Alþýðublaðið - 13.05.1921, Side 1

Alþýðublaðið
Géfið át aí Alþýðuflokkmun.

1921
Föstudsgina 13. maí.
107. tölubl.
Skalakótamílil.
Khöfn, 11. mai.
Simað er frá Serlín, að ki. 9 i
gærkvöldi hafi fyrverandi ijármála-
ráðherra Wirth, centrum-flokks-
maður, mætt i þinginu ásamt hinu
aýja stjórnarráðl, sem kanzlari.
Lýsti hann þar yfir, fyrir troðfullu
húsi og undir dauðaþögn, að þeg-
ar fresturinn væri útrunninn, yrðu
þingmenn tafarlaust að greiða at-
kvaeði annaðhvort með eða móti
siðasta sáttaboði bandamanna.
Sagði hann; ,já þýðir það, að
við verðum að bera þungar ijár-
hagslegar byrðar f mörg ár, en
aei að við verðum að láta af
hendi unðirstöðuna undir ölium
iðnaði vorum, að fjárhagslff vort
lamastalgerlega.* Éftir stuttar um-
raeður komu jafnaðarmenn og cent-
rum fram með svofelda áiyktun:
Þlngið ákvéður að hvetja stjórn-
iná til þess, að senda stjórnum
bandamanna yfirlýsinguna sem
heimtuð er í kröfunni frá 5. maí.
Ályktunic samþ. með 271 at-
kvæði (jafnaðarm,, centrum og de-
■mokrötum) gegn 175 þjóðernis-
sinnum.
Heioiskuleg
s tj ó r n ar ráð stöf u n.
Stjórnir ýmissa ianda hafa tekið
það upp, að flýfa ktukkunni á vor-
io, en seinka henni á haustin.
Þessi siður, eða öliu fremur ósiður,
getur því aðeics komið að notum,
,að hann skaði ekki þjóðina meirá
en því nemur sera við það vinst.
Þessi ráðstöfun var tekin upp á
stfíðsárunum Og befir fengið m]ög
misjafna dóma, og er hætt við
hana víðast hvar nema á ísianái.
Siðastliðið ár var komið í veg
fyrir það að klukkunnl yrði flýtt,
og undu allir veí við það. En nú
* vor tekur stjórain rögg á sig,
og flýtir klukkunni alveg upp úr
þurru. Þessi ráðstöfun mæltisf strax
iila fyrir hjá mörgum, enda þótt
hóc hafi fyrst framas af, meðan
ekhi var björt nótt, sparað ljós
litilsháttar. En eftir að nótt er
erðiir eins löng og nú, er aivcg
ástæðuiaust að seinka klukkunni
ekkl aftur. Og því meiri ástæða
er til þess að þetta sé gerfc, þar
sem sannanlegt er, að fljóta klukk•
un skaðar einstakan atvinnnveg
stórkostlega á degi hverjum,
Klukkan er nú því nær hálfum
öðruin tima á undan sóltt, og sjá
allir sem athuga það, að of snemt
er að byrja á því að breiða fisk
kl. 6 (fljóta kl.) að morgni, meðan
dðggfal! og jaínvel héla er eins
mikil og nú er. Og að taka fisk
saman kl. 4 (rétt kl. 'a1/*) er alt
of filjótt. En slikt mun nú vera
geri, svo ekki þutfi að vinna effcir-
vinnu.
Ef' vei væri ætti á góðum þurk-
degi aidrei að breiða fisk fyr en
kl. 8 og taka hann ekki saman
fyr en kl. 6 (fljóta kl), það sam-
svarar nær því réttum sólargangi.
Ert vitanlegt er, að algeng venja
er að hefja vinnu kl, 6 að morgni
og Mýtur þá að fara svo, að taka
verðar saman fiskinn í eftirvinnu,
eða tapa tveimur beztu þurkslund-
um dagsins að öðrum kosti.
Allir sjá að hér er um beint
tap að ræða, en engan gróða, Því
þegar nótt er orðin björt sparast
ekkf lesgur það ljósmeti, sem
stjérnin sennilega ætlar að spara.
SóSarljósið kostar ekkert á fs-
iandi, þó „Sólarljós“ sé dýrt hjé
H. !. S.
Vætttaníega tekur stjómic þetta
til greina, og fellir hið bráðasta
úr gildi auglýsinguna um ,bú-
manaskhikkuna*', sem, etœs og
sýnt feefir verið íram á, er svo
iangt frá því að vera sparnaðai-
ráðstöfua nú, þó hún hafi kaanske
eiahverffitíma verið það, Fljóta
klukkan er þegar búin að skaða
útgerðlna um laglegan skiSdirtg, ©g
hún gerir það betqr, ef ektofc
verðsr aðfeafst.
Fyrirlestur
heldiir G. Ó. Fells 16.
m. kl 3 e.. h. í Báranuti
hih cEáieiésttf oi beitíiif
hennar I iF¥ersdagslífin&,
Aðgöngumlðar seldir í
bókaverzí, Ársæls Árua-
sonar, bókaverzlun Sigfl
Eymunds, á laugard. og á
Bárunni víð inngang og
kosta 1,5® sæti, sfæði 1 kr.
Dáleiðsla.
Eitt af feisEsa merkustu fyri> -
brigðum f ríki aálærianar er dá-
leiðslan, Dáleiðsiaa er f raun &p
veru æfargömul, ea upphafsmenj)
hennar hér í áMu má telja þA
Mesmer og Braid. Siðan þá leið
hefir fjöldi vfsindamanna tekið sér
fyrir hendur að ransnsaka fyrirbrigði
þetta. Nálægt 1842 vöru gefnar
út bækur tvær, fcar sem tiifærð
voru mörg merkileg dæmi þest,
hve dáleiðslan getur komið aö-
góðu haldi viffi sálarlækningai.
Bækur þessar vorra eftir dr Esdaik
frá Calcutta og dr. EHiotson, sem
starfaði f Londoœ. tJm sama leyti
tók iæknir nokknr, Mr. Ward að
nafni, fót af œasrni í dásvefni í
St. Bartholmew's sjúkrahúsi f Lon-
don. Þetta vakti geyaimikia athygli.
En aanað gerðist þó litln ómerk-
ara í heimi vfsindaœna um þessar
mundir. Konunglsga læknaíélagiö
f Lundúnaborg neitaði að gefa
þessu nokkurc gaum, sökum þess,
að slfk lækningaraðíerð væri gagn-
stæð guðs viijí, þvit að hann hefði
ætlast til að sársauki væri sára-
Iækningum samfaral Fjöldi merkra
manna hefir raanr.akað og ritað