Vísir - 02.03.1961, Page 7

Fimmtudaginr. 2. marz 1961
VlSIB
JENNIFER AMESÍ
amica-
Þeir sögðu að gistihúsið v<eri fremur lélegt.... Hún vonaði að
rödd hennar væri eðlileg og sannfærandi.
— Þeir? Hvaða þeir?
— Dr. Kurtz og herra Lawton.
— Og þú glcyptir við að vera gestur þessara manna. sem þú
'þekkir ekki vitunarögn?
Hún fann að hún roðnaöi aftur. — Það er þó ég, sem á þessa
eign, sagði hún.
— Það kann að vera, en þú þekktir hvorugan manninn — eða
gerðirðu það?
Henni fannst hjartað í sér ætla að hætta að slá — í þetta
skipti af hræðslu. Hann mundi þó ekki.... vita um föður hennar?
Hvers vegna dettur þér í hug að ég þekki annan hvorn
þeirra áður?
Hann horfði íhugandi á hana. — Ef þú hefur hvorugan þekkt
j áður finnst mér einkennilegt að þú skyldir taka í mál að gista
sig. Og svo um að græða peninga. Og það heíur hann lika gert. jijá þeim. Það er allt og sumt. Sér gistihúsið ekki boðiegt þá
Hann hefur komið fyrir peningum í ýmsum löndum, svo að hann hafði Heather boðið þér að gista hjá sér. Það er ekki langt frá.
hefur nóg fyrir sig að leggja þó hann einhverra hiuta vegna parna beint fyrir handan, stuttan kipp að synda. Hann benti á
neyddist til að fara héðan.... Hann þagnaði og nú hvarf tals- fanegt hvítt hús í ásnum.
vert að beiskjunni úr röddinni. Eg ætti ekki að tala svona. — j,að var'fallega boðið, en ég er hrædd um að hugur hafi
Það gefur þér rangar hugmyndir. Kurtz er alls ekki vondur mað- ekki fylgt máli hjá henni
ur, en þegar maður er með sama manni svona lengi.... marnii. Hann brosti. — Jú, víst var henni alvara. Að minnsta kosti
sem veit.... 1 hefði hún ekki amast við að hafa þig sem gest.
30
hann gilda exnu þó ég væri hengdur strax á morgun. Mei, síðan
við byrjuðum á þessu lxefur hann eingöngu hugsað um sjálfan
Vestfirðingar
samþykkja.
Frá fréttaritara Vísis. 1
ísafirði í gær.
Sjómaiinasamningarnir fyrir
Vestfirði vom endanlega sam-
þykktir í Sjómannafélaginu og
Vélstjóraféíaginu hér síðastlið-
ið sunnudagskvöld.
Hafa samningarnir þá verið
samþykktir af eftirgreindum
félögum: Bolungavík, Hnífsdal,
Súganafjörður, Patreksfjörður
og verður samþykktur af öðr-~
um félögum innan vestfirzku
sjómannasamtakanna í þessari
viku. Samningarnir eru. í aðal-
atriðum byggðir á landssamn-
ingnum með sérákvæðum er
gilda fyrir Vestfirði Samning-
Hún gat skilið þetta. Hún sá í anda þessa tvö menn saman i — jú, það held ég í rauninni, og það er aldrei garnan að vei-a arnir §iicia til ái’sloka Útgerð-
dag eftir dag, ár eftir ár, Hvor um sig vissi að hinn var sekui hja neinum, sem ekki kærir sig um nærveru manns.
I ai’menn hafa sagt upp samning
við lög og lögreglan i leit að honum, hvor um sig vissi að hinn Hann glotti. _ Við hverju gastu eiginlega búist, Janet? Hún um um kauP 03 kí°r á síldveið-
yrði ef til vih einn góðan veðurdag látinn bei’a vitni gegn sér. J þekkjr þjg ekkj pei’sónulega. Hún bauð þér af því að ég bað hana um’ Arngr.
um það.
Hvorugur þorði að treysta hinum til fulls. Og héma bjuggu þeir
saman — á þessum afskekkta stað.
— En ég er ekki hræddur við hann. Hann getur ekki leyft
sér allt gagnvart mér. Og ef mig langar til að ganga niður í
þorpið þá geri ég það.... Eg hef nefnilega tangarhald á 'nonum.
Eg veit hver hann er. En það er þín vegna, sem ég er hræddur.
Nú varð þögn. Henni fannst allt í einu að hún gæti ekki verið
þama inni stundinni lengur. Hún stóð upp. — Eg held að ég
gangi út. Eg veit ekki hvert ég geng eða hve lengi ég verð.
—Sýndu honum ekki mótþróa, Janet, sagði hann lágt og með
áherzlu. — Gerðu það ekki, ef þú metur örj’ggi þitt.... líf þitt
nokkurs!
Seltgr —
Framh. af 1. síðu.
— Eg held að það sé einmitt þess vegna, sem hún kæi’ir sig
ekki um að ég komi.
— Eg skil. Nú brosti hann ekki. — Þú heldur að hún imyndi
sér að það sé eitthvað rneira en kunningsskapur okkar á milli. ir blöðrusels sem skaut upp
Er það þannig, Janet? j kollinum eklti langt frá bátn-
— Eg held alls ekki neitt í þá átt, sagði hún æst. — Hvernig um- Bræðumir höfðu meðferð-
getur hún — hvemig getur nokkur manneskja í veröldinni haldið is byssu og nokkur fuglaskot.
það — eins og þú ferð með mig? i Ákváðu þeir að nota tækifærið
— Pinnst þér ég fai’a illa með þig? Þegar á allt er litið? [ °S senda selnum kveðju með
— Eg veit ekki, sagði hún hægt. Hún sneri frá honurn og fór einu skoti.
að færa sig í áttina til lands, eins og í blindni. Hún vonaði aðj
Janet sagið við sjálfa slg, að það væri til þess að faðir hennar,hann kænu ekkx■ a eftir henm, en það gerði hann.
Selurinn hristi hausinn
og
skyldi ekki verða enn hræddari um hana, sem hún ckki fór út
fyrir landareignina þennan morguninn. Hún þóttist ekki vera
vitvmd hrædd við dr. Kurtz, en hún átti bágt með að gleyma
þessum köldu. nistandi augum hans og hótuninni, sem var í
rödd háns.
stakk sér, en kom rétt strax
Hún heyrði fótatak hans bak við sig og svo kom rödd hans, upp aftur á sama stað. Bræð-
ofur lágt: — Ertu loksins að reyna að vera hreinskilin. Janet?
urnir skutu þá öðru skoti g
Ætlarðu loksins að hætta að leika? Eg hefði getað fyrirgefið þér hann Við það fauk SVQ mjög j
allt, nema þennan skípaleik.... Til hvers átti hann að gagna þér? selinni að hann tók strikið beint
Veit maður alltaf hvex-s vegna maður gerir þetta og þetta :A bátinn og hefir
Og svo spurði hún sjálfa sig hvað hann gæti eiginiega gert tóa hveri 11 maöul œtlar aö koma íram með Þvi? sagði hún.
henni. Ekkert — hún var alveg viss um það.
Jæja, hann sagði að þama væri baöfjara, sem tilheyrði eign-
inni einni. Hún gæti gengið þangað og farið í sjó Það mundi
skýra huga hennar ef hún synti dálitla stund.
Hún náði i baðfötin sín, tók handklæði og stefndi út að silfur-
grárri fjörunni, sem var ekki langt undan. Það vom höggin þrep
í klettana, sem vom fyrir ofan fjöruna. Hún hljóp þangað, hratt Kaldhæðni örlaganna, finnst þér ekki? Of nxikil kaldhæðni. Að
upp hurðinni á einum baðkofanum sem þama var, afkiæddi sig við skyldunx kynnast svona, án þess að vita hvort hitt var,
a batinn og hefir vafalaust
hugað á hefndir fyrir þessar
Kannske ekki. Kannske var það gaman í fyrstu, af þvi að þú nxisgerðir allar. Var selurinn
vissir að eg vissi ekki. kominn a]veg upp að borð.
- En eg vxssx það ekki sjalf þa! Þu sagðir mér heidur ekki stokknum, þannig að hægt var
nema hálft nafnið þitt. , * ,
^ að na til hans með byssunm,
Hann svaraði ekki strax, en loks sagði hann: þegar þriðja skotið reið af __
— Nei, þú vissir það kannske ekki í fyrstu, ekki fremur en ég. og það varð hans bar)i
í snatri og von bráðar var hún farin að svamla i sjónum.
Hún tók ekki eftir að þarna var einhver á sxmdi skammt frá
henni. Hann sást ekki vegna klettanna, sem gengu fram í sjó á
tanganum' fyrr en hann var kominn alveg að hemxi.
— Halló, Janet, það er gott í sjónum í dag, sagði Jason og
synti fast að henni í tærum sjónum.
— Jú. Hún gat ekki sagt neitt annað, hún fann að hún var
baeði hrædd og ringluð.
— Sjórin ner svo saltur héma, að ég held að maður gæti ekki
sokkið þó maður reyndi það, sagði hann. — En ekki bljóst ég við
að hitta þig hérna. Þetta er svo langt frá þorpinu. Og þú sagðist
ætla að vera í gistihúsinu.
— Nei, ég er hérna i Taman Hause.
og verða.... Eg á við að okkur féll vel hvoru við annað, og svo....
Hann þagnaði.
— En við gáturn ekki gert að þvi hver við vorunx, Jason!
— Nei, við gátum ekki gert að því, sagði hann. — En eftir að
okkur xmr orðið það ljóst, þurftum við ekki að láta sem....
Hún stóð kyrr. Hvað gat hún sagt? Hún gat ekki sagt honum og var se urmn ha lnnbyrtur
að' hún hefði ekki konxist að sannleikanunx i nxálinu fyrr en nú.
— Hefur þú ekkert að segja? sagði hann loksins.
. Og íinixst það og sPlklð af honum rosk 200
Skepna þessi var svo stór að
bræðurnir fengu ekki með
neinu móti innbyrt lxana í hát-
inn þrátt fyrir ítrekaðar til-
raunir. Nærliggjandi bátar
komu litlu síðar til hjálpar
og fluttur til lands. Vó hann
nokkuð á fimmta hundrað ound
Mér fannst tilgangslaust að tala um það.
eixn.
pund. Gömul og vön selaskytta
Nei. .. .
en hvað áttirðu þá viö með þvi, aö ég.hefði fariö á °alvík’ Kristján Jónsson að
_ , . „ nafm, sem kvaðst hafa stundað
illa með þxg?
Mér þykir leitt að orðin féllu þannig.... Eg er viss um að
Hann virtist bæði hissa og óánægður. — Hvers vegna gerðirðu viö högðunx bæði áixægju af þessu — meðan það var.. .
það? spurði hann. I _ Já. þu hiýtur að haía skilið það þannig, Janet. Eins og hvert ator_an_og mlklnn bloðrusel og
Þau höfðu synt upp að landi og stóðu nú bæði á grynningun-! axxnað gámaix. Amxars mundir þú ekki hafa hagað þér eins og
um. Hún fann að hún roðnaði. — Mér var boðið að vera þar. þú hefur gert. Röddin var bitur.
selveiði um áratuga skeið,
sagðist aldrei hafa séð jafn
þennan.
R. Burroughs
— TARZA
3751
-rv:E MEN EOÆECLy
CCCK&7 AN7ATE
TWE 7EEK, SUT
Sit-Bi'ni* POe EACH
P'OísTKEP’ OVBZ
TWE AS'íDNISHINiS
INGIPENT.
Þeir vc
gerðu til
ru hungraðir og
hráðina í snatri,
jteiktit : hana- óg : áttx og
rseddu um þá • f urðulega
hluti ,íam þeir heíðu séð. —
Þeir. höíSu y^eria iokxð mál- \
tíðixmi er þeir heyrðu öskur
i hungruðú i.ióni Komið,
hvíshiðx Táx’zan. við skulutn
koma .og horfa á
sér I bráð.
uma na ;
Daily Mirror
sigraði.
Daly Mirror sainsteypan
siraði í átökunum um Od-
ham-blaðasamsteypuna eftir
að Thomson, kanadiski
blaðakóngurinn, dró tilboð
sitt til baka.
Daily Mirror samsteypan
verður nú stærsta blaða- og
tímaritaútgáfa i heimi. —
Tryggt á að vera samkvæmt
samningum þeim, sem gerð-
ir hafa verið, að E ‘!v. Her-
ald, málgagn brezka \ : *
lýðsfélagasambanj'
krata komi út áf-.- -n þa>
hrfjr verið i'yki.ð vf tapi.i
uudftngengin 7 ár.