Vísir - 17.05.1961, Blaðsíða 10

10
VÍSIR
Miðvikudaginn 17. maí 1961
★ J. HARNALL:
===== ISTANBUL =
19
— Bravó! hrópaði hann þegar Ezra hafði skýrt frá erlndls-
lokum. — Þér eruð gimsteinn, Ezra. En nú verðið þér að beita
snilligáfu yðar á réttan hátt í framtíðinni. Hver elnasta upp-
lýsing sem þér getið gefið okkur, er afar þýðingarmikil — líka
fyrir yður. En þetta verður vandasamt starf, eins og þér munuð
áreiðanlega skilja. Hvorki Aston né neinn annar í skrifstofunni
má fá nokkra átyllu til að gruna yður um græsku. En ef þér
stelist til að líta í bréf Astons og hlusta á símtöl hans við föður
sinn eða hin útibúin, megið þér aldrei láta standa yður að því.
Með öðrum orðum: Það ríður á að vera á verði hvem einasta dag
og einasta klukkutíma sem þér eruð í skrifstofunni.
Ezra skildi allt þetta mætavel. Og hún hélt því hátíðlega að
gera sitt bezta.
Áður en vika var liðin höfðu njósnir hennar valdið fyrsta al-
varlega áfallinu fyrir firmað Thomas P. Aston.
Daginn áður hafði Eric getað tilkynnt föður sínum að hann
hefði náð í fyrstu stóru pöntunina, og var hróðugur af, enda
hafði hann ástæðu til þess. Faðir hans hafði óskað honum til
hamingju og látið í ljós ánægju sína yfir þessum gleðilega
árangri, þó hann væri ekki meiri en gamli maðurinn hafði búist
við af Aston hinum yngra.
Og morguninn eftir sprakk bomban. Pöntunin var allt í einu
■ afturkölluð án þess að nokkur ástæða væri gefin fyrir því. Þegar
Eric reyndi að grennslast um ástæðuna var svarið ekki annað en
undanfærslur.
Ezra fannst hún hafa haldið vel á spilunum þegar hún sagði:
— Eg þori að veðja um að það er Hacker sem hefur talið þessu
firma hughvarf — ef til vill méð enn betra tilboði.
Þetta varð Eric umhugsunarefni. Blount hafði búið hann undir
að harðrar samkeppni mætti vænta úr þeirri átt, og hann hafði
bersýnilega ekki tekið of djúpt í árinni. Hugsjúkur símaði Eric
til London til þess að segja föður sínum þessa raunafregn.
Hann þagði meðan Thomas Pá var að hella úr skálum reiði
slnnar. Svo sagði hann:
— En hvað eigum við að gera? Ef ég reyni að undirbjóða,
verður ekkert upp úr þessu að hafa — en kannske þú álítur að
það borgi sig samt, upp á framtíðina?
— Það er sjálfsagt Hacker, sem er komin í spilið þarna, sagði
Tliomas P.
— Já, það giska sumir á það hérna, svaraði Eric og leit á Ezru,
sem grúfði sig yfir blöðin á borði sínu og lét sem hún tæki ekki
eftir samtalinu.
Láttu þessa pöntun róa, sagði gamli maðurinn. Við skulum
sjá hvernig gengur næst. Við skulum ekki ýfast við Hacker, en
ef hann vill ybbast við okkur, þá skal honum verða. Ijóst hvað
það þýðir að slást upp á Thomas P. Aston.
Eric varð ekki skapléttara eftir þetta samtal. Það leyndi sér
ékki að faðir hans var gramur — 'enda ekki óeðlilegt. Blount kom
inn til að spyja hvað þeir hefð'u sagt í LLondon.
— Honum finnst aó' við eigum að halda áfram eins og ekkert
hefði í skorist og sjá hverju fram vindur, sagði Eric. — Enn
sem komið er er það ekki nema ágiskun að það sér Hacker, sem
er að bregða fæti fyrir okkur. En ef við fáum sannanir fyrir
því að það sé hann, sel vill berjast við okkur, þá skal hann svei
mér fá að berjast.
— Jæja, sagði Blount alvarlegur. — Við komumst bráðlega að
því. Það eru ekki nema fáir í þessari grein hér í Istanbul.
— Maður verður að vera viðbúinn dálitlu mótlæti fyrst í stað,
sagði, Eric vongóður. — Svo batnar það hvað af hverju.
En það kom á daginn að þetta var aðeins lítil byrjun að erfið-
leikxmum. Næstu dagana fór hvert einasta viðskiptaáform út um
þúfur undir eins og átti að fara að framkvæma það. Alltaf kom
einhver þrándur í götu á síðasta augnabliki — og í sumum til-
fellunum gat enginn vafl leikið á því, að Hacker átti upptök-
in að því.
— Hacker vill flæma okkur frá Istanbul, sagði Thomas P. í
símanum. — En við skulum nú tala betur um það. Sýndu nú
hvað þú getur, Eric. Mér finndist það smán ef ég þyrfti að gera
mér ferð til Tyrklands sjálfur. Eg hef meira en nóg að gera hérna,
sérstaklega vegna þess að ég er að hugsa um að stofna útibú í
Kanada.
Loks var þetta farið að reyna á taugarnar í Eric. Ef þessu
héldi 'áfram ætlaði hann að taka saman pjönkur sínar og fara
heim. Hvað eftir annað var hann kominn á fremsta hlunn með
að ráðast í vafasöm viðskipti, til þess að ná einhverjum árangri
— en alltaf varð hann of seinn eða allt rann út í sandinn. Allt
þetta gerði hann önugan og órólegan. Þegar hann kom heim frá
skrifstofunni þrammaði hann eirðarlaus um svalirnar — án þess
að taka eftir fegurðunni sem kringum hann var. Og það kom
oftar og oftar fyrir að bréfin, sem komu reglulega frá Nancy,
lágu lengi óopnuð.
Ezra tók eftir hvernig honum leið, og gaf Hacker skýrslu að
minnsta kosti annan hvem dag. Þjóðverjinn var harðánægður
með hana.
Þessi ungi vinur þolir þetta varla lengur, sagði hann. — Ef við
höldum áfram að hrella hann verður ekki langt þangað til
hann lokar Istanbul-útibúinu. En þér þurfið ekki að óttast að
verða atvinnulaus fyrir því, Ezra. Eg hef alltaf eitthvað handa
yður að gera.- Þér hafið leyst þetta starf ágætlega af hendi.
En hvernig sem á stendur og hversu vel sem allt er undir-
búið, getur alltaf eitthvað komið fyrir, sem enginn hafði gert
ráð fyrir. Og í þetta sinn var það persónuleg tilfinning.
Eftir að Ezra hafði starfað meira en tvo mánuði sem njósnari
Hackers í firmanu Thomas P. Aston, varð henni allt í einu ljóst
að hún gæti ekki haldið þessu áfram lengur.
Fyrst í stað hafði hún gegnt starfi sínu án þess að finna til
samvizkubits. Eem austurlandabúi hafði hún ekki vorkennt hin-
um unga enska húsbónda sínum mótlætið, þó hún sæi hve mjög
það fékk á hann. En þegar hann gerðist æ daufari í dálkinn —
og það var starfi hennar að kenna — fór hún að vorkenna hon-
um, þó hún reyndi að verjast þeirri tilfinningu. Og þessi samúð,
sem hún hafði reynt áð bæla niður í fyrstu, varð smámsaman að
öðrum djúptækari tilfinningum.
Loks var svo komið að löngu símtölin við London voru oröin
henni eins mikil kvöl og Eric sjálfum. Þegar hún sá fölt og
gremjulegt andlitið á'Eric á morgnana og tók eftir að hann
reyndi samt sem áður að brosa til hennar um leið og hann bauð
henni góðan dag, fann hún til þess að hún hefði hagað sér sví-
virðilega og fór að skammast sín fyrir sinn eigin verknað.
Hún þorði ekki að segja hinum raunverulega húsbónda sínum
hvernig ásatt var. Hún vissi ekki sitt rjúkandi ráð.
Loks rann upp sá dagur að unga tyrkneska stúlkan kom í
skrifstofuna — föi og úrvinda af þreytu eftir heila andvöku-
nótt. Hún hafði tekið ákvörðun sem ekki varð breytt. Hún tók
ekki af sér baskhúfuna eða fór úr léttu rykkápunni sinni. Eric
sat við skrifborð sitt þegar hún kom inn. Hann kom alltaf
fyrstur allra í skrifstofuna.
— Herra Aston, sagði hún niðurlút. — Eg þarf að fá að tala
við yöur um — um dálítiö.
Eric leit vingjarnlega til hennar og brosti dauflega.
R. Burroughs — T A RZ A M — 3804
hJATUíWLLX,/SAI7 ?ON.
VsyOUÍlgglVILESE
TOSÖWITW /AE TO
AFZICA. ÚZ. AWyWHEZE
ELSE—"
‘SUTTHIS TRIPMISHT
TAICE WEEK.S. ISIT FAIK
TO LEAVE VOUK WIFE?
WON’TSHE MISS YOU?"
CLY7E f’HIP’FS
SP’OK.E SLVLY.
"CAKOL? I
fON'T THINIK
SO-- IN FACT.
I’M MOKE
INCLINE7 TO
PELIEVE SHE
WOUL7MISS
yo/y...
omt.mm.aauriiM fcn«m m< -t« » ■ wo».
Dutr. by Unltcd Feature Syndlcate, Inc.
----I ■ '| rrwc.jaiLifBtf.
Attðvitað, s»gði Dwa. I*ú j
getur l«yft þér »2 korna ineð '
mér 01 Afríku eöa hvert
sem er. Þessi ferð getur orð-
ið vikum saman. Er það rétt
hjá þér að vera svor.a lengi
burt frá konunni þinni? —
Clyde sagð.i ísmeginn: Carol?
Eg held í raun og veru að
hún muni sakna þín meira en
mín.
A
KVÖLDVÖKIiNNI
Ítalía getur hrósað sér af því
að hafa 24 konur á þingi, 22 í
fulltrúa- og 2 í öldungadeild.
Og nú hefir rómverskt dagblað
tekið sér fyrir hendur að kom-
ast að því, hverjar af þeim eru
glæsilegastar að klæðnaði og
snyrtingu. Og það undarlega
var, að tvær kommúnistaþing-
konur urðu 1 og 2. Það voru
Laura Dias og Maria Madda-
lena Rassi, en kona úr kristi-
lega flokknum var nr. 3. En
ítalir hafa fundið skýringu á
þessu.
Það slitna ekki eins mikið
fötin á kommúnistaþingkonum.
Þær þurfa ekki sjálfar að á-
kveða afstöðu sína.
★
Sagt er að Jakob Malik am-
bassador Rússa sé kýminn mað-
ur. En það eru þó líklega tak-
mörk fyrir því.
Hammond útgáfufélagið
enska hefur nýlega gefið út
enska útgáfu af bók Richard
Armours hins ameríska, sem
er vægilega sagt kýmin bók og
heitir „Það hófst allt með
Marx“. Bókaútgefendur héldu
að í henni stendur meðal annar
gaman af bókinni, en henni var
skilað umyrðalaust. Menn skilja
það kannske þegar þess er getið
að í henni stendur m. a.:
„Stalin lagði alltaf mikla á-
herzlu á þunga iðnaðinn. Hann
vildi hafa eitthvað, sem hiúu-
hvinnsku verkamenn gætu ekki
tekið með sér heém að kveldi.“
★
Við ameríska háskóla er
margt einkennilegt að lesa. —
Menn geta til dæmis lært í
„Eaton Royal“ fag, sem heitir
Hjónaband og fjölskylda.
Nýlega féll þar einn nemandi,
hann hét Bartil Tvery, var
kvæntur og átti lítinn dreng.
— Hann hefir ekki hugmynd
um hvað hjónaband er, sagði
prófdómarinn. Hann var sjáifur
60 piparsveinn.
★
Gasstöðin i Paderborn
Þýzkalandi hefir komizt í ó-
vænt efni. Eftir því sem hætt
var að nota gasljós og nýtízku
lýsing hófst í staðinn, voru hin-
ar gömlu lugtir geymdar ásamt
staurunum sem þeim tilheyrðu
og voru til svo mikillar huggun-
ar fyrir hunda, og menn, sem
höfðu fengið sér of mikið 1
staupinu.
En brátt komu þessar gömlu
lugtir að taka of mikið geymslu-
pláss og var þá ákveðið að selja
þær sem gamalt járnarusl.
En einmitt þegar átti að fara
að bjóða þær til sölu, fékk kvik-
myndafélag að vita um það og
sneri sér þegar til bæjarstjórn-
arinnar. Það ætlaði einmitt að
faka að takast á hendur að búa
til .kvikmynd frá þeim góðu
gömlu dögum um aldamótin,
og hafði þá not fyrir hinar
gömlu lugtir.
Bæjarstjórnin seldi því lugt-
irnar fyrir miklu hærra verð
en fékkst fyrir járnarusL