Tölvumál - 01.03.1982, Blaðsíða 4

4
TÖLVUMÁL
Dr. Jón Þór Þórhallsson, dósent:
í Att að tölvuneti
Aó undanförnu hefur mikið og margt verið ritað og rætt um
hió svonefnda upplýsingaþjóðfélag, sem sé á næstu grösum.
Því verður ekki neitað að upplýsingasöfnun og upplýsinga-
miölun hefur færst mjög í vöxt síðustu árin. Þá er orðið
nokkuð algengt að upplýsingar séu geymdar i tölvu. Ýmissa
hluta vegna er ekki hentugt að geyma allar þessar upplýsingar
í einni tölvu heldur í mörgum tölviim.
Þau tæki, sem nú eru aðallega notuð við upplýsingamiðlun,
eru skjáir, en meó þeim má kalla fram upplýsingar úr tölvum.
Auðvitað er bæði hentugt og nauðsynlegt að geta notað sama
skjá til aó sækja upplýsingar i sem flestar gerðir tölva.
Að öðrum kosti þyrfti aó fjárfesta i mörgum skjám fyrir
eina skrifstofu. Mörg eru þau fyrirtæki, sem fest hafa
kaup á litilli tölvu til eigin nota. Þessum litlu tölvum
fylgja skjáir, sem kalla má smátölvuskjái. Þessir skjáir
eru notaóir til aó mata litlu tölvuna á upplýsingum og til
að kalla fram upplýsingar, sem geymdar eru i henni. En
þegar fyrirtækið þarf að kalla fram upplýsingar, sem geymdar
eru i annars konar tölvum frá öðrum framleiðendum, hvernig
fer þá? Er hægt að nota þá smátölvuskjái, sem til eru á
staðnum? Hingað til hefur verið hægt að nota þessa skjái
ef um sambærilega smátölvu hefur verið að ræóa. Ef sækja
þurfti upplýsingar i stórtölvu, þá dugði ekkert minna en
kaupa sérstakan stórtölvuskjá, og slikt hafði i för meó
sér allveruleg fjárútlát þar sem stórtölvuskjáir eru marg-
falt dýrari en smátölvuskjáir.
1 dagle ju tali eru smátölvuskjáir oft kallaðir ASCII-skjáir,
sem er stytting á American Standard Code for Information
Itnerchange. Nafnið er dregið af kódanum, sem notaður er
fyrir táknin i flestum litlum tölvum. Þegar rætt er um
stórar tölvur hér á landi, þá er varla öðrum tölvum til að
dreifa en tölvum frá IBM. Þessar vélar nota ekki ASCII-
kóda heldur svonefndan EBCDIC-kóda (Extended Binary Coded
Decimal Interchange Code). En það er annað en kódar, sem
skilur aó smátölvuskjá og stórtölvuskjá. Sjálfur sendingar-
mátinn, þ.e. hvernig kódarnir fyrir táknin eru sendir um sima-
linur milli vélar og skjás og skjás og vélar, er ekki sá
sami fyrir smátölvuskjái og stórtölvuskjái. ASCII-skjáir
senda einn og einn kóda i einu og kódarunurnar eru sendar
óreglulega. Af þvi er nafnið asynchron dregið. EBCDIC-
skjáir pakka kódunum saman og senda kódapakkana reglulega.
Slikur sendingarmáti er kallaður synchron. Sú útfærsla,
sem algengust er hér á landi, er kennd við IBM 3270 skjái.
Mynd 1 og mynd 2 sýna þessa tvo sendingarmáta.
Ekki nota allir ASCII-skjáir asynchron-sendingarmátann á
sama hátt. Þó má segja aó afbrigðin, sem eru i notkun i
dag, séu aðallega þrjú: ADM 3A, VT52 og VT100. Fyrsta af-
brigóió er kennt vió hina þekktu ADM 3A-skjái frá fyrir-
tækinu Lear Siegler en hin afbrigðin við VT52- og VT100
skjái frá Digital Equipment Corporation. Hvað synchron-