Vísir - 17.01.1964, Blaðsíða 8

8
V í S IR . föstudagur 17. janúar 1964,
ca
VISIR
Útgefandi: Blaðaútgáfan VÍSIR
Ritstjóri: Gunnar G. Schram.
Aðstoðarritstjóri: Axel Thorsteinson
Fréttastjóri: Þorsteinn Ó. Thorarensen
Ritstjórnarskrifstofur Laugavegi 178
Auglýsingar og afgreiðsla Ingólfsstræti 3
Áskriftargjald er 70 krónur á mánuði
í lausasölu 5 kr. eint. — Simi 11660 (5 línur)
Prentsmiðja Vísis. — Edda h.f.
Frelsi til að stela
i gær gerði málgagn Framsóknarflokksins þá mikil-
vægu uppgötvun að ríkisstjórnin væri á móti viðskipta
frelsi. Það er rétt að ríkisstjórnin er andvíg viðskipta-
frelsi þegar það er notað til þess að svíkja og stela,
eins og dómar sýna um suma Framsóknarmenn. Hún
er hins vegar hlynnt viðskiptafrelsi þegar það er notað
til þess að bæta lífskjör og efla hag þjóðarinnar.
Alkunna er að það er núverandi ríkisstjórn sem
leyst hefir fjötra Eysteinsáranna af íslenzkri verzlun.
Hún var múlbundin undir hans fjármennsku. Nú eru
80% íslenzkrar verzlunar frjáls. Sjálfstæðisflokkurinn
trúir nefnilega á það að frelsið sé aflvaki framkvæmd-
anna. Hann trúir því að það sé hverjum manni hollast
að hafa sem mest svigrúm og geta stundað heil-
brigða, frjálsa samkeppni á jafnréttisgrundvelli.
Framsóknarfloknum er viðskiptafrelsi hins veg-
ar einskis virði, nema það sé notað í þágu auðhrings
eins og S.Í.S. Þá er frelsið nauðsynlegt til þess
að dótturfélög þeirra samtaka fái nægilegt svigrúm til
þess að lauma undan tugmilljónum í erlendum gjald-
eyri, og fremja alls kyns aðra pretti, sem of langt yrði
upp að telja. Þannig er viðskiptafrelsi Framsóknar-
flokksins í framkvæmd. Það er viðskiptafrelsi leyni-
reikninganna. Það er viðskiptafrelsi seðlabankastjór-
ans og félaga hans í stjórn Olíufélagsins h.f. Það frelsi
fyrirlíta allir heiðarlegir íslendingar og láta framsókn-
armenn eina um að njóta þess.
Nýtt Alþingishús
]\IIKLAR umræður urðu á fyrsta degi þingsins í gær
um húsnæðismál Alþingis. Aðeins eitt voru allir
þingmenn sammála um: vinda verður bráðan bug
að því að byggja yfir þjóðþingið hús sem því sæmir.
En hvar á það að standa? Sumir segja á Þingvöllum.
Það er fráleitt og vekur einungis upp meir en aldar-
gamlar deilur, álíka frjóar og karpið um Uppkastið
í dag! Auðvitað verður þingið að vera áfram hér í
Reykjavík, í slagæð þjóðlífsins. Mjög væri misráðið
að byggja við núverandi Alþingishús. Það yrði ómynd
arhús. Sönnu nær er að hyggja að nálægum fögrum
stöðum. Þar kæmi til greina staðurinn vestan við
Alþingishúsið. Og þá er þess einnig að minnast að
fyrir 8 árum bauð Reykjavík Alþingi ísbjarnarlóðina
við Tjarnargötu og Skothúsveg. Þar er mjög fagur
staður og þar mundi nýtt þinghús sóma sér forkunn-
ar vel Gamla húsið mætti gera að Hæstarétti og
héldi það þá vel virðingu sinni í vitund þjóðarinnar.
.
! * j
Óttarr Möller ásamt konu sinni Amþrúði og bömum þeirra hjóna.
Snemma ákveðinn í að
starfa fyrir Eimskip
í forstjórastól í einu af
stærstu fyrirtækjum á Islandi,
Eimskipafélagl íslands h.f., sit-
ur maður, sem frá tóif ára aldri
var staðráðinn ( að verða starfs
maður félagsins, lagði mikið á
sig til að geta orðið það, ung-
ur að árum, hefur unað sér vel
innan veggja þess og hlotið for-
stjóraembættið að launum fyrir
mikið og gott starf.
^ttarr Möller forstjóri Eim-
skipafélags Islands h.f. er
fæddur 24. október 1918 í
Stykkishólmi, sonur William
Thomas Möller póstafgreiðslu.
manns og símstjóra í Stykkis.
hólmi og konu hans, Kristínar
Sveinsdóttur, og var hún bróð-
urdóttir Björns Jónssonar ráð-
herra. „Ég mun hafa verið 12
ára gamall, þegar ég ákvað
með sjálfum mér að verða
starfsmaður hjá Eimskipafélagi
Islands. Þá eins og nú stóð
ljómi af nafni félagsins. Það
réði eflaust miklu, eins og ekki
er óeðlilegt hjá ungum strák.
Þó réðj það ef til vill jafn-
miklu, að Sigurður Pétursson,
hinn alkunni sæmdarmaður,
fyrsti skipstjóri Eimskipafélags-
ins, kom ætíð heim til föður
míns þegar hann var í Stykkis-
hólmi, og þá var margt rætt
um félagið og hlutverk þess.
Einnig trúi ég að það hafi haft
sitt að segja, að móðir mín
hafði frá föðurbróður sfnum,
Birni ráðherra, ákveðinn áhuga
á siglingum Islendinga, og sem
eflaust var vakinn við tilraunir
hans til að stofna ásamt Jens
Pálssyni íslenzkt gufuskipafé-
lag, og' skrif hans um nauðsyn
þess að stofnað yrði íslenzkt
skipafélag". Þetta segir Óttarr
Möller þegar hann reynir að
gera sér grein fyrir hinni skjótu
ákvörðun sinni um lífsstarfið.
Óttarr gekk síðan á Verzlun.
árskóla Islands, þegar aldur
var til og útskrifaðist þaðan
1936. Þá átti hann samtal við
Guðmund Vilhjálmsson, þáver.
andi forstjóra Eimskipafélags-
ins. Á þeim árum var mjög erf-
itt að afla sér atvinnu. Guð-
mundur taldi ýmis tormerki á
því að félagið myndi ráða ung-
ann mann til starfa, en yrði eitt
hvað úr þvi, þyrfti hann aá hafa
verið erlendis og aflað sér ör-
uggrar kunnáttu i einstökum
tungumálum. Óttarr átti ekki
fyrir utanlandsferðinni, en
stefndi að henni með því að
verða sér úti um símavinnu um
sumarið. Um haustið var hann
atvinnulaus. En veturinn 1937
fékk hann vélritunarstarf á
skrifstofu Sjálfstæðisflokksins,
undir stjórn Eyjólfs Jóhanns.
sonar, forstjóra Mjólkurfélags.
ins. Hjá Eyjólfi leitaði Óttarr
aðstoðar við útvegun starfa á
erlendri skrifstofu, en jafnframt
afréð Óttarr að sækja erlendan
kvöldskóla í tungumálum, ef
hann kæmist út. Hugur hans
stefndi fyrst og fremst til Eng-
lands. Eyjólfur brást vel við og
tókst að útvega Óttarri starf i
Manchester haustið 1937. Þá
hafði Óttarr verið annað sumar
í símavinnu og unnið sér inn
nægilegan farareyri.
J^ftir að hafa starfað ellefu
mánuði í Manchester, fékk
Óttarr símskeyti frá föður sín-
um með þeim fregnum, að starf
ið hjá Eimskipafélaginu stæði
honum til boða. Óttarr hvarf
heim mánuði síðar og tók við
störfum á skrifstofu Eimskipa-
félagsins, sér til mikillar á-
nægju og uppörvunar.
I fyrstu starfaði óttarr MöIIer
eingöngu að venjulegum skrif-
stofustörfum, en árið 1940 var
honum falið að annars málefni
erlendra skipstjóra, en það
starf varð umfangsmikið eftir
að heimsstyrjöldin hófst og
varð þá að sérstakri deild, enda
hafði félagið stundum um 80
skip i afgreiðslu I Hvalfirði og
Reykjavíkurhöfn á þessum
tíma.
Á tfmabili ráðgerði óttarr
ferðalag til Þýzkalands, en
breytti ákvörðun sinni vegna
stríðsins og ákvað að fara til
Bretlands, enda hægara þangað
að komast. Hins vegar varð ekki
af þeirri ferð af tveimur ástæð.
um. Skipið, sem hann ætlaði
með, varð fyrir tundurskeyti á
leiðinni til íslands og var sökkt.
Hin ástæðan var sú, að Jón
Guðbrandsson, forstöðumaður
skrifstofu Eimskipafélagsins í
New York óskaði eftir aðstoð.
armanni. Ákveðið var að Óttarr
færi til þessa starfs haustið
1942.
I New York var Óttarr til
ársins 1946, sem fulltrúi Jóns
Guðbrandssonar, og tvisvar
staðgengill hans, er hann heim-
sótti ísland og Danmörku. —
Dvölin var lærdómsrík, „eink-
um vegna samstarfsins við Jón
Guðbrandsson, sem ég álít ein-
hvern mesta sæmdarmann, sem
ísland hefur átt‘f.
Sumarið 1946 var hann aftur
í skrifstofu Eimskipafélagsins I
Reykjavík og hafnaði I skrif-
stofu með Sigurði Péturssyni,
sem þá var hættur skipstjórn,
en tekinn við ýmsum störfum á
skrifstofunni í Reykjavík. Þar
til árið 1962, er Óttarr var
kjörinn forstjóri Eimskipafélags
íslands, var hann flutninga-
stjóri félagsins og minnist frá
Frh. á bls. 10.