Vísir - 28.12.1962, Síða 15

V í SIR . Föstudagur 28. desember 1962.
75
Cecil Saint - Laurent:
NÝ ÆVINTÝRI
KARÓLÍNU
lygaáróðurs eins og þér, kæra
bam. Það er þess vegna sem ég
meðfram treysti á, að þér beit-
ið áhrifum yðar mér í hag við
mann yðar, þar til sakleysi
mitt að lokum sannast.
Fyrirtak, hugsaði Karólína,
nú liggur það þá Ijóst fyrir
hvernig í öllu liggur með hjálp
ina mér til handa, en henni
fannst það næstum móðgandi,
að það var ekki vegna hennar
sjálfrar, sem hann hafði bjarg-
að henni, heldur ætlaði hann
að nota hana sem peð á skák-
borði sjálfum sér til bjargar.
En þrátt fyrir allt var hún hon-
um þakklát. Var það ekki þrátt
fyrir allt bezt, að þetta var
svona? Og — að menn gerðu
hvor öðrum greiða?
Lacoste gerði sér grein fyrir,
að Karólínu hafði skilist fylli-
lega hvernig í öllu lá og fór
því út í aðra sálma.
— Hin skamma heimsókn
yðar var mér til mikillar gleði,
sagði hann, er ökumaðurinn
klifraði upp í sæti sitt, — og
ég á yður miklar þakkir að
gjalda. Þér munið kannske
ekki eftir því, en dag nokkurn
fékk ég yður til þess að segja
mér frá leyndarmáli tveggja
skólasystra yðar. Þá opnuðust
augu mín fyrir því hve órétt-
lát sú stjórn var, sem ekki not-
aði sér betur sálfræðilega og
stjórnmálalega — hæfileika
mína. Það var við þetta tæki-
færi, sem ég fékk þrek til þess
að einbeita mér að því að
treysta stoðirnar undir sjálfs-
trausti mínu, og það auðnaðist
mér að gera svo að það bilaði
! aldrei, þótt byltingarstormar
geisuðu og margt hryndi til
til grunna.
Karólína reyndi að leyna
hæðnisbrosi:
— Þér eigið við það, að þér
hafið sannfærzt um hæfileika
yðar og mikilleik, er ég kom
upp um stallsystur mína Inezi,
sem álpast hafði á braut
slæmra siða — en afsakið mig,
póstekillinn bíður víst eftir
mér. Treystið mér, ég skal
beita áhrifum mínum af fremsta
megni við manninn minn.
Og enn einu sinni — beztu
þakkir!
10. kapituli.
— Kona? Sagði hún ekki tili
nafns síns? Hún hlýtur að vera
komin til að finna konu mína.
Gaston de Salanches ofursti
gekk um gólf fram og aftur í
litlu herbergi, sem hann notaði
fyrir skrifstofu, en þar var öllu
komið fyrir á einfaldan hátt
eins og í herbúðum væri. Þar
var aðeins vinnuborð, bóka-
hilla og beddi.
Hann var að tala við þern-
una um leið og hann stilkaði
fram og aftur. En þernan lét
efa hans engin áhrif á sig hafa
og svaraði:
— Konan vildi ekki segja til
nafns síns. Hún sagði hvað eft-
ir annað að hún óskaði eftir
að fá að hafa tal af herra Gast-
on de Salanches. Hún er ákaf-
lega falleg, en ef þér viljið
hvað sem tautar og raular, að
ég geri konunni yðar að-
vart ....
— Það er engin ástæða til
þess, sagði hann af óþolinmæði,
— ég verð víst að sinna henni.
Þegar þernan var farin tautaði
hann fyrir munni sér:
Aldrei fær maður að vera í
friði, Þetta er sjálfsagt einhver
metnaðargjörn móðir, sem er að
reyna að koma syni í liðsfor-
ingjastöðu, — æ, ég vildi annars,
að ég væri kominn aftur til hers
ins.
Hann settist við vinnuborðið
og fór að athuga einn af upp-
dráttum herforingjaráðsins. —
Hann grúfði sig yfir uppdráttinn
og var svo niðursokkinn í það,
sem hann var að hugsa um og
gera, að hann heyrði ekki er
hratt var gengið inn í stofuna,
léttilega, en samt brakaði í gólf
inu. Svo rétti hann úr sér og
varð svo bylt við, er hann sá
hver komin var, að hann velti
um opinni blekbyttu, svo að
flaut úr henni yfir allt Holland.
— Karólína!
Hann opnaði faðm sinn og án
þess að mæla orð af munni
hnetgoriKaróIína grátandi að
barmi hans, en hann stóð sem
stirðnaður, en hélt þó um herðar
henni. Er grátinum linnti mælti
hún til hans ástarorðum, en
hann gat aðeins hvíslað í móti:

Hefurðu nokkuð á móti því að við tökum Leo með? — Hann er líka
skotinn í mér.
— Karólína, þú lifir!
Hann hörfaði nú frá henni
aftur á bak og að vinnuborðinu
og hallaði sér að því, og Karó-
li’na, sem vissi ekki hvort hún
átti að hlæja eða gráta, hrópaði
til hans:
— Varaðu þig á blekinu — þú
gætir fengið blett í fötin þín!
Gaston var náfölur, þögull.
Svo brá fyrir í augum hans
leiftri ískaldrar reiði og hann
gekk til hennar með nístandi
augnaráði:
— Karólína, hvernig gastu gert
þetta — að láta mig lifa í þeirri
trú, að þú værir dáin, að láta
mig ....
Karólína var á svipinn eins og
hann hefði móðgað hana stór-
lega.
— Guð minn góður, andvarp-
að hún, ásakandi! Hvað þú ert
líkur sjálfum þér. Frá þér er allt
af hægt að búast við ásökunum,
jafnvel á endurfundarstund. Ég
hafði sannast að segja hugsað
A
R
Z
A
A RAGINS SANF"-
STOZfk THKEATENEP’
TO SUFFOCATE THE
APVENTUfcEKS.BUT
TARZAN'S ÓUICK
THINKINS CONCEIVE7
AFUAN FOR
SUKVIVAL.
mér þennan endurfund allt öðru
vísi. Og því í ósköpunum hélstu,
að ég váeri dauð?
Henni veittist erfitt að finna
samhengi í það, sem hann sagði,
er hann hálfstamandi minntist á
aftöku, hjúkrunarheimili Bel-
homme og að hann hefði verið
við útför hennar . . . og svo fór
hún allt í einu að átta sig á öllu
og óttaðist nú afleiðingar hugs
unarleysis síns, er hún með
brögðum slapp frá Belhomme.
Blekkingin hafði auðsjáanlega
haft víðtækari afleiðingar en
Heilsuvernd
Næsta námskeið í
tauga- og vöðvaslökun
og öndunaræfingum
fyrir konur og karla,
hefst 7. janúar. Uppl.
í síma 12240.
Vignir Andrésson
íþróttakennari

CílAKrO

Skyndilega gerði ógurlegan sand Tarzan var fljótur að átta sig. framhjá. „Hérna, hrópaði hann til þig, það getur ef til vill bjargað
storm og allt lauslegt fór í kaf, Hann náði í tvær tunnur sem fuku Teits prófessors. Settu þetta yfir okkur“.
menn, dýr og dauðir hlutir. En
Barnasagan
KALLB
og super
filmu-
fiskurinn
Hið dularfulla hvarf Kalla upp-
lýstist fljótt. „Láttu þig renna nið
ur eftir höfði hvalsins, meistari",
hrópaði Kalli. Meistarinn hlýddi
og einmitt þeoar hann hélt að
hann væri að detta niður í vatnið
náði hann fótfestu á neðri vör
hvalsins. Hvalurinn opnaði ginið
og meistarinn rann inn í það og
stanzaði við fætur Kalla. „Það er
ekki svo mikið sem eitt sjókort
um borð“, sagði Kalli súr á svip.
„Hvað eigum við að gera“ sagði
mestarinn dapur í bragði. Sjómenn
ina tvo rak stjórnláust niður eftir
fljótinu innan í hvalnum, og það
sem verra var, þá rak þar að sem
hópur mjög undarlega búins fólks
var.
SALAN ER ÖRUGG
HJÁ OKKUR
Höfum ávallt á biðlista
kaupendur að öllum
smærri og stærri teg-
undum bifreiða.
SALAN ER ÖRUGG
HJÁ OKKUR
Leikfungu-
murkuður