Vísir - 13.11.1967, Blaðsíða 4

GEKK MEÐ ÓLÆKNANDI SJÚK-
DÓM/ EN ÞVÍ VAR HALDIÐ
LEYNDU FYRIR HENNI
-K
Brúöurin gekk meö ólæknandi fengið að vita áiit læknanna og
sjúkdóm og því var hún dauða- niðurstööur rannsókna þeirra.
dæmd, en hún vissi ekki af því Það er ár liðið síöan þau giftu
sjálf. Brúðguminn vissi það hins sig, Bertil Bernadotte og líkjör-
vegar og nánustu ættingjar höfðu prinsessanRosemarie Cherry Heer
ing, sem í augum blaðanna voru
brúðhjón ársins- 1966. Hún lézt
25 ára gömul á Karolinska sjúkra
húsinu í Stokkhólmi 1. nóv. s.l.
I sept. 1966, þegar brúðkaupið var haldið, hafði sjúkdómurinn þegar
náð yfirhöndinni.
Á tímum
vandamálanna
Það verkar eins og háð, þeg-
ar maður ies það innan um
fréttir um tilraunir til að leysa
efnahagsvandamálin, að opnað
hafi verið nýtt bankaútibú með
pomp og pragt. Tekið er fram
í fréttinni að hlutur útibúanna
fari ört vaxandi, þegar tekið sé
tillit tií fjölda reikningsfærsla.
Vonandi gera mosaikmyndir
líka sitt gagn, og verða við-
skiptavinunum ekki ti! minni
ánægju en viöskiptin sjálf. Ann
ars held ég, að opnun slíkra
stofnana megi gjaman bíða með
an ýmsir erfiðlelkar steðia að
atvinnuvegunum og talin er
mikil þörf á að spara.
Að vísu verður bönkum ekki
kennt um þótt illa ári, ekki frek
ar en hægt er að kenna bóndan-
að tún kaii og nytin minnki í
Hátíð í
skammdeginu
ísland hefur ætíð verið land
Þau hittust fyrst við silfur-
brúökaup dönsku konungshjón-
anna, en það var haldið hátíð-
legt í Fredensborg. Með þeim
tókust ástir, en Rosemarie vildi
bíða með að gifta sig, þvi fyrst
vildi hún ljúka námi. Bertil
Bernadotte. sonur Folke Berna-
dotte, sem myrtur var í Palestínu
þegar Bertil var 12 ára, fékk
talið Rosemarie á að giftast sér
fyrr, því hann hafði fengið vitn-
sekju um sjúkdóm hennar og
vildi hraða brúðkaupinu vegna
hans. Þau trúlofuðu sig í maí
1966 og 28. sept. giftu þau sig.
Brúðkaupsdögunum eyddu þau
á frönsku baðströndinni frægu
„Rivier“-unni, en að henni lok-
inni settust þau að í Stokkhólfi.
Þar komu þau sér fyrir í níu
herbergja íbúð, sem móðir Bert-
ils, Estelia greifynja, gaf þeim.
En hamingja þeirra entist að-
eins eitt ár, því allan tíman
gekk Rosemarie með Stern-
bergska sjúkdóminn sem svo
hefur veriö nefndur. Fram á síð-
ustu ár hafa læknar lítið vitað
um sjúkdóm þennan orsök hans,
eða vamir gegn honum. Þette
er æxiissjúkdómur, sem iýsir
sér í því, að ýmsir kirtlar stækka
óeðliíega einkum kirtlar í hálsi
og brjóstholi. Þessu fylgir þreyta
og óreglulegur hiti, manneskjan
horast upp og fleiri merki sjúk-
dómsins ágerast á þeim tíma, sem
hann herjar á viðkomandi sjúkl-
ing, en það tekjur hann vanalega
nokkur ár að leggja fómar-
lömb sín að velli. Læknar hafa
getað dregið endalokin á iang-
inn, en allt fram á síðustu daga
hefur sjúkdómurinn verið álitinn
ólæknandi, þó hafa nú orðið opn-
ast nýir möguleikar, sem vekja
vonir,með læknum, að þeir kunni
að ná yfirhöndinni í baráttunni
við þennan óvin sinn.
í allt sumar kenndi þessi dótt
ir Peters Heering líkjörframleið-
andans og milljónamæringsins,
þreytu og heilsu hennar fór hrak-
andi með haustinu. Hún fékk
lungnabólgu, sem lagði hana i
rúmið vikuna fyrir árs brúökaups
afmæli sitt, var hún lögð inn á
sjúkrahús. Líðan hennar versnaði
og hún missti meðvitund, en að
morgni 1. nóv. andaðist hún.
Síðasta skiptið, sem Rosemarie
tók þátt í opinberum hátíðahöld-
um var í vor, þegar danska krón-
prinsessan gifti sig. Þá gekk hún
við hækjur, vegna fótbrots, sem
hún hlaut á skíðum s.l. sumar.
Hann leyndi henni því, svo að hún gæti notið hamingjunnar, án þess
að nokkur skuggi félii þar á. Þessi mynd er tekin af hjónunum í fjalla-
kofa, sem þau dvöldust í lengst af sumrinu.
göngumálum er tekið með
nokkrum fögnuði. Eitt mesta á-
takið i samgöngumálum þjóð-
arinnar, opnun jarðgangrranna
kúnum, en það munu teljast iít-
il búhyggindi, að byggja fjós yf-
ir kýr, sem ekki eru til, og eng-
inn heyforði til fjölgunar.
Framlag bankanna á erfiðum
tímum er því ekki traustvekj-
andi.
erfiðra samgangna. bæði á sjó
og Iandi. Og þegar vetrarveð-
ur hafa steðiað að, hafa stór
byggðarlög einangrazt algjör-
lega. Það er bví ekki að ástæðu-
lausu, að stórátökum í sam-
við Stráka, er þvi sannkallað
fagnaðarefni og raunveruiegt
gleðiefni. Slikar framkvæmdir
eru vottur um dugnað og bjart-
sýni, lyftistöng fyrir einangrað-
ar byggðir, sem munu betur en
áður geta aukið samskipti og
viðskipti sín við önnur byggða-
lög allt árið.
Hversu ótrúlegt skyldi mönn-
um ekki hafa fundizt fyrir
nokkrum áratugum, þegar þeir
voru að paufast fótgangandi yf-
ir Siglufjarðarskarð, að eftir
nokkur ár yrði mögulegt að aka
í gegnum fjöllin.
Vonandi á okkar sameiginlegi
þjóðarbúskapur eftir að gera
okkur kleift efnahagslega að
framkvæma mörg slík stór-
virki í samgöngumálunum $ ó-
komnum árum.
Þrándur i Götu.