Vísir - 22.02.1962, Blaðsíða 4

V í S 1 R
Fimmtudagur 22. febrúar 19.62
— Ekki get ég að því gert,
að þegar þessi tími er kom-
inn, færist ólga í blóðið og
ég vildi helzt vera horfinn
til Bæjaralands, sagði Bragi
Árnason efnaverkfræðingur,
þegar ég hitti hann á dögun-
um og við settumst saman
yfir kaffibolla inni á Gilda-
skálanum. Bragi kom heim
rétt fyrir jól með glæsilegt
próf eftir 6 námsár í MiAn-
chen.
— Hví gerist þú órór ein-
mitt nú?
— Mér þykir þú spyrja fá-
víslega. Veiztu ekki, að nú
er Fasching að byrja þar
syðra?
— Hvað er Fasching?
— Sælir eru einfaldir, og
þú ættir skilið að vera kom-
inn á Fasching til að fá umb-
un fyrir einfeldni þína. Nú
er kominn fostuinngangur,
og þá hefst hin fornfræga
kjötkveðjuhátíð eSa föstu-
hátíð sem enn þrífst og
blómgast einkum í hinum
kaþólskari héruðum Þýzka-
lands og nefnist Fasching.
Hver sá, er einu sinni hefir
verið á Fasching, gleymir
því ekki, og má vart vatni
halda af tilhugsuninni einni
saman og hafa ekki aðstöðu
til að sækja hátíðina, sem er
hin mesta gleðihátið meðal
kaþólskra manna, stendur
yfir á annan mánuð, allan
föstuinnganginn og lýkur á
þriðjudagskvöld (Faschings-
dienstag) fyrir öskudag
Fasching mest fram á götun-
um, en í Múnchen fer hún
fram aðallega á veitinga- og
dansstöðum, og er meira að
segja Listhúsið (Haus der
Kunst) og Þýzka leikhúsið
(Deutsches Theater) lagt
alveg undir grímudansleiki á
fjölgar barneignum
á Bæjarlandi
var stofnað, var okkur boðið
húsnæði til fundarhalda í
kjallaraherbergi við Baren-
strasse. Við vorum flestir í
fæði í matsölunni Klein-
kötzer Bierstuberl, og veit-
ingamaðurinn bauð okkur
þetta kjallaraherbergi til
afnota í 5 ár gegn því að við
innréttuðum það. Seinna var
matstofan seld og þegar 5
árin voru liðin, urðum við
húsnæðislausir. Þá var kom-
inn íslenzkur vararæðismað-
ur í Múnchen, kaupsýslumað-
eyja og Flórenz. Það var
nefnilega bíll í eigu nokk-
urra nýlendubúa, blæjubíH,
sem gekk undir nafninu
Græna-María. Þetta ferðalag
tók um viku, við bjuggum
okkur út með nesti og nýja
skó, höfðum með okkur
tjald og lifðum mest á
brauði, sardínum og rauð-
víni. Þú spyrð hvers vegna
bíllinn héti þessu nafni. Svo
var mál með vexti, að á mat-
sölustaðnum, þar sem við
vorum flestir í fæði, voru
stúlkur í vist hver af annarri
og hétu allar María. Þær
urðu sem sagt ekki mosa-
vaxnar í starfinu, og svo fór
líka með Grænu-Maríu, að
það varð brátt um hana, en
þá var hún líka búin að
(Faschingsmittwoch), en
þann dag hefst fastan. Ég
kvaddi Múnchen fyrir jól, og
þá var að byrja undirbúning-
ur pndir Fasching, með því
að velja Faschingsprinsinn,
og er venjulegá valinn í það
t. d. ríkur kaupmaður eða
slíkur. Þá er að velja
Fasching-prinsessuna, til
þess er kjörin einhver fyrir-
sæta eða fegurðardrottning.
Grímuböll í Listhúsinu.
Allir skemmta sér á Fas-
ching, sem vettlingi ' geta
valdið, svipað og á október-
hátíðinni, sem stendur bara
miklu skemur. f Köln fer
CUDO
Orðsending
Vegna sívaxandi eftirspurnar, eru þeir, sem
vilja fá afgreitt tvöfalt CUDO — einangrun-
argler á komandi sumri, vinsamlegast beðnir
að leggja inn pantanir sínar hiS allra fyrsta.
AthugiS: Tvöfalt CUDO-gler er . .
aSeins ffamleitt af oss.
Cudogler hf
Skúlagötu 26, sími 12056.
Fasching. Fyrstu tvær vik-
urnar eru dansleikir tvisvar
í viku, en færist svo í auk-
ana og innan mánaðar eru
grímuböll á hverju kvöldi,
byrja kl. 19 að kvöldi og
standa til kl. 3 að morgni.
Allskonar brellur og skrípa-
læti eru höfð í frammi, enda
er Fasching líka oft nefnd
Narrenzeit (skrípatími).
Ástafar í
strætisvögnum.
Þegar haldið er heim síðla
kvölds og nætur, blasir við
hið æðisgengnasta ástafar í
strætisvögnum og járnbraut-
um. Það er ekkert launung-
armál, að 9' 'hVáWtiðúm0 éftir
Fasching na^r’ barneignátála
í Bæjarlandi hámarki. Satt
að segja hafa siðsamar stúlk-
ur aðeins möguleika í
Fasching að fara einar út að
skemmta sér. Og ávöxtur
þeirrar gleði kemur æði frek-
lega í Ijós eftir 9 mánuði.
Talið er, að í Fasching sé
stofnað til helmings hjóna-
banda í Múnchen. Mikið er
drukkið af bjór þennan tíma
Bragi Árnason efnafræðingur með tilraunaglasið.
urinn Heinrich Bossert. Þeg-
ar við kynntumst honum og
hann komst að því, að við
værum á götunni með félag
okkar, bauð hann okkur
þegar í stað húsaskjól, og
þar höfum við verið síðan.
Málfundir eru haldnir einu
sinni í mánuði, en auðvitað
miklu oftar komið saman til
að skrafa og skeggræða.
Það er furðufátt íslendinga
og þó færist sú drykkja í
aukana eftir að Fasching
lýkur. Þegar fastan er byrj-
uð, bæta margir sér upp með
bjórdrykkju, að þeir mega
ekki bragða kjöt og er sá
bjór hafður sterkari en ann-
ars tíðkast þar syðra, sætur
og Jjúffengur Seinasta
sunnudaginn ' (Fasching-
sonntag) er farin mikil
skrúðganga um borgina og úr
því fer að fjara út hátíðin,
lýkur á þriðjudag, en daginn
eftir byrjar fastan, á ösku-
degi.
Kjallarafélag.
— Þið hafið íslenzkt stúd-
entafélag í Múnchen?
— Jú, ég held það nú. Það
hefir starfað með sóma og
sann í nokkur ár. Þegar það
búsett í Múnchen. Ég man
ekki eftir nema Steingrími
Þorleifssyni, sem er kaup-
sýslumaður, er búið hefir
þar nokkur ár. Þá er Þor-
björg Schweitzer, roskin
kona, er var gift Þjóðverja.
Hún var góð heim að sækja,
við skruppum stundum til
hennar, þar sem hún býr ut-
an við borgina, þar heitir
Dierssen.
Það varð brátt
um Grænu Maríu.
— Já, voru þið ekki oft að
þeytast til nágrannaland-
anna, stutt að skreppa til
Ítalíu og Austurríkis.
— Það var nú ekki oft á
ári, en við gerðum það samt
þegar tími gafst til. Helzt
fórum við til Ítalíu, til Fen-
þjóna okkur dyggilega. Eig-
endur hennar voru 4, lengst
af 3 þeir sömu, en fjórði
parturinn var alltaf að skipta
um eigendur. Svo þegar
þessir vinsælu stóreigna-
menn voru ' eitt sinn á leið
með Maríu sína í skoðun hjá
bifreiðaeftirlitinu, stóð sú
græna allt í einu stopp — á
götunni beint fyrir framan
dómhöllina. Það brotnaði
■eitthvert bein í henni, bless-
aðri, öxull eða eitthvað. Hún
var komin til ára sinna, ég
held hún hafi verið módel
1926. En eigendur kunnu
ekki annað ráð á staðnum en
draga hana inn í hliðargötu
og lögðu henni þar, sem hún
virtist minnst fyrir í svipinn.
Svo leið ár, að enginn hirti
um hana. En þá hafði lög-
reglan upp á eigendunum og
bað þá vitja eignar sinnar
hið skjótasta. Þá treystust
þeir ekki til að lappa upp á
hana og drösluðu henni út í
bílakirkjugarð. Ætli hún
hvíli þar ekki enn? Blessuð
sé minning hennar.
Dýrt nám.
— Er námi háttað þar
svipað og í hliðstæðum
greinum hér heima?
— Já, nema hvað próf eru
miklu tíðari. Fyrsta kennslu-
misserið er eiginlega próf-
tími, álíka og í læknisfræð-
inni hér heima. Margir helt-