Vísir - 09.09.1965, Blaðsíða 8

s
V í SIR . Fimmtudagur 9. september 1965.
y
VISIR
Útgefandi: Blaðaútgáfan VÍSIR
Framkvæmdastjóri: Agnar Ólafsson
Ritstjóri: Gunnar G. Schram
Aðstoðarritstjóri: Axel Thorsteinson
Fréttastjórar: Jónas Kristjánsson
Þorsteinn Ó. Thorarensen
Auglýsingastj.: Halldór Jónsson
Sölustjóri: Herbert Guðmundsson
Ritstjórn: Laugavegi 178. Sími 11660 (5 linur)
Auglýsingar og afgreiðsla Ingólfsstræti 3
Áskriftargjald: kr. 80,00 á mánuði innanlands
í lausasölu kr. 7,00 eintakið
Prentsmiðja Vlsis — Edda h.f.
Evrópuráðið og við
f>að er eðlilegt að margur maðurinn hér á landi
spyrji: Hver eru tengsl okkar við starfsemi Evrópu-
ráðsins og til hvers erum við íslendingar í því? Fram-
kvæmdastjóri Evrópuráðsins, Peter Smithers, sem
hér er nú staddur hefur sett mál ráðsins
í brennidepilinn þessa dagana. Hann bendir réttilega
á að með aðild okkar fáum við íslendingar einstæð
tækifæri til starfs og þátttöku í ýmsum vísinda- og
framkvæmdastofnunum, sem á vegum þjóða Evrópu
starfa, getum sótt okkur reynslu og þekkingu á hin-
um fjölbreytilegustu sviðum á ráðstefnur samtak-
anna, notið góðs af sérfræðingahjálp sem ella stæði
okkur ekki opin, og tekið virkari og meiri þátt í hinni
evrópsku menningarþróun. Við erum Evrópuland og
viljum vera það. Þess vegna er Evrópuráðið lykillinn
að samstöðu og samvinnu okkar í menningarefnum
við þær þjóðir, sem okkur eru næstar og skyldastar
að eðli og uppruna. Samræming löggjafar Evrópuríkj-
anna á vegum ráðsins er einnig stórt skref í þá átt að
friða álfuna og samræma og sætta ólík sjónarmið.
Markmiðið er friður um álfuna alla, Eustur-Evrópa
þar meðtalin.
gkemmst er að minnast þess viðburðar er Viðreisn-
arsjóður Evrópu veitti, fyrir forgöngu Þorvaldar Garð
ars Kristjánssonar, sem er einn af fulltrúum okkar
í Evrópuráðinu, alls 86 milljón króna til samgöngu-
bóta á Vestfjörðum. Þegar eru framkvæmdir hafnar
vestra fyrir fjórðung þess fjár. Þetta mikilvæga fram-
lag mun eiga eftir að bæta lífsskilyrðin í þessum harð
býla landshluta og auka atvinnulíf þar. Þannig höfum
við þegar haft bæði beint og óbeint gagn af starfi
Evrópuráðsins. Samtökunum óska íslendingar allra
heilla, um leið og þeir gleðjast yfir komufram-
kvæmdastjóra þeirra hingað.
Kjarvalshús
(Jærdagurinn sannaði enn einu sinni hve mikils ís-
lendingar meta mesta listamann þjóðarinnar í dag,
Jóhannes S. Kjarval. Hann er snillingur línu og litar,
skáld formsins, meistari allra tóna hinna íslenzku
náttúrusinfóníu. í verkum hans endurspeglast sál
þeirrar þjóðar sem þetta norðlæga eyland byggir,
land klettaborga og fífilbrekku, land álfa og hulinna
vætta. Hinn aldni meistari málar enn sem tvítugur
væri, svo mikil er litagleðin og andríkið og innblást-
urinn sýnist ótæmandi. Hann er þó orðin nær áttræð
ur og það er kominn tími til þess að þjóð og þing efni
sitt gamla heit um að reisa Kjarvalshús honum til
sóma og heiðurs. Það hús ætti að standa á grænu Sel-
tjarnarnesinu niður við sjóinn og snúa upsum í suður-
átt. Húsið á Kjarval inni hjá þjóð sinni. Það á að rísa
þegar í stað.
Nielsine, sltjandi til vinstri, Mari, standandi og móðirin með bamið sitL
Ætlum bara að gifta okkur
— sögðu tvær grænlenzkar stúlkur á leið til Danmerkur
Grænlandsflugvél Flug-
félags íslands renndi í
hlað á Reykjavíkurflug-
velli klukkan rúmlega
hálf eitt í gærdag með
39 farþega innanborðs,
Grænlendinga og Dani.
Hópurinn beið svo í
salarkynnum flugaf-
greiðslunnar í einn og
hálfan tíma eftir vélinni
til Danmerkur — ungir
og skeggjaðir vísinda-
menn, virðulegir fyrir-
menn og ungar, græn-
lenzkar stúlkur. Úr svip
ýmissa mátti lesa að bið-
in væri svo sem ekkert
skemmtileg — bezt væri
að vera þegar komin á
leið heim til Danmerkur.
Tvær ungar og dökkhærðar
sátu með bangsa á milli sín —
vel klæddar eftir nýlegri tízku,
en útlitið gaf þjóðemið til
kynna. Þær sögðust heita Niel-
sine Jörgensen og Mari Grimm.
Þær voru ekkert gefnar fyrir að
láta mynda sig — eða sögðust
ekki vera það — og horfðu
bara á bangsann þegar blaða-
maðurinn spurði hvar þær ættu
heima.
— Hvað ætlið þið að gera í
Danmörku?
„Vi skal bare gifte os“, við
ætlum bara að giftast, sögðu
þær og vildu ekki gefa meira
út á það.
En- hvar ætlið þið að búa?
— Við ætlum bara að búa
þar.
&
Aage Bech Nielsen, verkfræð-
ingur frá Danmörku og starfs-
maður „Grönlands Tekniske
Organisation" stóð hugsi og
kallaði á starfsbræður sína tvo,
Gunnar Höst og Sven P. Ander-
sen, þegar blaðamaðurinn fór
að spyrja.
Þeir hafa verið þama áður,
— eru búnir að vera £ Græn-
landi þrjá mánuði í sumar —
og hafa starfað að húsbygging-
um, vegalagningu og hafnar-
gerð. Flestir starfsmenn stofn-
unarinnar fara heim til Dan-
merkur yfir veturinn, aðeins iðn
aðarmenn dvelja lengur, og
auðvitað fara grænlenzku verka
mennimir ekki langt. Síðustu
iðnaðarmenn frá Danmörku
fara heim til sín I nóvember-
byrjun.
Starfsmaður hjá Grönlands
Gæologiske Undersögelse vildi
ekkert segja. Hann kvaðst að-
eins vera yfirmaður einnar
deildar og ef viðtal yrði haft
við hann þyrfti hann að gefa
upplýsingar. Hann mætti ekki
taka fram fyrir hendumar á
yfirmönnunum.
Ung hjón, — hún grænlenzk,
hann danskur, — sátu á bekk
við hliðina á grænl. stúlkunum
tveimur. Þegar eiginmaðurinn
sá myndavélina neitaði hann að
segja nokkurn skapaðan hlut.
Þau voru með lítið bam með
sér og frúin gældi við það.
— Þér eruð danskur?
Hann kinkaði kolli, en þegar
hann var spurður nánar um
dvöl sína í Grænlandi, neitaði
hann að segja nokkuð, hristi
bara höfuðið.
— Ég svara engum spurning-
um.
Þar með var málið afgreitt.
Skeggjuðu Danirnir sögðu held-
ur ekki mikið. Þeir stunduðu
það að horfa út um gluggann og
tveir voru að tala í síma. Það
er erfitt að þurfa að bíða I einn
og hálfan klukkutíma á íslandi,
þegar maður er loks á leið heim
eftir sumarlanga dvöl í græn-
Ienzkum kulda. — b. sigtr.
Verkfræðingarnir frá Grönlands Tekniske Organisation: Gunnar Höst, Svend P. Andersen og Aage
Bech Nielsen.