Vísir - 31.10.1968, Blaðsíða 12

Vísir - 31.10.1968, Blaðsíða 12
VlSIR . Fimmtudagur 31. október 1968. 12 1 þetta skiptið lá eitthvaö dulið á bak við spuminguna — hvernig mátti það vera, að maður eins og Bancroft kom farangurslaus úr ferð til New York? Fyrr éða síðar mundi hann neyðast til að fella grímuna í þessum furðulega dansi. IHann hélt af staö upp .stigann. „Þessi ferð var engri annarri lik“, svaraði hann og gat ekki varizt brosi, sannari orð hafði hann víst ekki sagt þennan daginn. Frá stigapallinum lá gangur á báðar hendur. Epn varð hann að taka ákvörðun. Nokkrar dyr stóðu opnar, aðrar í hálfa gátt. Ef honum misheppnaðist nú, yrði öllu þar með lokið, áður en það hófst. Hann lagði af stað inn ganginn og þykk góifábreiöan kæfði fótatak hans. Vogun vinnur, vogun tapar, hugs- aði hann ósjálfrátt. Sá sem aldrei hættir á neitt, hlýt ur aldrei neitt... mælti konurödd til hans einhvers staðar utan úr tóminu, sem hann kannaöist við. Ss^* 30435 fökum af oKkui overs sonai únur>r ob sprengivtnnu ' núSKrunnum )s ræs um Leigjuro út loftpiessui js -dhr sleða Vélaleiga Steindórs Sighvar> .onai A.lfahrekkL vif Suðurlandv öraut slmr V'43ft TEKUR ALLS KONAR KLÆBNlNGAR FLJÓT OG VÖNDUÐ VINNA ÚRVAL AF AKLAEÐUM LAUGAVEG 62 - SlMI 1002! HEIMASlMI 03634 BOLSTR UIM Svefnbekkir í úrvali á verkstæðisverði 1 GÍSLI JÓNSSON Akurgerð! 31 Smi 35199 Fjölhæt larövinnsluvél ann- ast lóðastandsetningar. gref húsgrunna, holræsi o.f). Mundu það, Charlie. Faðir þinn vildi aldrei hætta á neitt. Það var rödd móöur hans, hvetjandi og nöldrandi í senn. Þvi er nú komið fyrir okkur eins og komið er. En þú Charlie, þú ... Röddin dofnaði út. Sú rödd átti ekki heima í þessum húsakynnum. „Alexandría ... ertu komin, Alex andría?“ Kona kom fram í dyr f jær á gang inum. Tággrönn og lágvaxin kona, röddin lág og hljómþýð. Charles, ert þú á ferðinni. Það gieður mig innilega að sjá þig. Komdu inn svo við getum talazt við — eða hefurðu nauman tíma? Komdu inn áður en hitt fólkið kem ur, það er orðið svo langt síðan við höfum fengið tækifæri til að ræðast við. Ég hef verið að spyrja sjálfa mig, hvers vegna.“ Hann fylgdist með konunni inn í litla setustofu, þar sem allt var svo kvenlegt og fínlegt, að hann óttaðist að hann kynni að mölva eitthvað með klunnaskap sínum. „Mér er aldrei sagt neitt“, mælti konan sinni hljómþýðu röddu, og vottaði ekki fyrir nöldurstón eða sjálfsmeðaumkun. „Má ég ekki bjóða þér tesopa? Það er víst tekið að kólna. Ég veit auðvitað hvað þú vildir heizt, en þaö er nógur tíminn til þess seinna. Ég kæri mig ekki um annað en te, Charles .... Charl es? Þú ert þá ekki Charles?" Hann hrökk við. Hún starði á hann bláum, ástúölegum augum. Þrátt fyrir hrukkurnar við augun, var andlitiö undarlega unglegt — næstum því telpulegt. Og þótt klæðnaöurinn væri ekki samkvæmt nýjustu tízku andaöi frá henni heill andi þokka, þegar hún virti hann fyrir sér. „Auövitað er þetta enginn annar en þú. En er þetta ekki einkenni- legt, ég hef aldrei vitað annað eins? Nei, þú mátt ekki taka þetta alvar lega... en þú ert eitthvað svo ó- líkur sjálfum þér. Ég veit að það hefur eitthvað hræðilegt komið fvr ir, en þú ert alltaf vanur að vera svo öruggur og einbeittur. Svona, fáðu þér nú sæti, Charles .. það er eins og þú hafir verið úti i rigningu, og þó hefur ekki komiö dropi ú lofti. Er eitthvað hræðilegt að gerast í sambandi við prent- smiðjuna. Æ, ég þvaðra og þvaðra, og enginn segir mér neitt....“ Hann brosti, enda þótt hann heföi allan hugann við að vinza einhverj- ar upplýsingar úr þessu góðlátlega málæði hennar. ,,Ég hef átt ann- ríkt“, sagði hann og beið þess að sjá hvernig hún brygðist við. Hún veifaði grannri hendinni, brosti svo hrukkurnar í andlitinu komu skýrara fram og hún varð allt I einu mun eldri en áður. Verzlunin Vnlvn Á Iftamýri 1 og Skólavörðust'ig 8 AUGLÝSIR: Telpna- og drengjapeysur, skyrtur, buxur gjafavörur og fleira. „Reyndu ekki að blekkja mig, Charles. Þú hefur ekki átt annrík- ara en þú sjálfur vildir, síðan Aus- in fékk slagið .... Hvað er annars langt síðan? Ég á svo erfitt með að tímasetja atburðina nú orðið." Charles gekk yfir að borðinu og skenkti te í bollana sem voru úr r.æfurþunnu, kínversku postulíni með rauðu rósaflúri. Hún brosti, þegar hann rétti henni bollann, og ellin náði enn tökum á fínmót- uðu andlitinu. Það var eitthvað í brosi hennar sem gerði, að hann vildi umfram allt gera henni til geðs. „Heyrðu, Charles... þú hefur meira að segja gleymt því, að ég nota bæði sykur og rjóma. Vitan- lega ætti ég aö vera móðguð, en ég er það ekki. Þú ert góður drengur, Charles, það sá ég strax. Þótt þú sért hrjúfur og harðskeyttur, ertu góður innan undir. Og nú verð ég að segja þér eitt... framkoma þín hefur breytzt til hins verra að und- anfömu. Þetta yfirlæti þitt, þegar þú ert í hópi þeirra... yfirlæti er ef til vill ekki rétta orðið, en þeg- ar þú situr héma hjá mér, þá ertu allur annar, rólegur og hvíldur ... eins og nú. Ég er alltaf að hugleiða ýmsa hluti, ég hef tímann til þess, sem sit hér ein allan daginn ... þú fyrirgefur þótt ég spyrji, en von- andi gerirðu okkur ekki neitt til minnkunar?" „Ég veit það ekki.“ Einhvern veginn gat hann ekki sagt þessari gömlu. konu ósatt. „Ég veit það ekki“, endurtók hann. „Þú mátt ekki halda að ég eigi við það, hvernig þú lékst þennan son hans Clintons Moore í klúbbn um hérna um daginn ....“ Hún dreyptj á teinu og brosti íbyggin, ein's og henni væri eilítið skemmt við tilhugsunina. „Þér hefur ekki dottið í hug að ég vissi það. Ég hef alltaf verið mótfallin líkamlegu ofbeldi, Charles, en þarna kom vel á vondan. Ég hef aldrei þolað Moore-fjölskvlduna, mundi ekki skipta við banka þeirra, þótt það væri eini bankinn á þessari jörð. ' En við erum öll bundin þessum siðum og erfðavenjum, ekki satt? Og þótt þessi Moore-strákur ætti skilið að fá ráðningu, þá vona ég að þú finnir ekki hjá þér löngun til þess aftur að berja menn ... jafn vel þótt þú sért drukkinn, eins og þú varst víst þetta kvöld.“ Charles kinkaði kolli, annað gat hann ekki gert. Þá hringdi síminn, gamla konan tók talnemann, sagði ekki neitt aðeins hlustaði, kinkaði glettnislega kolli til Charlesar, lagði talnemann á. „Þetta var Hough- ton“, sagði hún lágt. Hann var að spyrja Logan hvort þú værir kom- inn heim, Logan sagði að það væri stundarfjórðungur síðan og Hough ton kvaðst koma heim úr verk- smiðjunni tafarlaust. T % X z A S Morguninn eftir. Hönd þín er' betri núna, Ab! Segðu mér nú frá Jú-Ra! WH«r CAN X TELL YOU THAT THE ÖODS. PO MOT KNOW ALKEAPY, SON OFSOP? SHE IS AN EVIL, SCHE/VMNS witch who RULES MV FATHER.. AND THE PKIESTS OF TA-LURl TA-PEN, KING OF TA-LUK, KEQUHSTS THATTHE SON ÖF visrr him in THKONE KOOM! Hvað get ég sagt þér, sem þú ekki veizt þegar, sonur guðs? Hún er ill, und- irförul kona, sem ctjórnar föður mínum og pijestunum f Ta-Lur! Hún ... Dor-UI- OthoJ Ta-Den konungur í Ta-Lur óskar að sonur guðs komi til hásætis hans. i sim I 82143 déhii v ac HF Bolholfl 6 Bolholfi 6 Bolholfi 6 Boiholti 6 Bolholti 6 Bolholti 6 FELAGSLIF KNATTSPYRNUFÉ^. VlKINGUR Handknattleiksdeild Æfingatafla tvrir veturinn '68-’69 Réttarholtsskðli: Meistarafl karla mánud. kl. 8.40-10.20 1. og 2. fl. Karla sunnud. kl. 1-2.40 3. flokkur karla sunnud. kl 10.45-12 3. flokkur karla mánud. kl. 7.50-8.40 4. flokkur karia cunnud. kl. 9.30—10 / 4. flokkur karla mánud. kl 7-7.50 Meistara 1. og 2. fl. kvenna: þriðjud 7.50—9.30 Meistara. 1 ->g 2. fl. kvenna: laugard kL 2.40—3.3r 3 fl. kve na briðjud. kL 7—7.5C Laugardalshöll: Meistara, 1 og 2 fl. karla: föstud. kl. 9.20-11

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.