Alþýðublaðið - 12.02.1966, Side 13

Sími 50249
Þvottakona
Napoleons.
Hin bráðskemmtilega og bressi
lega CinemaScop litmynd með:
Sophia Loren.
Endursýnd í kvöld kl. 1 og 9.
MEÐ BRUGÐNUM SVERÐUM
Litmyndin skemmtilega.
Sýnd kl. 5.
Charade
Óvenju spennandi ný lit-
mynd með
Cary Grant Ofi' Audrey Hepburn
íslenzkur texti.
Bönnuð innan 14 ára.
Sýnd kl. 5 og 9.
Hækkað verð.
TÓNABÍÓ
Sími 31182
Vltskert veröld
(It’s a mad, mad, mad world)
heimsfræg og snilldar vel gerð,
ný amerísk gamanmynd í litum og
Ultra Panavision. í myndinni
koma fram um 50 heimsfrægar
6tjörnur.
Sýnd kl. 5 og 9
Hækkað verð.
Síðasta sinn.
☆ fSNUBÍÓ
Á Villigötum
(Walk on the wild side)
Frábær ný amerísk stórmynd. Frá
þeirri hlið mannlífsin', sem ekki
her daglega fyrir sjónir. Með úr-
valsleikurunum Laurence Harvey.
Capucine, Jane Fonda, Anna Baxt
er, og Barbara Stanwyck sem eig
andi gleðihússins. '
Sýnd kl. 5 og 9.
Bönnuð bömum.
ÍSLENZKUR TFXTI.
iega þann sem gengur með hlekk
ina.
Laura kom hlaupandi inn :• litla
herbergið og leit út eins og liún
liefði séð all' kyns hryllingsverur.
— Jem hrópaði hún og leit ekki
við Sheilu tók ekki einu sinni eft
ir af því að stúlkan var þarna svo
augaæst var hún. Jem, Hugo rak
Dean og það er allt að verða vitl
aust. Ég held að Hugo hafi mætt
honum þegar hann kom út úr
henbergi frú Callers og hann
sleppti sér og lamdi hann. Þeir
stóðu þarna og görguðu hver á
annan og sögðu allskonar hryll
ingshluti hver við annan .Frú
Reed kom fram þvi hún heyrði
þetta inn tii sín og jafnvel hún
gat ekki róað Hugo.
En hún sagði Dean að snauta
burtu og hann gerði það ekki
fyrr en Hugo sagði honum að
hann væri rekinn.
Hún þagnaði því hún kom auga
á Sheilu.
— Ég h^fði engar áhyggjur af
Sheilu í þínum sporum, sagði
Jem rólega. — Hún segir ekki
orð við neinn ef við biðjum
hana um það að þegja. Svo veiztu
sjálf að eftir hálftíma vita allir
hérna allt um þetta.
— Sjálfsagt, sagði Laura og
settist niður í stól og brast í
grát.
— Ég ætla að fara sagði Sheila.
— Ég á að vísu eftir að vera
hér í tíu mínútur en geri ekki ráð
fyrir að það skipti neinu máli
svona einu sinni.
— Allt í lagi sagði Jem. —
— Líttu inn til Freds og biddu
hann um að sjá svo um að hing
að komi enginn næstu tuttugu
mínútumar.
Jamm, sagði Sheila sótti káp
una sína brosti i kveðjuskyni og
fór.
Það hafði svo sem legið í aug
um uppi að Hugo myndi springa
eftir það sem skeð hafði. í fyrsta
lagi hafði hann ekki viljað fana
tii Londan og honum hafði greini
lega bæði leiðst þar og hann
haft áhyggiur af heimilinu; svo
var þessi leyndardómsfulla upp
hringingin um frú Caller og
athugasemnd Louise Hurn
um ökumennsku hans — allt
þetta hlaut að enda með einu
af reiðiköstum hans. Það var ó
heppilegt fyrir Lauru að hann.
skyldi láta geðvonzku sína bitna
á henni. Rifrildið við Dean gat
ekki verið óheppilegra. Það sem
Dean ekki vissi um samskipti
LoUise og Sugos og það sem
hann ekki vissi um ^ikindi
frú Caller bjó hann bara til
og sá tilbúningur var bæði hættu
legur og sannfærandi.
.— Hugo getur ekki rekið
neinn, sagði Jem óróleg, ég geri
ekki ráð fyrir að ungfrú Hurn
samsinni því að Dean fari.
Laura var hætt að gráta og nú
kjökraði hún aðeins.
—Ef hún gerir það ekki verð
ur það bara enn verra, sagði
«<M1——B9BgiwnrfiwwTcasagBMK——ai
25
Laura þreytulega. — Þeir geta
ekki unnið saman eftir þetta.
Ég gat ekki heldur skilið að
þeir gætu það en hún vildi helzt
ekki hugsa um það fyrr en hún
hefði hitt Hugo. Eina leiðin fyrir
hann yrði sú að biðja Dean af
sökunar og segja honum að
hann hafi verið yfir sig þreytt
ur eftir svo langa ökuferð og
áhyggjur af vellíðan gömlu kvenn
anna. Hún gæti ef til vill talið
liann á að reyna það en hún gerði
samt ekki ráð fyrir að það tækist.
Hann hafði aldrei beðið neinn
afsökunari á neinu síðan hún
kynntist honum og það var itt
af því sem fólki mislíkaði svo
mjög við hann.
— Við getum ekkert gert
sagði Jem. — Ungfrú Hurn verð
ur að sjá um það.
—• Þú gætir kannske gert
eitthvað. Tárvott andlit Lauru
varð einkennilega auðmiúkt og
ákaft. —• Þú gæth’ það ef til
vill Jem. Hann myndi hlusta
á þig. Honum finnst svo mikið
til um þig.
— Honum finnst ekki mikið
til um neinn nema sjálfan sig,
sagði Jem reiðilega. — Hann
er ómögulegur.
Laura starði á hana eins og
hún hefði guðlastað.
— Það er hann, sagði Jem.
— En ég skal gera allt sem í
mínu valdi stendur þó ég geri
ekki ráð fyrir að hann hlusti
á það sem ég eða aðrir hafa að
segja.
Hann hafði aldrei hlýtt 'á ráð
le'gigingar þegar hún þekkti
hann ef þær voru ekki það sem
hann vildi heyra, ekki einu sinni
frá föður hennar. Einu sinni
hafði einliver kunningja hans
sagt: — Það getur verið að
hann sé afburða gáfaður og efni
legur en hann er ekki sá snill
ingur að það réttlæti eigingirni
hans.
— Reyndu það, gerðti það,
bað Laura. — Þú veizt ekki
hvað þetta getur orðið hræði-
legt.
Það veit það enginn betur,
langaði Jem til að segja en í
þess stað spurði hún hvort
Laura vissi hvort Hugo hefði
farið inn til ungfrú Hurn.
Laura hélt ekki. Hugo hafði
farið inn til frú Caller til að
róa hana af því að hún hafði
heyrt hurðaskellina og lætin.
hann hafði verið hjá henni í
stundarfjórðung og svo hafðl
hann farið inn á rannsóknarstof
una og lokað sig inni.
— Ég skal gera mitt bezta
endurtók Jem aftur, en væri ég
i þínum sporum Laura færi ég
inn til mín. Hugo yrði mjög
r'eiður ef hann héldi að þú hefð
ir komið hingað til að segja
mér frá þessu.
Laura kinkaði kolli og reis
á fætur. — Ef hann hefði bara
ekki farið til London 1 gær-
'kveldi, tautaði hún og gekk inn
til sín.
Jem settist aftur. Nú byrjuðu
kvöldverkin. Hún hugsaði um
Riehard Pennycuik og hana lang
aði óstjórnlega til að hringja í
hann og segja honum hvað 'hafði
skeð en 'hún neitaði sér um
það og minntist sj'álfa sig á að
hún gæti treyst frú Keitli til
að sjá um það. Frú Keith gat
aldrei þagað og það var senni
'le'ga frú Keith sem hafði hringt
til Louise Hurn um nóttina og
'sagt henni frá því sem skeð
hafði.
Lág rödd heyrðist í gættinni:
— Miá ég biðja yður um að gera
mér mikinn greiða ungfrú Jed
hro?
Jem leit upp og kom aulga á
ungfrú Cluett.
Jem leit upp og kom auga á
ungfrú Cluett. Hún var svo lít
il að kollurinn rétt náði upp
fyrir borðbrúnina. Lítið hrukk-
ótt andlit hennar var biðjandi.
— Auðvitað, Jem brosti til
litlu gömlu konunnar.
Ungfrú Gluett leit yfir öxl
sér og til beggja hliða eins og
hún óttaðist að ein'hver stæði
á hleri en það var engan að
sjá.
— Það er Drammock iæknir.
hvíslaði hún ákaft. — Þetta
hryllilega rifrildi við þennan
voðamann. Hvað var hann að
gera inni hjá frú Caller. Það
var ekki að undra þótt. Dram
mock læknir yrði svona reiður.
En það skiptir engu máli,
ég ætlaði að segja þetta.
Ég er með bréf til Drammoeks
læknis óg ég vil að þér Mtið
hann fá það og fullvissið hann,
fullvissið hann um að ég meini
hvert orð. Hann þarf ekkert að
óttást þó ungfrú Hurn taki De-
ans mlálstað og Dean, bann er
svo slunginn og kænn að hann
fær hana kannske til að halda
að Drammook læknir hafi hagað
sér illa. Jæja, það var bara
þetta .... þér eruð tnilofgðar
lækninum svo élg get trevst yð
ur fullkomlpga og ég vildi bara
biðja yður um að segja honum
að ég væri bæði stolt og hreyik
in ef ég fengi að kosta rann-
sóknir hans, þe'ssar dásamlegu
rannsóknir hans í okkar þágu
ef ungfrú er svo vond og and-
styggileg að skipa honum að
fara héðan.
Hún rétti fram stórt umslag
sém hún hafði skrifað utan á
til Hugos.
Jem hikaði. Henni leið illa.
— Ég er mjög rik. sagði ung
frú Cluett áköf. — Þér skulið
ekki halda að ég 'hafi ©kki efni
á þeSsu. Drammock læknir
sýndi mér þann heiður að segja
mér undan og ofan af hugsjón
um sínum og tilraunum auðvitað
á ein.faldan og skiljanlegan hiátt
— é'g myndi aldrei skilia neitt
tæknilegt. Ég reyndi að segja
honum þá að ég væri fús til
að styðja hann, en hann er alit
óf hreykinn til að þiggja það,
alltof stoltur. En konur eru
skynsamari í svona málum en
karlmenn. Mikið raunsærri. Ég
veit að þér aðstoðið mig við að
fá. hann til að þig'gja mina að
( piis NOCO

n n
Cr?

3177
ALÞÝÐUBLAÐIÐ - 12. febrúar 1986 13