Vísir - 07.05.1962, Blaðsíða 9

Mánudagur 7. maí 1962.
VISIR
9
Störf vinnumáhfull-
trúu Reykjuvíkur
Óhjákvæmileg afleiðing
þess að borgir og bæir
stækka er f jölgun starfs-
manna. Á vegum Reykja
víkurborgar starfa nú
um 2000 manns, þar af
1000—1200 lausráðnir,
en sú tala er dálítið
breytileg eftir árstíðum.
Borgin er aðili að um 17
kjarasamningum við ým
is stéttarfélög og starfs-
niannahópa; en auk þess
eru margskonar lög og
reglugerðir, sem einnig
snerta samskipti borgar-
yfirvaldanna og starfs-
fólksins.
í öð'rum vestrænum lönd-'
um t. d. Norðurlöndum, Bret-
landi og Bandaríkjunum, hef-
ur fyrir löngu verið tekinn
upp sá háttur, að fela sér-
stökum vinnumálafulltrúa
milligöngu í þessum málum.
Reynslan hefur sýnt, að með
þessu móti er unnt að afstýra
mörgum árekstrum eða jafna
ágreining, sem upp kann að
koma, með miklu skjótari,
hætti og varanlegri árangri
en ella hefir orðið
Tíðindamaður Vísis sneri
sér til Magnúsar Óskarssonar
lögfræðings, sem hefur gengt
þessu starfi hér í Reykjavík
sl. 3 V2 ár, og bað hann að
segja lesendum blaðsins eitt-
hvað frá starfinu og árangri
þess.
— Mér var falið þetta starf
síðast á árinu 1958, sagði
Magnús, en þá var það, stofn-
að samkvæmt ályktun bæjar-
stjórnar. Reykjavíkurborg var
fyrsti vinnuveitandinn hér á
landi til þess að taka upp
þessa nýbreytni, en síðar hef-
ir Flugfélag íslands bætzt við
Vaxandi
borg
og Eimskipafélág íslands hef-
ur í athugun að gera hið
sama. Ennfremur hafa starfs-
menn Landsímans nýlega
gert ályktun um að æskilegt
væri, „að sérstakur fulltrúi
hefði með öll kjaramál að
gera, með hliðsjón af hve
fjölmennur starfsmannahóp-
urinn er orðinn“. Starfsheitið
var upphaflega félagsmála-
fulltrúi, en þar sem hér er
aðeins að ræða um einn lið
í félagsmálastarfsemi borgar-
innar, þótti réttara að breyta
því og kalla þennan stárfs-
mann vinnumálafulltrúa,
enda er það í samræmi við
hliðstæð starfsheiti í öðrum
löndum.
Starfsreglumar.
— Pér hafið auðvitað feng-
ið erindisbréf eða starfsregl-
ur, til þess að fara eftir. Og
hver eru þá helztu atriðin í
þeim?
— Já, mér ber í fytsta lagi
að fylgjast með framkvæmd
kaup- og kjarasamninga.
í öðru lagi, að vinna að
lausn hvers kyns ágreinings
atriða, sem upp kunna að
koma milli borgarfélagsins
og starfsmanna þess, sem
laun taka samkvæmt samn-
ingum.
í þriðja lagi, að hafa eftir-
lit með aðbúnaði, hollustu-
háttum og öryggisráðstöfun-
um á vinnustöðum.
í fjórða lagi, að veita verka
mönnum og öðrum starfs-
mönnum upplýsingar um lög-
gjöf, sem snertir þá, svo sem
vinnulþggjQfi)?log trygginga-
löggjöf, og um skilning og
túlkun á sartíningnum. Enn-
fremur að kynna verkamönn-
um starfsemi borgarfélagsins
og borgarstofnana og vinna
að því í hvívetna, að sam-
Magnús Óskarsson vinnumálafulltrúi Reykjavíkurborgar
„Hafnarbúðir“
búð borgaryfirvaldanna og
allra sem fyrir borgarfélagið
starfa, sé sem bezt.
Loks skal vinnumálafull-
trúi fylgjast með breytingum
og nýmælum í sambandi við
kaup- og kjaramál og vera til
ráðuneytis borgarstjóra og
yfirmönnum borgarstofnana
um þau mál. Hann skal og,
að sjálfsögðu, ávallt hafa til-
tæk öll fáanleg gögn varð-
andi kaup- og kjaramál, svo
sem lög, reglugerðir, kaup-
taxta og samninga verkalýðs-
félaga.
Nokkur reynsla þegar
fengin.
— Og hver er svo reýnsl-
an? Hefur hún sýnt hér eins
og annars staðar, að heppileg
ast sé, að einn starfsmaður
fjalli um þessi mál?
— Það er að vísu stutt síð-
an þetta fyrirkomulag var
tekið upp hér, en þó hygg ég
að óhætt sé að segja að það
hafi gefist vel. Mest af því
að vísu minni háttar mál,
sem fyrir hafa komið enn,
sem auðvellt hefur verið að
greiða úr með lagni og skiln-
ingi frá báðum hliðum, en
sum þeirra hefðu getað orðið
stærri og tekið lengri tíma
að leysa þau, ef ekki hefði
verið tiltækur sérstakur
itarfsmaður, sem gat kynnt
sér þau til hlítar og einbeitt
:ér að lausn þeirra.
Eitt af stærri málunum
em ef til vill mætti kalla
itórmál af þessu tægi, kom
fyrir nokkru eftir að starf
/innumálafulltrúa var stofn
ið. Þá barzt borgarráði plagg
frá um 30 manna starfshópi.
bar sem þeir tóku afstöðu til
deilu eins félaga síns við
yfirmann þeirra. Málið virtist
komið í óleysanlegan hnút og
stéttarfélagið réði ekki við
það.. Þetta var erfitt viðfangs
efni, einkum svona í byrjun
starfsins, og það tók nokkuð
langan tíma að finna lausnina
— en hún fannst að lokum og
varð þannig, að báðir gátu
vel við unað.
Aðalatriðið í svona málum
er að hægt sé að gefa sér
tíma til þess að ræða þau
af skilningi og leita að leið
til samkomulags, og í lang
flestum tilfellum vilja báðir
aðilar samkomulag. Áður fyrr
var það oftast venjan, að
rokið var með svona mál
beint í borgarstjóra, sem auð-
vitað var önnum kafinn og
þurfti því að fela einhverj-
um örðum starfsmanni, sem
hafði ærin verkefni fyrir, að
kynna sér deiluefnið og finna
lausnina. Þetta fyrirkomulag,
sem aldrei var gott, reyndist
auðvitað þeim mun verr sem
starfsmönnum fjölgaði meira,
og því var horfið að því ráði,
að ráða sérstakan vinnumála
fulltrúa.
— Þér þurfið líka að svara
í símann nokkrum sinnum á
dag! Ég var búinn að feyna
mikið áður en ég náði sam-
bandi við yður?
— Já, það er mikið um
fyrirspurnir i síma, en oft
fylgja í kjölfar þeirra ferðir
út um bæinn. T. d. þegar
kvartanir berast vegna út-
búnaðar eða ónógs öryggis á
vinnustöðum, verður að fara
á staðinn, ræða við verk-
stjóra, kynna sér allar aðstæð
ur og gera svo tillögu til úr-
bóta, ef ástæða þykir. Auk
þess væri æskilegt að vinnu-
málafulltrúi gæti farið oftar,
án sérstakra tilefna, á vinnu-
staðina en tími hefur unnizt
til fram að þessu. Má f þv!
Framh. á 10 S’Á'