Vísir - 05.09.1967, Blaðsíða 12

12
V í SIR . Þriðjudagur 5. september 1967,
<MB MUST MOVE FAST.'.
I’LL CARRY VOU 04 MV
SHOULPERS !-------
QUICK, AKUMpA.
WB OTHeRS
. MAV HAVE -
' HEARD HIS
mrJmrourcfíyJ
THIS WAY,
TAEZAN...
VOUR- <
FRIENDS
ARE JUST
AHEAD/.
ANP OIJR
6NEMV
IS 3UST
BEHIND/
r FROM THERE
X CAN ALSO
r CUT DOWN
VOUR FRIENDS.
•■*- Ll. S. f»l. O#.—Al r'.vkti irunaJ
ÍIIWT W UrllrJ Hitrrr Syidiiiti. Wc_
„Liggið kyrr“ skipaði frú Mass-
ingale. Hann lagðist út af aftur.
„Lokið augunum“, bauð hún, og
hann hlýddi ósjálfrátt. Svalir og
ótrúlega mjúkir fingurgómar henn-
ar snertu gagnaugu hans. „Liggur
kvöJin hérna ?“ spurði hún.
„Ekki beinlínis ..
„Kannski hérna?“ Hún strauk
honum um enniö.
„Nei, eiginlega ekki... hún er
mest aftan á hnakkanum...“
„Já, ég skil. Hvað er nú þetta?
‘ Kaldur bakstur ? Blátt jffram það
versta og vitlausasta, sem hægt er
að grípa til, þegar um er aS ræða
höfuðkvöl, sem orsakast af of mik-
illi taugaþenslu". Hún þreif kalda
baksturinn og grýtti honum frá sér.
„Louise — komdu með heitt, þurrt
handklæði og því grófara, því betra.
Hitaðu vatn og bættu duglega á
arineldinn. Hann verður að svitna
svo um munar, svo þreytan gufi
út úr líkamanum. Og burt með viski
ið — það magnar sjúkleika sem
þennan um allan helming".
Herforinginn gerði nú enn ákveðn
ari tilraun til að rísa upp við
dogg. „Frú Massingale — ég met
góðan vilja yöar“, sagði hann
1 hörkulega, „en það vill svo til, að
við höfum lærðan lækni hér í virk-
inu, ef á þarf að halda".
„Rólegur! Liggið kyrr! Lokið aug
unum! Útilokið allar áhyggjur! Ger-
ið yður í hugarlund, að þér séuð
einhver jurt... kálhaus, til dæmis!
Já, einmitt kálhaus!"
I mótþróa sínum ákvað herfor-
inginn að ímynda sér að hann væri
hvítlaukur. Stór og mikill hvítlauk-
ur, sem sendi frá sér svo megnan
þef, að alla viðstadda sviði i augun.
Hann fann, að honum var lyft ei-
lítið styrkum höndum og svæfli
skotið undir herðarnar, skyrtunni
hneppt frá í h'álsinn og um leið
tók frú Massingale að núa vöðv-
ana aftan á hálsi hans, og það
voru ekki nein vettlingatök. Hann
kveinkaði sér ósjálfrátt.
„Sárt?!! spurði hún.
, „Nei", skrökvaði hann. „Hvað
; við víkur þessari fyrirhuguðu
| göngu ykkar til Denver, frú Mass-
i ingale...“
j „Taugamar eru strengdar eins og
| fiðlustrengir. Ekki að veita viðnám,
herforingi. Slakið á, leyfið blóð-
inu að streyma óhindrað“.
„ ... þá álít ég þá ákvörðun, væg
ast sagt, mjög óhyggilega ..
„ímyndið yður vöðvana aftan á
hálsinum eins og sterka og gilda
kaðla, herforingi. Undir þessum
köðlum liggja svo grannar, mjúkar
pípur ... æðamar ...“
„ .. allra veðra von, vegirnir af-
leitir um þetta leyti árs, og þetta
er löng leið...“
„ ... og enn innra liggur svo
taugavefurinn, grannur eins og silki
þræðir og einmitt þar liggur kvöl-
in. Þegar viðkomandi slakar alger-
lega á vöðvunum, streymir blóðið
óhindrað um æðarnar og taugarn-
ar liggja mjúkar“.
....þig þurfið á mat og farar-
tækjum að halda ...“
„En þegar vöðvarnir herpast sam
an, þrengist að æðunum og taug-
arnar strengjast. Höfuðkvölin er
því eins konar viðvörunaróp".
„ ... og loks eru það Indíánarn-
ir! Reynið að gera yður hugarlund
í hvílík vandræöi þetta getur kom-
ið mér... í Washington".
„Þess vegna verður ag nudda og
núa vöövana aftan á hálsinum og
herðunum með grófu handklæði til
að örva blóðrásina, og ná á brott
eiturefnunum, sem safnazt hafa
fyrir. Héma er taugamiðstöðin ...
einmitt hérna og þar verðum við
að strjúka... hægt og mjúkt upp
á við, síðan niður á við. Upp, nið-
ur .. upp, niður. Það er strax far-
ið að slakna á vöðvunum, ég finn
þaö svo greinilega. Þarna sjáið
þér.. ■“
Herforinginn varp öndinni. Þá
það .. bezt að ímynda sér að maö-
ur sé kálhaus. „Og þið verðið að
fá fylgd. Vopnaða fylgd. Dagblöðin
mundu ekki verða lengi að snúast
á þá sveifina, að það væri hlægi-
legt að nota herinn til að vemda
viskílest, en láta konur óverndað-
ar.. “
„Gott, nú skuluð þér fá yður
blund. Komdu með ábreiöu, Louise.
Hann hefur gott af því að sofa dá-
litla stund“.
„Ég get léð ykkur varaliðssveit-
ina til fylgdar. Hún samanstendur
meðal annars af lúðrasveitinni.
Ætli þaö sé ekki bezt að ég hafi
sjálfur forystuna ..“
Frú Massingale lagði hann gæti-
lega út af á svæfilinn og Louise
lagði ábreiðuna varlega ofan á
hann. Andartaki síðar var hann
farinn að hrjóta. Louise starði á
hann furðu lostin og sneri sér svo
að frúnni. „Nú er ég hissa. Hvern-
ig í ósköpunum fórstu að þessu?“
„Rejmslan er góður kennari,
góða mín. Ég hef fengið minn skerf
af henni“.
Það var oröið áliðið. Louise tók
eftir því ag þreytusvipur haföi
færzt á andlit frúarinnar. Allt í einu
sagöi hún, óhugsað: „Við höfum
hérna gestaherbergi laust. Það má
víst ekki bjóða þér að vera í nótt?“
„Þaö er sannarlega vel boðið. Ef
ég veld ekki ónæði...“
„Þú veldur ekki minnsta ónæði“.
Hún tók í hönd frúarinnar og leiddi
hana upp stigann. Hún hafði hlust-
aö á samtal föður síns og hennar
með. öðm eyranu, en ekki getað
gert sér grein fyrir úrslitunum.
„Hvernig fór ... Með ferö okkar
til Denver, á ég við ...“
„Eins og bezt varð á kosið“.
„Hann reyndi ekki að telja þig
af henni?“
„Hann var svo þjáður í hnakk-
anum, vesalingurinn, að ég held að
hann hafi ekki haft þrek til þess.
Og svo er hann sannur séntilmað-
ur í orösins fyllstu merkingu. Hafi
ég skilið hann rétt, þá ætlar hann
sjálfur að fylgja okkur með sveit
vopnaðra riddara. — Lúðrasveitin
verður með í hópnum. Og sjálfur
ríður hann í fararbroddi.“
TÍUNDI KAFLI
Nú verðum við að fara þess á leit
viö þá, sem skýrslu þessa lesa aö
þeir athugi meðfylgjandi landsupp-
drátt gaumgæfilega. Þótt þar séu
í rauninni ekki svo mörg atriöi
með tekin — og kannski einmitt
þess vegna — veitir hann tiltölu-
lega ljósa hugmynd um staðhætti,
þar sem þeir atburðir gerðust, er
nú skal frá sagt.
Vert er aö vekja athygli á því að
einungis nokkrir af þeim hópum,
sem þarna voru á ferðinni, vissu
um ferðir annarra viðkomandi hópa
en svo vora líka hinir sem ekki
höfðu hugmynd um þær. Af þessu
leiddi svo ýmiss konar misskiln-
ing, óvænta atburöi og öngþveiti
eins og síðar verður frá skýrt. Og
til þess að lesendur geti glöggvað
sig á einmitt þessu atriði, er rétt
að gera því nánari skil í nokkrum
orðum.
Wallingham-lestin,
vissi einungis um sjálfa sig og
sínar eigin ferðir. Vegna þeirra
blaðafrétta, sem áður er um getið,
var hún viðbúin að verja sig sjálf
og vernda gegn árásum Indíána,
hvítra þorpara, tollara og skatt-
heimtusnápa. Var og nægilega fjöl-
menn og vel vopnum búin til að
Ráðið
hifanum
með

■' <eoí
Með BRAUKMANN hitastilli é
hverjum ofni getið þér sjálf ákveð-
ið hitastig hvers herbergis —
BRAUKMANN sjálfvirkan hitastilli
er hægt að setja beint á ofmnn
eða hvar sem er á vegg í 2ja m.
fjarlægð frá ofni
Sparið hitakostnað og aukið vel-
líðan yðar
BRAUKMANN er sérstaklega hent-
ugur á hitaveitusvæði
SIGHVATUR EINARSSON&CO
SÍMI 24133 SKIPHOLT 15
ÖNNUMST flLLfl
H J Ó LB ARDflÞ J Ö NUSTU,
FLJÖTT OG VEL,
MEf) NÝTÍZKU TÆKJÖM
pr NÆG
BÍLÁSTÆÐI
OPIÐ ALLA
DAGA FRA
kl. 7.30-24.00
HJOLBARÐAVIÐGERÐ KBPAVflGS
„Við skulum flýta okkur, Akumba,
gætu hafa heyrt hana öskra“.
þeir
„Þessa leið, Tarzan, vinir þínir eru hér
rétt fyrir framan“. „Og óvinir okkar rétt á
eftir“.
„Við verðum að flýta okkur, ég skal bera
þig á öxlúniun". „Þá get ég líka skorið bönd-
in af vinum þínum".
Kársnesbrant l
Sími 40093
Walther er fjolhæf
L
SKRIFSTOFUÁBÉŒJ)