Vísir - 21.03.1962, Síða 7

VIKINGADROTTNINGARNAR
HALDA VIÐ TENGSLUNUM
hin siðasta þeirra, ungfrú Lynn
Johnsen, nokkra viðdvöl ný-
lega hér í Reykjavík á leið aust
ur yfir hafið, og var frú Dycker
að þessu sinni í för með henni.
gjafir frá samtökum Norð-
manna og vinum þeirra vestra,
þiggur eitthvað til minja um
komuna, skilar kveðjum, lofar
að bera kveðjur vestur um haf.
Hún ferðast víða um landið, og
alls staðar er reynt að gera
henni þessa þriggja vikna dvöl
sem ógleymanlegasta.
Blöð Norðmanna, austan hafs
og vestan, fylgjast með ferðum
hennar, og blaðamenn eru af
þeim sökum jafnan í fylgd með
drottningunni. Eftir heim-
komuna til Bandaríkjanna er
gert ráð fyrir að „drottningin"
segi frá Noregsferðinni á sam-
komum norskættaðra manna
og annarra, sem frá ferðum
hennar vilja heyra. Að hausti
aðstoðar hún við krýningu
hinnar nýju drottningar, legg-
ur niður völd og verður aftur
Miss Jacobsen eða Johnsen, en
nýja drottningin tekur til við
að láta sig dreyma um sína
Noregsferð, ævintýri, sem bíða
hennar þar.
Eflaust má um það deila,
hvort ekki megi finna upp á
einhverju öðru og skynsam-
legra til þess að minna á tengsl-
in milli heimaþjóðarinnar og
þjóðarbrotsins vestra, en
réynslan hefir sannað, að þessi
leið hefir orðið afar vinsæl, og
þess vegna er mjög sennilegt að
ísland muni lengi verða áninga-
staður „Víkinga drottning-
anna“ á ferðum þeirra til efl-
ingar hinna góðu kynna.
ingin“ og frú Dycker, áttu Við-
dvöl hér fóru þær m. a. ,í öku-
ferð um bæinn og nágrennið,
og héldu svo áfram með Loft-
leiðum ferðinni austur yfir haf-
ið, þar sem þriggja vikna æv-
intýraríkið beið sinnar drottn-
ingar.
Hvernig væri að félög íslend-
inga í Vesturheimi sameinuðust
um að finna árlega þann ungan
mann, af íslenzku bergi brot-
inn, sem mest hefði unnið sér
og sínum ættstofni til ágætis,
og við byðum honum að verð-
launum íslandsferð, þar sem
hann gæti m. a. átt þess kost
að fara um æskuslóðir íslend-
ingsins, sem fyrstur hvítra
manna fann Ameríku? Við gæt-
um nefnt þetta „Verðlaun Leifs
heppna árið — — en ef við
vildum fremur fá hingað árlega
unga stúlku vestan um haf, þá
væri ekki fráleitt að kenna vinn
inginn við nafn þeirrar konu ís-
lenzkrar, sem fyrsta hvíta barn-
ið ól í Vesturheimi.
^ Skarað fram úr
Síðari hluta sumars er vestra
tekið til við að leita ungu
stúlkunnar. Enda þótt ytra út-
lit hennar þurfi helzt að vera
hið bezta, þá koma fyrst og
fremst til aðrar kröfur en þær,
sem gerðar eru til fegurðardís-
anna alkunnu. Unga stúlkan
þarf að hafa skarað fram úr á
einhverju sviði, unnið sér eitt-
hvað eftirminnilega til ágætis,
t. d. í listum eða almennu
skólanámi. Hún þarf að hafa
tamið sér háttvísi í framkomu,
og verður að búa yfir hæfileik-
um til þess að geta lýtalaust
tjáð sig í fjölmenni — í stuttu
máli sagt á hún í einu og öllu
að vera fyrirmyndarstúlka til
sóma sínu eigin föðurlandi og
því, sem ól forfeður hennar.
Eftir að þar til kjörin nefnd
hefir valið úr hópi margra
stúlkna, sem taldar voru fram-
bærilegar, er efnt til mikillar
samkomu norsku félaganna f
New York. í þeim fagnaði er
einhver fyrirmaður fenginn til
að krýna sigurvegarann og er
sæmdarbeitið „Drottning vík-
inganna".
^ Ungur Islendingur?
„Drottningin", Lynn John-
sen, sem hér var á ferð nú i
vikunni, er 18 ára gömul
menntaskólastúlka, dóttir lög-
regluþjóns í Brooklyn. Hún er
góður píanóleikari og 'þrótta-
maður, ætlar að gera hlé á
námi og vinna við skrifstofu-
störf, en síðar hyggst hún afla
sér kennaramenntunar.
Meðan þær stöllur „drottn-
Víkingadrottningin 1960,
Asta Olsson, söngkona.
Sameiginlegt er það öllum
þeim, sem af norrænu bergi
eru brotnir í Vesturheimi, og
enn vilja varðveita tengslin
við móðurlöndin gömlu, að
ýmissa leiða er leitað til að
auka kynni og treysta gömul
frænda- og vinabönd milli
vesturs og austurs. Má í því
sambandi t.d. minna á störf
íslenzku þjóðræknisfélag-
anna, skipulagning kynnis-
ferða o. fl.
í Bandaríkjunum starfar
norsk-amerískt kvenfélagasam-
samband, sem hefir frá önd-
verðu beitt sér fyrir auknum
kynnum á norskri menningu í
Ameríku og reynt á ýmsan
annan hátt að varðveita hinn
norræna menningararf vestra
og auka kynni milli þeirra sem
heima eru og hinna, sem vestra
búa.
Árið 1954 varð það að sam-
komulagi milli yfirmanns
norskra ferðamála, frú Alfhild
Hovden og fyrirliða norsk-
amerísku kvenfélaganna, frú
Bergljót Dycker, að reyna nýja
leið til aukinna norsk-amerískra
kynna. Þær höfðu með sér
verkaskipti. Frú Dycker skipu-
lagði vesjtra leit að ungri
stúlku, fæddri af norsku for-
eldri, sem, árlega skyldi verða
kjörin verðugur fulltrúi norska
þjóðarbrotsins, og fá að verð-
launum Noregsferð, en frú
Hovden hafði forgöngu um að
stjórnarvöld, félög og stofnanir
heima í Noregi gerðu ungu
stúlkunni heimsóknina sem eft-
irminnilegasta. Loftleiðir buð-
ust til-að greiða fyrir ferðun-
um.
Árangur þessa samstarfs hef-
ir orðið' hinn ákjósanle^asti.
Átta stúlkur hafa nú verið
valdar til Noregsfarar, og átti
^ 7/7 Noregs
Á útmánuðum, venjulega í
marz, er Noregsferðin svo haf-
in. Þar hefir koma drottningar-
innar verið undirbúin svo sem
bezt má verða. Alls konar fyrir-
tæki og ■ stofnanir keppast um
að sýna henni sóma. Hún er
boðsgestur bæjarstjórna og
fyrirmanna, flytur kveðjur og
Efst: Christin Abrahamsen, vikingadrottning 1957, með hinar mörgu gjafir, sem hún fékk. - Að r
Teigland, með Víkingavasann, sem hún fékk 1956. Loks Alayne Jacobsen, víkingadrottning 1961,
leikkonunni June Havoc (Haavik).
Miðvikudagurinn 21. marz 1962
VtSIR