Vísir - 30.08.1962, Page 9

Fimmtudagur 30. ágúst 1962.
9
VISIR
sem ég hef séð lækjarsprænu
sem vænleg er til veiða, þar hef
ég beðið viðkomandi bónda eða
eiganda um leyfi til að renna
Aldrei hjfur mér verið neitað
og oftastjneira að segja boðið
upp á kaffi, það finnst mér
táknrænt!
— Hvað vilt þú, Stover, segja
um samskipti þín við íslenzka
blaðamenn?
— Ég hef oft rætt við þá,
það er mitt starf og aldrei, ekki
einu sinni, hafa þ.eir haft rangt
eftir mér. Það er hægt að reiða
sig á þá.
Og hana. nú.
©
Dáist að
islenzku
vegunum
Við höfðum hringt daginn.
áður f þýzka sendiráðið, beðið
um viðtal og um morguninn var
okkur sagt að koma klukkan
15.15. Blaðafulltrúi þeirrá er
dönsku eða ensku, og fjölmargir
býzku einnig.
— Hvað hafið þér verið lengi
hér?
— Ég er búinn að vera 5 ár
á íslandi, en ég byrjaði í utan-
ríkisþjónustunni strax eftir
stríð.
— í hverju er starf yðar
fólgið?
— Mitt hlutverk er að fræða
íslendinga um þýzk málefni og
sjónarmið. Þjóðverja á hinum
ýmsu máium sem snerta Islend-
inga einnig. Ég tel það þýðing-
armikið, það kemur oft í veg
fyrir misskilning. Við leggjum
okkur einnig fram um að kynna
fyrir ykkur .íslendingum sjónar-
mið okkar í stærstu málum í
dag, en þau eru Berlínarmúrinn
og sjálfstæði og saméining
Þýzkalands.
Rowold sendiráðsfulltrúi
hafði undirbúið sig undir komu
okkar, bauð upp á vindil og dró
síðan upp úr skúffu sinni plagg
þar sem hann hafði skrifað nið-
ur það er hann vildi helzt geta
í viðtali við Vísi. Þýzk skipu-
lagning.
■ Á veggnum fyrir aftan sig
hafði hann risastórt íslandskort
og þar sýndi hann okkur hvar
vekjandi ef svo mætti segja.
Það sem mér finnst mest um
vert er víðáttan, það er svo
sjaldgæft að sjá svona mikið
ónumið land. Eins eru það lit-
irnir sem heilla mig. Ég tek
ekki svo á móti erlendum gesti,
að ég fari ekki með hann upp á
öskjuhlíð og sýni honum þar
hið dásamlega útsýni — það er
eitthvað til að tala um.
— En hvað um sjálft fólkið
hér?
— Mest einkennandi við ís-
lendinga er þolinmæði þeirra,
og mættum við Þjóðverjar sann-
arlega læra af þeim í þeim efn-
um. Annars eru menn hér mis.
jafnir eins og gengur og það er
aldrei hægt að dæma heila þjóð
í einu, eða segja að hún sé
svona eða hinsegin.
— Og hvað gerið þér svo í
frístundunum, Rowold, fyrir
utan ferðalögin auðvitað?
— Ég hef mjög gaman að lit-
skuggamyndum, og eins er ég
áhugamaður f Ijósmyndum, tek
mikið af myndum.
— Meira?
— Ég hef yndi af því að
veiða, silung en ekki lax. Veiði
ég þá í öllum nálægum vötnum
hér, helzt í Meðalfellsvatni.
Mennirnir í

Jouri Rechetov,
valdi á íslenzkunni og er þá
mikið sagt.
— Hingað kom ég fyrst 1944,
var þá í hernum. Hingað kom
ég svo aftur í utanríkisþjónust-
unni 1947, og hef verið hér síð-
an.
— Og hefur ekki hugsað þér
að fara aftur?
—. Nú er ég búinn að ná mér
í konu, börn, og tengdamömmu,
hér er ég, og hér vil ég vera.
— Þú ert þá ekkert óánægð-
ur með veðrið okkar hérna?
— Veðrið hér er ágætt. Það
eina sem að er, er hversu ís-
lendingar tala mikið um það.
— Gerir þú þér eitthvað
meira til dundurs en að byggja
sumarbústað, Brian?
— Ég skýt svartbak, les
bækur, minnst eina á kvöldi og
stunda veiðiskap, veiði silung.
— Ekki lax?
— Nei, bara silung.
— Hvað viltu segja mér um
íslenzk stjórnmál?
— Þið Islendingar talið um
stjórnmál, eins og írarnir, land-
ar mínir, tala um trúmál. Menn
eru flokkaðir niður eftir flokk-
um, bölvaður kratinn og bann-
settur komminn og svo eru þeir
dæmdir eftir því.
— Ég sé að hér er ærið nóg
af plöntum í garðinum. Þú hefur
það kannske líka fyrir „hobby“
að gróðursetja tré?
— Já, mikil ósköp, ég er
búinn að gróðursetja yfir 1000
plöntur síðan ég fékk þessa
jörð og þegar tekið er tillit til
þess, að ég er kortér með
hverja holu, þá geturðu reiknað
út tímann sem fer í það
„hobby“.
— Og með hverjum ætlar þú
að halda í landsleiknum á
sunnudaginn, Brian?
— Báðum, þótt þér að segja
hafi ég lítið vit á fótbolta. Ætli
ég fari þó ekki með strákinn
minn og hann heldur með ís-
landi, það máttu reiða þig á.
Rússinn
v
hefut
heimþrá
Upp í Túngötu eru franska
og þýzka sendiráðið vinstra
megin við götuna, þegar gengið
er niður eftir, og hægra megin
það rússneska. Spölkorn þaðan
í Garðastrætinu hafa Rússarnir
annað aðsetur og þar bönkum
við upp. Við spurðum eftir hr.
Residorf, og þegar liann er
kynntur fyrir okkur, rákum við
upp stór augu, Rússinn talaði
íslenzku. Ekki nóg með það,
hann var ljós á brún og brá,
og ekkert nema breiðleitt and-
litið gaf tils kynna hvers þjóð-
ernis hann væri.
— Já, það er mikill misskiln-
ingur meðal íslendinga að h'alda
að allir Rússar séu dökkhærðir.
Mjög margir Rússar eru einmitt
ljóshærðir.
Við spurðum Residorf hvernig
í veröldinni stæði á því að
hann talaði íslenzku.
— Já, það er nú mqst fyrir
tilviljun. Ég nam þýzku, og
Iagði mikla stund á þýzlr fræði.
Kennari minn kunni nokkuð í
norrænu og vakti áhuga minn
fyrir íslenzkunni. Lærði ég þar
Framhald á bls. 13.
Tala of
mikiö
um veðrið
Brian Holt er í sumarfríi
þessa dagana, svo við þurftum
að leggja leið okkar upp f sum-
arbústað hans, Brjánsholt, til að
hitta hann. Brjánsholt er við
Meðalfellsvatn, í brekkunni
sunnan megin. — Þennan bú-
stað byrjaði ég að byggja 1958,
og hér hef ég verið síðan, í öll-
um mínum fríum, öll kvöld^og
allar helgar, sagði Brian Holt á
fljúgandi íslenzku. Hann er
nefnilega einn af þeim fáu út-
lendingum sem náð hafa fullu
sendiráðsfulltrúinn ftans Ro-
wold.
Við héldum í fyrstu að við
hefðum villzt á sendiráði. Ro-
wold talaði dönsku svo meist-
aralega, að það virtist sem hann
hefði ekki gert annað alla
ævi.
— Ég dvaldist í Danmörku í
20 ár og konan mín er dönsk,
sagði Rowold, — svo það er
engin furða þótt danskan sé
góð. Ég hef ekki gert mér far
um að læra íslenzku, því hér
talar annar hvor maður ýmist
hann hefði ferðast um landið.
Frá því er fljótsagt, Rowold
sendiráðsritari hefur farið um
alla þá vegi Iandsins sem öku-
færir eru — og ég verð að segja
að ég dáist að þeim. Ef tekið er
tilit til stærðar landsins og svo
fjölda íbúanna, þá er nánast
furðulegt, hve ykkur hefur tek-
izt að leggja víða vegi. Ég er
hrifinn af þeim, en mér finnst á
mörgum stöðum þeir hættu-
legir. Það er eins og landið og
náttúran sjálf. Hún er stórkost-
leg, en um Ieið ógnandi, hroll-
— Segið mér, Rowold. Hafið
þér nokkurn tíma orðið var við
kulda í garð yðar vegna stríðs-
ins og nazismans? Hafið þér
nokkurn tíma goldið þess, að
vera sömu þjóðar og Hitler og
Göring?
— Nei, hvort sem menn
hugsa það hér eða ekki, þá hef
ég aldrei orðið var við það. Um
það get ég sagt, að við Þjóð-
verjar finnum okkur með-
ábyrga en ekki seka. Við biðj-
um þess ekki að fólki gleymi,
en það má ekki ásaka þýzku
þjóðina í dag, sem skeð hefur,
fyrir afglöp annarra. Fjölskyld-
an er ekki glæpafólk, þótt einn
meðlimur hennar sé það.
s
■;
I

Brian Holt.