Vísir - 28.08.1967, Blaðsíða 4

1 síðustu viku upplýsti gríski
blaðamaðurinn, Georgios Patsis,
að innan hálfs mánaðar yrði sett
á laggimar útlegðarstjóm Grikk-
lands. f þeirri stjóm mundi, með-
al annarra, eiga sæti griska leik-
konan, sem núverandi ríkisstjóm
Grikkiands svipti rikisborgara-
rétti, þ. e. Melina Mercouri. Eitt-
hvað virðist þó þessi staðhæfing
blaðamannsins vera málum bland-
in, en hann skýröi evrópskum
blaðamönnum frá þessu á blaða-
mannafundi í Vín.
Melina Mercouri hefur nefni-
lega látið hafa það eftir sér, að
hún mundi ekki segja af eða á,
fyrr en nú um síðustu helgi. Frétt
ir hafa ekki enn borizt um það,
Melina Mercouri. — Verður hún ráðherra í útlagastjórn Grikklands ?
Melina
stjórnina,
Mercouri um
J féí k'íír-rt'
í skyn, að hún vænti dauða síns
á næstunni og þá af völdum út-
sendara herstjónar Grikklands.
Hún leikur nú um þessar mund
ir í sjónleiknum, Aldrei á sunnu-
dögum, sem sýndur er á Brod-
way. Nokkur kvöld hefur það
komið fyrir, að hún *hafi fallið
saman og hágrátið á sviðinu og
áhorfendur hafa fengið með henni
meðaumkun. Henni berast dag-
lega gjafapakkar með mat og
peningum, því furðu margt fólk
trúir því, að hún svelti, eftir að
hún glataði föðurlandi sínu.
Boðið ráðherrasæti i útlagastjórn
hvort hún sé nú orðin ráðherra
eður ei. Um þessar mundir dvel-
ur hún í Bandaríkjunum.
Fyrir nokkru var birt í banda-
ríska blaðinu, Look, viðtal við
hana, þar sem hún segist hafa
grun um það, að gríska stjórnin
muni einskis svifast til þess að
þagga niður í henni fyrir fullt og
alít. Að undanförnu hefur hún
gagnrýnt stjórnina þar harðlega
og þaö var sem afieiðing af því,
að hún var svipt grískum ríkis-
borgararétti. Gefur hún fyllilega
Aðsent bréf um
ólyktarmálin
„Kæri Þrándur í Götu.
Þegar um þaö er rætt, hvort
óþörf óþrif skuli látin viðgang-
ast eða ekki, veröa venjul. ein-
hverjir til aö hrópa: nöldur, fin-
heit, pjatt o.s.frv. Nú síðast var
einhvers staðar kveöið upp úr
með það, að þeir sem ekki vilja
una við aðgeröarl. um eyðingu
ýldufýlunnar frá fiskúrgangs-
verksmiðjunum, skuli dæmast
aö vera „viökvæmustu sálir ver-
aldar, þolandi ekkert nema eig-
in iykt og verandi meðmæltir
lyktinni úr skolprörsendanum
við Kópavog (!!!). Þetta er ó-
sköp venjuiegt dæmi um rök
þeirra fáu manna, sem eru þess
sinnis að gjaman mætti borgin'
og þá jafnframt híbýli borgar-
anna vera full af ýldusvælunni
alian ársins hring, og láta jafn-
framt aö þvi liggja, að þeir sem
ekki eru á sama máli séu þess
vegna andstæðingar sjávarút-
vegslns. Spyrja mætti, hvort í
alvöru sé ætiazt til að eltar séu
ólar við þvílík „rök“.
Hvað snertir þá, sem „hreyft
hafa sig úr rassfarinu héðan að
heiman", er sjálfsagt bæði þeim
og einnig flestum. sem heima
sitja og læsir eru á almenn
fréttablöð, bað Iöngu kunnugt,
að fátt eru iðnaðarbjóöir heims-
ins jafnsammála um og það, aö
fiest skuli lagt í sölurnar, jafnt
fjármunir sem og fyrirhöfn, til
Ég þakka „Reykvíkingi" bréf
iö, en ég vildi taka fram, að
það fékk ég ekki fyrr en 24.
þessa mánaðar. Hið fyrra bréf
hefl ég ekki fenglð. Ég get sagt
óhjákvæmilegan samdrátt og
skerðingu lffskjara, beint eða 6-
beint. Eins og stendur eru
vinnsludagar verksmiðjnnnar að
Kletti fáir vegna aflabrests og
þar af leiöandi hráefnisleysi,
og held ég að það hljóti aö vera
miklu alvarlegra mái og kvfð-
vænlegra, heidur en það, þó við
veröum að búa við ólyktina dag
og dag. Sú framleiðsla sem fýt-
unni veidur hefir skapað þjóð-
innl í heild þá velmegun, scm ég
álít að erfitt sé aö venja sig
af, og ég segi fyrir mig, að heid-
ur vil ég búa við blessaða ó-
lyktina, sem flesta daga, heJd-
ur en það að þurfa að nelta
mér um ýmis Iífsþægindi, sem
ég bý við f dag. En þvi miöur er
hætt við, aö ég fái ekki frekar
en aðrir að velja um þaö, þvi
að samdráttur í fiskveiðunum er
þegar orðin staöreynd, svo að
það mun koma glögglega i ljós,
hvort við sættum okkur við að
lifa á hreina loftinu í kringnm
Klett einu saman.
Við höfum rætt hér um verk-
smiðjuna Kiett, en aðeins auð-
vitað af því að hún er okkur
nærtæk, en auðvitað er alls stað
ar við sama vandamáliö aö
stríöa.
Þrándur í Götu.
sem taldar eru likur á, að myndi
liafa einhver áhrif i þá átt að
deyfa lykt frá verksmiðjum, en
sú aöferð mun vera svo kostnaö
arsöm, að verksmiðiurnar munu
ekki standast við þá fjárfest-
slikt mundi hafa í för með sér
ingu fjárhagslega. Hins vegar
var byggður hinn hái reykháfur
sem um má deiia, hvort gerir
nokkurt gagn eða gerir aðeins
illt verra. Ólykt og önnur and-
rúmsspilling er því enn vanda-
mál okkar Stór-Reykvíkinga,
sem og allra annarra, sem búa
í nábýli stórra verksmiðia úti í
hinum stóra heimi. En víðast er
það svo, að allt hugsandi fólk
vill heldur búa við vonda lykt,
og það að atvinnuvegirnir geti
haidið áfram iðju sinni óhindrað
en að viðkomandi fyrirtæki
verði þvinguð til samdráttar, þvl
að bæta úr mistökum síðustu
áratuga um mengun andrúms-
loftsins, meðal annarra orsaka
af völdum iðnaðarfyrirtækja.
Óþörf. óþrif, hvar sem þau
finnast, og þá einnig í andrúms-
loftinu, eiga aldrei aö líðast.
Andrúmsloftsspiliingin, sem
stafar af ýldusvælu fiskúrgangs-
verksmiðjanna, er óþörf og ber
|að bæta þar úr tafarlaust. Átta-
tíu þúsund íbúum Reykjavikur
(hundrað þúsund íbúum Stór-
Reykjavíkur) ætti ekki að vera
skotaskuld aö sjá um, að svo
verði gert.
Reykvíkingur“.
„Reykvikingi“, að um það er-
um við sammála, að lyktin frá
fisklmjölsverksmiðjum er hvim
leið, en að lyktinni sé dreift yf-
ir okkur vegna aðgerðarleysis
af hálfu yfirstjómar verksmiðju
eða borgarstjórnar. eða þeirra,
sem hér ættu aö grípa inn í,
það get ég ekki fallizt á, því
að ég veit betur. Þetta vandamál
hefir verið „studerað“ af fjöida
sérfræðinga, og hefir ekki komið
fram nein aðferð til að eyða
lykt, hvorki hér né erlendis,
sem er fullnægjandi. Ein aðferð
hefir komið fram í dagsljósiö
af hálfu ísienzks verkfræðings,