Vísir - 03.10.1961, Síða 8

8
Vf SIR
Þuðjudagur 3. október 1961
ÚTGEFANDI: BLADAÚ'GÁFAN VÍSIR
Ritstjóror: Hersteinn Pólsson Gunnor G Schram.
Aðstoðarritstjóri: Axel íhorsteinsson. Fréttastjór
ar: Sverrii Pórðarson Þorsteinn ó Thorarensen.
Ritstjórnarskrifstoti;r: Laugovegi 27 Auglýsingar
og afgreiðslo Ingólfsstrœti 3. Askriftargjald er
krónur 45.OC ó mónuði - í lausasölu krónur
3.00 eintakið Simi ’ 1660 (5 linur) — FélagS’
prentsmiðjan h.f., Steindórsprent h.f., Edda h.f
Lausn læknadeilunnar.
Læknadeilan hefir nú verið leyst með bráðabirgða-
lögunum um framlengingu samninga til áramóta. Ekki
er að efa að allur almenningur fagnar þeirn lausn. Ekki
þó af þeirri ástæðu að Reykvíkingar vilji ekki unna
læknum sínum betri launa og styttri vinnutíma en þeir
nú hafa. Þvert á móti. Varla á nokkur stétt í þjóð-
félaginu góð laun betur skilið en læknar. Þeir gegna
afar erfiðu starfi af samvizku og ábyrgðartilfinningu.
Flestum mun þó hafa þótt málatilbúnaður í deil-
unni allur nokkuð fljótfærnislegur, er svo að segja
fyrirvaralaust voru settar fram kröfur um helmingi
hærra kaup. Því er gott að nú gefzt tækifæri til athug-
una og vonandi ná aðilar með sér samkomulagi fyrir
áramótin.
Hitt er mjög athyglisvert, sem fram kom í deilunni,
og leikmenn gerðu sér varla grein fyrir áður, að fyrir-
komulagi læknaþjónustunnar hér í bænum er um margt
ábótavant. Hafa læknar á það bent, og Sjúkrasamlagið
tjáði sig fúst til viðræðna um breytingar. Læknar eru
margir hverjir ofhlaðnir störfum og vinnudagurinn
lengri en skyldi. Því hefir símaafgreiðslan komizt á,
bæði viðtöl og lyfseðlaafgreiðsla. Hinar löngu biðstofu-
setur eru einnig óþolandi og oft hefir læknirnn þá ekki
nema nokkrar mínútur aflögu þegar loks í hann næst.
Enn virðist vera nauðsyn að breyta því fyrirkomulagi
að skurðlæknar, sem vinna allan morgunmn og oft
lengur, á sjúkrahúsunum þurfi að sinna einkasjúkling-
um á kvöldin til þess að skapa sér sæmileg lífskjör.
öll þessi fyrirkomulagsmál ber að taka til gagn-
gerrar endurskoðunar. Þar á ekki aðeins hluti að máli
S.R., heldur og ríkið, sem rekur spítalana. Sjálfsagt er
að læknar fái kjarabætur á borð við aðrar stéttir þjóð-
félagsins og að komið sé til móts við kröfur þeirra um
bætt fyrirkomulag eftir því sem föng eru á. Það ætti
ekki síður að vera í sjúklinganna þágu en þeirra sjálfra.
Launakjör háskólamanna.
Læknadeilan hefir leitt athyglina að því hve laun
háskólamenntaðra manna eru lág hér á landi. Verk-
fræðingar hafa margoft bent á þá staðreynd og nú síð-
ast hafa læknar birt niðurstöður rannsókna, sem sýna
að ævitekjur barnakennara og lögregluþjóna eru hærri
en Iækna.
Þetta er þjóðfélaginu til lítils sóma. Þeim sem
skamma skólamenntun eða tækniþjálfun hafa að baki
sér er engin Iítilsvirðing sýnd þótt betur séu launaðar
þær stöður, sem menn geta aðeins gegnt hafi þeir
5—10 ára sérnám að baki sér að loknu stúdentsprófi.
Kaupdeila verkfræðinga og lækna sýnir að það er
kominn tími til að launamál háskólamenntaðra manna
séu í heild tekin til endurskoðunar.
Eins og getið var í blaðinu
í gœr hafa fundizt á^ræn-
landi einar merkustu — ef
ekki merkustu fornminjar.
sem fundizt hafa þar í landi
fyrr og síðar: Brot úr höfuð-
kúpu, þar sem var kirkja og
kirkjugarður íslendinga, sem
námu land á Grænlandi —
rústir kirkjunnar, Þjóðhild-
arkirkju, sem kona Eiríks
rauða lét reisa, en í kirkju-
garðinum var lík Leifs
heppna greftrað, í einni af
þeim hundrað gröfum, sem
þarna voru grafnar, og gæti
það því eins verið brot úr
höfuðkúpu hans sem fundizt
hefur sem einhvers annars.
Þessi fundur kom óvænt,
en þannig hafa oft verðmæt-
ustu minjar menningarsög-
unnar komið fram í dagsljós-
ið. Verið var að grafa fyrir
grunni nýs skólahúss á sauð-
fjárbúinu Qagssiarssuk í
Júlíönuvonar-héraði. er höf-
uðkúpubrotið fannst. Einn af
verkamönnunum greip það
og leit á það og kastaði svo
frá sér með fyrirlitningu:
Brot úr kindarhaus, en í
sömu svifum bar þar að Larz
Motzfeld kennara, sem verið
hafði í skóla- og kirkjubygg-
ingunni, sem þar er í 20
metra fjarlægð.
„Nei, nei, þetta er bein
úr höfuðkúpu manns,“ sagði
hann, og datt honum þegar í
hug, að hér gæti verið um
að ræða höfuðkúpu eins
þeirra norrænu manna, sem
þarna höfðu sezt að á land-
námstímanum.
Motzfeld stöðvaði þegar
vinnuna og sendi boð til
næstu flugstöðvar handan
fjarðarins, og vildi svo vel
til, að þar var staddur N. O.
Christensen skrifstofustjóri í
ráðuneyti Grænlandsmála,
sem beið flugferðar til Kaup
mannahafnar. Skrapp hann
þegar yfir fjörðinn, skoðaði
sig um á staðnum, tók
„kindarhöfuðið“ með sér, og
er þangað kom, lagði hann i
þegar leið sína í Þjóðminja- i
safnið.
Þar vakti fundurinn
mikla gleði. Þar voru
menn ekki í neinum vafa
um mikilvægi fundafins,
þvíf að fundarstaðurinn \
var hin sögufræga Bratta-,
hlíð, sem frá er sagt í Is-1
lendingasögum um land-
nám íslendinga í Græn-
Iandi. Þar var bær höfð-
ingjans Eiríks rauða.
Frh. á 10. síðu.
Grænlenzki trúbragðakennarinn Lars Motsfeld átti leið
fram hjá, þar sem verkamenn voru að grafa fyrir grunni
heimavistarbarnaskóla. Einn verkamannanna kastaði beini
upp á bakkann segjandi: „Þetta er kindarhaus.“ En Lars tók
beinið upp og svaraði: „Nei, þetta er úr manni.“ Það varð
upphaf merkilegs fornleifafundar.
Síðan höfuðskelin fannst við Bróttuhhð i september byrjun hefur Jörgen Melgaard for-
stjóri danska þjóðminjasafnsins mjög flýtt uppgreftinum og fundið grunn Þjóðhildar-
kirkju. Þessi mynd sýnir uppgröftinn með steinum úr vegglileðslu kirkjunnar.