Vísir - 14.04.1966, Síða 3

V í S I R . Fimmtudagur 14. apríl 1966.
3
1 frönsku villunni þar sem Prjónastofan Sólin hefur aðsetur sltt. Lengst t. v. Sólborg prjónakona (Helga Valtýs) Sine Manibus (Rúrlk Haraldsson) í hjólastólnum
situr Ævar R. Kvaran í gervi lögfræðingsins, föður Þórdísar við hlið hans er feguröarstjórlnn Róbert Arnfinnsson, þá kemur fegurðardísin Þrídís og loks Ljósdal við skrif-
borðsskrifii sitt.
Líkkistusmiðurinn kemur neðan úr kjallara frönsku villunnar, Jón Júliusson, Sólborg (Heiga Val
týs) og Ljósda! (Lárus Pálsson) vSð allsnægtaborðið.
„Ef Bach spilaði fyrir kýr meöan verið er að mjólka, þá flæðir
úr þeim mjólkin — það hefur verlð sannað í Ameríku", segir
Ljósdal.
komin fyrir all nokkru. en gerð
leikmyndar hefur Gunnar
Bjamason annazt.
Halldór'hefur verið tíður gest-
ur á æfingunum og fylgzt með
flestum þeirra. Við hittum
skáldið niðri í áhorfendasal,
hvar hann situr á tali við Lár-
us Pálsson leikara, en Lárus fer
með eitt aðalhlutverkanna í
leiknum, prentarann, sem heng-
ir upp plaggöt sín, þar sem hug-
urinn býður, til þess að minna
á það, sem fer í sjó og sekkur
ekki, fer í björg og brotnar
ekki, fer í eld og brennur ekki,
fulltrúa alsnægtaborðsins, sem
gefur rottunum brauðmola úr
skóhlífunum sínum og færir
hrafninum fiskpíku uppá drop-
skörina, Ibsen Ljósdal. —
Þeir Kiljan hafa áður unnið góð
verk saman og má í þvf sam-
bandi minnast þess að Lárus
hefur verið leikstjóri við tvö
leikrit eftir H. K. Laxness
hjá Þjóðleikhúsinu áður- Is-
landsklukkuna 1950, sem sýnd
var á fyrsta starfsári Þjóðleik-
hússins og Silfurtunglið.
Strompleiknum sem sýndur var
1961 leikstýrði Gunnar Eyjólfs-
son, en hann fer nú með eitt
hinna minni hlutverka.
Við náum stuttlega tali af
skáldinu og spyrjum nokkurra
spurninga. — Hvenær þetta er
samið? — Jú, það er skrifað
úti í Vín 1961—’62. Og hvort
hann hafi fylgzt meira með á
þessu verki en hinum fyrri
leikritum, sem komið hafa upp
eftir hann? — Jú, annars fylgd-
ist ég nokkuð með æfingum á
þeim líka, en ég hef verið meiri
þátttakandi héma. Það er gott
að vinna með þessu fólki. Þetta
er duglegt fólk og vinnur vel,
enda hefur þetta gengið mjög
vel. — Og sömu sögu hafði
hann að segja um uppsetningu
Dúfnaveizlunnar, sem er nýtt
leikrit í æfingu hjá Leikfélaginu
í Iðnó. — Og söngstefin í leik-
ritinu? spyrjum við. Þau hef
ég að nokkru leyti lagt til sjálf-
ur, en hann Magnús Blöndal
hefur útsett þau.
Og tjaldið fer frá og við sjá-
um marga helztu leikara okkar
koma fram í hinum ýmsu per-
sónum leiksins. Við höfum þeg-
ar minnzt á Lárus Pálsson.
Helga Valtýsdóttir er í hlutverki
Sólborgar prjónakonu. Rúrik
Haraldsson sem Sine Manibus,
hinn handalausi. Róbert Am-
finnsson sem fegurðarstjórinn
o. m. fl.
Leikstjóri og höfundur fylgjast með æfingunni frá lelkstjóraborð-
inu í áhorfendasal.
Á æfíngu í Þjóðleikhúsinu
Senn líður að fmmsýningu í
Þjóðleikhúsinu, en þar er verið
að færa upp leikrit Halldórs
Laxness, Prjónastofan Sólin.
Þessarar sýnlngar er beðið með
nokkurri eftirvæntingu eins og
jafnan þar sem Kiljan fer. Leik-
rit þetta hefur fengið nokkurn
hljómgrunn í daglegu skrafi
manna, en fólki hefur gefizt
kostur á að kynnast því í út-
gáfu Helgafells og Menningar-
sjóðs frá árinu 1962. Þessi út-
gáfa er notuð við uppfærslu
leikritsins í Þjóðleikhúsinu með
nokkrum breytingum, sem leik-
stjórinn Baldvin Halldórsson og
höfundur hafa komið sér saman
um og betur hefur þótt fara á
sviði.
Við litum inn í Þjóðleikhúsið
á þriðjudagskvöldið og fengum
að fvlgjast með æfingu á leik-
ritinu. — Við komum 1 þann
mund sem Ieikarar eru kallaðir
á sviðið. Þar stendur Baldvin
Halldórsson önnum kafinn við
að láta f ljósi athugasemdir sín-
ar og fyrirskipanir. Hann segir
okkur að æfingar hafi nú staðið
yfir í tvo mánuði og færi nú
að síga á seinni hluta þeirra,
því að samkvæmt áætlun verð-
ur frumsýningin í næstu viku.
Þetta sagði hann að væri önnur
æfingin, sem leikaramir æfðu
í búningum. Leiktjöldin væru