Vísir - 01.02.1968, Qupperneq 12

VÍSIR . Fimmtudagur 1. febrúar 1968.
inu, en skall svo á heröamar og
sá I iljar honum, svo mikiö hafði
það högg veriö. Evans varp önd-
inni, vatt sér að Indíánanum og
skar af honum böndin. Þá fyrst,
þegar Indíáninn var.horfinn inn í
kjarrið, tðk Evans eftir þeim þar
sem þeir stóðu í hljóðri hvirfingu,
Daughtery og þéir hinir, sem fylgt
höfðu Tadlock. Og hann fann gripiö
um handlegg sér, og þegar hann
leit viö, .stóð Rebecca þar.
„Komdu, Lije...“ I
„Hvað?"
„Þú ættir aö sjá sjálfan þig í
framan..."
„Það gildir* einu“. ■
„Eitthvað vérður að íeggja við
þaá, komdu ...“'
Hann leit í kring um sig. Kon-
urnar'voru komnár tlt úr 'tjöldun-
•um, nokkrar höfðu hlaupið niöur
að ánni og orðið sjönarvottar að
bardaganum og hvernig honum
lauk. Hann sá þau, konu Tadlocks
og séra Weathérby, vera að stumra
yfir hinum faílna manni, honum
varð sem snöggvast litið framan
í ; sína eigin konu og sá bæöi
glettni og stoít í svip hennar.
Kárlmenn þeir, sem þama stóðu
undir trénu, voru hljóðir og vömð-
ust að láta nokkur svipbrigði á
sér sjá. Hryssan stóð á beit og
virtist vera farin að venjast elg-
tuddanum í söðlinum.
Evans fann sér til nokkurrar
undrunar, aö honum var runnin
öll reiði. „Ég vona að ég hafi ekki
slasað Tadlock’T áagði hanri við
kónu sína. „Ég hef kannski Yylgt
högginu 'fulífast eftir“. '
Hanh gat ' ekki varizt þeirri-
kennd, að hann 'væri heilsteyptari
maður eftir átökiri. Það var ekki
nein ánægja í sjálfu sér að berja
sterkari mann niður, þvert á móti
haföi þáð f för með sér innri áverka
sem sögðu til sín löngu eftir aö
bðlgán eftir höggin var hjöönuö af

KSnKHVNDASASA BFTIR
A-6-0ÖTHR1E 3r-
veginn jafnt yfir okkur aHa,“ svar-
aði Tadlock hranaiega.
„Hvaö ætlizt þér til að við gér-
um, faöir?“ spuröi McBee smeðju-
iega. „Auðsýnum honum einhvem
sérstakan heiður fyrir það að hann
er þjófur?“
„Þú skalt ekki mann deyöa ..
„Skalt ekki og skalt ekki... þaö
er nú það...“ McBee blimskakk-
aði augunum á séra Weatherby.
„Þaö er þýðingarlaust að vera
að þrefa við þennan guðs-
mann,“ sagði Daughtery. Honum
var runnið í skap, og írski mál-
hreimurinn heyrðist enn bétur en
ella.
„Farið frá,“ sagði Tadlock viö
séra Weatherby. „Þér.jhafið gert
skyldu yðai*:“ -*■ '
Indíáninn stóð grafkyrr. Það voru
einungis augun, sem hreyfðust.
Hann virti þá fyrir sér, hvem af
öðrum og Evans sá að hann mundi
vera á aldur við Brownie. Iturvax-
inn og gjörvulegur unglingur, kyik-
nakinn nema fyrir lendaskýlu' úr
hjartarfeldi, með fjöður á tinnu-
svörtu hárinu. Og svo stoltur, að
engan ótta var á honum að sjá.
„Hverju stal hann?“ spurði Ev-
ans.
„Fyrst og fremst eru vitni að því,
að hann var í frakkanum mínum,“
svaraði Tadlock móðgaður. „í öðru
lagi var hann að laumast í grennd
við hrossin, og þarf ekki að geta
sér til um tilganginn."
„Ekki varðar það hengingu."
„Það er okkar að ákveða það.
Það er auðveldast að vera misk-j
unnsamur, þegar engu hefur verið
stolið frá manni,“ hreytti Tadlock
út úr sér.
„Hver tók hann höndum?“ spurði
Evans. \
„Það gerði ég,“ svaraöi Shields,
en virtist ekki sérlega stoltur af
því afreki sínu. Ekki nú ...
„Þetta er eina ráðið," sagði Tad-
lock við Evans. „Viö fömm að lög-
um. Viö hengjum hann og látum
A^aöuhixti sem annárs
aídrei !es augiýsingar
LEIKFIMI
augiýsingar ygjg
iesa allir ^
Frá DANSKIN
Búningar
Sokkabuxur
Netbuxur
Dansbeltí
ÍC Margir litir
ic Allar staerðir
Frá GAMBA
Æfingaskór
Svartir, bleikir, hvltir
Táskór
Ballet-töskur
BUPROVGHS
TARZAN, WHAT'S
, WRONG NOW ?
THE ■
NATIVES?
NOj THEV CAN'T
REACH US... .
it's... tam
in
QUICKLY, BETH
OUT OF THE
WATER..' W
U J. r«» Off -*»An rtgM» tntntð
br Un-lti) ftaluit SyntfHot*. (m..
,Hvað er að, Tarzan?"
,Fljót upp úr vatninu, Beth.
,Eru það. hinir innfæddu?“
,Nei, þeir ná ékki til ókkar, það er
Eldhúsið, sem allar
húsmœður dreymir um
Hagkvœmni. siílfegurð
og vönduð vinna á öllu
Skipuleggjum og
gerum yður fast
verðtilboð.
Leitið upplýsinga.
-s-
n ' \ ■