Vísir - 11.12.1968, Blaðsíða 3

Krakkarnir voru samhentir við að koma upp bálkestinum inni í Laugardal, og þar voru ekki spöruð snör handtök

Gunnar Grétar Gunnarsson var einn að starfi úti á Seltjarnarnesi, eins og til að gæta þess að
' V1SIR . MðvtKmmgui n. aesember 1968.
MYNDS.8
ivTsTs
Að. sjálfsögðu eru börnin far-
in að hlakka til jólanna,
enda ekki nema þrettán dagar
þangað til þau ganga í garð. En
krakkamir sjá þó fram á kæti
og skemmtanir ennþá lengra
fram i tímann.
Það er meira en mánuður siö-
an fyrstu merki þess fóm að
sjást, að hafinn væri undirbún-
ingur að áramótabrennum.
íbyggnir strákar á ferð með
kassafjalir og ýmiss konar dót
bám það með sér, að þeir voru
famir að hyggja gott til ára-
mótagleðinnar.
Kaupmenn og höndlunar-
menn hafa líka orðið þess varir,
að eitthvað stendur til, því að
ótal hendur eru fúsar til að að-
stoða þá við að koma af sér
rusli, sem annars hefði kostað
þá tíma og fyrirhöfn að fleygja.
Myndsjáin brá sér í ferðalag
til að athuga hvað væri um að
vera við bálkestina, sem búið
Vígt vatn eða
| steinolía ?
betur er að gáð má sjá, að þar
er ungur maður, sem vinnur
kappsamlega að því að bæta
við hraukinn.
Við hættum á að trufla hann
andartak, og fáum að vita, að
hann heitir Gunnar Grétar
Gunnarsson og er átta ára gam-
all og stundar nám af kappi við
Mýrarhúsaskóla, en þessa
stundina hefur hann skroppið
frá námsbókunum til að huga
að kestinuiA.
Hann segir, að lengi hafi ver-
ið unniö að því að safna í þenn-
an köst, og margir hafi þar
unnið athyglisvert verk. Og
Gunnar er aö sjálfsögðu stað-
ráðinn í að vera viðstaddur á
gamlárskvöld, þegar bálið verð-
ur tendrað, og hátíöahöldin fara
fram.
Eftir þetta hringsól um bæ-
inn, fáum við ekki betur séð en
yngsta kynslóðin sé fyrirhyggju-
söm í bezta lagi og vinni kapp-
samlega að áhugamálum sínum.
Áramótabrennur undirbúnar
er að stafla upp víðs vegar um
borgina. Sums staðar sást eng-
in hreyfing; brennumenn vafa-
laust uppteknir við skólanám
eða þá einhvers staðar í grennd-
inni uppteknir við aðdrætti.
Við myndarlegan köst nálægt
nýju Sundlaugunum voru aftur
á móti ótal hendur á lofti við
að reisa köstinn og hlaða hann
sem skipulegast.
Snaggaralegir strákar bisuðu
við stóra kassa og sönnuðu orð-
tækið, að margar hendur vinna
létt verk.
„Við erum ekki búnir að vera
1 nema niu daga að safna í hana
þessa,“ sögðu þeir. Enda eru
greinilega ekki viðhöfð nein
vettlingatök í þeirra hópi.
„Eruö þið búnir að fá leyfi
hjá lögreglunni?"
„Já, auðvitað, maður,“ segja
þeir og eru löghlýðnin uppmál-
uð. „Við þurfum bara að fá 18
ára strák til að skvetta á.“
„Skvetta hverju? Vígðu
vatni?"
„Nei, hvað er þetta, maður.
Olíu auövitað, þegar kveikt
er í.“
„Eruð þið búnir að fá ein-
hvem 18 ára?“
„Nei, ef við fáum engan, þá
er löggan búin að lofa að gera
það sjálf.“
— Úti á Seltjamamesi er
annar köstur geysimyndarlegur.
I fyrstu sést engin hreyfing i.
námunda við hann, en þegar
%
■ r
engin hrekkjusvín gætu kveikt í þessum myndarlega bálkesti

KSíwiivii
■ 41 ; : .fV; il
' - !/■'.

Þessi-duglega stúlka heitir Birna Guðjónsdóttir og lá sannar-
lega ekki á liði sfnu við vinnuna.
Tveir heiðursmenn hjálpast að við stóran kass á, sem ábyggilega á eftir að loga myndarlega.