Vísir - 18.03.1966, Blaðsíða 2

SíÐAN
Yerður fornindversk tónlist
á næstu plötu „BITLANNASí?
— George Harrison lærir nú á sítar
Jgrkibítillinn George Harrison
— sá Bítlanna sem þykir
beztur gítarleikari — er núna
að læra að leika forna ind-
verska tónlist á átján strengja
sítar, en það er hljóðfæri, sem
sagt er að sé upprunnið fyrir
meira en tvö þúsund ár-
um síðan.
George að æfa sig á sítarinn
ifjgjJ HMri
Svo kannski að aðdáendur
The Beatles eigi eftir að heyra
á næstu plötunni sem þeir
senda út fomindverska tónlist
en auðvitað með „beat.“
Þegar leikið er á sítarinn titra
ellefu strengjanna meðan leikið
er á hina sjö.
George byrjaði fyrst aö læra
að leika á hið margbrotna hljóð
færi, sítarinn, með því að hlusta
á plötusafn sitt og leika eftir
því, en það hefur að geyma
margar plötur með sígildri ind
verskri tónlist. Núna leggur
hann stund á sítarnám hjá með
limi Asíaska tónlistarhringsins.
Þegar George og kona hans,
Patti, heimsóttu fyrst Ayana
Deva Angadi — stofnanda og
forstjóra tónlistarhringsins —
efndi George til óopinberra sít-
artónleika.
Þessi tónlistarhringur var
stofnaður í London árið 1953
til þess að efla nám og athug-
un á tónlist og dansi allra
landa Asíu.
Forseti tónlistarhringsins,
sem er alþjóölegur, er Yehudi
Menuhin fiðluleikarinn heims-
frægi. Varaforseti tónlistarhrins
ins eru Benjamin Britten hiö
fræga brezka tónskáld og ball-
ettdansmærin Beryl Grey.

George útskýrir leyndardóma sítarsins fyrir Patti konu sinni.
Kári skrifar:
t
Smygl — Annar stærsti
atvinnuvegur landsmanna
E“. alls fyrir löngu tóku
gildi ný tollákvæði. Aðal-
tilgangur þeirra viröist í því
fólginn, að menn komi með sem
minnst heim úr feröalagi, því
sem getur kallazt nokkurs virði
nema minningarnar, en verð-
gildi þeirra getur reynzt umdeil
anlegt. Þegar þess er gætt, að
litlu síðar gengu í gildi önn-
ur ákvæöi, þar sem feröamönn
um var leyfður mun meiri gjald
eyrir en áður, svo aö þeir hefðu
meira eyðslufé, fer varla hjá
að þarna hafi verið um sam-
ræmdar aðgerðir að ræða i því
skyni að koma sem mestu fé
úr landi án þess nokkuð komi
í staðinn. En nú lítur helzt út
fyrir að menn í förum skilji
ekki þetta gerbreytta viöhorf —
þeir lifa enn á þeim tímurti,
þegar ríkissjóður átti ekki bein.
línis í vandræðum með geymslu
rúm fyrir gjaldeyriseign sína,
og þó að þeir hafi gaman af að
skemmta sér við og við í er-
lendum borgum á breyzkra
manna hátt, eimir enn eftir af
þeirri gömlu búmennsku í hug
arfari þeirra að fleygja ekki fé
sínu fyrir einskisverða hluti,
sem ekkert gefa í aöra hönd.
Og fyrst lögin leyfa þeim ekki
lengur að halda tryggö við þessi
gömlu sjónarmið ... jú, eöli
manna verður ekki breytt meö
lögum og tilskipunum, það
ætti hvert sæmilega sögufrótt
lóggjafarvald aö vita. Að und
anfömu hefur komizt upp hvert
„stórsmyglið" á fætur ööru
eins og lesa má um í blöðum.
Fundvísi tollþjóna okkar skal
að sjálfs. ekki véfengd, en þó að
einungis sé fariö eftir stærðfr.l.
líkum, viröist ekki djarft áætl-
að, að fyrir hvert eitt stór-
smygl sem upp kemst, komi að
minnsta kosti tvö viölíka stór
sem ekki tekst aö uppgötva.
Samkvæmt því gefur auga leið
að það eru ekki neinar smá-
ræöis fúlgur af tollpeningi, sem
ríkissjóður missir þarna af, auk
þess sem hin víötæka tollrann
sókn kostar hann að sjálfsögöu
mikið fé. Þama virðist því ein-
hver „klikkun í systeminu" —
feröafólki og farmönnum er
meinað aö flytja inn nauösynja
vaming tfí heimilisnotkunar
nm leið og gjaldeyrisheimildin
er rýmkuð, með þeim afleiðing
um að upphefst gífurlegt smygl
á ónauðsynlegum varningi og
ekki beinlínis til almennings-
hollustu, þar sem hann er auö-
seljanlegastur á innlendum
markaði við margföldu uppruna
verði... og um leiö er þetta
varningur, sem ríkiö annast
sjálft sölu á og veitir margföld
um tekjum í ríkissjóð, sé hann
réttilega innfluttur, samanboriö
við nauðsynjaVarninginn. Hefði
gjaldeyrir ferðafólks og far-
manna veriö minnkaður, þá
hefðu þessar aðgeröir verið skilj
anlegar ... en hver skilur þær,
eins og þær koma fram í reynd?
„Tilbrigði mannlífsins“
glaðið „Dagur“ frá Akureyri
er eitt af kátlegustu „gam-
anblöðum“ landsins, enda gefið
út af Framsóknarflokknum
(eða öllu fremur KEA). Fréttir
og fræðandi greinar eru skrif-
aðar í þeim dúr, að hver óvit-
laus lesandi fer vanalega að
brosa, þegar hann flettir blað-
inu. Tíminn I Reykjavík hefur
ekki roð við litla bróður, hvað
þetta snertir, enda reynir líka
stóri bróðir að taka upp „stæl-
gæjahátt" í blaöamennsku (að
hætti Alþýðublaösins), sem ork
ar eins og þegar sveitamaður
fer á bítlaball í félagsheimili.
Það er eins og hver önnur harm
saga. En „Dagur“ er fyrirbæri
1 nýútkomnum Degi 12. marz
sl. eru ýmis „blóm“ að vanda.
Á baksíðu er aðalfréttin frá
Húsavík, en þar, sem víða ann
ars staðar hefur Dagur sinn
fréttaritara — þetta er líka stór
blað Norðurlands og kallað
„Manchester Guardian“ Islands
af sumum gamansömum
mönnum fyrir norðan. Er-
lingur ritstjóri hefur víst tek-
ið þennan titil alvarlega eins
og hefur komið á daginn. Fyrir
sögn fréttagreinarinnar er þing
eysk á svipinn, góðir hálsar, og
hljóöar þannig í fullu veldi:
TILBRIGÐI MANNLÍFSINS í
VETRARHÖLL. Er þetta yfirlits
frétt um tíðarfarið og lífsbar-
áttu og framkvæmdir í Húsavík-
urkaupstað. Ekki er hægt að
stilla sig um að birta brot úr
fréttinni: „Mjög hvít er sú
jörð, sem við nú göngum á og
fögur í kaldri dýrð. Kinnarfjöll
eru töfraveldi í vestri og
Krubbsfjall og Gyðuhnjúkur í
austri. Á þá veröld slær mörg
um brigðum lita og skugga allt
frá því er sól veitir yfir fyrstu
glætu dags, snemma morguns,
til þess, er máninn þokast upp
í himinhvolfið á kvöldin. Svo og
næturlangt birtast í fjöllunum
myndir, þeim sem þá vaka. Um
Húsavíkurfjall fara glaðir ungl
ingar á skíðum dag hvern. Þeim
hafa fáir vetur veitt svo góð-
an snjó. Skíðaslóðirnar liggja í
sveigðum og beinum línum frá
efstu brúnum fjallsins.... I
þessari hvítu veröld Húsavíkur
gerast um þessar mundir engir
þeir hlutir, sem til stórtíðinda
geta talizt utan það, að hér
sem annars staðar á jörð grær
mannlíf, sem mörgum þykir æv
intýri í sjálfu sér. Að sjálfsögöu
eru þó alltaf að gerast atburðir
sem okkur þykja tíðindi innan
húss....“
Síðar í fréttagreininni stend
ur, bess: klausa, som á skilið
verðlaun:
„Mannlíf á Húsavík á sér ým
is tilbrigði, sem ylja hjörtum
manna í vetrarhöllinni. Ljóna-
klúbbur Ilúsavikur hafði sl.
sunnudag boð inni fyrir aldrað
fólk í bænum.“
„Tunguhaft á listina“
I sama blaði, á leiöarasíð-
unni, er úrdráttur úr framsögu
ræöu Karls Kristjánssonar al-
þingismanns (sem er frá Húsa-
vík). Fáir flokkar gefa sig út
fyrir að vera listelskari en
Framsókn, að þeim rauðu undan
skildu, á meðan þeir voru og
hétu. Fyrirsögnin á greininni
er svohljóðandi: Valdið setur
tunguhaft á listina, sagði Karl
Kristjánsson í framsöguræðu
fyrir frumvarpi sínu um List-
launasjóð. — Þetta er nú víst
óvart haft eftir Shakespeare.
Kannski er ekki að undra þótt
Karl, sem er djúpspakur Þingey-
ingur, þrællesinn £ bókmennt-
um, kunni að hagnýta sér spjar
ir Shakespeares, þegar mikiö
liggur við. En ritstjóri Dags
virðist hins vegar reyna að
gera einn og sama vitringinn úr
Karli frá Húsavík við Skjálf-
anda og Shakespeare frá Strat
ford-upon-Avon og svo er mal
að í graut úr vizk'ukornum
þeirra beggja — v e s g ú.
„En drottinn var á
öðru máli“.
Á forsíðu sama tölublaðs af
Degi er frétt, sem er gulls I
gildi, sýnishorn af blaða-
mennskustíl „Manchester Gu-
ardian of Iceland" (!) Aðalfyrir
sögn: Það átti að gera mikið í
vetur. Undirfyrirsögn: En drott
inn var á öðru máli. Þetta er
frétt frá Egilsstöðum og fjallar
um ástand og horfur á Héraði.
Þar er gerðarlega skýrt frá veð
urfarinu. „Hér kom kerlinga-
hláka á dögunum og storka á eft
ir. Allt er því haglaust. Við sjó
inn er mildara veður. 1 vetur
átti að gera öll ósköp til undir-
búnings næstu sildarvertíð. Og
víðar átti að stunda fram-
kvæmdir. En drottinn var á öðru
máli og lætur snjóa og snjóa ..“
m
ÍSffiM