Vísir - 14.02.1962, Blaðsíða 9

Miðvikudagur 14. febrúar 1962
V í S I B
kjarnorkustrí
Sagt frá hiitum illifega
rússneska hershöfðingja
Rodion Malinovsky
þegar Krúsév Rússlands-
einvaldur kom til Parísar
sumarið 1960 til að sprengja
upp „toppfundinn“ fræga
var í för með honum undar-
legur förunautur, sem minnti
menn fremur á mannýgt
naut en mannlega persónu.
Nærvera þessa fylgdarmanns
skaut mönnum skelk í brjóst
og menn spurðu, hvort Krú-
sév væri e. t. v. aðeins verk-
færi í höndum ægilegra
valds.
Förunautur þessi var
Rodion Malinovsky mar-
skálkur. Vestrænir blaða-
menn sem komust á hinn
stóra blaðamannafund Krú-
sévs í París, herma að sjónin
sem blasti við þeim þar muni
seint líða þeim úr minni. Við
ræðupúltið stóð, Krúsév æst-
ur og reiður og steytti hnef-
ana í allar áttir, — en við
hlið hans sat marskálkurinn
illilegi, óeðlilega digur og
þungur eins og kjötfall, með
ógnstafi í svipnum, brúna-
þungur og óhagganleghtákn
miskunnarleysis og hernaðar-
ofbeldis.
Síðan þetta gerðist eru nú
liðin rúm þrjú misseri, en
Malinovsky gegnir áfram
hlutverki sínu sem æðsti
maður Rauða hersins og her-
málaráðherra Sovétrikjanna.
^ þessum tíma hefur Malin-
ovsky verið fulltrúi eins
mesta herbúnaðaræðis, sem
þekkzt hefir í heiminum. Á
þessum tímum hefir Rauði
herinn tekið í sína þjónustu
eldflaugar og kjarnorku-
vopn í stærri stíl en nokkru
sinni áður. Og það er fyrst
og fremst Malinovsky, sem
verður að teljast tákn kjarn-
orkuvígbúnaði Rússa og sá
sem verður að bera ábyrgð-
ina af því að risasprengj-
urnar hættulegu voru
sprengdar í sumar.
Og það er ennfremur tal-
ið að Malinovsky hafi ásamt
Krúsév verið höfundur að
þeirri skefjalausu hótana-
stefnu sem Rússar tóku upp
eftir upplausn Parísarfund-
arins.
Við skulum nú rifja lítil-
lega upp æviatriði þessa illi-
lega og hættulega manns.
jyjalinovsky er nú 62ja ára,
fæddur árið 1899 í
inovsky í fyrstu hafa barizt kommúnistum yfirráðin í
gegn bolsunum, en er þeir Kína.
urðu sigursælir gekk hann
í lið þeirra og kom síðan að þótt Malinovsky væri þann-
góðu haldi sem sérfræðingur ig mikill kappi úr heims-
í vélbyssuskothríð.
styrjöldinni voru allmargir
Svartahafs hafnarborginni
Odessa. Er hann því Ukra-
inumaður eins og Krúsév.
Hann var sonur verkamanns
í borginni. Skólagöngu hans
lauk er hann var 12 ára og
fór hann þá að vinna sem
búðarsendill í borginni.
Er heimsstyrjöldin fyrri
brauzt út 1914 var hann of
ungur til þess að fá inngöngu
í her keisarans. En hann
gerðist laumufarþegi með
járnbrautarlest, sem flutti
herlið til vígstöðvanna móti
Þjóðverjum og úr því hann
var kominn fram í vígstöðv-
ar fekk hann að vera í einni
herdeildinni. Stóð hann sig
eins og hetja þótt ungur
væri, enda skorti ekki áhug-
ann. Hækkaði hann fljótt í
tign, særðist og hlaut heiðurs
merki.
Er hann greri sára sinna
var honum skipað í hið svo-
nefnda „Járnherfylki“. Það
var úrvalslið úr keisara-
hernum, er var sent til
Frakklands til að berjast á
Marne-vígstöðvunum og átti
það að sýna samstöðu og
vináttu bandamanna. Þarna
kynntist Malinovsky vest-
rænum hermönnum og er
sagt að hann hafi þá dáðst
mjög að seiglu og dugnaði
enskra hermanna. Hann
getur enn bjargað sér sæmi-
lega á frönsku. Á hann marg-
víslegar endurminningar frá
lífinu á frönsku vígtöðvun-
um bæði um hættur í bar-
dögum og um gleðskap á
veitingahúsum bak við víg-
línuna.
JJn skyndileg breyting varð
á viðhorfinu til þessarar
rússnesku herdeildar, þegar
fréttir bárust af rússnesku
byltingunni 1917. Malin-
ovsky lýsti þessu sjálfur svo:
— Herbúðir okkar voru allt
í einu umkringdar af banda-
mönnum okkar. sem miðuðu
byssuhlaupum að okkur, já,
og Frakkar reyndu jafnvel
að „friða“ okkur með fall-
byssuskothríð.
Bandamenn komust nú í
mestu vandræði með þétta
rússneska herlið. Loks varð
það úr að leifum járnherfylk
isins var skipað á land i
Vladivostok 1919 og skyldi
það berjast þar með hvítlið-
um gegn bolsum. Mun Mal-
Rodion, Malinovsky, hermálaráðherra Rússa.
Var hann ekki lengi að á-
vinna sér traust og hækka i
tign í Rauða hernum. Hlaut
hann skólavist á Frunze-her-
skólanum, gifti sig og hefir
eignazt fjögur börn. Síðast
en ekki sízt hlaut hann inn-
göngu í kommúnistaflokk-
inn .
hershöfðingjar taldir honum
fremri að metorðum. Munu
fimm hershöfðingjar þá hafa
staðið honum framar, en
þeir voru: Zhukov, Konév,
Rokossovsky, Govorov og
Vassilévsky.
En tíminn líður og nú er
svo komið að Malinovsky
er kominn upp fyrir þá alla,
ýmist fyrir leik örlaganna
JJann var einn af þeim fáu eða fyrir brögð og undirmál.
liðsforingjum í rússneska
, hernum, sem ekki var tek-
inn af lífi í hreinsununum
miklu 1937 og hækkaði nú
mjög í tign eftir að flestir
yfirmenn hans höfðu verið
skotnir.
Malinovsky var í tölu
fræknari hershöfðingja
Rússa í heimsstyrjöldinni.
Hann bafðist aðallega í
Ukrainu, fyrstu árin vonlít-
illi varnarbaráttu. En síðan
tók hann þátt i þvi að um-
kringja og inniloka þýzka
liðið við Stalingrad og loks
stjórnaði hann sókninni vest-
ur á bóginn á Suðurvíg-
stöðvunum. Hann stjórnaði
töku Ukrainu, Búkarest í
Rúmeníu, Búdapest og Vín-
arborgar. Síðan var honum
falin yfirstjórn rússneska
hersins í Austur Síberíu,
sem réðist suður eftir Man-
sjúríu á síðustu dögum
styrjaldarinnar og tryggði
Þó mun Malinovsky mest
eiga framgang sinn að þakka
hinum nánu kynnum og vin-
áttu við Krúsév.
Vassilévsky var síðasti
hermálaráðherra Stalíns.
Skömmu eftir dauða hans
var hann settur á eftirlaun.
Govorov dó 1955 og var
jarðaður í heiðursgrafreitn-
um við Kreml-múr. Rokoss-
ovsky hafði lengi verið her-
málaráðherra Póllands og
einskonar landstjóri Rússa í
þessu leppríki. Pólverjar
risu upp gegn honum í
uppreisninni 1956 og hann
varð að fara úr landi. Nú
er hann áhrifalaus, heldur
fyrirlestra í hernaðarsagn-
fræði við Moskvu-háskóla.*
Konév var yfirmaður
Rauða hersins, en var leyst-
ur frá því starfi 1956 og
1957 losaði Krúsév sig við
Zhukov, sem verið hafði
hermálaráðherra og hafði
hjálpað honum til valda
með mikilvægri aðstoð í
deilunni við þá Malenkov
og Molotov. Þótti Krúsév
sem Zhukov væri allt of sjálf
ráður, enda mun Zhukov
einu sinni hafa sagt við Krú-
sév: — Báðir saman erum
við sterkir, eg hefi herinn,
þú hefir maísinn.
JJíðan Malinovsky tók við
embætti hermálaráðherra
hefir hann gætt þess að
styggja ekki Krúsév, en
hann mun samt miklu hafa
ráðið, ekki sízt hinni hörðu
hernaðar- og ógnanastefnu.
En stefna hans virðist vera
sú, að enn sem komið er sé
þess varla að vænta að
Rússar geti lagt öll Banda-
ríkin í rústir, en þeir geti
hinsvegar komizt langt með
því að hóta að leggja öll
lönd Vestur Evrópu í eyði
og skjóta hinum vestrænu
þjóðum þannig skelk í
bringu.
Þetta hefir komið fram í
mörgum ræðum Malin-
ovskys. Hann hafir gortað
af kjarnorkuvopnastyrk sín-
um og hótað berum orðum
að leggja ýmis Evrópulönd
í rústir.
— Við erum þeirrar skoð-
unar, hefir Malinovsky sagt
í ræðu, — að styrjaldir
verði háðar í framtíðinni
þrátt fyrir það geipilega
manntjón sem hlýtur að
fylgja kjarnorkustyrjöld.
Tollverðir
öngvif af
Frá fréttaritara Vísis. —
Oslo í gær.
Norsk blöð segja frá því
í dag, að sending á norskum
gamalosti hafi gert allt vit-
laust í Seattle fyrir jólin.
Tromsö-piltur hafði fengið
ostinn sendan frá ættingjum
sínum og fór í tollstöðina til
að sækja hann. Tveir toll-
varðanna vildu athuga, hvað
féllu
fnyk
i
í bögglinum væri og tóku
utan af ostinum, og síðan
stakk annar hníf í hann.
Gaus þá upp slíkur fnykur,
að tollverðirnir féllu í öng-
vit. Lét yfirmaður þeirra
ostinn lausan við svo búið,
en sagði pilti, að hann mætti
ekki fá þvílíka sendingu oft-
ar. „Þetta var eins og gas-
árás“, sagði hann við blöðin
um þetta atvik.