Vísir - 03.09.1968, Blaðsíða 12

72
V1SIR . Þriðjudagur 3. september 1968.
Stýrisvafningar
UppL 34554
Er á vinnustaö
í Hœöargarði 20
ERNZT ZIEBERT
Hún slökkti á lampanum, opnaði
dymar og heyröi einhvern hávaða;
hélt fyrst að eitthvað hefði fokið úti
fyrir, en heyrði svo að eitthvaö
var að gerast í herberginu hinum
megin við ganginn.
Allt i einu heyröi hún æpt hás-
um kvenmannsrómi: „Út með þig
... út með þig, og það á stundinni!"
Honum varð litið yfir að síma-
klefanum, þar sem Firmin stóð enn
fyrir opnum dyrum, þótt símtalinu
virtist lokið. „Þér eigiö við, að fanga
klefinn fylgi yður eftir... að fanga-
. verðimir finni yður, hvar sem þér
leitið fylgsnis, vegna þess að fé er
sett til höfuðs yöur?“
„Já, það er sett fé til höfuðs
mér.“
Firmin kom til þeirra. „Ég ætla
með þér þangað, sem þú dvelst,"
tilkynnti, hann. „Við teygum að
okkur ferskt loftið. Hvílum okkur.
Þegar svo þú erf undir þaö búin
að heyra allar þær góðu fréttir, sem
ég hef að færa þér, þá ræðumst
við betur við.“
„Gene ...“ Hún hikaði, þangað
til hún sá að hann beið framhalds-
ins með athygli. „Sagöir þú hon-
um hvar mig væri að finna?“
„Auövitað," svaraöi hann. „Því
ekki það?“ Hann yppti öxlum, og
þar sem hann þorði ekki að veita
gremju sinni útrás, bölvaöi hann
á grísku.
Þau gengu út aö bílnum, öll fjög-
ur, og mi stóð nöpur gola utan af
víkinni og næddi um strætiö, og
skipin, sem lágu úti á höfninni,
toguðu í festarnar...
SJÖUNDI KAFLI
Þegar leið á daginn var komið
ofsarok. Það marraði, brakaði og
brast í öllum viðum í kránni og
þungur brimgnýr barst utan frá
ströndinni. Laura hafði farið\rak-
leitt upp í herbergi sitt þegar þau
komu frá Skeljavik, fengið sér heitt
bað, lagzt undir sæng, en ekki tek-
Bíleigendur!
Bílstjórar!
Nýtt verð á
stýrisvafningum
fólksbíla, 200 kr.
vörubíla, 250 kr
Seljum líka efni,
kr. 100 á bíl.
izt að festa blund. Nú var sólin
gengin til viðar bak við myrka og
reiöilega skýjabólstra og það var
hálfrökkur í herberginu. Henni varð
litið á málverkin á veggjunum, og
einhvem veginn varð það til þess,
aö henni varð hugsað til Christians.
Hún sá hann fyrir hugskotssjónum
sínum, þegar hann stóð inni í her-
berginu, og sagði aö hér fengi hún
hvergi umflúiö hafiö — það mundi
jafnvel stara á hana ofan af veggj-
unum. Og hún spurði sjálfa sig
hvaöa þýðingu einmitt þetta her-
bergi gæti haft fyrir hann, hins
vegar var hún ekki í neinum vafa
um að svo væri, hún hafði lesið
það úr svip hans. Hún spurði sjálfa
sig, hvort hann mundi hafa legiö
í rekkjunni, eins og hún lá nú og
hlustaði á stormsveipana og brim-
gnýinn . .. hvort hann hefði verið
einn...
Það hafði naumast veriö mælt
orð frá vörum í bílnum á leiðinni
frá Skeljavík. Hún hafði setið,
lengst af meö lokuö' augun, úti í
homi í aftursætinu, og Christian
,e]jið mjög hratt.
„A-jæja,“ hafði Firmin sagt ein-
hvern tíma g leiðinni. „Vítt land,
fátt fólk.“ Og þegar þau óku gegn
um Deerpoint, spurði hann: „Hvað
hafa þessar fáu hræöur eiginlega
fyrir stafni?"
„Bíða,“ svaraöi Gail. „Þama á
póststofunni er límd á vegg til-
kynning frá einhverjum trúflokki,
þar sem segir aö dómsdagur sé í
nánd...“
„Bull,“ sagði Firmin. „Það verð-
ur ekki neinn dómsdagur; De Mills
er jú dauður ...“
Hún heyröi bjöllunni hringt niðri
í barherberginu, fór fram úr og
klæddi sig, og þegar klukkan var
tíu mínútur yfir sex, var hún kom-
in í svartan ullarkjól, reiðubúin að
halda niður í borðsalinn.
Dyrnar voru opnaðar með mikl-
um tilþrifum, maður snaraðist út,
og í bjarmanum af lampaljósinu
bak viö hann, sá hún konu á undir-
kjól. andlit afskræmt af ölæði og
bræði, glas í horaðri hendi og
eins og til þess að fullkomna þessa
óhrjálegu svipmynd, stóð hálffull
viskíflaska á boröinu undir lamp-
anum os hjá henni lágu fölrauð
gervibrjost.
Um leiö og konan kom auga á
Lauru, grýtti hún glasinu að henni
og skellti hurð að stöfum. Glasið
skall í veggnum og brotnaði. Nú
veitti maðurinn henni líka athygli
og leit til hennar. Laura hafði ekki
séð hann greinilega, því að skugga
bar á hann á meðan dyrnar stóðu
opnar. Þetta var maður um fimm-
tugt, gjörvilegur og virðulegur, með
mikið hár, sem mjög var tekið að
grána og sem snöggvast flaug Lauru
það í hug, að hann mundi langa
mest til að myröa hana fyrir að
hún skyldi verða sjónarvottur að
þessum atburöi. Hún lokaði her-
bergisdyrum sínum á eftir sér, og
þegar hún gekk fram ganginn, vék
hann álútur til hliðar.
Þegar hún kom niður í borðsal-
inn, stóö Firmin við arininn og virti
I fyrir sér málverk frú Bean. Hann
| leit um öxl til hennar, þegar hann
heyröi fótatakið og svipur hans lýsti
bæði hneykslun og gremju. „Hvem
f jandann sjálfan á þetta að j
merkja?" spurði hann og benti á
málverkið.
Hún hristi höifuðið. „Ég veit þaö
ekki,“ svaraði hún. „En einhverja
merkingu hefur það í sér fólgna,
ég er ekki í neinum vafa um þaö."
„Það er eitthvað í ætt við þessar
brjálæðislegu, ítölsku kvikmyndir,
sem jafnvel leikstjórinn veit ekki
sjálfur um hvað eiga að fjalla. Og
svo, þegar töku myndarinnar er
lokið, setzt hann niður og fer að
semja söguna — eftir kvikmyndinni
... “ Hann var allt í einu- kominn
í sólskinsskap og skellihló að sam-
Iíkingu sinni. „Nú hefurðu hvílt þig
vel, það sé ég,“ sagði hann og þaö
brá’ fyrir innilegri hlýju í tinnudökk
um augunum, þegar hann virti hana
fyrir sér. „Þú ert falleg ... stór-
kostlega falleg."
Auma ambátt. Þú velzt hver refsingin
er við því að ráðast á húsbónda.
Nú er tækifærió fyrir mig að flýja ein-
an. En ég get ekki látið refsa ambáttinni
fyrir að hjálpa mér. Hættu, JAR-ZA.
Hlaupið inn í skóginn. Ég kem jafn-
skjótt og ég hef bundið hermennina.
4ÚUA
Snorrabr. 22 simi 23118
lýkur á
fimmtudug

hiianum
J sjólf
me8 ....
Með BRAUKMANN hitastilli á
hverjum ofni getið þér sjálf ákveð-
ifl hitastig hvers herbergis —
BRAUKMANN sjálfvirkan hitastilli
ír hægt að setja beint á ofninn
eða hvar sem er á vegg i 2ja m.
ijarlægð frá ofni
Sparið hitakostnað og aukifl vel-
líðan yðar
BRAUKMANN er sérstaklega hent-
ugur á hitaveitusvæði
&£>—---------------
SIGHVATUR EINARSSON&CO
SÍMI 24133 SKIPHOLT 15
OGREIDDIR
REIKNINGAR
LATIO OKKUR INNHEIMTa..
öað spara/ vöur tíma oq ójbægmdi
INNHEIMT USKRIFSTOFAN
Tjarnargötu 10 — III hæd — Vonarstrætismegin — Sími 13175 (3fínur)