Vísir - 10.06.1961, Blaðsíða 11

Laugardaginn 10. júní 1961
VlSIB
11
Svetlana —
Framh. af 5. síðu.
minnir mig á vor í Moskvu, og
ég elska vorið!
— Vinna rússneskar konur
mikið utan heimilisins?
— Já, flestar þeirra gera
það.
— Og þér, hafið þér hugsað
yður að feta í fótspor móður
yðar og verða stjórnmálakona?
— Eg veit það ekki. Fyrst
ætla ég nú bara að verða blaða-
kona.
• •
Oskubuska —
Framh. af 7. siðu.
er í myndinni slakur kafli, og
ótrúlegt hve samræming dans-
aranna er góð, og stundum
verður ekki betur séð en þeir
hafi yfirunnið þyngdarlögmál-
ið. Mynd þessi er, með öðrum
orðum, einn þeirra fáu hluta,
sem nálgast fullkomnun, og
hægt er að mæla með af heil-
um hug. Til allrar ólukku, er
sýnd á undan þessu rússnesk
teiknimynd, sem mjög reynir
á þolinmæðina, því hún tekur
rúmar tuttugu mínútur. Þar er
að sjá góða sönnun fyrir þvi
að Rússar ættu að halda sig við
dansinn en láta Walt Disney
um teiknimyndir.
MelavöHur —
Framh. af 2. síftu.
Vallarstjóri er Baldur Jóns-
son.
íþróttavöllurinn hefur gegnt
mikilvægu hlutverki í íþrótta-
lífi landsins. — Starf hans og
hlutverk hefur verið verk
brautryðjandans. — í kjölfar
byggingar vallarins fylgdi mik
il og þung íþróttaalda, sem
glæddi skilning bæjaryfirvalda
á þörf íþróttamanna fyrir við-
undandi aðstæðum.
íþróttavöllurinn var upphaf-
ið að stofnun ÍSÍ og hann gerði
allt skipulagt knattspyrnustarf
mögulegt. Vallarstjórn stofnaði
m.a. Slysatryggingarsjóðinn og
lesstofu íþróttamanna.
Þrátt fyrir tilkomu Laugar-
dalsvallarins hefur starfræksla
Melavallarins sízt minnkað. —
Hann er enn sem fyrr snar
þáttur í íslenzku íþróttalífi.
Lág timburbyggingin, báru-
járnið og malarvöllurinn er
ekki tilkomumikil sjón, en
þarna á Melunum hefur rætzt
sú von Ól. Björnssonar, að
íþróttavöllurinn yrði miðstöð
alls útiverulífs höfuðstaðarins.
Hann hefur sannarlega þjónað
sínu hlutverki sem slíkur, og
mun enn gera það um langan
tíma.
Brunatjón —
Framh. af 1. síðu.
fiðursængum, sem var uppi
yfir skrifstofunni. Þá skemmd-
ust og rafmagnstafla og raf-
lagnir.
Á efri hæðinni urðu einnig
allmiklar brunaskemmdir á
timbri. Tók það slökkviliðið
nokkurn tíma að kæfa eldinn.
Slökkviliðið tjáði Vísi að
kviknað hafi í þessu sama húsi,
áður í vetur, þá á efri hæðinni,
en brunatjón varð þá lítið sem
ekkert.
Suður-Vietnam
Framh. af 8. síðu.
Suður-Vietnam ekki áður
fengið, og þeir dr. Tan og
Quat gripu þau fegins hendi.
í skjóli þeirrar verndar, sem
kosningalöggjöfin veitti
þeim, deildu þeir hart á
Diem forseta, og sökuðu
hann um harðstjórn, kváðu
mikla spillingu hafa þróast
í valdatið hans og loks, að
hann hefði fylgt auðgunar-
stefnu sjálfum sér, ættingj-
um og ýmsum gæðingum í
hag.
Eftir kosningarnar báru
hin sigruðu forsetaefni
fram ýmsar kvartanir. Em-
bættismenn stjórnarinnar
hefðu lítilsvirt og gert full-
trúum þeirra út um land
erfitt fyrir og kúgun hefði
verið beitt við fjölda kjós-
enda. Kröfðust þeir þess, að
úrslit væru úrskurðuð ó-
gild. Þjóðþingið hafnaði
kröfunni og staðfesti úrslit-
in, þ. e. að Diem hefði feng-
ið 89% greiddra atkvæða.
Enginn vafi er, að úti á
landi unnu embættismenn
að því með oddi og egg, að
Diem væri endurkjörinn, en
Kalli frændi
janfvel við hagstæðustu skil
yrði verður ólíklegt að telj-
ast, að dr. Tan og Quat
hefðu náð kosningu. Hvor-
ugur átti neinu fylgi að
fagna fyrír kosningarnar.
Dr. Tan, sem nú selur kín-
versk og Vietnam grasalyf
var eitt sinn leiðtogi stjórn-
málalegrar hreyfingar, sem
stofnuð var til baráttu gegn
nýlendustjórn Frakka. En
langt er síðan það var, dr.
Tan er 76 ára, og fær að
sögn tíð grátköst. — Quat
getur hins vegar talist fram-
tíðarinnar maður. Hann virð
ist af traustum málmi
Hann er sagður allvel steypt-
ur og er aðenis 45 ára,
efnaður og er meðeigandi að
gúmplantekrum. Hann við-
urkennir fúslega, að á ýmsu
hafi oltið fyrir honum á
liðnum tíma. — Slíka leið-
toga sem dr. Tan og Quat
þarf Diem ekki að óttast,
en þó gætu þeir lagt grunn-
inn að stjórnarandstöðu,
sem yrði að taka tillit til.
Og fram hjá því evrður ekki
gengið, að það sem er einna
kvíðvænlegast varðandi Suð-
ur-Vietnam er, að þar er
engin lögleg stjómarand-
staða, og það nota kommún-
istar sér til hins ítrasta.
Þeir hafa ctofnað þjóð-
ernislega samfylkingu til að
frelsa landið, og er ekki far-
ið dult með það að beitt verð
ur þeim áðferðum, að fá her-
menn, embættismenn og
menntamenn til þess að
bregða trúnaði við ríkis-
stjórnina. Háð er stjórn-
málaleg barátta samtímis
því, sem haldið er uppi ógn-
um og hryðjuverkastarf-
semi, en flestir íbúar Suður-
Vietnam eru kunnugri kom-
múnismanum og aðferðum
kommúnista en svo, að þeir
láti blekkjast af hjali þess-
arar ,,frelsishreyfingar“, þó
verður að gera ráð fyrir, að
slangur af ungu fólki að-
hyllist hana, ungt fólk, sem
er áhrifagjarnt og á því stigi,
að tilfinningar þess verða að
fá útrás — og því finnst ef
til vill, að þarna sé eina leið-
in sem opin stendur.
Af öllu þessu mætti ljóst
vera, að það er í rauninni
engan veginn ómerk tilraun,
sem þeir eru að gera, dr. Tan
og Quat, til þess að leggja
grunn að virkri, ólöglegri
stjórnarandstöðu. Hún gæti
orðið Suður-Vietnam hjálp
til að halda velli se msjálf-
stætt, frjálst, lýðræðislegt
land. (Að mestu þýtt)
A. Th.
Metaregn —
Frh. af 2. síðu.
metið var 4,28,2. Guðmundur
hefur þá sett 6 met á þessu
móti, 4 í einstaklingsgreinum
og 2 í boðsundum, þetta er
stórkostlegt afrek og mun
enda einsdæmi,
Önnur úrslit urðu þessi: 50
m skriðsund telpna: Margrét
Óskarsdóttir, 32,0, 100 m bak-
sund drengja: Jóhannes Jens-
son, 1,23,2. 200 m bringusund
Viðurkenna Banda-
ríktn Y.-Mongoliu?
Tekið hefur verið fyrsta
skrefið af hálfu Bandaríkj-
anna og Ytri Mongolíu varð
andi viðurkenningu Banda-
ríkjanna á sjálfstæði V. M.
og rétt hennar til aðildar að
samtökum Sameinuðu þjóð- *'
karla: Einar Kristinsson 2,45,7,
3x50 m þrísund telpna: A-sveit
Í.B.K. 2,11,6.
Kúpavagur
UtsölumaSur Vísis í Kópavogi er Gerður
Sturlaugsdóttir, HlíSarvegi 35, sími 14947.
Fastir kaupendur og þeir, sem óska að gerast
áskrifendur, snúi sér til afgreiðslumannsins.
VÍSIR
Vegir og vogleysur
Framhald af 7. siðu.
var óvenju mikið um að vera.
Konunglega leikhúsið var stór-
skjöldótt eftir nýafstaðnar við-
gerðir, mér var sagt að nú ætti
að hreinsa það allt að utan
enda ekki vanþörf. Þarna hefur
verið mikið umferðaröngþveiti
á undanförnum árum og var nú
verið að vinna við að endur-
skipuleggja umferðaræðarnar
og breikka Nýju Kóngsgötu.
Og þar á horninu saknaði eg
vinar í stað, kaffihúsið hans
Stefáns í Porti (Stephan a
Porta) var horfið. Þarna á
þessum stað hefur verið veit-
ingahús í meira en 200 ár, það
á sér lengri sögu en Vínstofa
Hvíts. Þetta var ólíkt alþýð-
legri staður en undir rauða
tjaldinu hjá Angleterre enda
var þarna skráð stórum stöfum
að um mitt sumar myndi Stefán
opna aftur og að þá myndi hin
vinsæla verönd komin upp á
aðra hæð en húsakynnin að
öðru leyti með sömu ummerkj-
um.
f Tivoli var mikið um dýrð-
ir. Frá Ferjukránni hljómaði
söngur og gleðskapur langt út
yfir Krókatjörn en inni í Kon-
sertsalnum fagra réðu þeir
Copyrighl P I. B. Bo* 6 Coponhogen
<t£3=?

Mozart og Briickner ríkjum.
Inni á Nimb, Vivex og Divön-
um sat fólk í hundraðatali við
við ríkleg matborð, þar á næstu
grösum hámaði fólk í sig pylsur
og hamborgara standandi. Þessi
furðulegi staður á áreiðanlega
fáa sína líka.
Mozart varð fyrir valinu hjá
mér. Salurinn var þéttskipaður
og kornungur maður stjórnaði
hljómsveitinni og í fiðlukonsert
í G-dúr, K. V. 216 fór annar
ungur maður með einleiksfiðl-
una. Hinn ungi stjórnandi fór
nærfærnum höndum um víra-
virki meistarans mikla, fiðlar-
inn átti skínandi tækni og sál.
Þarna inni ríkti fegurðin ein of-
ar öllum sorgum eins og Lax-
ness komst svo fagurlega að
orði. Er út var komið blasti við
mér sýning ofurhuga á háum
trönum á sýningarflötinni, en
hávær hljómsveit lék undir.
Þar handan við var að Ijúka
sýningu í Pantominen. Ballett-
inn ólgaði um gervallt sviðið,
litfagrir búningar, léttleiki,
yndisþokki. Þúsundir horfðu
hugfangnar á þessar sýningar.
í fjarska heyrðust stöðug óp og
skrækir frá Rutsjerbanen, þess-
um einkennilega stað, þar sem
fólk leitar fagnandi á fund
skelfingarinnar. Það gekk ungt
par á undan mér út úr garðin-
um. Skyndilega nam stúlkan
staðar greip báðum höndum
um piltinn og sagði: „Var det
ikke en herlig aften du.“ Og
það var það sannarlega.
Víðförli.