfir hann, frá fjölda
fólks sem mjög langar að
komast til sögueyjunnar í
norðri.
Ung svissnesk kennslukona,
Gisela Landolt að nafni, dvaid-
j ist um árs skeið sem vinnukona
! á heimili hér í Reykjavík. Á
! þeim tírna tileinkaði hún sér
j íslenzkt mál þannig að hún
j bæði taiar það og ritar sóma-
| samlega. Hún hefur gert sér
j far um að útbreiða þekkingu á
fslandi og íslendingum bæði í
; skólanum sem hún starfar við
; og utan hans. En hún hefur
einnig greiðari aðgang að hin-
um svokölluðu ..heldri stétt-
I um“ en margir aðrir, því hún
er dóttir borgarstjói'ans í
! Zúrich og umgengst því mikið
• af fyrirmönnum borgarinnar
og annað stórmenni Svisslands.
Hún lætur ekki sitt eftir liggja
i við að kynna íslendinga sem
j menningarþjóð hvar sem hún
getur því við komið.
Ein er sú landkynning í
Sviss, sem hér er rétt að geta,
en það eru íslenzkir hestar
sem fluttir hafa verið síðustu
árin þangað suður.
Á s.l. vori kom fréttaritari
Vísis í lítinn bæ í Sviss sem
nefnist Zofingen. Sá bær er
heimskunnur fyrir mynda-
blaðaútgáfu, því þaðan koma
öll stærstu myndablöð landsins,
sem gefin eru út í milljónum
eintaka og eru send út um heim
allan. Aðaleigandi þess blaða-
hrings er einn mestur auðkýf-
ingur Svisslands, og meðal
gersema í eigu hans eru ís-
lenzkir hesta. Við þá er dekrað
að nóttu sem að degi og hafa
þeir sérstakt hús til umráða.
Þegar blaðamann Vísis bar þar
að garði voru þrír hestanna við
stall, en þann fjórða var verið
að baða. Við bás hvers hests1
voru nöfn þeirra á sérstöku
spjaldi, og voru íslenzk nöfn á
þeim öllum. Einn hét Smyrill,
annar Gráni, sá þriðji Dreyri
og sá fjórði Faxi, en það var
meri og átti hún nýfætt folald.
í póstflutningum
í hríð.
í bréfi sem Werner Schutz-
bach, sá sem nefndur er hér að
framan, skrifaði fyrir fáum dög-
um hingað, segir hann frá
ferð sem hann hafði farið eftir
áramótin upp í Alpafjöll, bein-
línis í þeim tilgangi að hitta
þar íslenzka hesta. En hestarn-
ir voru þá ekki viðlátnir því
þeir voru að draga póstsleða
fyrir svissnesku ríkisstjórnina
í stórhríð í 2 þúsund metra
hæð yfir sjávarmál (álíka hæð
og Hvannadalshnúkar). Þetta
sýnir eitt meðal annars að ís-
lenzkir hestar þykja víðar
nytsamlegir heldur en hér
heima, og eru reyndar talin
gersemi hin mestu.
Dómstjóri vill
íslenzka hesta.
Eitt til frekari sönnunar um
ágæti íslenzku hestanna er það.
að hingað kom á sl. sumri
dómstjóri yfirréttar frá borg-
inni Basel í Sviss, sem er önn-
ur stærsta borg Svisslands, til
þess eins að athuga um kaup
á íslenzkum-hestum. Þeir hest-
ar áttu þó ekki að vera í nein-
um tengslum við dómstörf,
heldur áttu þeir að gegna einka-
erindum dómsforsetans, sem
átti sumarbústað í 2 þúsund
metra hæð í svokölluðum
Wallis-Ölpum, en hann átti
erfitt með aðdrætti þangað upp
og hafði helzt hug á að fá til
þess íslenzka hesta. Hvað úr
hefir orðið er blaðinu ekki
kunnugt um.
Um frekari landkynningat'-
starfsemi á íslandi og íslend-
ingum í Sviss má geta þess, að
sumarið 1959 bauð Flugfélag
Islands heim sjö erindrekum
frá svissneskum ferðaskrifstof-
um frá stærstu borgum Sviss-
lands, Zúrich, Basel og Genf,
og dvöldu þeir hér á landi
daga.
ísland jafnhátt
öðrum löndum.
í fyrravetur kom og for-
stjóri svissnesku ferðaskrif-
stofunnar í Kihöfn, Hans
Zimmermann,. á vegum Flug-
félags íslands -til Reykjavíkur,
Allir þessir menn kynntu sér
aðstöðu til ferðalaga á íslandi
ög geta, betur • en áður, géfið
haldgóðar upplýsingar um land
og þjóð. Einn þeirra, Hans
Zimmermann, hefir skrifað
lánga og ítarlega grein um ís-
land sem ferðamannaland. í
áætlun svissneskrar ferða-
skrifstofu um ferðir viða um ■
íönd á komandi sumri — en sú
áætlun hefir nýlega borizt
hingað — er íslandi gert jafn
hátt undir höfði og ýmsum
öðrum löndum álfunnar, þar
eru nokkrar myndir birtar frá
íslandi og áætlanir gerðar um
ferðir hingað til lands. Önnur
ferðaskrifstofa í Sviss hefir
mikinn áhuga á ferðum til ís-
lands og Grænlands og hefir*
í því skyni leitað hófanna um
upplýsingar og samstarf við
Flugfélag íslands.
Á síðastiiðnu sumri kom hóp-
ur svissneskra farfugal til ís-
lands og ferðaðist talsvert um
landið. Sú ferð var svo vel
heppnuð, að þegar hefir verið
ákveðin önnur hópferð næsta
sumar og Ferðaskrifstofa ríkis-
ins verið beðin um fyrir-
greiðslu.
Þá er eftir að geta þess spors-
ins, sem sennilega hefir verið
stigið stærst í sambandi við
landkynningu á íslandi í Sviss,
en það er fyrirhuguð opnun á
nýrri ferðaskrifstofu í Zúrich,
sem íslendingar, eða með öðr-
um orðum, Ferðaskrifstofa rík-
isins, verður aðili áð. Frá því
máli er að vísu ekki búið að
ganga endanlega, en allar Hk-
ur benda samt til að slík skrif-
stofa verði opnuð þar nú í vet-
ur í samvinnu við hin Norður-
löndin.
Þess skal getið, að tvær
þeirra bóka, sem hvað fegurst
hafá verið prentaðar um ísland
á síðustu árum, en það eru bæk-
ur Almenna bókafélagsins
„ísland“ og „Eldur í Heklu“
eru báðar prentaðar í Sviss. Á
sl. ári var þriðja myndabókin
um ísland prentuð og gefin út
í Sviss. Á þýzku ber hún heitið
„Island —- Impressionen einar
heroischen Landschaft“ og er
gefin út á forlagi Kummerly
& Frv í Bcrn. Sú bók er hvað
textann áhrærir hin bezta
landkynning, enda þótt mvnd-
irnar séu bandahófslegar og
mishéppnaðar. Hafa þar orðið
ill mistök, sem ekki er samboð-;
ið jafn góðu útgáfufvrirtæki j
og því, sem að útgáfunni stóð.;
Mótvægi við
Sviss.
Á síðastliðnu hausti kom
löng, ítarleg og myndskreytt
grein um ísland í svissneska
laridfræðitímaritinu Atlantis,
sem þekkt er að ágæti um allan
hinn þýzkumælandi heim.
Hér er aðeins drepið á nokk-
ur atriði sem um er vitað í
sambandi við íslenzka land-
kynningu í Sviss. Sjálfir búa
Svisslendingar við eitia mestu
náttúrufegurð sem til er í
Norðurálfu, og Sviss enda talið
eitt af fegurstu löndum. jarðar,
En náttúra Islands cr gerólík
og í henni finna Svisslendingar
eitthvert mótvægi, einhverja
svölun sem grípur þá heljartök-
um, þannig að þcir hrífast og
fá ekki orða bundizt. Isiand er
þeirra — fyrirheitna land—
•m)
Frh. af 6. síðu:
Hins vegar er það ýmislegt Ij
flutningi útvarpsefnis, sem nokk-
uð þykir orka tvímælis um, og
veldur jafnvel óánægju, en sem
auðvelt ætti að vera að bæta úr,
ef vilji til þess og lipurtgeð værL
með i verki. Það sem meðal ann-‘
ars hefur nú um tima ’vakið-
nokkra óánægjú ýmissa hlust-
enda, er það atriði í flutningi
framhaldssögunnar, að algerlega
er vanrækt að greiða fyrir hlust-
endum með lélegt minni, að-
fylgjast með sögunni, með því
að rifja nægjanlega oft upp sögu
þráðinn, sem helzt þarf að
gera við byrjun hvers lestrar-
kafla, að minnsta kosti í byrjun
meðan þcir, sem á söguna vilja
hlusta, eru að kynnast söguper-
sónum, staðanöfnum og um-
hverfi.
Er litið á fram-
haldssögur lilustað?
Að öðru leyti heyrist ekki mik-
ið talað um framhaldssögur út-
varpsins, og gæti það bent til
þess, aö yfirleitt sé fremur lítið
á þær hlustað, scm aftur gæti'
að einhverju leyti, stafað af
framangreindu tómlæti sögules-
ara, svo og því að ekki þyki nógu
vel til sagnaiwia vandað, þar þýð-
ir ekki að bjóða annað en úrvals-'
sögur með hröðum athurðum,
þar sem meira ber á athöfnum
en langteygðri mælgi. En slík-
lopateyging virðist oft vera meg-:
inuppistaða margra nútíma-
sagna, þar sem svo litið gerist,
eða atburðirnir eru svo dreifðir
og sviplitlir, að þeir næstum því.
hverfa í endalausu málflóði. Á
slíkar sögur nennir fólk yfirleitt;
ekki að hlusta nema þá ef sér-
staklega er til flutningsins vand-
að, samkvæmt því sern að ofan
segir.
Jafnframt því, sem fundið er
að ofangreindum’í'uiringi Inm-
haldssngna er skýlt. ,~ð'"•',•> '"ss,
að þeir eru marglr. ro"."i’sga
fleiri, sem skilja nauðsyn þess-
ara fiutningstækni framhaids-
sagna, sem hér er um að ræða,
og á sá skilningur eftir að verða
almennur meðal þeirra, sem
framhaldsefni flytja i útvarpinu.
Víðförli.“
Atlis. Bergmáls.
Bergmál teiur engan vafa á
því. að yíirleitt sé mikið hlustað
á framhaldssögur í útvarpinu,
ckki sögur ,.með hröðum atburð-
um“ heldur og aðrar. vegna ann-
ai'ra og stundum mc'ri kosta. svo
sem hugnæms og umhugsunar-
verðs efnis.
Týndist i Engbndi
— fanaist í
Það atvik kom fyrir í kaffi-
könnuverksmiðju nokkurri í
Stratford on Avon. að stúlka
ein, Evelyn Rlake að nafni/sein
þar vinnur tapaði trúlofunar-
hring sínum.
Ilenri var sárt um hringinn,
og' sneri sér til yfirboðara sinna
og fékk þá í lið með sér, til aÁ
reyna að hafa uppi á hringnum.
Líklegast þótti, að hún myndi
hafa misst hann af sér i ein-
hverja könnuna. AHar líkur
vbru einnig : taldar á því, -að
hringurinn myndi hafa farið til
New York fyrir nokkru síðan.
Umboðsmenn fvrirtækisins
enska, í New Yörk, v’oru iátnir
vita, og innan tíðar fannst
hringurinn, er fara át.ti að hella
upp á i veitirigastað nokkrun'í.
þar í -borg.