Vísir - 02.01.1965, Blaðsíða 11

V í S I R . Laugardagur 2. janúar 1965.
11
PHfLLIS B 0 T T 0 M E:
e •
jr
GLOSIN VORU TOLF
Sylvia Watkins var kirkjuræk
in. Hún mundi sennilega vart geta
gert sér fyllilega grein fyrir hvað
það var, sem dró hana í kirkju.
Hún sótti ekki kirkju af trúarleg-
um ástæðum, og ekki var það
vegna þess að hana langaði til
þess að sjá hvernig aðrar konur
safnaðarins væru klæddar.
Meðan á messu stóð starði hún
oft lengi á máluðu kirkjurúðuna,
en á henni var mynd af Pétri post-
ula klæddum I'itrikum kyrtli. Hann
stóð á tjarnarbakka og veiddi rauð-
leitan smáfisk. Hún bara sat þarna
og starði og henni leið vel.
Hún settist ávallt þannig, að hún
þyrft'i ekki að horfa á hnakkann
á Henry. Henni hafði aldrei fund-
izt hann fallegur og í tuttugu ára
hjónabandi hafði óbeit hennar far-
ið vaxandi.
Hetty og Paul sátu milli hennar
og föður síns. Það flögraði þó stund
um að Sylviu, þótt einkennilegt
væri, að þetta væri maðurinn, sem
hún átti það að þakka að eiga
þess'i indælu börn, sem hún elskaði
innilega.
Það voru mörg ár liðin frá því
hún fyrst gerði sér grein fyrir, að
hún hataði Henry.
Sálmasöngnum var lokið 1 bili
og presturinn steig í stólinn. Henry
Watkins leit af nokkurri óþolin-
mæði á úrið sitt. Svo lét hann
augnalokin síga niður yfir bláu
köldu augun, en Sjdvia krosslagði
hendur í skauti sínu og starði á
Pétur postula.
Allt var svo ákaflega friðsælt
e'ins og ávallt árdegis á sunnudög-
um og í þessum sunnudagsfriði hug
leiddi hún hvernig hún gæti losnað
við Henry. Hún leit á gift'ingar-
hringinn á fingri sínum. en það
hafði engin áhrif á hugsanagang
hennar. Það hafði í raun og veru
verið tilviljun, sem réði þvl að hún
varð eiginkona Henrys. Slíkt gat
gerzt fyrr á dögum og sennilega
gat slíkt einnig gerzt nú á dögum.
endrum og eins. Það var afleiðing
reynsluleysis og fjölskyldukúgunar
að þau urðu hjón.
í byrjun hafði hún haft gaman af
því að vefja Henry um fingur sér.
Móð’ir hennar hafði gert allt sem
I hennar valdi stóð til þess að sann
færa hana um, að skyndiást Henry
væri brennandi ást, sem myndi
vara ævinlega — alla ævina. Þá
þegar hafði Sylvia látið skína í
það, að henni fyndist hnakkinn á
Henry ijótur. En móðir hennar
hafði sagt, að það væri ejrki kven
legt að vera að hugsa um slíkt.
Afstaða Henry var blátt áfram.
Hann hafði snemma komizt að
þeirri niðurstöðu, að það væri af
einskærri náð, sem hann hefði
gengið að e'iga Sylviu, því að hún
var fátæk en hann var auðugur.
Hún varð snemma að biðja 'hann
um hvern eyri, sem hún þurfti á
að halda. ng allt, sem hún átti,
átti hún néðarsamlegast honum að
þakka. En hún hafði í rauninni eng
'in réttindi, fannst honum, og hon-
um fannst það hreinn og beinn
bjánaskapur að láta hana fá vilja
'sínum framgengt í neinu.
Á vissu tímabili í lífi Sylviu
flaug henn'i I hug, að gaman væri,
að fleiri en einn elskaði hana. Það
væri meiri tilbreyting í því og
hugsazt gæti, að einhver þeirra
væri í engu líkur Henry.
Henni fannst hún eldast fljótt
eftir að börnin komu til sögunnar.
Ekkert getur spillt útliti konunnar
fánnst henni, e'ins og þegar eigin
maðurinn notaði hvert tækifæri til
þess að brjóta niður sjálfsvirðingu
hennar. Og hann notað’i alltaf af-
mælisdagana hennar til þess að tala
til hennar í þessum dúr. Kona á
þínum aldri sagði hann þá af fyrir
litningu.
Hann var maður, sem naut þess
að taka sterkt. til orða og á sama
hátt og endurtaka það æ ofan í æ.
Þetta fór þó að hætta að bíta á
hana, henrii fannst það allt annað
en notalegt að heyra slfkt sýknt og
heilagt, en móðir hennar hafði
brýnt það fyrir henni snemma, að
maður yrði að sætta sig við ónota
legheit. Þess vegna kvartað'i hún
ekki. Foreldrar hennar misskildu
þetta og glöddust yfir, að hún
skyldi svona fljótt og erfiðleikalít-
ið hafa vanizt hjónabandinu.
En þótt hún hefði afsalað sér
öllum réttindum sem kona og sjálf
stæð manneskja. hélt hún þó, að
hún ætti réttinn til ákvarðana yfir
börnunum, en þar skjátlaðist henni,
því að Henry Watkins var fast
ákveðinn að vera húsbóndinn á
heimilinu. einnig í öllu varðandi
konuna og börnin. Þess vegna
lumbraði hann á drengnum, þegar
honum fannst hann hafa til þess
unnið, og skammaði dótturina, ef
hún sagð'i eða gerði eitthvað, sem
honum var ekki að skapi.
í byrjun gekk Sylvia á milli, en
hún hætti því, þegar hún sá að
það bitnaði á bömunum. Henry
Watk'ins þjálfaði hana fljótlega í
að vera afskiptalausa um börnin,
þegar hann þóttist þurfa að tikta
þau til.
En þrátt fyrir heimskulegar upp-
eldisaðferðir var Hetty orðin
elskulegasta stúlka, falleg — en
ekki taugasterk. Paul var vel gef-
inn ungur maður, gæddur listræn
um hæfileikum. Henry Watkins
hafði ekki reynzt þess megnugur
að breyta skapferli barna sinna
eða fá þau til að fá áhuga fyrir
öðru en þau sjálf vildu, en hann
fór ekki í neinar grafgötur með
að hann ætlaði að taka ákvarðan
'irnar um framtíð þeirra. Hann hafði
ákveðið, að Paul skyldi verða banka
maður og læra að meta peninga
umfram allt annað hér í heimi,
hannskyldi verða maður með mönn
um, og hvað sem það kostaði ætl-
aði hann að koma í veg fyrir, að
Hetty giftist fátækum arkitekt,
sem hún hafði orðið ástfangin í.
Hetty gat gert eitt af tvennu.
Gifzt vini hans Baddeley, sem var
vel efnaður, eða búið áfram heima,
en það skyldi aldrei verða að hún
kastaði sér í fangið á þessum arki-
tekt, sem til allrar lukku gat ekki
séð fyrir henni.
Henry horfði aftur á úrið sitt
Stólræðan hafði þegar staðið í
tuttugu minútur. Svo sannarlega
skyldi hann víkja þvi að prestinum
að hann ætti að vera stuttorðari..
Frú Watkins hugleiddi enn hvern
ig hún ætti að losa sig við Henry
Þótt hún yrði að grípa til örþrifa
ráða ... þá fengi hún aldrei nema
ævilangt fangelsi og börnin fengju
eigurnar, en vitanlega mundi hún
reyna að haga öllu svo, að það.yrði
ekki áfall fyrir börnin — og þó —
það var furðulegt hve fljótt var
hægt að gleyma meðan maður enn
er ungur.
Er Henry sat við miðdegisverð
arborðið var hann svo hastarlegur
við dóttur sína að hún fór að
gráta, spratt á fætur og gekk út.
Paul kom þegar systur sinni til
hjálpar.
— Þú ert óþolandi pabbi — af
hverju geturðu ekki látið Hetty
I friði?
Öllum til mikillar undrunar gekk
móðir þeirra í milli.
— Vertu ekki að skipta þér af
þéssu Paul. Láttu föður þinn fara
sínu fram.
Paul starði eins og steini lost
inn á móður sína og Henry réði
sér varla fyrir gremju, því að þessi
íhlutun konunnar fór allmjög I
taugarnar á honum. Hann þóttist
fullfær um að fara með stjóm á
heimilinu án aðstoðar konu sinn
ar og hann var ekki seinn á sér
að leiða hana I allan sannleika
þar um ....
... Eldabuskan átti frí og stofu
þernan var eitthvað að sýsla uppi
og það var enginn I eldhúsinu að
miðdegisverði loknum.
Paul hafði farið út I garð og
kveikt sér I vindlingi, en Hetty
hafði fleygt sér á rúm sitt grátandi
Frú Watkins hafði ekki neitt her-
bergi, sem hún gat kallað sitt, en
hún þurfti ekki heldur á neinum
stað að talda til þess að gráta út.
Lindir tára hennar voru löngu
þornaðar. Hún vissi líka að það
var til einskis að gráta.
Hún stóð um stund og horfði á
mann sinn. Hann hafði hallað sér
aftur makindalega I hægindastól
sínum.
— Henry, sagði hún, langar þig
ekki I glas af heimatilbúna líkjörn
um, sem bróðir þinn sendi þér?
Þú hefur alls ekki bragðað á hon
um.
— Jú, láttu mig bara fá eitt
glas, sagði hann. Hann lét svo lítið
að þiggja það, þótt það væri kona
hans, sem bauð honum það, en
hann gapti af undrun, er hann
horfði á hana. Hann var svo hissa
á þessari framkomu hennar, en
hún nam staðar frammi við dyrn
ar og sagði:
— Henry, þú hefur víst ekki
komizt á aðra skoðun varðandi
framtíð barnanna?
— Nei, hvers vegna ætti ég að
gera það? Veiztu annars nokkuð
dæmi þess, að ég hafi skipt um
skoðun? Þau geta mótmælt og
nuddað eins og þau vilja, en þú
veizt vel, að það er sá, sem lætur
út peningana, sem ræður.
Sí
Þ
Henry hranalega.
Sylvia hafði þegar lagt hönd
sína á snerilinn. Hún hugsaði um
að nú hefði hún heyrt Henry taka
þannig til orða I seinasta sinn.
Samt hikaði hún.
— Ætlarðu þá að láta verða af
þvl að koma með líkjörinn, grenj
aði Henry.
Silvia leit út um oginn glugga og
sá Paul úti I garðinum. Hann sá
hana við gluggann og kallaði til,
hennar:
— Þú ættir að koma hingað og
setjast hjá mér hérna.
— Ég kem eftir augnablik, dreng
ur minn, sagði hún. Svo gekk hún
inn I setustofuna til manns síns.
— Það verður ekki sagt að þú
sért snör I hreyfingum, hvæsti
hann. En ekki ertu skjálfhent, það
máttu eiga.
Hún rétti honum glas fleytifullt
af líkjömum góða og hann
hvolfdi I sig úr því.
nriig*' ýerður* "þá'ð' "áfrárii,1
nriif
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
STEING og DÓDÓ
Laugavep 18 3. hæð (lyfta)
Sími 24616
Hárgreiðslustofan PERMA
Garðsenda 21, slmi 33968
Hárgreiðslustofa Ólafar Bjöms
dóttur.
HATÚNl 6, simi 15493.
Hárgreiðslustofan
PIROL
Grettisgötu 31 slmi 14787.
Hárgreiðslustofa
VESTURBÆJAR
Grenime! 9. sími 19218.
Hárgreiðslustofa
AUSTURBÆJAR
IMaria Guðmundsdóttir)
Laugaveg 13. sími 14656.
Nuddstofa á sama stað
Dömuhárgreiðsla við allra hæf
TJARINTARSTOFAN
Tjamargötu II Vonarstrætfs-
megin, simi 14662
i Hárgreiðslustofan Ásgarði 22.
Simi 35610.
ÁSTHILDUR KÆRNESTED^
GUÐLEIF SVEINSDÓTTIR
SIMI 12614
HÁALEITISBRAUT 20
VfNBS
Grundarstfg 2a
Sími 21777.
Hárgreiðslustofan
So.vallagötu T2
Sírrú 18616

WE TWOJARZAU,
CAKl TAK.E FOUK
, GUNíAEN-lF
[ WESEETHEW
L 5EF0EE THEy
B 5EE US’. /
WAKMEI7 5Y
ÍAOAABUZZI’S
KA2IO THAT
FOUFi OÍAAK.
GUN/AEKIi
SOWEWHEEE
INTHE TOJ RIVEK.
JUSIGLES, HAVE
ESCAPE7 CAFTURE,
TARZAU,UUKSE
UAOiAI AWI7
CAPTAIM TSHULU
' AR.E ARfAEP
AKIP ALERT.
J“-
ti-UlOT
C=iAftP0
O-f. Ull. M|« *le« MmmM, V- »■ *•* °**
Dutr. byUnited Fcature Syndieate, Inc.
■.VAV.V.V.SW.W.VW.’.
REST-BEZT-koddar
Endumýjum gömlu
sængurnar, eigum
dún- og fiðurheld ver.
Selfum æðardúns- og
gæsadúnssængur —
og kodda af ýmsusn
stærðum
DÚN- OG
FIÐURHREINSUN
Vatnsstlg 3 Síml 18740.
. M.EANWHILE- UUINFORiAEP OP EVENTS ATTHE FAKE TKA7IN5 P05T,
BECAUSE OF FAMAGETO THEIR RA7I0,THE FOURGUNMEM BUL.VO
SENT UPRIVERTO OR6ANIZE HANP-CHOPPING KAIVS OKl URU-URJJ
TRiBESMEN.HASTEW POWNS.TREAM....TOK.EPORT THEIRSUCCESS;
Tarzan, Naomi hjúkrunarkona
og Tshulu eru viðbúin og vopnuð
vegna þess að þau hafa verið vör
uð við af talstöð Mombuzzis að
fjórir af glæpamönnum Omar-
bræðranna hafi komizt undan
handtöku og séu einhvérsstaðar í
frumskóginum náliægt Dru-ánni
Við tveir Tarzan, segir Tshulu
getum tekið fjóra glæpamenn
höndum ef við sjáum þá áður en
þeir sjá okkur. Á meðan hraða
glæpamennirnir fjórir sér niður
eftir ánni, þeir vita ekkert um
það sem gerzt hefur á verzlunar
stöðinni vegna þess að senditæki
þeirra bilaði og ferð þeirra,.sem
Bulvo sendi þá 1 að uhcfiréua leið
angur til þess að handhöggva Uru
Uru-menn heppnaðist ágætlega.