Vísir - 22.07.1967, Qupperneq 12

12
VISIR. Laugardagur 22. jöíí 1967.

* ‘Ástarsaga i l r * ur i sjóferð MARY BURCHELL: Jm aldur og ævi

Nú þagnaði hljómsveitin aftur,
og Jenny haföi orö á, að þau ætti
kannski að fara inn í danssalinn
aftur.
Hann sneri sér að þenni og rétti
henni höndina, og er þau gengu
fram þilfarið saman, tók Jenny
fastar um sterka en granna fing-
urna á honum og sagði, dálítið óða-
mála: — Þakka yður fyrir að þér
sögðuð mér frá unnustunni yðar.
Ég vildi óska, að ég gæti sagt ein-
hver huggimarorð, en ég veit, að
'þau yröu einskis virði.
— Samtíðin getur stundum verið
mikils virði, svaraði hann. Og hann
brosti hlýlega til hennar, áður en
hanri skildi við hana.
Og það sem eftir var kvöldsins
geymdi Jenny þetta bros í hugan-
um.
-----Daginn eftir kom skipið til
: Port Said, og löngu áður en Claire
og Jenny stigu fæti á land voru
þær orðnari trylltar af hrifningu yf-
ir umhverfinu á þessum austlæga
staö.
Óteljandi smákænur komu brun-
andi aö skipshliöinni, og ferjumenn
imir fóm aö bjóða fram ýmsan
nýstárlegan vaming.
Svo varð tækifæri til aö skreppa
í land dálitla stund, og Jenny og
'Claire urðu samferðá nokkmm far-
þegrnn og fóm að kanna þessa æv-
intýraborg við opið á Súezskurð-
inum.
Litskrúðugar basarbúðir á stræt-
unum, alls konar tegundir af inn-
í fæddu fólki, óvenjulegar sýnir,
! öskrandi raddir, mál, sem enginn
skildi, alls konar gól og væl og
annarlegur þefur — allt þetta gerði
þeim ómögulegt að gleyma þessum
stað. Og Jenny naut alls þessa í
fullum mæli.
Hún þóttist nú vita vissu slna
um, að hvað svo sem Kingsley
Carr ætlaðist fyrir, mundi hann
ekki gera tilraun til að láta hana
verða strandaglóp í Port Said. Og
hann mundi heldur ekki reyna aö
strjúka af skipinu með Claire.
Þegar þau komu um borð aftur
— og Jenny hafði séð um, að eng-
in óhöpp yrðu — hafði skipið lok-
ið við að taka eldsneyti um borð.
En nú var orðið dimmt, og skipið
átti ekki að byrja að seiglast gegn-
um Súezskurðinn fyrr en að
morgni.
Nieholas Edmonds hafði sagt
þeim stallsystmnum, að ekki vteri
neitt gaman að sjá Súezskurðinri,
en samt voru þær komnar upp á
þilfar i bítið til þess aö sjá „Capri-
com“ sigla eina einkennilegustu
vatnaleið í veröidinni. 1
Hitinn varð illþolandi, þegar leiö
á daginn. Löngu áður en komið var
út úr skurðinum og inn í Rauðahaf,
höfðu flestir farþegamir leitað sér
að afdrepi í forsælunni á þilfarinu,
og þeir, sem voru svo heppnir að
hafa svala klefa, höföu flúið þang-
að.
Sumir komu ekki í miðdegisverð
inn um kvöldið. Þar á meðal hvor-
ugur læknirinn, og það þótti Jenny
furðulegt.
— Ég sé ekki Kingsley við borð-
ið hans, hvíslaði Claire.
— Og Pembridge hefur ekki kom
ið heldur. Jenny benti á auða sætið
efst við borðiö.
— Kannski hafa margir fengið
hitaslag eða sólstungu í dag, sagði
Ciive Cheriot. — Ég hélt, að ég
væri að missa rænuna einu sinni
núna síðdegis í dag.
— Ég held, að þaö hafi oröið
einhvers konar slys núna fyrir
klukkustund í læknastofunni, sagði
Nicholas Edmonds. — Það er lík-
lega þess vegna', sem læknarnir
koma ekki í matinn.
— Slys? hrópuöu Jenny og Claire
báðar í senn. Og Claire bætti við
óðamála: — Hver var það?
— Vonandi ekki dr. Pembridge
sjálfur? spurði Jenny og virtist vera
mikið niðri fyrir, ekki síður en
Claire.
En Edmonds gat gert þeim ró-
legra í skapi. — Ég held að hvor-
ugur iæknirinn hafi meiðzt.
— En hver var það þá? sþurði
Claire áfjáð. — Hjúkrunarkonan
... einhver sjúklingurinn ... hver
var það?
— Svei mér ef ég veit það. Ég
heyrði ekki nema nokkur orð á
stangli, og líklega hefði ég alls
ekki átt að minnast á það. Nicholas
Edmonds varð órótt út af uppnám-
inu, sem þessi orð hans höfðu vald-
ið. — Mér skildist, að þetta væri
komið i lag aftur.
En miödegisverðinum lauk svo,
að hvorki dr. Pembridge né að-
stoðarlæknirihn komu inn í borð-
salinn.
— Ég skil þetta ekki, sagði
Claire og tók undir handlegginn á
Jenny, er þær gengu frá borðinu.
— Ég vona, að ekkert hafi orðið
að Kingsley.
Jenny veittist erfitt að stilla sig
um aö segja, að það væri þó öllu
verra, ef eitthvað hefði orðið aö
dr. Pembridge. Og henni gramdist
við sjSífa sig fyrir að hafa látiö
hitann gera sig ðþölna.
geta látið sér kólna. Og það var
þar, sem dr. Pembridge fann þær
hálftíma siðar.
— Doktor Pembridge! Claire
spratt upp úr stólnum. — Er Kings
ley ... er ekkert að honum?
— Það er ekkert að honum, ung-
frú Elstrone, sagði hann rólega og
brosti. — Carr var ekki einu sinni
nærri þegar þetta gerðist.
— Hvað gerðist? spuröi Jenny.
— Önnur hjúkrunarkonan datt,
og því miður var hún meö bakka
með meðalaglösum og mæliglösum
í höndunum- Hún skarst á hægri
hendi og handlegg og henni blæddi
talsvert mikiö. En nú höifum við
bundið um sárin, og henni líður
vel.
— Hún verður þá frá verki fyrst
um sinn, sagði Jenny.
— Já, því miður dálitla stund.
— Mér var að detta í hug, hvort
ég mætti tala nokkur orð við yður,
ungfrú Creighton? Það er í emb-
ættiserindum, sagði hann svo, tii
þess að Claire skyldi ekki misvirða,
að hann tæki Jenny á eintal.
Claire brosti og dró sig strax í
hlé.
Jenny og Pembridge færðu sig
aftar á þilfarið.
— Þetta er talsvert alvarlegra en
ég lét í veðri vaka, sagði hann und-
ir eins og þau voru oröin ein. —
Vöðvasin kubbaðist sundur og hand
leggurinn er yfirleitt illa leikinn.
Ég er hræddur um, að Dora hjúkr-
unarkona verði frá vinnu tvo mán-
uði í skemmsta lagi. Og hún var
miklu duglegri en hin stúlkan, sem
nú er sú eina, sem ég hef til að-
stoðar núna, þegar sá hkiti ferðar-
innar er aö hefjast, sem venjulega
er erfiðastur fyrir læknana.
— Skelfing er þetta leiðinlegt.
Get ég ekki hjálpað yður? spuröi
Jenny.
— Ja, það er nú vitanlega þvert
ofan í allar reglur, og skipstjórinn
verður að ráða því, en setjum nú
svo, að það væri hægt — gætuð
þér þá hugsaö yður að fórna flest-
um frístundum yðar alla leiö til
Colombo og unnið að hjúkrun hjá
mér? sagði Pembridge.
— Unnið að hjúkrun hjá yður?
Gleðinni og metnaðinum sem greip
Jenny varð ekki með orðum lýst.
— Ef yður finnst það ekki of mik
il fóm, flýtti harin sér að bæta við.
— Ég skil yöur vel þó að þér...
— Ég vil gjaman gera það! sagði
Jenny hrifin. — Mjög gjaman, dokt
or Pembridge.
Hún hefði ekki getað lýst, hve
freistandi henni fannst þetta, —
og hvers vegna. En hitt vissi hún,
að henni fannst enginn staður um
borð jafnheillandi og sjúkradeildin.
Ekki þilfarið, ekki danssalurinn,
jafnvel ekki lúxusklefamir, sem
þær Claire vom í saman höfðu
sama aðdráttarafl og sjúkradeildin.
— Ágætt! Þakka yður innilega
fyrir þetta. Pembridge virtist þakk-
látur. — Nú ætla ég aö tala við
skipstjórann og fá samþykki hans
til þess að gera þetta. Þetta er
neyðarráðstöfun, en ég veit að hann
fellst á hana, ekki sízt þegar ég
segi honum, að þér hafið verið
hjúkrunarkona hjá mér í St. Cat-
herinei
Róðið
bitonum
sjStf
með ....
Með BRAUKMANN hitastilli 6
hvcrjum ofni getiS þér sjélf ókvcð-
iS hitdstig hvers herbergis —•
BRAUKMANN sjólfvirkan hitastilli
er hægt aS setja beint á ofninn
eða hvar sem er ó vegg í 2ja m.
fjarlægS fró ofni
SpariS hitakostnaS og aukiS vel-
líðan ySar
BRAUKMANN er sérstaklega hent-
ugur á hitaveitusvæði
Knútur Bruun hdl.
iögmannsskrifstofa
Grettisgötu 8 II. h.
Sími 24940.
Plötuspllari
ti! sölu
Til sölu sjálfskiptur Garrard
plötuspilari með hátalara. Uppl. í
síma 33715 eftir kl 7 á kvöldin —
HÚSNÆÐI ÓSKAST
Viljum taka á ieigu rúmgott húsnæði fyrir
afgreiðslu blaðsins á góðum stað í miðborg-
inni. Tilboð óskast send Auglýsingadeild Vísis
sem fyrst.
Hvprug þeirra var upplögð til
að darisa um kvöldið, svo að þær
fóru upp á þilfariö í þeirri von að —--------------------------------------------------■■■■■ •"
„Það veröur gaman aö sjá upplitið á „Flugbáturinn ætti aö vera kominn Á rneöan fylgir lítil vopnuð vera á
Wace lögregluforingja, þegar ég segi hon- aö noröan núna“. eftir Tarzan.
um frá smygluön górillunni".