Vísir - 16.09.1967, Qupperneq 3

VlSIR • Laugardagur 16. september 1967.
3
Höndlaðir af Kristi
Matt 8, 5, 13.
Það eru margir sem vilja trúa
en finnst þeir ekki geta þaö. Þeir
segja sem svo: Ef ég aöeins gæti
trúað, trúað í alvöru á Guð, ef
ég mætti öðlast þetta traust á
Guði sem veitir frið og hvíld. —
Mikið vildi ég til vinna til, aö
fá fullvissu um að trú mín sé
rétt g sönn. Ef þaö er satt, að
trúin flytji fjöll, verð ég að viður
kenna, að ég þekki það ekki, því
að einmitt, þegar ég hef mesta
þörf fyrir kraft trúarinnar, þá
veitist mér erfiöast að trúa. Og
þegar ég heyri Jesús segja við ein
hvern: Mikil er trú þín, þá verð
ég hræddur, því að ég hugsa sem
svo, hvað skyldi hann segja um
mig.
Ætli það séu ekki margir, sem
þannig er ástatt hjá. Hvers
vegna? Vegna þess, aö á vegi
trúarinnar eru svo margar hindr
anir. Vér skulum nefna nokkrar:
Þegar vér tölum um trú, eigum
vér oft við, að eitthvað yfirnátt-
úrulegt veröi að raunverul.og þess
vegna verðum vér að lyfta hugum
vorum á allt annað sviö en vér
gerum venjulega. Það er á móti
eðli voru. í öðru lagi kemur það
til, að í daglegu tali hefur orðið
trú aðra merkingu hjá oss, en í
Biblíunni. Vér tölum um að trúa
einhverju, en i Biblíunni er talað
um að trúa á einhvern, trúa á
Guð.
Fyrir oss er trúin ýmsum vand-
kvæðum háð. Vér trúum, að eitt-
hvað sé rétt og satt. en þegar vér
gætum betur að, komumst vér oft
að raun um, að það, sem vér trúö
um var aðeins draumur og ekki
sannleikanum samkvæmt. t Biblí-
unni er trúin öruggt traust, ákveð
in sannfæring ,sem óhætt er að
fara eftir í einu og öllu.
í þriðja lagi situr djúpt í oss
öllum, að trúin sé eitthvað, sem
vér verðum að þaulhugsa og í.
grunda áöur en vér komumst að
niðurstöðu, eða eitthvað, sem vér
verðum að upplifa á ákveðnu
augnabliki, þegar tilfinningalíf
vort er sérstaklega móttækilegt
og opið fyrir áhrifum, eða eitt-
hvað sem vér verðum að ná með
sérstakri einbeitingu huga og vilja
Og í fjórða lagi höldum vér,
að hin rétta trú hljóti alltaf aö
hafa í för með sér allsherjar sam
ræmi á öllum hlutum ,að hún
gefi skýringu á öllum gátum lífs-
ins, lyfti oss upp í hæðir og
veiti oss sigur yfir öllu því, sem
þjáir oss og formyrkvar hug vorn
Þetta ,sem nefnt hefur verið
eru nokkrar af þeim hindrunum.
sem á vegi trúarinnar eru. Þær
hindranir þarf að fjarlægja. Vér
verðum því að hjálpa hver öörum
með mætti orðsins að finna hvar
vegur trúarinnar liggúr.
Vér skulum nú huga að tvennu.
að því er við kemur leyndardómi
trúarinnar. Hinu fyrra hefur Mart
einn Lúther lýst í setningunni
..Andinn er hús trúarinnar“. Ekki
vitsmunir ekki tilfinningar, ekki
sálin, heldur andinn, hið nauð-
stadda hjarta er híbýli trúarinn-
ar. Þegar andi Guðs vitnar með
vorum anda, þá er trúin fyrir
hendi. Vér verðum aö segja skil-
ið við vort eigið ágæti, láta af því
sem vér getum talið og lagt sam
an koma út úr sjálfshyggjunni og
blekkingunni, sem umlykur oss
og segja skilið við óskhyggju-
drauma vora, hætta að vera allt
af upptekin af sjálfum oss, og
snúa hugum vorum að hinu stóra
og mikilfenglega, þar sem hið
ótrúlega getur skeð snúa hugum
vorum til Guðs og hans sem hann
sen li, Jesú Krists.
Hið síðara er: Kristur er and-
iag trúarinnar. Af öllu því er til
vor tekur I lífinu, er trúin hið
perrónulegasta, sem fyrir oss
kemur á lífsleiðinni. Hún er ein
staklingsbundin fyrir hvern og
inn en beinist hjá öllum að hinu
einu og sama, Jesú Kristi. Tveir
menn horfast i augu. \nnar spyr:
„Viltu trúa á mig“ Viltu trúa
góðu um mig, viltu trúa mér
skilyrðislaust? Og hinn segir: „Ég
trúi á. þig, hjálpa þú vantrú
rninni". Þannig er innihald trú
arinnar. Að horfa í augu frelsara
síns, játandi trú sína á hann, við
urkenna hann, sem þann, er trúna
gefur. Láta anda hans ráða vorum
anda.
Andi vor er hús trúarinnar og
Jesús Kristur er andlag trúar-
innar.
Að trúa, er að vera yfirunninn
af Kristi. Það liggur fyrir ofan
allar sálfræðilegar skýringar, og
þess vegna snúa margir, bæði
lærðir og leiknii baki við trúnni
Fótfestan
í viötali sem dagblaðið Tím-
inn átti við Þórarin Björnsson
skólameistara á Akureyri 4. ág.
sl. spyr blaðamaðurinn: Finnst
þér unga fólkið hafa næga sið-
ferðilega fótfestu? Skólameistari
svarar:
— í því efni eru menn mis-
jafnlega á vegi staddir, og
marga vantar fótfestuna. Auð-
vitað þurfum við einhvern
siðferðilegan grundvöll og
vafasamt að hann fáist nema
með trúarlegum bakgrunni. —
Ungt fólk sækir kirkju ekki
mikið. En nemendur, sem það
gera hafa sagt mér, að þeim
finnist það gott — það rói hug-
ann — og þeim gangi betur að
lesa ,eftir að hafa komið í guðs
hús. Annars held ég, að kirkjan
sé að sækja á, nái nú betur til
fólksins en áður og er það auð-
vitað mjög æskilegt.
...............
Það er víst engum vafa bund-
iö aö einn einlægasti vinur, sem
island á, er sóknarpresturinn í
Ytre — Arna viö Bergen, sr.
Karald Hope. Ótaldar eru þær
gjafir, sem hann hefur fært
íslenzkri þjóð og kirkju. Bera
þær órækan vott um ást hans
á þessu eylandi og íbúum þess
og áhuga hans á ræktun lands
oj: lýös. Það vill hann hvort
tveggja styöja jöfnum höndum.
Þess vegna hefur hann bæöi
stutt skógræktina, sem á aö
gera landið fegurra og betra og
svo hins vegar uppbygggingu
Skálholtsstaðar, sem kirkjuiega
miðstöð og menntasetur.
Skálholtskirkju hefur hann
fært höföinglegar gjafir og til
hins fyrirhugaða Skálholtsskóla
hemur hann safnaö stórfé.
Um síöustu helgi var sr. Har-
aldur á ferö hér á landi ásamt
konu sinni frú Hönnu og yngri
dóttur þeirra, Jórunni. Voru þau
á leið heim vestan um haf, þar
sém hann gifti eldri dóttur
sína, Randiði, bandarískum
kjarnorkufræðingi. Þau stóöu
hér aðeins við í 3. daga ,en gáfu
sér þó tíma til aö heimsækja
Skálholt. Meðan þau dvöldu hér
bjuggu þau hjá biskupshjónun-
um.
Meðfylgjandi mynd af sr. Har-
aldi, konu hans og dóttur tók
ljósmyndari Visis si. laugardag
á heimiii Ástu og sr. Gisla
Brynjólfssonar í Reykjavík.
og segja, -vér sMljum þetta ekki.
F.n hinir nauðstöddu skilja það, og
aðeins þeir. sem sjá í Kristi hilla
undir hina miklu dýrð ríkis hans.
Krjúpa niður, bótt ekki sé nema
til að snerta klæðafald hans.
Mennirnir tveir, sem guðspjall
ið getur um, þeir hrifust báðir,
er þeir mættu Kristi, það komst
rót á hugi þeirra, en Jesús lét þá
reyna þegar í stað. aö trúin ber
árangur. Þannig gengur það ekki
Þess vegna talar Biblían um bar-
áttu trúarinnar. Það sem mestu
máli skiptir er, að vér séum si-
fellt höndlaðir af Kristi, eftir að
hafa einu sinni mætt honum.
Að trúa er að verða snortinn at
Kristi og halda áfram að vera
,>að. Ef vér spyrjum þá sem háöu
harða baráttu fyrir trú sína, þá
munu þeir allir segja: Já, þaö er
satt, sem Jesús segir: Haltu á-
fram og þér mun farnast eins og
þú trúir. Vertu þolinmóöur, þvi
að Drottinn veit ráð við öllu.
Að lokum er það að trúa að
halda sig f námunda við Krist. Yf-
irunnir af Kristi, snortnir af hon-
um, ber oss að halda oss í ná-
lægð hans, því hann er andlag
trúarinnar. 1 fjarlægð frá honum
er erfiðara að trúa. Það vita hin
illu öfl, sem reyna að koma í veg
fyrir, að vér trúum.
Þau stilla upp fyrir oss ótal
hlutum og leiða fyrir augu vor
ótal sýnir til að fanga hug vorn
og gera hann fráhverfan Guði.
En trúin brýzt í gegn. Ef hún
er sönn og nógu sterk, þá er
ekkert sem aftrar henni að ná
alla leið • til Krists. Hinn trúaði
heldur sig í námunda við Krist
og segir: Hví skyldi ég óttast?
Kristur er hlutskipti mitt. Hvers
vegna ætti ég að gefast upp,
þótt erfiðleikar verði á vegi mín-
um? Hvert ætti ég þá líka að
fara? Nei, ég held áfram að vera
hjá Kristi, hvað sem hver seg-
ir, hann gerir hjarta mitt rótt.
Hann segir: Ef þú trúir skalt þú.
fá aö sjá dýrð Guðs. Og hver
sem trúir, hann á öruggt skjól
hjá Kristi. Hann getur beöiö um
hvað sem er hvenær sem er og
hvar sem er í þeirri vissu, að
bænir nans verði heyrðar. En
oss skortir svo marga trúna, það
eina, sem vér getum sagt er:
Hjálpa þú vantrú minni.
Þess vegna söfnumst vér saman
til guðsþjónustu, þess vegna
beygjum vér kné við kvöldmál-
tíðarborðið. Þess vegna lesum vér
í hinni helgu bök. Þess vegna
verðum vér að gefa okkur tíma
til að vera ein með Guði i bæn,-
Þetta gerum vér af því að vér
viljum innst inni vera í nálægð
Krists, þótt vér af hégómaskap
viljum ekki viðurkenna það fyrir
öðrum.
Vér höfum talað lítillega um
leið hins trúaða manns. Hún er
stundum erfið, það gera allar
hindranirnar, sem á veg hans eru
lagðar. En hver sá sem trúir.
hefur reynt það og sannfærzt um,
að það leiðir aðeins til góös að
trúa á Jesúm Krist og fela
honum vegu sína. því hann mun
vel fyrir sjá.
Að trúa er að vera yfirunn
inn, höndlaður af Kristi, þannip
aö vér látum orð hans gilda sem
sannleika í lífi voru. Að trúa er
að vera snortinn af Kristi. Að
trúa er að halda sig í ná'ægð
Krists, og leita hans þar sem
hann er að finna.
Mættum vér öðlast trú
hund-aðshöfðingjaiss sem trúði
því að sonur hans yrði heilbrigð-
ur, ef Jesús aðeins segði það með
einu orði Og mættum vér einnig
fá þann vitnisburð, sem Jesús gaf
honum og þá kveðju sem hann
sendi honum: ,,Far þú burt, veröi
þér eins oe bú trúðir"
I dag birtir Visir hugvekju vest
an af Snæfellsnesi. Sóknarprestur
inn í hinum fornu Nesþingum.
sr. Hreinn Hjartarson í Ólafsvík,
skrifar hana. Hann er annar
þeirra tveggja, sem prestvígðir
voru í Skálholtsdómkirkju hinni
nýju 27. okt., 20. sunnudag e.
Trin. 1963. Þá haföi prestsvígsla
ekki farið fram í Skálholti í 170
ár.
- að var þvf kirkjusögulegur
viðburöur er aftur voru vfgðir
menn til hinnar kirkjulegu þjón-
ustu í nýjum helgidómi á fornu
biskupssetri.
Sr. Hreinn er Snæfellingur og
Breiðfirðingur að ætt, fæddur á
Munaðarhóli við Hellissand 31.
ágúst 1933, stúdent í Rvík. 1955,
lauk guðfræðiprófi 1961. Eftir það
stundaði hann skrifstofustörf og
kennslu í Reykjavík þar til hann
gekk í þjónustu kirkjunnar.
Kona sr. Hreins er Sigrún Hall-
dórsdóttir frá Akranesi.
Hér birtist mynd at kirkn
þeirri. sem nú er að, rísa i Ólats
vík a Snæfellsnesi. 1 stað beirra-
gömlu sem byggð var nokkri
fyrir aldamótin og er nú orðr
afar illa sett þorpinu eftir að
ið st-rkkaði og athafnasemi fót
vaxandi Miög er hin nýja kirl'
uýstárleg að útliti og'allri gerf
tg hljóta að verða um hana skipt
ar skoðanir svo mikið sem hún h-
frábrugðin okka. gömlu og góði
guð ásum. Hún er teiknuð -i
arkitektinum Hákoni Hertervig
Bygging kirkjunnar hófst
1961 pg ekki er ótrúlegt, að hægi
veröi að vigja hana á þessu ári
Hinn nýi helgidómur Ölsara stend
ur á ákjósanlegum stað við Gilið
<ammt frá barnaskólanura. '
það skal minnzt, að gjanr tn
kirkjunnar eru vel þegnar. Sóknar
nefndin veitir þeim móttöku.