Vísir - 12.03.1962, Side 3

Tánudagurinn 12. marz 1962
ViSIR
Kossar og
kampavín
Ljósmyndarar Reykjavíkur-
blaðanna voru mættir í Þjóð-
leikhúsinu i fyrrakvöld, þegar
My Fair Lady var frumsýnd og
höfðu öll spjót úti, vöktuðu
fótmái leikhúsgesta og snigluð-
ust upp í Krystalsal að sýningu
lokinni, þar sem leikarar, leik-
stjórar, dansarar og söngvarar
köstuðu mæðinni, kysstust eins
og þeir hefðu heimt hver ann-
an úr helju og skáluðu í
kampavíni við hvern sem var,
tignustu boðsgesti, forseta og
og forsetafrú, ráðherra. Þar
var gaman að sjá cockneya á
bættum gallabuxum innan um
allt hið fínasta, sem leikhús-
gestir tjölduðu. Sumir voru
svo þreyttir, svo glaðir, að þeir
máttu ekki vatni halda. Fegins
gleðitár drupu beggja megin
við kampavínsglasið á vörun-
um. Danir, Þjóðverjar og fleiri
aðkomumenn þóttust tala ís-
lenzku fullum fetum og hinir
islenzku mundu ekki sitt móð-
urjnál og töluðu eitthvað ann-
að, sennilega dönsku, þýzku,
cockneysku eða ég veit ekki
hvað og allir voru svo hamingju
samir. Einn leikari heyrðist
segja: „Ja, mikill djöfull, mað-
ur. Þegar maður hugsaði fyrst í
kvöld, já, hvernig skyldi þetta
takast? Sko þetta varð að tak-
ast. Þessi makalausi leikstjóri
sagði á lokaæfingu: Sjáið nú
vantar okkur 50% enn. Og á
morgun má ekki vanta '/2
prósent. Að duga eða drepast.
Svo skeði undrið. Kom
utan úr salnum. Loftið dirraði
af stemningu. Það var svaka- poreldrar Völu komu íljúgandi frá Kaupmanna höfn að vera viðstödd „début“ dótturinnar:
legt, maóur. og þa tor aiit á Vala Qg foreidrar hennar Einar Kristjánsson óperusöngvari og frú.
ferð og flug. Æi, það er ekki
hægt að Iýsa þessu. Þessu með
stemninguna. Það er sko hægt
að slá mann til jarðar með
þessum iskulda eða tómlæti
utan úr sal. Ég er ekki
að álasa leikhúsgestum. En
voðalega væri nú gott að kom-
ast oftar á sömu bylgjulengd,
við á sviðinu og þið úti í saln-
um.“ Svo var komið aftur með
kampavín í glösin og piparkök-
ur og allir hættu að tárast og
hver maður hló eins og þúsund
manns. En nú verður að taka á
sig náðir. Önnur sýning annað
kvöld. Svo fóru leikarar, dans-
arar, söngvarar og allt hvað
heiti hefur, að vatna músum á
ný. Ekki í það sinn til að
kveðja Doolittle hinstu kveðju
í hjónabandið. Þetta var einmitt
kveðjuhóf fyrir þá, Bidsted
og Larsen, því að þeir ætluðu
að fljúga út í býtið morguninn
eftir.
_______________________ Forseti íslands, Ásgeir Ásgeirsson, óskar leikstjóranum til hamingju með sýninguna, tekur
í hönd Eriks Bidsteds ballettmeistara. Svend Age Larsen snýr baki að næst á myndinni.
Héma eru prófessor Higgins og Pickering ofursti komnir
upp í krystalsalinn. Frá vinstri: Rúrik Haraldsson, Anna
Sæbjömsdóttir, kona hans, og Róbert Arnfinnsson.
Egill Bjarnason ljóðaþýðandi í hópi nokkurra söngvaranna.