Vísir - 24.09.1963, Blaðsíða 9

VlSIR . Þriðjudagur 24. september 1963.
9
x-
Það er engin nýlunda að
gerðir séu út kvikmyndaleið-
angrar til íslands, ekki sí/.t
eftir að sjónvarp kom til sög-
unnar f flestum löndum
heims og afla þarf efnis til
sjónvarpssendinga. Flestir
þelr kvikmyndaleiðangrar, er
til lslands hafa komið hin
síðustu árin hafa þvf verið
gerðir út af einhverjum stofn-
unum eða fyrirtækjum, oft-
ast af sjónvarpsstofnunum
viðkomandi lands.
Hitt er fátíðara að einstak
ir kvikmyndatökumenn komi
á eigin spýtur þeirra erinda
að taka kvikmyndir af Is-
landi og Islendingum, fyrst
og fremst vegna þess hve slík
ur leiðangur hlýtur að verða
kostnaðarsamur f fram-
kvæmd. Og enn sjaldgæfara
er að útlendir menn leiti hing
að ár eftir ár á eigin spýtur
og eigin kostnað þessara er-
inda.
Fyrir þremur árum kom
hingað svissneskur maður,
Hans Nick að nafni frá
Ziirich. Hann kom þeirra er-
inda að taka kvikmynd af
Islandi. Hann er þó ekki kvik
myndatökumaður að atvinnu,
heldur garðyrkjumaður, en
hugðarefni hans er umfram
allt kvikmyndir og kvik-
myndatökur og sumar mynda
hans hafa verið sýndar í er-
lendum kvikmyndahúsum og
sjónvarpi og hann hefur hlot
ið lofsamlega dóma fyrir list-
ræna meðferð og næmt auga.
Þegar hann kom til íslands
á miðju sumri 1960 var hann
m.a. búinn að ferðast um mik
inn hluta Noregs, einnig
norður til Spitzbergen og
taka þar kvikmyndir, sem
sýndar hafa verið við lofsam-
lega dóma. Norðrið dró hann
til sín. 1 það sinn dvaldi Hans
Nick hér um þriggja vikna
skeið og ætlaði aðeins að
taka hér stutta kvikmynd.
Hún varð þó lengri en hann
hugði í fyrstu, enda heilluðu
Hans Nick.
aðstoðarmaður hans við kvik
myndatökuna og stúlku sem í
og með var Ieikkona eða fyr-
irsæt aþar sem lífga þurfti
upp landslag og skapa hreyf-
ingu í kvikmyndina. Þau
komu með eigin bifreið Land-
Rover-jeppa af stærri gerð-
inni — sem var útbúinn á
sérstakan hátt, þannig að í
honum var hægt að búa að
öllu leyti. Þar voru rúm fyr-
ir 4 persónur, tvíhólfa elda-
vél ásamt vaski, klæðaskápur
og aðrar rúmgóðar geymslur,
matborð o. fl. þessháttar. Var
þetta hið hagkvæmasta farar
tæki, jafnt í byggð sem ó-
byggðum og hafði þann mikla
kost að leiðangursfarar
þurftu hvorki að leita til
gistihúsa né greiðasölustaða.
Þeir voru sjálfum sér nógir.
Víða farið.
Skömmu fyrir brottför
þremenninganna í ágústmán-
aðarlok átti Vísir stutt við-
tal við Hans Nick.
— Hvað varð dvöl yðar hér
löng að þessu sinni?
— Ég dvaldi lengur en ég
ætlaði mér í fyrstu. Ég hugði
að sex vikur myndu nægja et'
ég fengi annan hvern dag
sæmilega góðan til mynda-
töku. En vikurnar ,urðu níu
og þó var ég svo veðurhepp-
Ótrúlega góðir vegir
á íslandi.
— Vegimir vondir?
— Það var stundum full-
hátt á milli hjólfaranna. Að
öðru leyti gekk það. Annars
er það ekki ætlan mín að
skamma vegina ykkar. Ýms-
ir sem ég hef hitt hafa fárast
yfir vondum vegum á Islandi,
en ef ég á að segja yður
meiningu mína f fullri hrein
skilni, þá hefur fátt vakið
jafnmikla undrun mína og
hvað vegir eru góðir á Is-
landi. Ég meina þetta í full-
kominni alvöru. Mér verður
hugsað til þess ef borg I
heimalandi mfnu með álíka
mannfjölda og ísland telur
ætti að gera jafnlanga vegi
og íslendingar hafa gert á
aðeins fáum áratugum, þá
myndu borgarbúar hrista höf-
uðið og segja að það væri
þeim ofvaxið. Það gengur ó-
trúleika næst hvað jafn fá-
menn þjóð og íslenc’.ingar
hafa afrekað, jafnt f vegagerð
sem öðru og ég get ekki með
neinu móti ætlazt til að veg-
irnir ykkar séu betri en þeir
eru.Ég tel það hinsvegar fyrir
mitt leyti skynsamlegra að
ferðast um landið á jeppa
heldur en á fólksbíl.
„Vegirnir ótrúlega góðir,
en saknaði mýflugnanna“
litimir f íslenzkri náttúru og
þegar hann sá árangurinn
heima hjá sér tók hann á-
kvörðun um að lengja þessa
kvikmynd til muna og þeirra
erinda kom hann til íslands
aftur í
sumar.
Gott farartæki.
Blaðamaður frá Vísi átti
þess kost að ferðast nokk-
um tíma með Hans Nick í
sumar, en að þessu sinni var
hann hér við 3ja mann, þ.e.
vin sinn sem jafnframt var

inn að ég gat kvikmyndað
8-9 daga af hverjum 10 í
ferðinni.
— Hvert var farið?
— Ég fór um mikinn hluta
landsins þar sem bílfært var
nema til Vestfjarða. Fyrstu
dagana dvaldi ég á Reykia-
nesinu en síðan fór ég í Borg-
arfjörð og Snæfellsnes, það-
an austur um sveitir, austur
í Skaftafellssýslu, Landmanna
laugar og Þórsmörk. Ég fór
norður Sprengisand, inn að
öskju, um Fljótsdalshérað,
Austfirði og suður að Jökuls-
á á Breiðamerkursandi. 1
bakaleið dvaldi ég nokkra
daga við Mývatn, þaðan fór
ég til Akureyrar og Skaga-
fjarðar ,suður Kjöl. Ég leigði
mér tvívegis flugvél austur
yfir Vatnajökul, svo að ? heild
tel ég mig hafa séð veruleg-
an hluta af landinu ykkar.
— Hvert fóruð þér um
landið þegar þér komuð hing
að 1960?
— Ég ferðaðist þá um
Borgarfjörð og Norðurland,
fór yfir Kaldadal og inn í
Landmannalaugar, flaug til
Vestmannaeyja og austur að
Vatnajökli. I það skiptið kom
ég líka með eigin bfl til lands
ins — fólksbfl — en hét því
að gera þann skratta ekki
aftur.
Landmannalaugar eru
gimsteinn.
— Hvemig leizt yður á
landið?
— Það er einstakt i sinni
röð. Það má e.t.v, segja að
sum lönd hafi upp á meiri
náttúrufegurð og hlýleik að
bjóða. Samt heillar Island
flestum löndum fremur, fyrst
og fremst vegna þess að það
er ólíkt öllum öðrum löndum,
f öðru lagi eru litirnir f land-
inu blátt áfram töfrandi. Og
loks f þriðja lagi er loftið hér
svo tært. Sumir staðir hafa
haft ótrúlega djúp áhrif á mig
eins og t.d. Landmannalaug-
ar. Það er hreinn gimsteinn
af iandi til að vera. Ég fékk
mig aldrei saddan af fegurð
þeirra. Margir aðrir staðir
heilluðu mig eins og t.d. Kerl-
ingarfjöll, Mývatn, Askja og
síðast en ekki sfzt varð ég
fyrir djúptækum áhrifum af
Sprengisandi. Að sjá ekkert
annað en sandana svo langt
sem augað eygði, hvergi Iif-
andi veru og varla blóm eða
grasstrá. Það var stórkost-
legt. Þangað ætla ég næst
þegar ég kem til ísland og
vona af alhug að þá verði
ekki kominn fjölfarinn bfl-
vegur yfir sandinn. Einhvers-
Frh. a bls. 7.
Hans Nick með kvikmyndavélina um öxl.